THMMY.gr

Παραθέτω ένα ενδιαφέρον άρθρο, στο οποίο περιγράφονται κάποια από τα ρομπότ που κατασκευάστηκαν πρόσφατα και έχουν τη δυνατότητα να παίζουν μουσική, πολλές φορές με πολύ καλά αποτελέσματα.

http://www.chatbothub.com/modules.php?name=Content&pa=showpage&pid=9

Αλλά σ' αυτό το σημείο γεννάται ο προβληματισμός: Ο άνθρωπος θα εξακολουθεί να παίζει μουσική όσο έχει τη διάθεση να δημιουργήσει τέχνη.  Θα έρθει όμως κάποια στιγμή που θα προτιμώνται τα ρομπότ έναντι του ανθρώπου για την εκτέλεση μουσικής;

Τα ρομπότ δεν μπορούν να συνθέσουν μουσική. Ακόμα. Άρα δεν μπορούν να δημιουργήσουν τέχνη. Αυτό είναι αποκλειστικά ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Από πάντα.
Βέβαια, η εκτέλεση ενός κομματιού είναι πολύ διαφορετική από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη. Και αυτό είναι το ωραίο.
Και ας μην ξεχνάμε ότι τέλειο δε σημαίνει αριστούργημα. Κάθε αριστούργημα είχε τις ιδιαιτερότητές του και τα "λαθάκια" του.

Αυτά τα έγραψα ως δεοντολογικά. Τι παρατηρούμε όμως στην πράξη;

Θέλω να θέσω έναν γενικότερο προβληματισμό. Έχει σχέση με το θέμα του wade. Το σκεφτόμουν ορμώμενος από το θέμα της ζωγραφικής.

Πού είναι οι τεχνίτες σήμερα; Παλιότερα όταν κολλούσαν στην τεχνολογία, προσπαθούσαν να υπερπηδήσουν τα εμπόδια με υπέρμετρη προσωπική προσπάθεια. Για παράδειγμα, οι παλιοί ζωγράφοι. Ας συγκρίνουμε τη ζωγραφική με τα στρώματα που χρησιμοποιούνταν 17-18ο αιώνα με τη σημερινή. Εκείνοι οι άνθρωποι αυτοσχεδίαζαν με τα υλικά που χρησιμοποιούσαν για ζωγραφική και τα αξιολογούσαν μέσα από την εμπειρία τους. Οι τεχνικές των τότε ζωγράφων ήταν πολύ χρονοβόρες, αλλά τα έργα τους εντυπωσιάζουν ακόμη και σήμερα και τον πιο ανίδεο όταν τα δει από κοντά.

Ποιος ζωγράφος κάθεται σήμερα να φτιάξει τέτοιου στυλ έργα;

Σε ό τι αφορά την μουσική, είμαστε κάπως καλύτερα απ'ό τι στη ζωγραφική. Αλλά πάλι χάνει έδαφος απέναντι στην τεχνολογία. Η ψηφιακή μουσική έχει αντικαταστήσει σε πολλά μέρη την ζωντανή μουσική. Αυτό που σώζει την ζωντανή μουσική είναι ότι η ψηφιακή δεν έχει την ίδια απόδοση, και το αυτί το καταλαβαίνει. Εξάλλου, η σόου μπίζνες της μουσικής, αν και άκαρδη, ανθεί σήμερα, οπότε ενθαρρύνει πολλούς να ακολουθήσουν τέτοιο δρόμο.
Αλλά το τελευταίο είναι άλλη κουβέντα, ο επαγγελματισμός στην μουσική.


Ελπίζω να έγινα κατανοητός. Δε με ενδιαφέρει τόσο η ιδιοφυία στην τέχνη (βλέπε πού είναι ο βάγκνερ και ο πουτσίνι), αναρωτιέμαι περισσότερο αν έχουμε ξεχάσει πώς να προσπαθούμε και έχουμε αφήσει τα τεχνολογικά μας επιτεύγματα να κάνουν τη δουλειά αντί για μας, σκλαβώνοντάς μας και περιορίζοντάς μας στην τελική ανάλυση.

Πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, και ομολογώ ότι δεν είχα σκεφτεί τη σύνδεση τέχνης-τεχνολογίας με αυτό τον τρόπο.  Είναι αλήθεια ότι η τέχνη έχει, σε μεγάλο βαθμό, ζημιωθεί από τα τεχνολογικά μας επιτεύγματα.  Σαν ένα ελάχιστο αντίβαρο προς τη ροπή αυτή της τεχνολογίας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι διευκολύνει τον καλλιτέχνη να υλοποιήσει τη δημιουργική του φαντασία.  Αλλά η αυθεντικότητα της πιο πρώιμης τέχνης είναι, πράγματι, αναντικατάστατη.

Υ.Γ. Όσον αφορά το "τα ρομπότ δεν μπορούν να συνθέσουν μουσική", εγώ δε θα ήμουν τόσο σίγουρος γι' αυτό ;)

Νταξ, η αρμονία έχει κάποιους κανόνες που μπορούν να ενσωματωθούν σε αλγορίθμους. Από αυτή την άποψη, ναι, μπορούν.

Ξέχασα να βάλω το αλλά.
Η μουσική είναι μια ακολουθία από μουσικούς τόνους, που έχουν στάνταρ διαστήματα ο ένας από τον άλλο. Λοιπόν, δεν τρέχει τίποτα να βάλεις σε ένα μηχανάκι να δοκιμάζει εκατοντάδες ακολουθίες κι εσύ να λες "α, αυτή είναι ωραία, την παίρνουμε". Γιατί ο άνθρωπος είναι που αποφασίζει, όχι;

Ας μας πει και κάποιος που ξέρει αρμονία εκτός και από έναν που άκουσε κάποια πράγματα γι'αυτήν πριν από 6 χρόνια :P
Μεντελίτα;

Αυτό το σκεφτόμουν όταν έλυνα τα θέματα αρμονίας κ θα  ήθελα να το δοκιμάσω κάποια στιγμή.Εϊναι αλήθεια ότι, μιλώντας απλά,"αρμονία" είναι το να παίρνεις μια μελωδία και να τη συμπληρώνεις με υπόλοιπες φωνές(να δημιουργείς σηλ συγχορδίες) ώστε να προκύψει ένα ευχάριστο ακουστικό αποτέλεσμα.

  Ναι, υπάρχουν κανόνες γι αυτό( κ πολλοί μάλιστα, αλλά χωρίς να υπάρχει πάντοτε μια μοναδική λύση όπως σε ένα μαθηματικό πρόβλημα), οι οποίοι προέκυψαν σε βάθος χρόνου  και σιγά σιγά - οι "συγχορδίες" και τα "ακκόρντα" δεν υπήρχαν από πάντα στον κόσμο της μουσικής - μόλις το 1722 ο Rameau αναφέρεται στις θεωρητικές του μέλετες στον έννοια της αρμονίας. Μέχρι τότε η διαδικασία της μουσικής σύνθεσης  γινόταν περισσότερο "οριζόντια", με κάθε μια φωνή να έχει δικό της ανεξάρτητο ρόλο, έτσι ώστε να μιλούμε απλώς για "συνηχήσεις"φωνών παρά για "συγχορδίες" , με την έννοια που τις αντιλαμβανόμαστε σήμερα από τα τραγούδια για κιθάρες που όλοι έχουμε κατα νου όταν λέμε"γράφω μουσική"κτλ. Η Μπαρόκ μουσική(βλέπε Bach που ο φίλτατος ανώνυμος -ροοτ απεχθάνεται :P :D)είναι αυτής της φιλοσοφίας γι αυτό κ μας φαίνεται πλέον τόσο διαφορετική που οι περισσότεροι τη βαριόμαστε κ αδυνατούμε να κατανοήσουμε.

  Βασικά πλατιάζω λίγο, αλλά αυτό που θέλω πάνω κάτω να πω είναι ότι η μουσική και το πώς αυτή διαμορφώνεται στο πέρασμα των αιώνων(άρα και το ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτού που αποκαλούμε"σύνθεση" αλλά κ το πώς το αντιλαμβανόμαστε) είναι κάτι το υπερβολικά ρευστό..ακόμη κ αυτό που λες για το ότι η μουσική είναι μια ακολουθία από μουσικούς τόνους που έχουν στάνταρ διαστήματα ο ένας από τον άλλο , σίγουρα δεν ισχύει καθόλου πχ στην δωδεκαφθογγική μουσική(σχολή Schoenberg)που αμφισβήτησε την έννοια της τονικότητας παντελώς,ή στη μεταρομαντική μουσική που βρίσκεται στα όρια της τονικότητας , με άλλους, τελείως διαφορετικόυς και λιγότερο"σφιχτούς" κανόνες, τόσο που,εγω προσωπικά, με τις παρούσες προγραμματιστικές μου γνώσεις θα αδυνατούσα να θέσω σε ένα "καλούπι".
   Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ μέχρι στιγμής(χωρίς να αποκλείω το πού μπορούμε να φτάσουμε στο μέλλον) είναι να φτιάξω ένα προγραμματάκι με τους στάνταρ κανόνες Ι - II - V  -I, κλπ κλπ.(θα το ονομάσω "foivosmusicbox"κατα το "artemischatbox Wade ;D ;D)Με Λίγα λόγια, είμαστε τόσο κοντα΄στο να συνθέσουν τα ρομπότ μουσική , όσο και στο να μιλήσουν αυτά σαν άνθρωποι.Και αν είμαστε 10 φορές μακριά από το να συνθέσουν  τα ρομπότ μουσική με βάση κάποιοιυς "σημερινούς κανόνες" συγκεκριμένου είδους μουσικής έστω, είμαστε κάτι έτη φωτός μακριά από το να μας δείξουν τα ρομπότ το πώς θα εξελιχθεί η μουσική στο μέλλον, το να μας προτείνουν νέους τρόπους"σύνθεσης" αυτά δλδ  :P
 
Τώρα , όσον αφορά απλώς το θέμα της ερμηνείας, που σίγουρα δεν άπτεται θεμάτων"δημιουργικότητας"  - και όπου μπάινει αυτή η λέξη γίνονται πολύπλοκα τα θέματα IT ;) - , ναι είναι κάτι πιο "μηχανικό" που σίγουρα δε θα ξέφευγε από τους ιάπωνες. :) Και δε θα έπρεπε κιόλας. Αλλά δεν πιστεύω ότι τίθεται θέμα αμφισβήτησης της σημασίας των ερμηνευτών - που σίγουρα έχουν κάτι το πολύ παραπάνω από το μηχανικό μέρος του θέματος, και όπου ο καθένας δίνει κάτι το δαιφορετικό: αυτό , βέβαια, αν έχεις μάθει να ακούς, να προσπαθείς,να κοπιάζεις και να αναγνωρίζεις,, εν ολίγοις αν δεν έχεις πέσει την παγίδα που λέει κ ο 4DCube της"άκαρδης σόου μπιζ".. εξ άλλου
 - προσωπική άποψη αυτό - οι πιο ολοκληρωμένοι συνθέτες ήταν κ όσοι ήταν βιρτουόζοι σε κάποιο όργανο, τότε έχεις άλλη επαφη


Πάντως η σχέση μουσικής τεχνολογίας είναι το αγαπημένο μου θέμα ::)Και κάτι άσχετο, που μου ρθε τώρα: δεν έχει σχέση με τα ρομπότ, αλλά με την ευγονική: σκηνη από τo Gattaca (η αγαπημένη μου ταινία), εγώ τότε 11 χρονών, και η Ούμα θέρμαν με τον Ιθαν Χοκ πηγαίνουν σε ρεσιτάλ πιάνου...γενετικώς τροποποιημένου εξαδάκτυλου πιανίστα!!γαμώτο......

λέτε να μας φάνε τα ανθρωποειδή???? ;D ;D ;D :P

Τα τραγούδια που αποκαλούνται λαϊκά "σκυλάδικα" με υπολογιστή γράφονται. Παράγει μια σειρά ήχων (τηρώντας βέβαια κάποιους κανόνες) και ο "καλλιτέχνης" επιλέγει εκείνους που του ηχούν καλύτερα στο αυτί. Για αυτό αν προσέξετε τα περισσότερα τραγούδια "του κιλού" αποτελούνται το πολύ από δυο με τρεις συγχορδίες, οι οποίες επαναλαμβάνονται (συνήθως συνδυασμοί πρώτης με πέμπτης). Βέβαια τυχαίνει να υπάρχει η έμπνευση της στιγμής, να βρεθεί και μια πραγματικά αξιόλογη μουσική μέσα από τους συνδυασμούς του υπολογιστή, και να δημιουργηθεί ένα τραγούδι που θα αντέξει παραπάνω από τα υπόλοιπα στο χρόνο.

4DCube, η ανάλυσή σου ήταν πολή ενδιαφέρουσα :) Όμως επίτρεψέ μου να διαφωνήσω στο εξής:
Νομίζω ότι είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Προφανώς δεν μπορείς να έχεις πρόχειρη πάντα μια ορχήστρα για να εκφράσεις τις καλλιτέχνικές σου ανησυχίες...έτσι δεν είναι; :D Με τη χρήση ψηφιακής μουσικής, μπορείς να το πετύχεις αυτό. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να θεωρείται ελάττωμα το ότι η ψηφιακή/ηλεκτρονική μουσική διαφέρει απο τη ζωντανή! Εμένα μου αρέσει ο ιδιαίτερος ήχος της. Δεν είναι κάτι άσχημο, είναι απλά κάτι διαφορετικό (όπως η μουσική των Lesiem είναι κάτι τέτοιο ή του Age of Empires).
Επίσης, ακόμα και αν η ψηφιακή μουσική μπορεί να εξελιχθεί και να ακούγεται ακριβώς (πράγμα μάλλον δύσκολο έως αδύνατο) όπως η ζωντανή μουσική, τότε γιατί αυτό θα ήταν πρόβλημα; Ίσως θα χανόταν πολύ από τον ρομαντισμό που έχει το να συντίθεται live ένα μουσικό τραγούδι. Αλλά και πάλι, δεν μπορείς να πεις ότι θα έχανε η ζωντανή μουσική την αξία της. Άλλο οι συναυλίες και άλλο το να δημιουργείς μουσική. Το δεύτερο είναι προσωπική υπόθεση, ενώ το πρώτο έχει να κάνει με την τέρψη και ικανοποίηση των φίλων αυτής της μουσικής.
Εξ'αλλου, τα μουσικά όργανα δεν θα χαθούν. Διότι άλλο σου αρέσει να ακούς ένα όργανο, άλλο το να σου αρέσει να παίζεις ένα όργανο. Το πρώτο δεν προϋποθέτει το δεύτερο.

Εγώ μόνο λόγο βρίσκω ότι χάνεται η ιδιαίτερη αίσθηση του να ακούς τη μουσική απ'ευθείας από το μουσικό όργανο που την παράγει. Αλλά αυτό είναι υποκειμενικό θέμα.

Βασικά, εγώ έχω πρυχίο Αρμονίας, Αντίστιξης Ι και ΙΙ και Ενοργάνωσης και παίζω πιάνω και βιολοντσέλο...  Και ασχολούμαι πολύ με σύνθεση μουσικής...  Κατάγομαι από μουσική οικογένεια...

Αυτά που γράφετε φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα, αλλά αυτή τι στιγμή βιάζομαι λίγο και δεν μπορώ να τα διαβάσω όλα :P  Θα τα διαβάσω όταν μπορέσω ;)

Λοιπόν, η ψηφιακή μουσική δεν είναι χειρότερη από την ζωντανή-αναλογική (προσοχή, αναφέρομαι σε συγκεκριμένη τεχνολογία αναπαραγωγής ήχου, όχι είδος μουσικής, π.χ. τέκνο κλπ). Απλά το αυτί δεν την δέχεται τόσο ευχάριστα. Είναι ένα φαινόμενο που μπορούν να μας εξηγήσουν αυτοί που έχουν γνώσεις ηλεκτρακουστικής (αν δεν κάνω λάθος).

Εν τέλει, δε χρειάζεται και ολόκληρη ορχήστρα για να βρεθείς στο κέφι!

*wade, speak the truth όταν μπορέσεις

Οι κανόνες της κλασσικής αρμονίας είναι τόσο απλοί και μαθηματικοί που ένας υπολογιστής μπορεί ανετότατα να τους ακολουθήσει. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω όμως ότι τα περισσότερα θέματα που έγραψα βασιζόμενος απλά και μόνο στους κανόνες και όχι στον ήχο ή σε αντιστικτικές τεχνικές κλπ για να προσέξεις και μερικά παραπάνω πράγματα, ήταν μεν τεχνικά σωστά αλλά ακουγόταν χάλια. :P Το ίδιο θα ίσχυε και για όσα έγραφε ένας υπολογιστής. Βέβαια ο υπολογιστής θα ενσωμάτωνε πολλούς παραπάνω κανόνες από αυτούς που χρησιμοποιούσα εγώ, αλλά και πάλι με κάποια αναλογία θα ίσχυε το ίδιο: δεν υπάρχουν απόλυτες συνταγές για την παραγωγή εύηχης μουσικής (ή τουλάχιστον δεν έχει μπορέσει άνθρωπος να τους καταγράψει), αλλιώς όλοι θα γράφανε σουξέ.

Από την άλλη έχοντας ασχοληθεί με πλευρές αυτού που ονομάζουμε υπολογιστική νοημοσύνη μπορώ με αρκετή βεβαιότητα να πω ότι ένας υπολογιστής ήδη αν όχι σε μερικά χρόνια θα μπορεί κάλλιστα να αναγνωρίζει μοτίβα, να τα αναλύει και να μαθαίνει από τα ίδια τα μοτίβα αυτά. Να μαθαίνει με τρόπους όχι πολύ σαφώς καθορισμένους και να τα χρησιμοποιεί στη συνέχεια στη σύνθεση ή εκτέλεση νέων. Κάπου πριν κανα 2 χρόνια είχα δει ένα πρόγραμμα που εκτελούσε κομμάτια με τεχνοτροπία Μπαχ.
Επίσης το να μιλάνε οι υπολογιστές και το να καταλαβαίνουν φωνητικές εντολές, αν και βρίσκεται ακόμα στα αρχικά του στάδια, έχει ήδη υλοποιηθεί. Και δεν θα αργήσει να τελειοποιηθεί.

Πάντως πριν μερικά χρόνια που το είχα ψάξει λίγο η αυτόματη αναγνώριση μουσικής από ακουστικό κομμάτι (αυτό που συμβατικά ονομάζουμε dictee) ήταν ένα από τα μεγάλα άλυτα προβλήματα για πολύπλοκα μουσικά κομμάτια, με πολλά όργανα κλπ. Αυτό και μόνο του εμένα μου λέει ότι έχουμε δρόμο ακόμα να κάνουμε ακόμα.

Κάποια στιγμή ο υπολογιστής θα παράγει πολύ καλή μουσική. Πάντα όμως η ανθρώπινη σύνθεση ή εκτέλεση θα έχει αυτό το κάτι παραπάνω. Είναι το αντίστοιχο του προϊόντος που παράγεται από γραμμή μαζικής παραγωγής και του προϊόντος που είναι χειροποίητο. Το κακό με την ευκολία που παρέχει ο υπολογιστής είναι ότι διευκολύνοντάς μας δεν μας δίνει την ευκαιρία να ασκήσουμε δεξιότητες που κάποτε ήταν εκ των ουκ άνευ. Πχ σήμερα για να κουρδίσεις μια κιθάρα έχεις το κουρδιστήρι σου και δε σε νοιάζει πόσο καλά και απόλυτα μπορείς να πιάσεις τον τόνο μόνος σου. Εκεί θέλει επίγνωση, να μην πάρεις τον εύκολο δρόμο αλλά να προσπαθήσεις μόνος σου και να κάνεις ό,τι μπορεί να κάνει και ο υπολογιστής.

Στα περισσότερα σημεία με κάλυψε ο Netgull.  Είναι αλήθεια ότι η αρμονία και η ανίστιξη έχουν τόσο σαφώς ορισμένους κανόνες, που μπορούν άνετα να διδαχθούν σε έναν υπολογιστή για να τους ακολουθεί.  Όταν όμως περνάμε σε ενοργάνωση, και σε άλλα είδη σύνθεσης, ο υπολογιστής αρχίζει να χάνει αυτή τη δυνατότητα, γιατί πλέον γίνεται αναγκαία η παρέμβαση του ανθρώπινου παράγοντα: πόσα μουσικά όργανα θα παίζουν κάποιο τμήμα του έργου, ποια θα είναι αυτά τα μουσικά όργανα, χρωματισμοί...  Αλλά πριν από όλα αυτά, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να τα κάνει ένας υπολογιστής, και αυτά συνοψίζονται στη λέξη "συναίσθημα".

Δηλαδή, ένας υπολογιστής μπορεί να χράψει ένα τεχνικά σωστό κομμάτι, αλλά μέχρι εκεί.  Παρ' όλα αυτά, αφήνω ένα "παραθυράκι" ανοιχτό για ανακάλυψη κάποιας άλλης τεχνικής που θα δίνει στον υπολογιστή μεγαλύτερη ελευθερία δράσης.

Ναι, δυστυχώς αυτό είναι αλήθεια. Ευτυχώς στο βιολί --το κυριότερο και σημαντικότερο όργανο μιας ορχήστρας-- δεν υπάρχουν τάστα, και όλοι οι βιολιστές το κουρδίζουν βασιζόμενοι στο αυτί τους και όχι σε κάποιο κουρδιστήρι.

[flame mode on] Αν και έχω εδώ και κάποια χρόνια σταματήσει να παίζω, το σημαντικότερο όργανο είναι το πιάνο. Απόδειξη, ότι όλοι κάνουν υποχρεωτικό πιάνο :P [/flame mode off]

Δε νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό, αλλά το πιο ευρέως διαδεδομένο, μπορεί και το πιο πολυχρησιμοποιημένο σε πολλά είδη μουσικής.  Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι ένα μουσικό κομμάτι στέκεται πολύ καλά αν παιχτεί μόνο από πιάνο, αλλά τα περισσότερα από τα άλλα όργανα ακούγονται καλύτερα όταν παίζονται σε ομάδες.  Αυτό όμως δε μειώνει την αξία τους...

Netgull,το πιάνο είναι το "πλήρες" όργανο, από την άποψη του ότι παράγει ολοκληρωμένο ήχο, και τη θεωρία της μουσικής μπορείς καλύτερα να την κατανοήσεις σε αυτό (συγχορδίες κ.λ.π.), όμως στην ορχήστρα που αναφέρθηκα, το σημαντικότερο όργανο είναι το βιολί. Απόδειξη ότι ορχήστρα χωρίς βιολί απλά δεν γίνεται ;) Για αυτό πιάνο υπάρχει συνήθως συναντάς μόνο σε κονσέρτα για πιάνο.

υ.γ.δεν έχω τίποτα με το πιάνο, μη θυμώνεις, και εγώ πιάνο παίζω :-[

Με κάποια επιφύλαξη, θα μπορούσα να πω ότι η εκμάθηση του πιάνου είναι κάπως πιο εύκολη από την εκμάθηση κάποιου εγχόρδου, όπως το βιολί.  Παρ' όλα αυτά, πολλά από τα κομμάτια για πιάνο είναι τεχνικά πάρα πολύ δύσκολα να παιχτούν.

Ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα για σύνθεση μουσικής μέσω υπολογιστή είναι το Melody Assistant, του οποίου την demo version μπορείτε να κατεβάσετε από τη σελίδα: http://www.myriad-online.com/en/index.htm

Εγώ προσωπικά το χρησιμοποιώ εδώ και 9-10 περίπου χρόνια, και είμαι πλήρως ικανοποιημένος από τις δυνατότητές του.  Είμαι μάλιστα τόσο κολλημένος, που προμηθεύτηκα την full version, καθώς και το Gold sound database, με ήχους από πάρα πολλά διαφορετικά όργανα.

Εγώ είχα το Finale...αλλά αν δεν έχει κανείς συνθεσάιζερ δεν αξίζει :(

Έχω χρησιμοποιήσει και το Finale, αλλά κατά τη γνώμη μου το Melody Assistant είναι 1000 φορές καλύτερο.  Πέρα από τις άλλες δυνατότητες και τον σχεδόν φυσικό ήχο που παράγει (με την Gold sound database), μπορεί να κάνει export σε mp3.

Εγώ πάντως τα χρησιμοποιώ και τα δύο χωρίς συνθεσάιζερ...

ECHOHCE is a project for a singer, musicians and a machine generating text. The singer speaks the title of the next song into the microphone to announce it to the audience. The song does not yet exist. The computer answers by generating a stream of associations related to the topic. The lyrics are printed on eight needle printers above the stage as they evolve. The singer selects text that seems meaningful to him and performs it together with the musicians.
The text generator Poetry Machine used in this project is based on semantic networks. The program only contains routines to process text, no hardcoded datasets. It digests documents of human authors and extracts their associative interconnections. Its main source of information are the masses of text in the internet. Poetry Machine is part of the permanent collection of the Centre for Art and Mediatechnology (ZKM), Karlsruhe.

David Link, FM Einheit & Jamie Lidell "Echohce" (Live)
http://www.youtube.com/watch?v=g5kT0CBhPeY (http://www.youtube.com/watch?v=g5kT0CBhPeY)

Προφανώς έκανα πλάκα. Είναι ηλίθιο να μιλάς για "καλύτερο" όργανο. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Άσε που πολύ αμφιβάλλω αν θα μπορούσα ποτέ να μάθω βιολί με το αυτί που έχω :P
Ο λόγος που όλοι μαθαίνουν πιάνο όπως είπε ο Wanderer είναι φυσικά ότι μπορείς να "δεις" και να ακούσεις την κάθετη δομή της μουσικής με ένα μόνο όργανο.

Εντάξει, δε σε παρεξηγήσαμε...  Αλλά μια που αναφέρθηκε το θέμα, οφείλουμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των μουσικών οργάνων στον ισότητα :D


Αυτό ακριβώς!  Πράγματι, από αυτή την έννοια μπορείς να πεις ότι το πιάνο είναι "καλύτερο".  Όχι με την έννοια της ανωτερότητας απέναντι στα άλλα μουσικά όργανα, αλλά επειδή κάνει μια δουλειά καλύτερα από τα άλλα όργανα.  Σε άλλους τομείς, μπορεί κάποιο άλλο όργανο να είναι "καλύτερο", όπως για παράδειγμα η φλογέρα στον τομέα της ευκολίας εκμάθησης.  Δηλαδή το κάθε όργανο έχει τις δικές του χάρες.

Όφφ-τόπικ: Είμαι πλέον Absolute THMMY.gr! ^carnaval^  Είναι συγκινητική στιγμή ^redface^

ΩΠΑ! Τώρα το πρόσεξα. Συγχαρητήρια Wade και εις ανώτερα :) :) :)