THMMY.gr

Αύριο εκτός από την απεργία 12 η ώρα θα γίνει και γενικη συνέλευση του συλλόγου φοιτητών για να πάρει και αυτός θέση στίς εξελίξεις και τις αλλαγές που προουθούνται στα ελλημικά πανεπιστήμια(αξιολόγηση,Μπολώνια κ.τ.λ.) μπροστά και στη σύνοδο των υπουργών παιδείας στο Μπεργκεν.Λοιπόν,οι καθηγητές απάντησαν δυναμικά εμείς θα πάμε πίσω ;)...

Οι καθηγητές έχουν κάθε λόγο να φοβούνται και να ανησυχούν για αλλαγές στο χώρο της παιδείας φίλε pmourati, για ευνόητους λόγους. Η στασιμότητα των ελληνικών πανεπιστημίων όμως, είναι αυτή που θα βλάψει την επιστημονική κατάρτιση των αποφοίτων, ούτε οι αξιολογήσεις, ούτε οι μπολώνιες. Η θέσπιση κοινών παραμέτρων λειτουργίας των εκπαιδευτικών συστημάτων των ευρωπαϊκών χωρών, με σεβασμό φυσικά στις εθνικές κυριαρχίες, πρέπει να αντιμετωπιστεί ως απειλή? Φοβάμαι πως οι πολιτικές σκοπιμότητες των παρατάξεων βρίσκονται πάνω από το συμφέρον της προόδου της εκπαίδευσης.

Δε θέλω να εμπλακώ σε αντιπαράθεση, δεν άντεξα όμως να μην απαντήσω επειδή με ενοχλεί αυτή η "δεδομένη" αρνητική στάση που θέλουν καποιοι να έχουν οι φοιτητές για ό,τι συμβαίνει στο χώρο της εκπαίδευσης και μη.

Θα συμφωνήσω. Κατά την γνώμη μου εμείς οι φοιτητές θα πρέπει να απαιτούμε την αξιολόγηση των καθηγητών από μέρους μας. Εμείς αξιολογούμαστε συνεχώς και σε κάθε εξεταστική, νόμίζω ότι είναι δικαίωμά μας να αξιολογούμε τους καθηγητές μας. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν μεταδοτικότητα ούτε διάθεση για δουλειά, και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τα πανεπιστήμια παρακμάζουν. Θα πρέπει μέσα από μία σωστή διαδικασία αξιολόγησης, αυτοί οι καθηγητές να απομακρύνονται από το πανεπιστήμιο, ούτως ώστε και εμείς να μην παιδευόμαστε να καταλάβουμε τα ακατανόητα...
Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι άλλο: Έχουμε εμείς οι φοιτητές την ωριμότητα να αξιολογήσουμε? Στοιχηματίζω ότι πολλοί απο εμάς θα αξιολογούσαν θετικά έναν καθηγητή που δεν κάνει μάθημα καθόλου, βάζει εύκολα θέματα στην εξεταστική και υψηλούς βαθμούς. Αυτό όμως δεν είναι δείγμα ωριμότητας από πλευράς των φοιτητών και μία διαδικασία αξιολόγησης που θα γίνεται με τον τρόπο αυτό είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.

Πραγματικά δεν ξέρω ακριβώς τους λόγους για τους οποίους οι καθηγητές απάντησαν έτσι και από ποια οπτική γωνία βλέπουν το θέμα αυτό.Για το οποίο να είστε σίγουροι είναι ότι δεν θα γίνει καμία πραγματική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου των καθηγητών όπως δεν έχει γίνει και τόσα χρόνια. Οι καθηγητές δεν φοβούνται για το τομάρι τους όπως το υπουργείο συχνά πυκνά λέει (άλλωστε και οι ίδιοι το είχαν πει στην εκδήλωση που είχε κάνει ο σύλλογος).Ίσως όμως και να ανησυχούν απ΄την επίθεση που δέχεται ο δημόσιος χαρακτήρας του πανεπιστημίου που θα έχει επιπτώσεις και γι΄αυτούς.Η αξιολόγηση των πανεπιστημίων στην εφαρμογή της (όχι στα λόγια για να προωθηθεί) θα γίνει με ιδιωτικοινομικά κριτίρια και αυτό έχει γίνει πλέον εμφανές. Τώρα το τι είναι προοδευτικό ας ο κρίνει ο καθένας να έχουμε ανεργία σε τεράστια ποσοστά στους νέους και η ΕΕ να προωθεί την εργάσιμη εβδομάδα 65 ωρών και τη σύνταξη στα 70.Να λέμε ότι χρειαζόμαστε πλήρης εκπαίδευση και ειδίκευση στο αντικείμενο σπουδών μας για να ανταποκριθούμε στης ανάγκες και το εκπαιδευτικό σύστημα στην ΕΕ να θέλει να στηριχτεί στα δίχρονα και τρίχρονα πτυχία. Γενικότερα και μη...

Το να απομακρυνθεί ένας καθηγητής, είναι μεγάλο βήμα. Δε μπορούμε να πούμε ότι ένας καθηγητής δεν είνια άξιος ή ότι δεν έχει μεταδοτικότητα έτσι γενικά και αόριστα. Ο τρόπος του μαθήματος μπορεί να ταιριάζει σε μερικούς και σε άλλους όχι. Εγώ πχ θα υποστήριζα πολλούς από τους καθηγητές που θάβονται από το μεγαλύτερο μέρος του των φοιτητών γιατί τυχαίνει το στύλ του μαθήματος τους να μπορώ να το παρακολουθήσω. Το θέμα είναι η αξιολόγιση από πλευράς των φοιτητών να οδηγεί στην βελτίωση των διδασκόντων ώστε να ανταποκρίνονται στο μεγαλύτερο κομμάτι των φοιτητών, τουλάχιστον αρχικά.

Το αν η αξιολόγιση επηρεάζει τους καθηγητές θα ασυμφωνίσω με το κ Δημάκι. Η αξιολόγηση αφορά κυρίως τους φοιτητές. Αρκεί να σκεφτούμε ότι οι καθηγητές είναι δημοσιοι υπάληλοι και έχουν ένα μεγάλο αριθμο κεκτημένων δικαιομάτων τα οποία δύκολα μπορούν να αμφισβητηθούν. Όπως μονιμότητα, μισθολογία που ακολουθεί το πληθωρισμό κα. Οι φοιτητές όμως δεν έχουν ούτε μισθοδοσία ούτε ασφάλιση. Αγωνίζονται για να κατακτήσουν όλα τα παραπάνω, μέσω της εκπαίδευσης. Αν τελικά παρά τους κόπους τους αποφοιτήσουν από ένα πανεπιστήμιο το οποίο σε ευρωπαική κλίμακα έχει αξιολογιθεί αρνητικά αύτόματα δέχονται μία υποβάθμιση σε σχέση με κα΄ποιον ο οποίος έχει κοπιάσει το ίδιο αλλά έχει αποφοιτήσει από κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Αν μάλλιστα συνδιάσουμε το γεγονός ότι παρά την προώθηση του "κομματιού" της αξιολόγισης στα πλαίσια της μπολόνια δεν έχει γίνει τίποτα γαι την αναγνώριση της πενταετής φόίτησης του μηχανικού σε master, παρά τις διαβεβαιώσεις της κυρίας Γιανάκου στο παρελθόν, καταλήγουμε σε αρνητικά μάλλον συμπεράσματα.

Εγώ θέλω να θέσω τον εξής προβληματισμό:

Το πτθχίο μας εντός της Ελλάδος στον ιδιωτικό τομέα (που αφορά σχεδόν όλους μας για τα πρώτα χρόνια αναζήτησης αγοράς εργασίας) δεν μετράει ως βαθμός αυτοτελώς! Αυτό μάλλον το ξέρουμε όλοι μας. Επίσης μετράει αν έχεις κάνει πρακτική άσκηση και τι διπλωματική έχει κάνει και αν είναι εύκολη ή δύσκολη!!
Σαφώς συνυπολογίζεται στο βαθμό και το πανεπιστημιο το οποίο έβγαλες!! (ότι αναφέρω δεν είναι τυχαίο ούτε αυτό που πιθανόν να ισχύει γιατί το φαντάζομαι, αλλά είναι αυτό που ισχύει σύμφωνα με αυτά που αναφέρονται συχνά στο ενημερωτικό δελτίο του ΤΕΕ και ερευνών της MRB)

΄Ολα αυτά, θέλω να καταλήξω, οδηγούν σε μιας μορφής αξιολόγησης η οποία είναι άτυπη μεν, αλλά υπάρχει δε!!

Το θέμα (για τις παρατάξεις που κάνουν τόση φασαρία καλιεργόντας ένα αρνητικό κλίμα και καταλαβένετε ποιος κυριώς εννοώ) είναι ότι φοβούνται πως μετά την εξεταστική διαδικασία της αξιολόγησης θα χαρακτηριστεί το κάθε πανεπιστήμιο με ένα συντελεστή (απόδοσης όπως το στοίχημα),
ο οποίος θα χαρακτηρίζει και τον απόφοιτο και θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή απότελόντας έναν πολλαπλασιαστή για το μισθό του!!!
Ναι καλά, λες και τα υπόλοιπα όπως εμπειρία, διδακτορικό, μεταπτυχιακό, δεν θα μετρούν!!!

Γιατί να φοβηθούν? Δημόσιοι υπάλληλοι είναι, ισχύει η μονιμότητα οπότε δεν τους κουνάει κανένας από την θεσούλα τους. Αλλά αυτό μας φέρνει στην συζήτηση για κατάργηση του καθεστώτος μονιμότητας που υπάρχει. Μία μεγάλη συζήτηση που φυσικά δεν μπορεί να αναλωθεί σε ένα τοπικ ενός φόρουμ.

Νομίζω δεν θα πρέπει να είμαστε τόσο απαισιόδοξοι. Εγώ ξέρω πως εάν αγαπάς αυτό που κάνεις και φροντίσεις να γίνεις καλός σε αυτό, τότε τα λεφτά, οι προαγωγές και τα μπόνους έρχονται. Το θέμα είναι πως η πλειοψηφία των φοιτητών φοιτούν σε μια σχολή που δεν είναι σίγουροι εάν τους αρέσει και γενικότερα πλέουν σε μία θάλασσα αβεβαιότητας. Πολλοί δεν ξέρουν τι κάνουν στην σχολή τους, δεν έχουν πατήσει παρά μόνο λίγες φορές στα μαθήματα και παίρνουν το πτυχίο στα 8 ή 9 χρόνια...

Μάλλον λίγο τα μπερδέψαμε. Άλλο μονιμότητα και άλλο σταθερή θεσούλα που δεν την χάνεις όπως αναφέρθηκε.

Μονιμότητα θα πει ότι σε έχουν προσλάβει μία και καλή αλλά όχι ότι δεν αλλάζεις πόστο ή θέση!! ισχύουν ακόμα οι μεταθέσεις και οι μετατάξεις!! Αυτό επίσης που ισχύει στο δημόσιο είναι ότι (γενικά πάντα) αν κριθείς 3 φορές ικανός για ανέλειξη σε κάποια θέση ανώτερη, τότε κρίνεσαι μόνιμα ικανός.

Βέβαια συγκεκριμένα για τους καθηγητές δεν ξέρω πως έχουν ακριβώς τα πράγματα και τη καθεστώς ισχύει.
 Ίσως να απειλούνται  η θέση τους ως " τακτικός καθηγητής" στο συγκεκριμμένο μάθημα  ή υπεύθυνος του τάδε εργαστηρίου ή για τη διεξαγωγή αυτής της έρευνας ή το γεγονός ότι του ανήκει εκείνη η έδρα, αλλά να μην απειλούνται οι ίδιοι με απόλυση καθώς ακόμα δεν νοείται να γίνει άρση της μονιμότητας.

Αυτά ίσως να μας τα διασαφηνίσει κάποιος ...Ίσως ο gpap?

Μία συγκεκριμένη παράταξη είναι που μπλέκει την αξιολόγηση με τις οικονομικές απολαβές
των διπλωματούχων μηχανικών (γενικότερα αποφοίτων) ...
Δεν τα μπλέκω εγώ.

 Επίσης τα υπόλοιπα περί ανεύρεσης εργασίας μου ακούγονται πολύ λογικά (φυσικά αφού εγώ τα ανέφερα και τα έγραψα). Το ότι ο βαθμός σου στο δημόσιο δεν μετράει αυτοτελώς αλλά είναι συνάρτηση του πανεπιστημίου, της πρακτικής και της διπλωματικής σου είναι απολύτως σωστά αφού επιβεβαιώθηκαν από μερικούς γνωστούς μου!!

Δεν νομίζω ότι τα αναφέρω τόσο απαισιόδοξα εγώ, αλλά μάλλον πιο αντικειμενικά (επαναλμβάνω στην δική μου προσέγγιση και όχι σε αυτήν της παράταξης, γιατί περιέχονται δύο διαφορετικές προσεγγίσεις)

Το καθεστώς των μελών ΔΕΠ ρυθμίζεται από το Ν. Πλαίσιο και τις τροποποιήσεις του και προβλέπει 4 βαθμίδες, Λέκτορας, Επίκουρος, Αναπληρωτής και Καθηγητής. Για κάθε βαθμίδα προβλέπεται ένας ελάχιστος χρόνος παραμονής (3-5 χρόνια) και τα κριτήρια με τα οποία μπορεί κανείς να εξελιχθεί μετά από κρίση στην επόμενη.

Κάθε νέο μέλος ΔΕΠ από τη βαθμίδα του Επίκουρου και πάνω, δικαιούται να ζητήσει μονιμοποίηση μετά από κρίση, αφού πρώτα υπηρετήσει ενα ελάχιστο προβλεπόμενο χρονικό διάστημα. Στην κρίση για μονιμοποίηση αξιολογείται και η ερευνητική δουλειά του αλλά κυρίως η εκπαιδευτική, διοικητική και η γενική του συμβολή στη λειτουργία του ΤΗΜΜΥ. Αν μονιμοποιηθεί τότε παραμένει στο ΑΕΙ έστω και αν δεν έχει άλλη εξέλιξη. Σημειώστε ότι αυτό δεν ισχύει για Λέκτορες που πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν Επίκουροι για να διεκδικήσουν τη μονιμότητα.

Μονιμότητα σημαίνει αυτό που όλοι ξέρουμε για το Δημόσιο. Δεν απολύεσαι, σπανιότατα μπορείς να μετακινηθείς (μετάταξη κλπ σαν ποινή εννοώ), τα μέλη ΔΕΠ δεν μετακινούνται μιας και ανήκουν αποκλειστικά σε ένα ΑΕΙ. Εχεις υποχρεώσεις που ρυθμίζονται για τους μεν ΔΥ από τον δημοσιουπαλληλικό κώδικα, για τα μέλη ΔΕΠ από το Ν. Πλαίσιο και τον εσωτερικό κανονισμό του ΑΕΙ. Εκεί προβλέπονται και οι ποινές αν υποπέσεις σε παράπτωμα (πχ αν συλληφθώ να χρηματίζομαι για να περάσω κάποιον στην ΕΕΤ Ι .... λέμε τώρα ...ούτε στα έργα δεν νομίζω ότι θα πλήρωνε κανείς για ΕΕΤ Ι ;) ;)) τότε μπορεί μέχρι και να απολυθώ από το ΑΠΘ μετά από δίκη. Επίσης ο Πρύτανης μπορεί να επιβάλλει ποινές πχ. κόψιμο ενός 15θήμερου μισθού  αν πχ δεν πάω να κάνω εξετάσεις γιατί μάλωσα με τους φοιτητές, ή δεν βγάζω αποτελέσματα γιατί ...μου την έδωσε. Αντίστοιχα κυρώσεις προβλέπονται και για τις περιπτώσεις που δεν πάω να κάνω μάθημα κοκ.

Αυτά όλα αναφέρονται σε αρνηση εκτέλεσης καθηκόντων, όπως αυτά πρσδιορίζονται και δεν έχουν να κάνουν με το αν είμαι καλός ή κακός δάσκαλος ή ερευνητής, αν πονάω το μάθημα και προσπαθώ να το βελτιώσω, αν συνεργάζομαι με τους φοιτητές, αν δίνω (καλές?) διπλωματικές, αν επιβλέπω διδακτορικά. Αυτά όλα αποτελούν την ποιότητα του διδακτικού και (κύρια) του ερευνητικού έργου που αξιολογείται (πολύ αξιοκρατικά στο δικό μας τουλάχιστον Τμήμα) όταν ζητήσω εξέλιξη στην ανώτερη βαθμίδα. Αν όμως εγώ θέλω να συνταξιοδοτηθώ σαν Λέκτορας, ή ακόμη καλύτερα είμαι ήδη Καθηγητής και δεν έχω άλλη εξέλιξη τότε μπορώ ...να αράξω και να λουφάρω. Ε αυτές ακριβώς τις περιπτώσεςι (υποτίθεται) ότι πάει να 'τσιμπήσει' η αξιολόγηση.

Τώρα, να τις τσιμπήσει σίγουρα γίνεται, μιας και μπορούν να θεσμοθετηθούν αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια, ένα από τα οποία θα είναι και τα ερωτηματολόγια που θα συμπληρώνουν οι φοιτητές. (Αν και στα υποχρεωτικά ανώνυμα ερωτηματολόγια η εμπειρία πολλων χρόνων σε αξιολογήσεις εκπαιδευτικών προγραμμάτων μου έδειξε ότι ο φοιτητής βγάζει λίγη ...κακιούλα). Δέχομαι προκαταβολικά ότι οι (πάγιοι ελληνικοί θεσμοθετημένοι) μηχανισμοί συγκάλυψης θα λειτουργήσουν άλλα τέλος πάντων κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις (που εμείς ευτυχώς δεν τις έχουμε στο Τμήμα μας) θα επισημανθούν. Το ερώτημα είναι μετά τι γίνεται? Διότι όπως είδατε ... κυρώσεις δεν προβλέπονται. Άρα ή θα μαζεύουνε ..αξιολογόχαρτα για να γεμίσουν κάμποσες ντουλάπες ή θα αναγκαστούν να θεσμοθετήσουν ποινές  και αμοιβές που μόνο οικονομικής φύσης μπορεί να είναι (κίνητρα παραγωγικότητας).

Από την άλλη βέβαια δεν μπορώ να φανταστώ πως θα αντιδράσουν οι εξωτερικοί αξιολογητές όταν σε ερωτήσεις προς φοιτητές του τύπου 'Πώς αξιολογείτε τις αίθουσες διδασκαλίας, τα εργαστήρια, τις νησίδες, τις βιβλιοθήκες' θα διαβάσουν τα ...γαλλικά σχόλια που γράφονται και ακούγονται καθημερινά ή θα διαβάσουν απαντήσεις του τύπου 'ποιές νησίδες?, αίθουσες? εργαστηρια?'. Τι θα κάνει τότε η Υπουργός μας? Απάντησε η ίδια προχτές τα χαράματα στον Πάυλο Τσίμα. 'Μα αν κάπου χρειάζονται πόροι, αυτό ακριβώς θέλουμε να διαπιστώσουμε' είπε ' και φυσικά θα κάνουμε ότι είναι ...απαραίτητο' !! Προσέξτε δεν είπε ..θα δώσουμε..πού να τα βρεί άλλωστε!! Είπε θα ...κάνουμε. Τι θα κάνουν ..αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη να το σκεφτεί...Εγώ λέω ...τίποτα!! (όπως άλλωστε και δεν κάνουν χρόνια τώρα). Το ότι κάποια περιφερειακά ΤΕΙ (ή και ΑΕΙ ακόμη) μπορεί να κλείσουν έ αυτό θα γίνονταν μάλλο και από τη βάση του 10 που θα ισχύει από του χρόνου, πριν προλάβει να τα κλείσει η ..αξιολόγηση.

Αυτά λοιπόν σαν μια πρώτη μακριά σε έκταση αλλά επιφανειακή σε βάθος προσέγγιση στο μεγάλο θέμα της αξιολόγησης.

Γρηγόρης Παπαγιάννης

Αναφέρατε :
πχ αν συλληφθώ να χρηματίζομαι για να περάσω κάποιον στην ΕΕΤ Ι .... λέμε τώρα ...ούτε στα έργα δεν νομίζω ότι θα πλήρωνε κανείς για ΕΕΤ Ι
Μήπως να σκεφτούμε το ενδεχόμενο βελτίωσης του βαθμού μου .... (πλακα κάνω, είμαι βολεμένος και με το βαθμό που έχω)

Ο νόμος πλαίσιο που αναφέρατε είναι αυτός που είχε θεσμοθετηθεί περί το '81- '82, γιατί τον συγκεκριμένο τον έχω κάπου στον υπολογιστή μου αλλά επειδή είναι πάρα πολλές σελίδες δεν κάθισα ποτέ να τον κοιτάξω,
αλλά τώρα μου φαίνεται ότι αρχίζει να αποκτά νόημα.

Όταν λέτε για τις ποινές που επιβάλλονται εσωτερικά,
τέτοια ήταν και η ποινή που έστειλε τον υπεύθυνο για την (υπο?)λειτουργία της βιβλιοθήκης στο πειθαρχικό για πρώτη φορά, όπως ανέφερε ο κ.Ντοκόπουλος σε σχετική συνέλευση του Τμήματος?
(Δεν θυμάμαι το όνομα του υπευθύνου, αλλά και να το ήξερα δεν θα το ανέφερα)

Μπορεί ποτέ να φτάσει μέχρι και επιβολή χρηματικού προστίμου του ύψους του μισού μισθού όπως αναφέρατε?

Σε περίπτωση που ο διδάσκων διώκεται ποινικά, και δη δια παράπτωμα πεπργμένου εντός του πανεπιστημιακού χωρου (όπως πχ χρηματισμός ή για σεξουαλική παρενόχληση όπως κατά καιρούς βγαίνουν στις μεσημεριανές εκπομπές) και το δικαστήριο τον κρίνει ένοχο, τέλος πάντων με ποινικό μητρώο όχι λευκό, τότε συνεχίζει να διατηρεί την έδρα του?
(μάλλον ξεφελυγω αλλά από περιέργεια ρωτάω) Μάλλον τότε απολύεται σωστά?

Όσο για το δέκα για να εισαχθεί κάποιος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ναι τώρα μάλιστα κάτι έγινε.
Απλώς θα μπουν πολύ εύκολα δύο πρώτα θέματα ή θα ανεβαίνει ο Μέσος ¨Ορος με τα ενδοσχολικά και άλλα τρικ.

Εγώ έχω τη γνώμη ότι δεν έχει σημασία ο απόλυτος βαθμός, αλλά ο σχετικός, συγκρινόμενος δηλαδή με των υπολοίπων υποψηφίων, οπότε το δέκα ουσιαστικά θα σημαίνει 10-5 = 5 (μιλώ για βαθμό εισαγωγής ή πως αλλιώς λεγόταν ο μέσος όρος των μαθημάτων που ενδιέφεραν, α νομίζω βαθμός πρόσβασης)

Το παρακατω αρθρακι το ειχα στειλει πριν λιγο καιρο στη λιστα, αλλα δεν σχολιαστηκε καθολου... Αναρωτιεμαι αν υπηρξε εστω και ενας που να το διαβασε...
Anyway, το ξαναστελνω κι εδω...
Προς θιασωτες και μη της αξιολογησης, γαλαζιους, κοκκινους και ο,τι αλλο, μπειτε στον κοπο να το διαβασετε... Ειναι εξαιρετικα ενδιαφερον και αναφερεται σε πραγματικες επιπτωσεις του μοντελου της αξιολογησης που προωθειται...

(Λογω του περιορισμου των 10.000 χαρακτηρων/μηνυμα, το αρθρο θα ανεβει αναγκαστικα σε κομματια...)


<<

 Ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό είναι ένα άρθρο στην Guardian από τον Steven Rose με το τίτλο « Η κυβέρνηση πούλησε την επιστήμη στην βιομηχανία και οι συνέπειες είναι συνταρακτικές για όλη την χώρα» . Αναφερόμενο στην πολιτική μετάλλαξη της κυβέρνησης των Εργατικών και την συνακόλουθη αποτυχία τους γράφει:
"(Κατά τους Εργατικούς…)Ζούμε στην «οικονομία της γνώσης» ο στόχος της επιστήμης είναι να βοηθηθεί η δημιουργία πλούτου και να αυξηθεί η βρετανική βιομηχανική ανταγωνιστικότητα. Για να το επιτύχουν αυτό, τα πανεπιστήμια πρέπει να γίνουν αποδοτικότερα και να συνδεθούν περισσότερο με τη βιομηχανία. Οι Εργατικοί έχουν γίνει δύσπιστοι προς τους πανεπιστημιακούς και έχουν θαμπωθεί από τη γοητεία των επιχειρήσεων, έτσι οι βιομήχανοι ήρθαν για να διοικήσουν τα πανεπιστήμια. Δεδομένου ότι τα βρετανικά πανεπιστήμια ήταν ελάχιστα γραφειοκρατικά και μάλλον καλά στη διδασκαλία και την έρευνα, ενώ η βρετανική βιομηχανία ήταν εμφανώς ανεπαρκής και αντίθετη προς πρωτοβουλίες, το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που αναμενόταν. Περιβαλλόμενα από στόχους και σωρούς από δηλώσεις αποστολής και σενάρια-προγραμματισμούς, νέα στρώματα διοίκησης έχουν πολλαπλασιαστεί, οι σπουδαστές έχουν γίνει "πελάτες", οι πανεπιστημιουπόλεις έχουν στιγματιστεί, και οι υποτροφίες έχουν παραγκωνιστεί. Η τελευταία καταστροφή είναι η δυσκίνητη και ακριβή Άσκηση Ερευνητικής Αξιολόγησης(RAE), που υποτίθεται ότι βαθμολογεί τα τμήματα σύμφωνα με την ποιότητα των δημοσιεύσεών τους και τα χρηματοδοτεί αναλόγως, σε μια κλίμακα 1 ως 5. Τα αποτελέσματά του έχουν δημοσιευτεί σε ολόκληρο τον Τύπο δεδομένου ότι ακόμη και τα βαθμολογημένα με 4 τμήματα (που σημαίνει έρευνα εθνικής και κάποιας διεθνούς σημασίας) έχουν αναγκαστεί να κλείσουν. Περίπου 79 τμήματα επιστήμης και μηχανικών έχουν κλείσει κατά τη διάρκεια των προηγούμενων έξι ετών. Αλλά τα πανεπιστήμια απαιτούν την αλληλεπίδραση διαφορετικών αρχών: εάν ένα τμήμα χημείας κλείνει, πώς μπορεί ένα πανεπιστήμιο να διδάξει επαρκώς, ή να διεξάγει έρευνα, στην βιοχημεία; Και με το να διδάσκεις την επιστήμη χωρίς την φιλοσοφία της διακινδυνεύεις να παράγεις μια γενιά στενά ειδικευμένων τεχνικών. "
http://www.ntua.gr/posdep/MME/media/2004-12-09_Guardian.html

Η κριτική προς τα αποτελέσματα της αξιολόγησης δεν είναι μονοπώλιο ούτε των συνδικαλιστικών ενώσεων των καθηγητών(που περιλαμβάνουν ακόμη και καθηγητών βραβευμένων με Νόμπελ βλ. Sir Harry Kroto που επέστρεψε την τιμητική του διάκριση στο πανεπιστήμιο Exeter επειδή έκλεισε το Χημικό του τμήμα) ούτε των φοιτητών ούτε μάλιστα κάποιων αριστερών όπως θα πίστευε κανείς… επεκτείνεται ακόμη και σε βουλευτές της Αγγλίας και μάλιστα του Συντηρητικού κόμματος!
Βουλευτής του εν λόγω κόμματος αναφέρει ότι το σύστημα αξιολόγησης RAE αποκλείει ταλαντούχους επαγγελματίες εκτός της ανώτερης εκπαίδευσης
http://education.guardian.co.uk/RAE/story/0,7348,1367679,00.html
http://education.guardian.co.uk/universitiesincrisis/story/0,12028,1380600,00.html


1.α. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ :ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
---Οι συνέπειες της σύνδεσης της χρηματοδότησης με την αξιολόγηση---
--Απώλεια πολλών πανεπιστημιακών θέσεων διδασκαλίας και διακοπή λειτουργίας τμημάτων

Από το 2001 έχουν χαθεί 3500 περίπου θέσεις πανεπιστημιακών, λόγω της αναδιάρθρωσης που έχει συντελεστεί από την διαδικασία της αξιολόγησης.
Αρκεί μια βαθμολόγηση με 4 στα 5 από την RAE για δυσάρεστες συνέπειες με κύρια την μείωση στην χρηματοδότηση. Πολλά πανεπιστήμια αναγκάζονται να κλείσουν παραδοσιακά τμήματα που προσφέρουν μια σφαιρική και γενική ενασχόληση πάνω σε ένα γνωστικό αντικείμενο (Φυσικό, Χημικό τμήμα κ.α.) και να δημιουργήσουν στη θέση τους τμήματα ειδικευμένα που ικανοποιούν εφήμερες ανάγκες της αγοράς και φέρνουν χρήμα μέσω της έρευνας. Τα τελευταία 6 χρόνια 79 τμήματα επιστήμης και μηχανικών έχουν διακοπεί. Τα περισσότερα από αυτά ως αποτέλεσμα μειωμένης χρηματοδότησης μετά της αξιολόγησης.28 τμήματα Χημείας τερμάτισαν την λειτουργίας τους ενώ οι φοιτητές Χημείας από το 1997 που ήταν 7490 μειώθηκαν σε 5735. Στην Ιατρική παρουσιάζεται μια πτώση του διδακτικού προσωπικού κατά 36% από το 2000.
http://education.guardian.co.uk/RAE/story/0,7348,1395084,00.html

Ως αιτιολογία για το οριστικό κλείσιμο πολλών σχολών και την στροφή προς άλλες αναφέρεται ουκ ολίγες φορές η αναγκαιότητα σύνδεσης με την αγορά(βλέπε επιχειρήσεις).

Στο Anglia Polytechnic University το κλείσιμο του Χημικού τμήματος και η μετατροπή του σε ιατροδικαστική επιστήμη αιτιολογήθηκε ως εξής «Ακολουθούμε την αγορά και μια καθαρή τάση της αγοράς»
http://education.guardian.co.uk/universitiesincrisis/story/0,12028,1363928,00.html

Στο πανεπιστήμιο του Newcastle το Φυσικό τμήμα έκλεισε μετά από την βαθμολόγηση του με 4 στα 5 από την διαδικασία της αξιολόγησης. Εκπρόσωπος του πανεπιστημίου ανέφερε ότι το πανεπιστήμιο αναδιοργανώνεται για να συγκεντρωθεί στην εφαρμοσμένη Φυσική όπως η νανοτεχνολογία και η επιστήμη υλικών που έχουν την δυνατότητα να παράγουν κέρδος μέσω της έρευνας σε σύνδεση με την βιομηχανία.
http://www.ntua.gr/posdep/MME/media/2004-12-04_Guardian.html

Στο πανεπιστήμιο του Exeter έχει δρομολογηθεί το κλείσιμο του τμήματος Χημείας, Μουσικών Σπουδών και Ιταλικών. Ο αντιπρύτανης του πανεπιστημίου δήλωσε ότι ανταποκρίνεται στην αγορά ενόψει της εισαγωγής της αύξησης των διδάκτρων από το 2006 και των αυξημένων κονδυλίων που λαμβάνουν τμήματα με διεθνούς αναγνωρισμένη έρευνα που φέρνει χρήμα.
http://www.ntua.gr/posdep/MME/media/2004-11-23_Guardian.html

Το πανεπιστήμιο Keele στην ίδια λογική διέκοψε το Φυσικό τμήμα λόγω μη εισροής χρημάτων από την έρευνα. Ο βουλευτής των Εργατικών Farrelly κατηγόρησε πιέσεις από την αγορά και την αξιολόγηση για την διακοπή του Γερμανικού τμήματος του ιδίου πανεπιστημίου. Το κόστος σπουδών πιέζει τους φοιτητές να παρακολουθούν τοπικά πανεπιστήμια αναφέρει. «Δεν θα υπήρχε ζήτημα αν είχαν την επιλογή και ήταν ελεύθεροι να σπουδάσουν όπου επιθυμούσαν αλλά αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο όταν φορτώνονται με χρέη(λόγω φοιτητικών δανείων) και αντιμετωπίζουν δίδακτρα».
http://education.guardian.co.uk/universitiesincrisis/story/0,12028,1380600,00.html
http://www.ntua.gr/posdep/MME/media/2004-21-08_Guardian.html

Για κλείσιμο προορίζεται και η Αρχιτεκτονική του Cambridge.



1.β. ΕΡΕΥΝΑΤΕ… ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ

---Οι συνέπειες της υιοθέτησης της έρευνας ως το πρωταρχικό κριτήριο αξιολόγησης---.

Πέρα από την απώλεια πανεπιστημιακών ως αποτέλεσμα του κλεισίματος τμημάτων, σημειώνεται και μια στροφή από την διδασκαλία προς την έρευνα. Ενώ πιέζονται ή χάνουν ακόμη και την θέση τους καθηγητές που δεν κάνουν έρευνα ή κάνουν απλώς μέτριας απόδοσης έρευνα.
Το σύστημα της RAE στραγγαλίζει την πανεπιστημιακή διδασκαλία αναφέρει η Βρετανική Ένωση Ιατρικής μιας και η χρηματοδότηση δίνεται στη βάση της απόδοσης ενός τμήματος στην έρευνα, ωθώντας τους πανεπιστημιακούς να αφιερώνουν όλο και λιγότερο χρόνο στην διδασκαλία
http://education.guardian.co.uk/higher/news/story/0,,1379080,00.html

Πολλά πανεπιστήμια έχουν αναφερθεί ότι προσλαμβάνουν ερευνητικό προσωπικό με την υπόσχεση ότι δεν πρόκειται να δουν ποτέ τους φοιτητή αναφέρει ο προαναφερθείς βουλευτής του Συντηρητικού Κόμματος.
http://education.guardian.co.uk/RAE/story/0,7348,1367679,00.html

Το ίδιο αναφέρει
 και ο Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου του Kent, πολλοί πανεπιστημιακοί παραμελούν και αποσπώνται από τα διδακτικά τους καθήκοντα καθότι εστιάζονται στις απαιτήσεις της αξιολόγησης και αυτή η κατάσταση θα χειροτερέψει όσο πλησιάζει το 2008.
http://education.guardian.co.uk/egweekly/story/0,5500,1367473,00.html

Τα πανεπιστήμια φοβερίζουν(bullying) τους πανεπιστημιακούς μέτριας απόδοσης έρευνας. Αυτό συμβαίνει γιατί όπως προαναφέρθηκε η βαθμολογία είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τα τμήματα αρκεί ένα 4 στα 5 για να κλείσει ένα τμήμα, οι καθηγητές να ψάχνουν δουλεία και οι φοιτητές να ψάχνουν τμήμα που θα μεταφερθούν.
Σε δύο άρθρα αναφέρεται ότι ο ανταγωνισμός είναι τέτοιος ώστε παίρνουν καλές βαθμολογήσεις μόνο δημοσιεύσεις σε φημισμένα περιοδικά όπως το Nature και το Science, παρόλο που πολλές ελπιδοφόρες καινοτομίες δημοσιεύονται σε χαμηλότερης αίγλης περιοδικά.
http://education.guardian.co.uk/RAE/story/0,7348,1234226,00.html
http://education.guardian.co.uk/higher/research/story/0,9865,1220287,00.html

Είναι γνωστό ότι στην έρευνα υπάρχει μεγάλη σύνδεση επιχειρήσεων με πανεπιστήμια μέσω επιχορηγήσεων κ.α. Αυτό έχει κάποιες συνέπειες ως προς την «ουδετερότητα» της επιστήμης. Αντιγράφω από το άρθρο του Τ.Φωτόπουλου:
Όπως τονίζει η Stephanie Pain, μια από τους διευθυντές του περιοδικού New Scientist (που δεν φημίζεται για τη ριζοσπαστικότητα του), επιστήμη και μεγάλες επιχειρήσεις έχουν τελευταία αναπτύξει πολύ στενότερους δεσμούς :
«Ενώ κάποτε η έρευνα ήταν κατά το πλείστον ουδέτερη, τώρα, πρέπει να ικανοποιεί μια ολόκληρη σειρά από χρηματοδότες. Τα ερευνητικά πορίσματα , αντί να είναι αμερόληπτα, χειραγωγούνται διακριτικά και “μαλάζονται”, η ακόμη και κλειδώνονται στα συρτάρια εάν δεν εξυπηρετούν τα σωστά συμφέροντα. Το σπόνσορινγκ σπανίως έρχεται χωρίς όρους»

Β' ΜΕΡΟΣ

Στη πραγματικότητα, όπως υποστηρίζει η ίδια, ακόμη πιο βλαβερή είναι η αυτο-λογοκρισία στην οποία υποβάλλονται οι επιστήμονες σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν τη μη διακοπή της ροής των συμβολαίων--προσπάθεια που είναι ζωτική για την επιβίωση τους μετά τη νεοφιλελεύθερη θεσμοποίηση των προηγούμενων άτυπων δεσμών μεταξύ επιχειρήσεων και επιστήμης. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, ένας νόμος του 1993 για την επιστήμη τονίζει την ανάγκη να επικεντρωθεί η έρευνα σε θέματα που βοηθούν την “οικονομία” ενώ η βιομηχανία καλείται να στηρίξει εκείνες τις επιστημονικές έρευνες που είναι πιθανό να δημιουργήσουν πλούτο στο μέλλον. Το αποτέλεσμα των τυπικών και άτυπων δεσμών που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ επιχειρήσεων και επιστήμης είναι ότι σήμερα, όχι μόνο δεν είναι δυνατόν να μιλούμε για την ουδετερότητα η “αντικειμενικότητα” των κοινωνικών επιστημών--όπως άλλωστε συνέβαινε και στο παρελθόν αλλά γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να μιλούμε ακόμη και για την ουδετερότητα των φυσικών επιστημών.
Ακολουθούν δυο παραδείγματα που δείχνουν τον μη ουδέτερο χαρακτήρα της σημερινής τεχνο-επιστήμης, καθώς και τους κοινούς στόχους και δεσμούς μεταξύ αυτών που ελέγχουν τη βιομηχανία στη σημερινή διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς και αυτών που ελέγχουν την επιστημονική έρευνα. Το πρώτο παράδειγμα αφορά την αγρο-βιομηχανική έρευνα και το δεύτερο το αποτέλεσμα του θερμοκηπίου
Όσον αφορά την αγρο-βιομηχανική έρευνα, όπως ανέφερε μερικά χρόνια πριν το περιοδικό The Ecologist :
“H βιομηχανία, μέσω της στρατηγικής τοποθέτησης των χρημάτων της σε ερευνητικά σχέδια, μπορεί να κατευθύνει σημαντικά κονδύλια σε έρευνα που εξυπηρετεί κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη δική της μακροπρόθεσμη ατζέντα. Η διαδικασία αυτή έχει ήδη αποκτήσει τη δική της ταχύτητα και τα πανεπιστήμια υιοθετούν κορπορατίστικα οράματα για τη μεγιστοποίηση των κερδών. Στις ΗΠΑ, τα δημόσια πανεπιστήμια κατανέμουν σπάνιους οικονομικούς πόρους σε έρευνα η οποία ελπίζεται ότι θα αποδώσει πατενταρισμένες διαδικασίες και προϊόντα που θ αποτελέσουν τμήμα της “μελλοντικής προίκας” τους. Έτσι, η βιοτεχνική ‘έρευνα προσπορίζεται σημαντικά κονδύλια, ενώ αντίθετα η έρευνα για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις της βιομηχανικής γεωργίας παραμελείται η εξαφανίζεται”
Το δεύτερο παράδειγμα αφορά το κρίσιμο πρόβλημα του ”αποτελέσματος του θερμοκηπίου” και τις προσπάθειες της βιομηχανίας φυσικών καυσίμων να υποσκάψει τις διαπραγματεύσεις για μια κλιματική συνθήκη που θα εμπόδιζε τη παγκόσμια άνοδο της θερμοκρασίας. Όπως αναφέρει η Stephanie Pain, οι ειδικοί επιστήμονες για πολλά χρόνια είχαν προσπαθήσει να συσχετίσουν την κλιματική μεταβολή με την καύση των φυσικών καυσίμων (πετρέλαιο, άνθραξ, φυσικό αέριο). Τελικά, το 1995, π ερισσότεροι από 2.500 κλιματολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο πλανήτης έχει οριστικά αρχίσει να υφίσταται τις συνέπειες μιας γενικής ανόδου της θερμοκρασίας, ως αποτέλεσμα ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, δηλ. της καύσης φυσικών καυσίμων και της συνακόλουθης δημιουργίας εκπομπών θερμοκηπίου οι οποίες είναι υπεύθυνες για την πλανητική άνοδο της θερμοκρασίας. Παρόλα αυτά, μια ισχυρή ομάδα πίεσης από τις ενεργειακές βιομηχανίες, με τη βοήθεια μιας χούφτας επιστημόνων, έκανε λυσσώδη αγώνα για να αποτρέψει τη συναγωγή του παραπάνω συμπεράσματος με το επιχείρημα ότι η παγκόσμια άνοδος της θερμοκρασίας είναι ένας μύθος που στοχεύει να εκφοβίσει τις κυβερνήσεις και να τις ωθήσει στη παραχώρηση σημαντικών ερευνητικών κονδυλίων για τη σχετική έρευνα. Οι επιστήμονες αυτοί “κατάφεραν να κωλυσιεργήσουν τις διαπραγματεύσεις και συνέβαλαν αποφασιστικά ώστε οι ενεργειακές βιομηχανίες να κερδίσουν αναστολή για μια περίπου δεκαετία”. Και αυτό, τη στιγμή που υπολογίζεται ότι για κάθε χρόνο αυτής της αναστολής, άλλα 6 δις. τόνοι διοξειδίου του άνθρακος θα εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας στην περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας της Γης. Περιττό να προστεθεί ότι “ένα δίκτυο διαπλεκομένων συμφερόντων υπάρχει μεταξύ ερευνητών στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, κυβερνήσεων (Κουβέιτ) και ομάδων πίεσης από τις ενεργειακές και ενεργοβόρες βιομηχανίες (μεταξύ των μελών τους είναι οι Shell, Exxon, Texaco, η British Coal και η Ford).
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/gre1997/9_22.htm

Εξίσου ενδιαφέρον είναι άρθρο όπου η Βρετανική Ιατρική Ένωση αναφέρει και κατηγορεί το σύστημα αξιολόγησης της RAE για επικείμενη κρίση στο χώρο της Ιατρικής. Λόγω κλεισίματος κομβικών τμημάτων Ιατρικής παρατηρείται έλλειψη ιατρικού προσωπικού. Το γνωστό ιατρικό περιοδικό «Lancet» συνηγορεί ότι τα νοσοκομεία αποφεύγονται και όλοι στρέφονται στα εργαστήρια λόγω των περικοπών σε αντίστοιχα τμήματα . Η αξιολόγηση βλέπετε ευνοεί τα τμήματα που κάνουν επικερδή έρευνα και κλείνει τα παραδοσιακά που διδάσκει γιατρούς για νοσοκομεία…
Μήπως πέρα από όλα τα άλλα η αξιολόγηση που προωθεί την σύνδεση με τις επιχειρήσεις βλάπτει σοβαρά και την υγεία ;
http://education.guardian.co.uk/RAE/story/0,7348,1395084,00.html
http://education.guardian.co.uk/higher/news/story/0,,1379080,00.html
http://education.guardian.co.uk/egweekly/story/0,,1407562,00.html

Το βρετανικό θεωρητικό περιοδικό Capital and Class, στο τεύχος 66, ανέφερε με τη μεγαλύτερη δυνατή τεκμηρίωση την ιδεολογική καταστολή που κυριαρχεί στα βρετανικά πανεπιστήμια, με το μανδύα της βαθμολόγησής τους, ακόμη και την άρνηση μεγάλων πανεπιστημίων να προσλάβουν οικονομολόγους που δεν εντάσσονται στο κυρίαρχο ρεύμα, γιατί δεν τους προσθέτουν βαθμούς οι δημοσιεύσεις και τα επιστημονικά τους ενδιαφέροντα!
Χαρακτηριστική είναι η εικόνα που περιγράφει για το τσεκούρεμα της ακαδημαϊκής ελευθερίας και τα κωμικά τεχνάσματα προς απόκτηση μιας δημοσίευσης ο Γιάννης Βαρουφάκης. Αναπληρωτής καθηγητής σήμερα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, που έχει δουλέψει για χρόνια στην Αγγλία και την Αυστραλία. «Με το σύστημα της βαθμολόγησης είχαν πετύχει να κάνει ο καθένας τη λογοκρισία δική του υπόθεση. Να την εσωτερικεύσουμε. Θυμάμαι μαρξιστή καθηγητή, πρόεδρο τμήματος στο Queen Mary, καθ’ όλα εργατικό και συνεπή στο αντικείμενό του, να παρακαλεί τους συναδέλφους να σταματήσουν για λίγο καιρό να δουλεύουν τα μαρξιστικά οικονομικά και να γράψουν κανένα άρθρο σε νεοκλασικό περιοδικό, μήπως έτσι πάρει το τμήμα κανένα φράγκο και καταφέρει να αντιμετωπίσει τα έξοδά του. Το χειρότερο όμως είναι ότι το κυνήγι των δημοσιεύσεων, για να βελτιωθεί από τους αξιολογητές η βαθμολογία των διδασκόντων και του τμήματος, έχει καταδικάσει σε μαρασμό τις ίδιες τις ιδέες. Θυμάμαι πάλι κάποιο συνάδελφο, χοροπηδώντας από τη χαρά του, να μας ανακοινώνει πανευτυχής ότι δέχτηκε επιστολή αποδοχής του άρθρου που είχε στείλει σε ένα αναγνωρισμένο περιοδικό. Κι όταν τον ρωτήσαμε τι διαπραγματευόταν το άρθρο του, μας απάντησε γελώντας ότι αυτό δεν έχει καμιά σημασία».
http://www.prin.gr/prin/501/501_12_13.htm

Αξιοσημείωτο είναι ότι επειδή η έρευνα πλέον έχει μετατοπιστεί από τις ανάγκες του δημόσιου συμφέροντος και έχει καταστεί μια επικερδής δραστηριότητα, η χρηματοδότηση έρευνας από το υπουργείο Άμυνας της Αγγλίας καλύπτει το 1/3 της συνολικής. Ποσό πολύ μεγαλύτερο από αυτήν που χρηματοδοτεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Η έρευνα για πολεμικές ανάγκες κυριαρχεί στην έρευνα της Αγγλίας.
http://education.guardian.co.uk/higher/research/story/0,9865,1394402,00.html

Ο Καρλ Μαρξ έγραψε κάποτε ότι οι ιδέες της άρχουσας τάξης είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες. Η αξιολόγηση έχει επιπτώσεις και στην ακαδημαϊκή ελευθερία.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι αυτές δύο βρετανών καθηγητών , που δήλωσαν στην εφημερίδα Guardian ότι κινδυνεύουν να απολυθούν , ο ένας γιατί δήλωσε ότι ένα φυτοφάρμακο έχει πολύ μεγαλύτερη υπολειμματική διάρκεια από αυτήν που έλεγε η παρασκευάστρια εταιρία, η οποία χρηματοδοτούσε την έρευνα στο ίδρυμα του, και ο άλλος γιατί δημοσίευσε εργασία για τις χρηματιστηριακές κρίσεις βασιζόμενος στη μαρξιστική πολιτική οικονο
μία – κάτι που δεν άρεσε καθόλου στους υποστηρικτές της νεοκλασικής θεωρίας.

Δεν σας φθάνουν αυτά ; Υπάρχουν και άλλα…
Η Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών αλλά και η Ένωση Καθηγητών ασκεί κριτική ότι μέσω της αξιολόγησης οι γυναίκες υφίστανται διακρίσεις εις βάρος τους…!!!

Η αξιολόγηση δεν παράγει μόνο επιπλέον σχέσεις ιεραρχίας και εξουσίας με την λογική «όλοι παρακολουθούνται, όλοι τιμωρούνται» μέσα στα πανεπιστήμια. Αναπαράγει και ενσωματώνει τις ήδη υπάρχουσες διακρίσεις στην κοινωνία όπως αυτή μεταξύ άντρα και γυναίκας… εις βάρους πάντοτε του «ασθενέστερου».
Εκπρόσωπος της Ένωσης Πανεπιστημιακών Καθηγητών ο κ.Cottrell είπε ότι η ένωση έχει ανέκδοτα στοιχεία της διάκρισης από τότε που το RAE εισήχθη. "Υπάρχει πλημμύρα τηλεφωνημάτων από γυναίκες που λένε ότι έχουν κάνει την έρευνα αλλά δεν έχουν εισαχθεί [ για το RAE ]. Αυτό είναι πραγματικά αρκετά συγκλονιστικό. Δεν υπάρχει καμία εξήγηση από το χρηματοδοτικό συμβούλιο έπ’ αυτού."
Πρόσθεσε: "Η έκθεση έχει πάει στην Επιτροπή ίσων ευκαιριών επειδή φαίνεται να παρουσιάζει εκτενής διάκριση. Οποιαδήποτε επιτροπή στην προκειμένη περίπτωση θα ισχυριζόταν ότι υπάρχει διάκριση. Το RAE είναι λιγότερο προσιτό στις γυναίκες απ’ ότι στους άνδρες. Αυτό είναι διάκριση."
Το άρθρο http://education.guardian.co.uk/RAE/story/0,7348,1262072,00.html

Γ' ΜΕΡΟΣ

1.γ. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ-ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗ: ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ!

---Οι συνέπειες της αξιολόγησης της διδασκαλίας και των φοιτητών.---

Μερικά παραδείγματα κριτηρίων που λαμβάνονται υπόψη τους στην αξιολόγηση είναι ο χρόνος ανάρτησης της βαθμολογίας και ο χρόνος χορήγησης ενός πιστοποιητικού. Επίσης αναφέρετε ότι συχνά ζητείται η άποψη και η συμμετοχή των φοιτητών.
Ωραία λοιπόν… βούρδουλας σε όποιον γραμματέα τολμήσει και αργήσει πιστοποιητικό(η κατάσταση πάντως δεν είναι τραγική και χωρίς την «σωτήρια» αξιολόγηση …). Βούρδουλας και στους καθηγητές που αργούν την διόρθωση γραπτών.
Άλλα μέτρα όπως η αύξηση των διδασκόντων προς τους διδασκόμενους είναι κάτι το πολύ επιεικές και άρα αναποτελεσματικό μπροστά στο βούρδουλα! Θα πρόσθετα ότι είναι και εκτός της ελληνικής εκπαιδευτικής πολιτικής, φαντάζει ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τις ελληνικές κυβερνήσεις που προτιμούν να χρηματοδοτούν στέγαστρα Καλατράβα.
Γι’ αυτό η Ελλάδα έχει πολύ χαμηλό ποσοστό αντιστοιχίας διδάσκοντα / διδασκόμενου. Όλα αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα…ο βούρδουλας είναι πιο φθηνός.
Η Αγγλία βέβαια ας μην χαίρεται ως προς την αντιστοιχία…με την απουσία 3500 θέσεων διδασκαλίας (λόγω αξιολόγησης) από το 2001 κατάφερε το ποσοστό αύξησης των φοιτητών (4,3%) να είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό αύξησης καθηγητών(2,6%). Όποτε μέχρι το 2008(που θα γίνει η επόμενη αξιολόγηση) προλαβαίνει να κλείσει και άλλα τμήματα και να διώξει και άλλους καθηγητές για να φτάσει την αναντιστοιχία της Ελλάδας !

Ως προς την συμμετοχή και την άποψη των φοιτητών έχει πολύ ενδιαφέρον. Μιας και σκόπιμα προκαλεί θετικά αντανακλαστικά στους φοιτητές… Ποιος θα ξεχάσει το πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που ετοιμαζόταν να περάσει το νομοσχέδιο της για την αξιολόγηση. «Οι φοιτητές θα αξιολογούν τους καθηγητές»
Προφανώς πρόκειται για τα περίφημα ερωτηματολόγια που προβλέπονταν και στο νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ και που έχουν πιλοτικά κυκλοφορήσει σε μερικά τμήματα.
Διασφαλίζεται λοιπόν η άποψη των φοιτητών( η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών σε κάθε ακαδημαϊκή κοινότητα του πανεπιστήμιου) μέσα από κουτάκια προς συμπλήρωση που θυμίζουν έντονα ΠΡΟ-ΠΟ. Είναι γνωστό ότι τέτοια είδους ερωτηματολόγια μπορούν να δημιουργηθούν έτσι ώστε να εξαχθούν οποιαδήποτε συμπεράσματα είναι ωφέλιμα, γνωστό είναι και το πόσο λαμβάνονται υπόψη τους τέτοια έντυπα (όπως και αυτά των κουτιών παραπόνων) και που καταλήγουν.
Σε μια εποχή που μερικοί σπεύσανε να ανακηρύξουν το τέλος της ιστορίας και των ιδεολογιών και της γενικευμένης απολιτικοποίησης δεν είναι τυχαία η στροφή προς την εξατομικευμένη σκέψη. Σκοπός η αντικατάσταση συλλογικών τρόπων συζήτησης και πράξης όπως οι συνελεύσεις των φοιτητών. Συνελεύσεις που ναι μεν δεν εξιδανικεύω ως το πως διεξάγονται σε μερικές περιπτώσεις αλλά σίγουρα δεν μπορώ να φανταστώ πανεπιστήμιο που να ισχυρίζεται ότι εκφράζεται η άποψη των φοιτητών χωρί ς αυτές.
Αυτή η τρομερή «παραχώρηση» και «δικαίωση» των φοιτητών ακόμη και στο νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ αναφερόταν ότι αν επιθυμείται υπήρχε το δικαίωμα να μην ληφθεί υπόψη της ! Τα ερωτηματολόγια θα είχαν συμβουλευτικό χαρακτήρα. Τι περίεργο!
Προαποφασισμένες ερωτήσεις από τρίτους ,συλλογή και επεξεργασία από τρίτους και τέλος το αν θα ληφθούν υπόψη τους τα ερωτηματολόγια ή όχι είναι πάλι στη κρίση τρίτων. Τελικώς δεν έχουμε καμιά αμφιβολία , ο φοιτητής κατά την κυβέρνηση και τους αξιολογητές μπορεί να σκέφτεται αρκεί να σκέφτεται όπως θέλουν αυτοί μέσα από κουτάκια που επέλεξαν οι ίδιοι!

Τέτοια «προνομιακή» μεταχείριση των φοιτητών πρέπει να έχει όμως και ανάλογες θυσίες από τους φοιτητές, έτσι πολλοί καθηγητές είχαν προτείνει την θέσπιση της υποχρεωτικής παρακολούθησης των μαθημάτων με απουσίες. Μεταξύ αυτών και ο νυν αντιπρύτανης του ΠΑ.ΠΕΙ ο κ. Δεσπότης. «Για να εφαρμοστεί η διάταξη αυτή και προκειμένου να είναι έγκυρη η αξιολόγηση εκ μέρους των φοιτητών, πρέπει προηγουμένως να καταστεί υποχρεωτική η παρακολούθηση των μαθημάτων (με παρουσίες)...»
Αλλά και σε άλλες σχολές παρατηρήθηκαν φαινόμενα του τι μέλλει γενέσθαι:
- Μετά από αξιολόγηση στο Οικονομικό της Νομικής από τον ευρωπαϊκό φορέα αξιολόγησης ENQA βγήκαν τα εξής συμπεράσματα : α) οι παρακολουθήσεις μαθημάτων πρέπει να είναι υποχρεωτικές και όχι προαιρετικές β)η εξεταστική περίοδος είναι πολύ μεγάλη γ)χρειάζονται περισσότερες εργασίες και εντατικότερο πρόγραμμα σπουδών δ) χάνονται πολλές διδακτικές ώρες από συνελεύσεις και κινητοποιήσεις ε) οι φοιτητές κάνουν φασαρία στα μαθήματα!
- Το 1999 στο Οικονομικό της Αθήνας μια πρόταση αξιολόγησης της κ. Κατσέλη (γυναίκα του Αρσένη)ανέφερε ως αρνητικό κριτήριο αξιολόγησης την ποσότητα των Συνελεύσεων και κινητοποιήσεων των φοιτητών. Στο τμήμα των Χημικών Μηχανικών καθηγήτρια ήθελε να κάνει υποχρεωτική την παρακολούθηση στο μάθημα της και να βάλει υποχρεωτικές εργασίες, αφού δεν δέχεται να την «αξιολογούν» φοιτητές που δεν ξέρουν το μάθημα της.
Στην διαδικασία της αξιολόγησης δεν λείπει και η επιθεώρηση των διαλέξεων από τους αξιολογητές σαν να πρόκειται για δημοτικό. Σημειωτέον 25% των φορέων αξιολόγησης στην Ευρώπη εφαρμόζουν αυτή την τακτική.
Οι πειθαρχημένοι πελάτες στο πανεπιστήμιο με τσεκουρεμένες ακαδημαϊκές ελευθερίες,κάνουν τους πιο πειθήνιους αυριανούς εργαζόμενους.

Κάποτε οι φοιτητές όχι μόνο έθεταν οι ίδιοι τις «ερωτήσεις» και τις «απαντήσεις» αλλά και ενέπνεαν τους πάντες ζητώντας την αλλαγή όλης της κοινωνίας, δημιουργώντας τομές στην ιστορία της Ελλάδας. Το φοιτητικό κίνημα έναν ωραίο Νοέμβρη μέσα από τις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις του αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τα μετέπειτα χρόνια αυτής της χώρας, για μερικούς από εμάς τους «ρομαντικούς» και «κολλημένους στο παρελθόν»,όπως μας θέλουν, τα μέσα και αυτός ο τρόπος έκφρασης ακόμα αποτελεί...
Αυτά για άλλους αποτελούν αναχρονισμούς και πλέον οι φοιτητές θα «εκφράζουν» την «άποψη» τους μέσα από κουτάκια.
Δεν χωράει συζήτηση σίγουρα πρόκειται για το αποκορύφωμα της δημοκρατίας και του φοιτητικού κινήματος!

Άλλη περίπτωση και καταδεικνύει το κονταροχτύπημα που θα επιβληθεί με την αξιολόγηση μεταξύ των πανεπιστήμιων των καθηγητών των φοιτητών και των πτυχίων εν τέλει προς τέρψιν των εργοδοτών / επιχειρήσεων ήταν η περίπτωση Μπήτρου.
Ο κ.Μπήτρος μέλος Δ.Σ του επιχειρηματικού ομίλου «Μπήτρος Α.Ε.». (κατά μια περίεργη σύμπτωση καθηγητές που έχουν άμεση σχέση με τον επιχειρηματικό κόσμο είναι θερμοί υποστηρικτές της αξιολόγησης, ο κ.Θανόπουλος του ΠΑ.ΠΕΙ γνωστός για τα «μαθήματα» που κάνει μαζί με επιχειρηματίες και προέδρους επιχειρήσεων! Είχε πει και σε ένα συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ με μεγάλο καημό «η φωτιά, η πυρίτιδα, η τυπογραφία έχουν ανακαλυφθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με την εκπαιδευτική αξιολόγηση»!!!*). Με ευθύνη του καθηγητή Μπήτρου συστάθηκε μια επιτροπή αυτοαξιολόγησης της ΑΣΟΕΕ. Τα αποτελέσματα της επιτροπής κατέτασσαν τα 7 από τα 8 τμήματα της πρώτα ανάμεσα στα οικονομικά τμήματα των ελληνικών ΑΕΙ. Λίγες μέρες μετά, το Πανεπιστήμιο Πειραιά δημοσίευσε έκθεση-καταπέλτη 50 σελίδων, όπου αμφισβητούσε στο σύνολο της την έκθεση Μπήτρου, κατηγορούσε την επιτροπή για συκοφαντική δυσφήμηση και απαιτούσε την απόσυρση της έκθεσης αλλιώς θα προέβαινε σε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων διεκδικώντας αποζημίωση.

*η δήλωση του κ. Θανόπουλου που συγκρίνει την σημασία της εφεύρεσης της φωτιάς της τυπογραφίας με αυτή της αξιολόγησης των πανεπιστημίων!!! :http://www.ntua.gr/posdep/concrete/Assessment/Thanopoulos_041103.html ) .


2.ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

Η Αγγλία διαθέτει το σύστημα των 2 κύκλων σπουδών (Bachelor-Master) που προωθείτε και στις συνθήκες διαμόρφωσης του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης(Μπολόνιας, Σαλαμάνκας, Πράγας, Βερολίνού) διαθέτει επίσης, ήταν από τις πρώτες χώρες που το εφάρμοσε, εδώ και χρόνια σύστημα αξιολόγησης. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς που έχουν οδηγήσει όλα αυτά το επίπεδο π
αιδείας στην Αγγλία ;
«Έκθεση του ΟΟΣΑ κατέτασσε την Αγγλία στην πρώτη θέση της λίστας του σύγχρονου αναλφαβητισμού; Δημοσίευμα του Economist, περιέγραφε με τα πιο μελανά χρώματα την έκταση της αγραμματοσύνης που υπάρχει στη σημερινή Αγγλία. Χρησιμοποιώντας στοιχεία του ΟΟΣΑ, ανέφερε ότι ο ένας στους πέντε ενήλικες δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τον τηλεφωνικό κατάλογο, ενώ ο ένας στους τέσσερις εντάσσεται στους λειτουργικά αναλφάβητους! Έτσι η Αγγλία, εισάγοντας τον ανταγωνισμό στο εκπαιδευτικό της σύστημα, το μόνο που κατάφερε είναι να φιγουράρει στην κορυφή οποιασδήποτε λίστας αναλφαβητισμού ανάμεσα στις βιομηχανικές χώρες.
Μπορεί να έχει λειτουργικά αναλφάβητους, θα απαντούσε ο υπέρμαχος της αγοραίας πανεπιστημιακής παιδείας, αλλά ικανοποιώντας τις ανάγκες της αγοράς τα πανεπιστήμια της Αγγλίας προσφέρουν στις επιχειρήσεις το αναγκαίο προσωπικό. Έτσι αν μη τι άλλο συμβάλλουν στην οικονομία, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν τα αναχρονιστικά πανεπιστήμια της υπόλοιπης Ευρώπης. Μα τα πανεπιστήμια της Αγγλίας έχουν αποτύχει ακόμη και σε αυτό. Δημοσίευμα των Financial Times ανέφερε ότι τρεις από τις τέσσερις επιχειρήσεις στη Μεγάλη Βρετανία υποφέρουν από έλλειψη προσωπικού με υψηλό επίπεδο ειδίκευσης.
Τα πρόβλημα δεν έγκειται βέβαια στα βρετανικά πανεπιστήμια καθαυτά, αλλά στη βαθιά ταξική πολιτική που ακολουθήθηκε σε όλο το εύρος του εκπαιδευτικού συστήματος από τη Θάτσερ και τους Εργατικούς, με αποτέλεσμα οι ταξικές διακρίσεις σε όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης να κορυφωθούν. Κι από εκεί και πέρα η αξιολόγηση ενέτεινε την παραπάνω τάση.
Όσο για το βρετανικό κεφάλαιο, αφού πρώτα αποψίλωσε τα πανεπιστήμια είτε με τα δίδακτρα είτε βάζοντάς τα στην προκρούστεια κλίνη της αγοράς, φτάνοντας τώρα να προβλέπει ακόμη και πτώση των ρυθμών ανάπτυξης από την έλλειψη ειδικοτήτων, μοιάζει σαν τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του.»
http://www.prin.gr/prin/501/501_12_13.htm

Δ' ΜΕΡΟΣ (και τελευταιο)

---

Στις μερες μας υπαρχουν περιπου 38% απ'τους νεους της καθε χρονιας που παει σε πανεπιστημιο. Πριν 25 χρονια οταν η Αγγλια ηταν κυριως βιομηχανικη χωρα μονο το 7% πηγαινε Πανεπιστημιο. Ολλες οι σχολες ακομα και κολλεγια εγιναν Πανεπιστημια ενω δεν ειναι. Ο στοχος ειναι οι ξενοι φοιτητες που ερχονται να σπουδασουν και να μαθουν αγγλικα ταυτοχρονα. Επειδη ειναι εκτος ΕΕ πολλοι πληρωνουν τριπλα διδακτρα. Ετσι τα πιο πολλα πανεπιστημια θελουν και απαιτουν ξενους φοιτητες αντι για Ευρωπαιους για να αυξησουν τα εξοδα τους.

Στις μερες μας εχουν πανεπιστιμιακες σπουδες σε μαθηματα εντελως μπουρδες. Ο στοχος ειναι απλως να κρυψουν την μαζικη ανεργια. Οι ντοπιοι σπουδαζουν και οι νεεοι μεταναστες δουλευουν... Τα παλια τμηματα που κοστιζουν οπως χημεια κτλ που ειχαν σχεση με την βιομηχανια κλεινουν και νεα ανοιγουν που εχουν σχεσεις με μπιζνες η διαφορες εσωτερικες θεραπειες.

Ενω οι φοιτητες εχουν τριπλασιαστη μεσα σε μια δεκατια πολλοι καθηγητες εχουν γινει ορομισθιοι και το φορτος εργασιας εχει αυξηθει αφαναταστα σε τετοιο επιπεδο που μπορει καποιος να διδασκει ατομα που ουτε βασικες γνωσεις της αγγλικης εχουν αλλα υποτιθεται οτι παρακολουθουν μαθηματα στα Αγγλικα...

---

Να προσθέσω και εγώ τα των κοινωνικών σπουδών. Οι σχολές ζούν κυρίως από τις επιχορηγήσεις για έρευνα κοινωνικής πολιτικής (από φιλανθρωπικά ιδρύματα και ΜΚΟ), από τα δίδακτρα που πληρώνουν(με) κυρίως οι εκτός ΕΕ φοιτητές/τριες (τα οποια ειναι τριπλάσια, πχ. 10000 λίρες/χρόνο) και από την έρευνα που χρηματοδοτείται απευθείας από επιχειρήσεις, με όλα τα παρεπόμενα που ανέφερε ο/η παραπάνω. Ενδεικτικά, πρίν τα χριστούγεννα συμπλήρωσα ένα ερωτηματολόγιο απο το τμήμα Human Sciences για νέες μορφές πληροφοριών και interface στα κινητά τηλέφωνα.
Οσο για τη διδασκαλία, είναι καιρός να πάψει αυτός ο μύθος για το αγγλικό σύστημα. Έμαθα ότι στο τ ελευταίο (3ο) έτος του τμήματος της Κοινωνιολογίας είχαν μόνο 6 μαθήματα σε όλη τη χρονιά, ήτοι 3 ωρίτσες την εβδομάδα για 2 εξάμηνα.
Οι χρηματοδοτήσεις για διδακτορικά, άλλο πράγμα: σε υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες αν είσαι αυτοχρηματοδοτούμενος/η (ειδικά αμα είσαι εκτος ΕΕ, σκεφτείτε 3 χρονάκια 10000 λιριά) ή αν εχεις κάποια ΜΚΟ ή εργοδότη για σπόνσορα, ενώ αποθαρρύνεσαι αν ψαχνεις για υποτροφίες.
Να μην μιλήσω για το τραγικό επίπεδο των Άγγλων φοιτητών/τριών, πολύ κατώτερο από οποιονδήποτε Ελλήνων/ίδων (μάλλον υπερβάλλω λίγο, υπάρχουν και τούβλα).

Επειδή η νεοφιλελεύθερη οικονομική ιδεολογία επιβάλλει την επέκταση του μοντέλου, δεν πρέπει να το αποδεχτούμε κιόλας. Καλό το παραδειγμα της Πάτρας, μακάρι και άλλοι διδάσκοντες/ουσες να κανουν το ίδιο.

---

Σε άρθρο της Le Monde στις 06/05/2001 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ αναφέρει τις παραφωνίες της σύνδεσης της αγοράς με τα αμερικάνικα πανεπιστήμια. Για το πως συντελούνται μετονομασίες πανεπιστήμιων και παίρνουν ονόματα επιχειρήσεων και το πως οι πανεπιστημιακοί χώροι είναι διάσπαρτοι με λογότυπα επιχειρήσεων που χρηματοδοτούν το ίδρυμα από τις αίθουσες τις καρέκλες μέχρι τα τραπέζια. Αναφέρει και ένα παράδειγμα ενός καθηγητή Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντας που είχε αποκτήσει φήμη για τις θέσεις του πάνω στην Ιδιωτικοποίηση των Φυλακών. Με καταθέσεις σε επιτροπές της Γερουσίας και με την αρθρογραφία του στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης υποστήριζε ένθερμα αυτή τη θέση και οι συστάσεις του συχνά υιοθετήθηκαν, στη Φλόριντα όσο και αλλού. Αποκαλύφθηκε μετά από καιρό ότι ο εν λόγω καθηγητής αμειβόταν από τις κυριότερες ιδιωτικές σωφρονιστικές επιχειρήσεις, και ότι ήταν μέτοχος σε ορισμένες από αυτές και μέσα από αυτήν την τακτική κατάφερε να αποκομίσει 1,12 δις δρχ. Η επιτροπή δεοντολογίας της Φλόριντας διενήργησε έρευνα. Ο εγκληματολόγος πρότεινε τότε να του επιβληθεί πρόστιμο... 2.000 δολαρίων (750 χιλιάδων δρχ.).

Τρομερή σύνδεση με αμφιλεγόμενα και επικίνδυνα θα μπορούσε να πει κανείς αποτελέσματα υφίσταται και στον τομέα της φαρμακοβιομηχανίας. Μια έρευνα της «Los Angeles Times» αποκάλυψε ότι 19 από τα 40 άρθρα που είχαν δημοσιευτεί κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων χρόνων στη μόνιμη στήλη «Drug therapy» (Φαρμακευτική αγωγή) της έγκυρης ιατρικής επιθεώρησης «New England Journal of Medicine» είχαν γραφτεί από γιατρούς που αμείβονταν από τους παραγωγούς των φαρμάκων τα οποία είχαν αναλάβει να αξιολογήσουν. «Ορισμένοι τόνισαν τότε ότι είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθούν ειδικοί οι οποίοι να μην «εξαρτώνται» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από τη φαρμακοβιομηχανία. απειλούνταν τόσο η αρχή της «έρευνας για το δημόσιο συμφέρον» όσο και η ελεύθερη ανταλλαγή των ιδεών στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας. Η αναζήτηση της γνώσης, η ανιδιοτελής έρευνα, η διανοητική περιέργεια υποβιβάζονται σε δεύτερη θέση. Οι πρόεδροι των πανεπιστημίων, των οποίων ο ρόλος μοιάζει στο εξής με το ρόλο του εμπορικού αντιπροσώπου, κρίνονται στο εξής κυρίως από την ικανότητά τους να συγκεντρώνουν κεφάλαια. Οι φοιτητές των σχολών με το μεγαλύτερο κύρος θεωρούν ότι οι σπουδές τους αποτελούν επένδυση με προοπτικές «διασυνδέσεων»(«networking»)και με αστρονομικούς μισθούς.» αναφέρει το άρθρο.

>>

Το αρθρο το βρηκα στο indymedia, καπου στις αρχες του Φεβρουαριου, και δεν ειχε σημειωμενη την αρχικη πηγη του... Αν και οπως μπορειτε να διαπιστωσετε για καθετι που αναφερει, σημειωνει και την συγκεκριμενη πηγη... Επισης εχω ανεβασει και τους σχολιασμους 2-3 επισκεπτων, ειναι κι αυτοι ιδιαιτερα αξιολογοι καθως προσθετουν καποια στοιχεια...

Καλη μελετη ;)

Να σε ρωτήσω κάτι; Γιατί δεν επισυνάπτεις όλο το κείμενο σαν ένα αρχείο .doc ή .pdf. Έχω την εντύπωση ότι είναι λειτουργικότερο.
Φιλικά,
Flo

Για το φίλο ΗΜΜΥμαθή,

Ναι ο Ν. Πλαίσιο είναι ο 1268/82 που πέρασε το ΠΑΣΟΚ το 1982. Αυτός αποτελεί το βασικό λειτουργικό πλαίσιο των ΑΕΙ μέχρι και σήμερα με πολλές όμως τροποποιήσεις.
Οι σημαντικότερες από αυτές προήλθαν από τους νόμους Σουφλιά (κυβέρνηση Μητσοτάκη) και Αρσένη (ναι, ναι ο Γεράσιμος και στα Πανεπιστήμια πρόλαβε και έβαλε χέρι). Κανείς ποτέ δεν κοιτάζει ένα νόμο (εκτός αν είναι δικηγόρος). Αν χρειαστεί κάτι ψάχνει να βρει τι ισχύει για την περίπτωσή του. Πάντως κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία ένα αρκετά χρήσιμο βιβλιαράκι που έχει με θεματικό ευρετήριο (πχ. Φοιτητική μέριμνα, συμμετοχή σε όργανα κλπ) όλα τα άρθρα και τις τροποποιήσεις τους.

Τώρα πάμε στο έγκλημα και τιμωρία. Η περίπτωση που αναφέρεις είναι περίπτωση του ΔΥ κώδικα καθώς ο συγκεκριμένος υπάλληλος είναι μόνιμος διοικητικός υπάλληλος και συνεπώς ΔΥ (ενώ οι γραμματείς των τομέων, οι τεχνίτες των εργαστηρίων κλπ έχουν άλλο επαγγελματικό καθεστώς). Για τη συγκεκριμένη περίπτωση έγινε ΕΔΕ (Ενορκη διοικητική εξέταση), υποβλήθηκε πόρισμα και κάποια ποινή και εκκρεμεί η απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου για τις τελικές κυρώσεις. Πάντως το κλίμα είναι …υπέρ του υπαλλήλου, στα πλαίσια μιας (κακώς εννοούμενης) συναδελφικής και συνδικαλιστικής αλληλεγγύης. (Σαν να λέμε δηλαδή ότι πιάνουμε έναν φοιτητή να κλέβει, αυτός μας πλακώνει στο ξύλο, τον στέλνουμε στο ΔΣ του Τμήματος και περιμένουμε από τον φοιτητικό σύλλογο να βγεί να τον καταδικάσει? Μάλλον όχι! Και αν ακόμη δεν καταγγελθεί η ..καθηγητική αυθαιρεσία, όλο και καμιά καλή κουβέντα θα πούμε για το ..καημένο το παιδί που έχει πολλά προβλήματα, οικογένεια να θρέψει, παιδιά να μεγαλώσει oops… αυτά τα είπαν για τον προηγούμενο!). Άρα τι λέμε τώρα!

Αν τώρα κάποιος καθηγητής πιαστεί στα πράσα για κάτι χοντρό, τότε μπορεί και να φύγει από το πανεπιστήμιο ή και να βρεθεί πίσω από τα κάγκελα. Φυσικά και εδώ ισχύουν (και σε μεγαλύτερο βαθμό) οι πρακτικές συγκάλυψης που λέγαμε. Εξάλλου μέτρα πχ για πόσους γιατρούς έχουν βγει καταδικαστικές αποφάσεις για παραλείψεις, αμέλεια, φακελάκια κλπ.

Ο φίλος aliakmwn ανέβασε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο. Ομολογώ ότι κάπου θυμάμαι ότι διάβασα το α’ μέρος, αλλά όσο και να έψαξα δεν μπόρεσα να το βρω. Φυσικά θα πρέπει να γράφω όλο το βράδυ για να τοποθετηθώ αναλυτικά στο εκτεταμένο κείμενο και όπως πολύ καλά ξέρει, δεν είναι κάτι που με ..φτιάχνει. Γιαυτό θα περιοριστώ σε 1-2 επισημάνσεις και τα ρέστα τα κουβεντιάζουμε τη Δευτέρα στο Γιαλό (πριν πιούμε αρκετά ώστε να χάσουμε τη χαρακτηριστική πνευματική μας διαύγεια!!).

Επιγραμματικά λοιπόν,

1.   Τα Αγγλικά Πανεπιστήμια μεταθατσερικά και τα Αμερικανικά κατά μείζονα λόγο, είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις και λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ετσι στις ΗΠΑ, το management ενός Πανεπιστημίου αποφασίζει τις προσλήψεις και απολύσεις προσωπικού με κύριο κριτήριο την ικανότητα προσέλκυσης χρηματοδότησης και ικανών σπουδαστών που θα στελεχώσουν τα τρέχοντα ερευνητικά προγράμματα. Παράλληλα ένα τμήμα μπορεί να κλείσει αν κριθεί ότι είναι ασύμφορο οικονομικά με βάση τα παραπάνω κριτήρια. Ετσι πχ πριν 15 περίπου χρόνια υπήρξε μια σοβαρή συρρίκνωση των τμημάτων ηλεκτρικής ενέργειας σε πολλά αμερικάνικά πανεπιστήμια, μιας και υπήρχε μια στασιμότητα στην έρευνα στον τομέα αυτό. Πρόσφατα με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, ξαναδημιουργήθηκαν τμήματα στα γρήγορα με σχεδόν αποκλειστικό προσανατολισμό τα χρημοτοοικονομικά και περιβαλλοντικά της ενέργειας. (χρηματιστήριο ενέργειας, εμπορία ρύπων κλπ). Από την άλλη στην Μ. Βρεττανία η εισαγωγή φοιτητών αποτελεί μεγαλύτερη πηγή ΑΕΠ από τον τουρισμό. Συνεπώς τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι σαφώς προσανατολισμένα στο στόχο αυτό και έτσι δημιουργείται η γνωστή αγγλοσαξωνική τάση στην ανώτατη εκπαίδευση, με τους 3 κύκλους σπουδών, τις ακαδημαικές μονάδες και την αξιολογική και ανταγωνιστική ιεράρχιση, που προσπαθεί να συμπαρασύρει γενικότερα όλο το Ευρωπαικό ακαδημαικό σύστημα προς τα εκεί. Τα οποία χαρακτηριστικά του Ευρωπαϊκου ακαδημαίκού συστήματος είναι αναλυτικά καταγραμμένα στα άρθρα του Χ. Δημάκη στο forum του Τμήματος.
2.   Η χρηματοδοτούμενη έρευνα σε ένα μεγάλο βαθμό είναι εξαρτημένη. Εξαρτημένη όμως σαν αντικείμενο, όχι σαν αποτελέσματα. Ετσι οι ερευνητές υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν κάποιες περιοχές στις οποίες έχουν εμπειρία και οι οποίες παρουσιάζουν ακαδημαίκό ή γενικότερο κοινωνικοπολιτικό ενδιαφέρον και να κυνηγήσουν εφαρμοσμένα ερευνητικά προγράμματα είτε από εταιρείες είτε από φορείς (ΕΕ) γα να μπορέσουν να επιβιώσουν και να προσελκύσουν υποψήφιους διδάκτορες. Οι οποίοι μάλιστα σε πολλά πανεπιστήμια προέρχονται από το στελεχικό δυναμικό επιχειρήσεων και πάνε σε ένα πανεπιστήμιο να κάνουν έρευνα για λογαριασμό της εταιρείας τους.
Παραποίηση αποτελεσμάτων ερευνητικών, είναι πιθανόν να γίνεται, αλλά στα πλαίσια που …πάντα γίνονταν για πολλούς και διάφορους λόγους. Δεν νομίζω ότι η χρηματοδοτούμενη έρευνα αυξάνει το ποσοστό της όποιας ..σκόπιμης παραποίησης αποτελεσμάτων.

3.   Πολλά στοιχεία από όσα γράφονται είναι και λίγο …μπουρδολογία. Οι κρίσεις των πανεπιστημιακών πάντα έχουν …αστάθμητους και στοχαστικά (κατά το ΟΦΑ) μεταβαλλόμενα κριτήρια και δεν νομίζω ότι βρέθηκε ποτέ πανεπιστημιακός να ρωτήσει κάποιο συνάδελφό του τι …πραγματεύεται μια δημοσίευσή του! Τις μετράει, μετρά τα impact factors των περιοδικών, μετρά citationς, μετρά το …μπόι και ψηφίζει ή καταψηφίζει.
4.   Τέλος για τα ερωτηματολόγια τα είπα και προηγούμενα. Θα γεμίσουμε πολλά ντουλάπια με αυτά, άλλοτε δεν θα προλαμβαίνουμε να τα επεξεργαστούμε, άλλοτε θα είναι εμπαθή, άλλοτε θα είναι σύνθετα, άλλοτε απλά …τέλος όλα εκεί θα πάνε…στην ανακύκλωση. Πάντως και σε συζήτηση (εκτενέστατη) στο τμήμα μας φάνηκε ότι οι (παλιότεροι - ?-) καθηγητές είναι εκείνοι που κυρίως δεν θέλουν τα ερωτηματολόγια. Ισως γιατί έχουν να κριθούν πάρα πολύ καιρό και δεν τους ..βολεύει να επανακάμψουν ως κρινόμενοι (και μάλιστα από φοιτητές που …άκουσον.. ούτε στο μάθημα δεν έρχονται!!)

Αυτά και καλό σας Σαββατοκύριακο. Και για όσους τραβάνε και κανένα ουζάκι κατά παραλία μεριά να θυμίσω τη συνάντηση για …οινοποσία και χαβά τη Δευτέρα το βράδυ.
Πληροφορίες στην electroauth και στο ee_NRGY.

Γρηγόρης Παπαγιάννης

Συμφωνώ με τον συνάδελφο παραπάνω:
Θα ήταν πιο σωστό εάν έβαζες το άρθρο σε ένα αρχείο doc και το επισύναπτες. Δεν είναι ανάγκη να γεμίζουν τα τοπικ με τον τρόπο αυτό... :(

Ε, δεν είναι προβληματικό Χρήστο το να μπεις σε μια σχολή η οποία όταν έδινες εισαγωγικές εξετάσεις ήταν σε καλή θέση στον πίνακα αξιολόγησης, αλλά όταν αποφοιτήσεις να είναι σε αρκετά χαμηλή θέση (τέτοιες διακυμάνσεις έχουμε στο αγγλικό σύστημα αξιολόγησης, χωρίς να λέω ότι ντε και καλά και στην Ελλάδα θα έχουμε το ίδιο φαινόμενο). Οπότε στη συνέχεια τρέχεις με διάφορους τρόπους (είτε σου αρέσει είτε όχι) για να καλύψεις τα κενά που σου άφησε το κακώς αξιολογημένο πανεπιστήμιο σου έτσι ώστε στο τέλος να έχεις ικανά πιστοποιητικά για να πιάσεις δουλειά κάπου.
Νομίζω θα ήταν καλύτερο ΟΛΕΣ οι σχολές να δίνουν κάποιο υπόβαθρο που σου δίνει τη δυνατότητα να πιάσεις έστω και μια μικρή δουλίτσα στο αντικείμενο που σπούδασες. Και απο κει και ύστερα όποιος θέλει να κάνει μεταπτυχιακό και οτιδήποτε άλλο για να γίνει καθηγητής πανεπιστημίου ή να πιάσει μια καλή δουλειά, ας το κάνει. Και όποιος δεν θέλει, ας μείνει με τη μικρή δουλίτσα.

(Ο electroSOK επιτέλους ξαναχτυπά ύστερα από 1 μήνα αποχής... :P :o ;D )