THMMY.gr

Σώοι οι Έλληνες


Πυρά ανταρτών δέχθηκε το βράδυ της Παρασκευής το κτίριο όπου στεγάζεται η ελληνική πρεσβεία στην Κινσάσα της Λαϊκής Δημοκρατίας Κονγκό. Το γραφείο της πρεσβείας υπέστη σοβαρές ζημιές, ωστόσο, το προσωπικό και οι οικογένειές τους είναι σώοι.

Στο ίδιο κτίριο στεγάζονται η πρεσβεία της Ισπανίας, η αντιπροσωπεία της UNICEF και μία τράπεζα.

Στην ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών αναφέρεται ότι και οι επτά υπάλληλοι της ελληνικής πρεσβείας, καθώς και οι οικογένειες τους είναι ασφαλείς. Οι ομογενείς, μερικές εκατοντάδες, είναι εγκλωβισμένοι στα σημεία που τους βρήκαν οι ταραχές, αλλά δεν έχει αναφερθεί κανείς τραυματισμός.

Το ελληνικό σχολείο εκκενώθηκε έγκαιρα χωρίς να υπάρξει κανένα πρόβλημα, ενώ έχουν καταγραφεί υλικές ζημίες σε κτίρια της ελληνικής κοινότητας, καθώς και σε μία οικία ομογενούς.

Το υπουργείο παρακολουθεί στενά την εξέλιξη της κατάστασης και είναι σε διαρκή επαφή και συνεργασία με τους υπευθύνους της εκεί ειρηνευτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών.

Όπως δήλωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών Θ.Κασσίμης, «οι πρέσβεις των χωρών της ΕΕ βρίσκονται σε συνεχή επαφή για εκτίμηση της κατάστασης. Τυχόν εκκένωση της χώρας θα αποφασισθεί από την κοινοτική σύσκεψη των πρέσβεων, εφ' όσον εξασφαλισθούν όλα τα εχέγγυα για την ασφαλή συγκέντρωση και απομάκρυνση των Ευρωπαίων υπηκόων».

news.in.gr

Η απόλυτη υποκρισία...τόσα χρόνια γίνεται εμφύλιος πόλεμος στο Κογκό...κι έχουμε 4.000.000 θύματα...και ούτε μία αναφορά στα ελληνικά μμε...μόλις μας άγγιξε...κατευθείαν είδηση....υποκρισία και μόνο υποκρισία...

την Tρίτη που μας έρχεται το MEGA έχει την Εμπόλεμη Ζώνη που ασχολείται με το Κογκό...

περισσότερες πληροφορίες: http://www.megatv.com/warzone/newsletters.asp?d=3483

Τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους τα τελευταία δέκα χρόνια στο Κονγκό, στην πιο αιματηρή σύγκρουση που γνώρισε η ανθρωπότητα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.  Η Εμπόλεμη Ζώνη και ο Σωτήρης Δανέζης αναζητούν τα αίτια του εμφυλίου στα βάθη των πιο πλούσιων χρυσωρυχείων της Αφρικής.

Οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ ταξιδεύουν κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες στην απομακρυσμένη εμπόλεμη ζώνη της επαρχίας Ιτούρι και ακολουθούν δύο ανήλικους χρυσοθήρες στο εσωτερικό ενός παλιού Βέλγικου ορυχείου. Ο Σωτήρης Δανέζης με τον εικονολήπτη της Εμπόλεμης Ζώνης Δημοσθένη Ιωάννου περπατούν δύο χιλιόμετρα μέσα στις σκοτεινές και ετοιμόρροπες σήραγγες και αποτυπώνουν μοναδικές εικόνες και τις απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν και δουλεύουν για μια «χούφτα» χρυσάφι, παιδιά ηλικίας έως και οκτώ ετών.

Οι μαρτυρίες των μικρών χρυσοθήρων που σκάβουν στο «κόκκινο κόσμο», μια στοά από άργιλο, συγκλονίζουν με την αλήθεια τους. Μπροστά στο φακό τα ορφανά του πολέμου κάνουν χρήση ναρκωτικών, για να ξεχάσουν το παρελθόν όπως λένε και να πάρουν δύναμη για να μπουν στο ορυχείο. Πάνω από 2.000 άνθρωποι εισχωρούν καθημερινά στις στοές, κοντά στο χωριό Μονγκουμπάλου, σπάνε πέτρες και κυριολεκτικά βουτούν στη λάσπη αναζητώντας ψήγματα χρυσού για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους.

Στη χώρα που έφθασε να μετρά καθημερινά πάνω από 1.000 νεκρούς, από τον υποσιτισμό και τις ασθένειες εξαιτίας του πολέμου, ο ΟΗΕ απέστειλε και διατηρεί την πιο πολυάριθμη ειρηνευτική δύναμη στον πλανήτη. Η «MONUC» με 17.000 κυανόκρανους βοήθησε στην αποκατάσταση της ειρήνης και τον τερματισμό του εμφυλίου αλλά στιγματίστηκε από καταγγελίες, κατά των ανδρών της, για βιασμούς, πορνεία και παιδοφιλία.

Ο Σωτήρης Δανέζης συναντά μια ανήλικη μητέρα, μόλις 15 ετών, που εξομολογείται την τραγική εμπειρία της κρατώντας στην αγκαλιά το παιδί του βιαστή της, ενός νοτιοαφρικανού κυανόκρανου. Μια άλλη γυναίκα αναζητά τον άγνωστο πατέρα της εγγονής της, ανάμεσα στους Μαροκινούς στρατιώτες της ειρηνευτικής δύναμης που όπως καταγγέλλει βίασαν την κόρη της. Παράλληλα, ένα 16χρονο κορίτσι και η 19χρονη φίλη της εξομολογούνται ότι για λίγα δολάρια εκδίδονται στους ξένους στρατιώτες για να επιβιώσουν. Τις ονομάζουν: «οι κοπέλες του ενός δολαρίου».
Οι έρευνες που πραγματοποίησαν τα Ηνωμένα Έθνη και το αρμόδιο γραφείο εσωτερικών υποθέσεων της MONUC, από τα τέλη Δεκεμβρίου 2004 ως τις αρχές του Οκτώβρη του 2005, ανέφεραν 68 περιπτώσεις ανάρμοστης σεξουαλικής συμπεριφοράς από κυανόκρανους από το Πακιστάν, το Μαρόκο, την Ουρουγουάη, την Τυνησία, τη Νότια Αφρική και το Νεπάλ.

Η ομάδα της Εμπόλεμης Ζώνης ερευνά επίσης, τις καταγγελίες για μια στρατιωτική επιχείρηση της MONUC στο απομακρυσμένο χωριό Loga του ανατολικού Κονγκό που κατέληξε στο θάνατο 60 αμάχων από τους οποίους οι 11 ήταν παιδιά.
Το λαθρεμπόριο χρυσού χρηματοδότησε τον πόλεμο και τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, τις φυλές «Χέμα» και «Λεντού». Το ντοκιμαντέρ καταγράφει την παράδοση των όπλων από τους αντάρτες του «Cobra Matata», ενός αδίστακτου οπλαρχηγού και ακολουθεί την πορεία του πολύτιμου ορυκτού από τα βάθη της γης μέχρι τις τοπικές αγορές και τα χέρια των ανταρτών, λίγο πριν περάσει παράνομα στην γειτονική Ουγκάντα και από εκεί στις παγκόσμιες αγορές.

Ένας Έλληνας επιχειρηματίας που ζει στο Κονγκό επί 25 χρόνια, διηγείται ανατριχιαστικές ιστορίες για τον πόλεμο και τις ένοπλες ομάδες που οι δεισιδαιμονίες τους οδήγησαν ως τον κανιβαλισμό. Ορισμένοι έτρωγαν τις καρδιές των θυμάτων τους για να γίνουν άτρωτοι άλλοι φορούσαν βραχιόλια από δέρμα λεοπάρδαλης για να μην τους αγγίζουν οι σφαίρες.  Οι σφαγές στα χωριά της επαρχίας Ιτούρι που προκαλούσε το φυλετικό μίσος ήταν μια τραγική καθημερινότητα για τους αμάχους. Ένας από τους επιζώντες στο χωριό Bogoro οδηγεί τους συντελεστές του ντοκιμαντέρ σε ένα χωράφι σπαρμένο με νεκροκεφαλές και οστά.

Ο πόλεμος στο Κονγκό ξεκίνησε το 1998 και τερματίστηκε το 2003. Οι αιτίες της πιο αιματηρής σύγκρουσης μετά τον Β’ Παγκόσμιο ήταν η κληρονομιά της αποικιοκρατίας και η προσπάθεια κλοπής των πλούσιων φυσικών πόρων της χώρας. Ο λεγόμενος «Παγκόσμιος Πόλεμος της Αφρικής» ήταν η μεγαλύτερη σύγκρουση στην ιστορία της μαύρης ηπείρου και συμμετείχαν 9 κράτη (Κονγκό, Ρουάντα, Αγκόλα, Ναμίμπια, Ζιμπάμπουε, Τσαντ, Ουγκάντα, Μπουρουντί), καθώς και 20 οπλισμένες ομάδες. 

ΠΗΓ (http://www.megatv.com/warzone/newsletters.asp?d=3483)