THMMY.gr

Παραθετω ενα κειμενο που μου φανηκε πολυ ενδιαφερον, κυριως λογω της κριτικης που ασκει σε ψυχολογικο-φιλοσοφικο επιπεδο, κατι που δεν συνηθιζεται για το συγκεκριμενο θεμα. Το κειμενο το εγραψε ενας πρωην αναρχικος, νην αυτονομος (εχει τελειωσει σπουδες νομικης)


Η σημερινή κατάσταση

Είναι μάλλον πασιφανές ότι βιώνουμε μια εποχή συντηρητικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα. Όπου κι αν βρεθούμε, παρατηρούμε μια πλειοψηφική τάση των πολιτών, ένα γενικευμένο ρεύμα να απαιτεί τάξη και ασφάλεια, τέρμα στα επεισόδια, τέρμα στις καταλήψεις, μηδενική ανοχή στους κουκουλοφόρους, σπάσιμο των καταλήψεων δρόμων από τους αγρότες κτλ κτλ. Οι ίδιοι πολιτές ταυτόχρονα είναι που δηλώνουν λίγο ή καθόλου ικανοποιημένοι από τη ζωή τους, εγκλωβισμένοι σε δάνεια, ανεργία και υποβαθμισμένη ποιότητα διαβίωσης. Πολλοί σύντροφοι που παρατηρούν αυτή την κατάσταση κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, βλέποντας καθαρά ότι το σύστημα έχει μια μοναδική ευκαιρία να ξηλώσει με ευρεία συναίνεση προοδευτικούς θεσμούς και κατακτήσεις. Παράλληλα είναι εμφανής η απουσία ανάλυσης για τον παραπάνω διπολισμό των απόψεων των πολιτών, από τη μια αίτημα ασφάλειας από το σύστημα και από την άλλη απογοήτευση από το σύστημα.

Τα αίτια της κρίσης

Η προφανής αποτυχία του κομμουνιστικού κινήματος, η κατάργηση των "μεγάλων αφηγήσεων", η εδραίωση της μεταμοντέρνας σχετικότητας των πάντων ως προιον ενός κραταιού πλέον ατομικισμού, η ευελιξία του καπιταλισμού να επιβάλλει την καταναλωτική ηδονή έχουν οδηγήσει σε αυτήν την κατάσταση.Πλέον η ορθολογική συστηματική κριτική του καπιταλισμού έχει διαβρωθεί, οπότε η αντίθεση παίρνει όλο και περισσότερο θυμικές και αποσπασματικές μορφές, μέσα σε ΄ενα πλαίσιο όχι μόνο α-μαζικό αλλά και συχνά αντι-μαζικό.


Ο θυμικός αντικαπιταλισμός, ο ατομικισμός και οι "εξεγερμένοι"

Η εμφάνιση του αναρχισμού στο προσκήνιο στις μέρες μας, εξηγείται, θα υποστήριζα, αντικειμενικά και υποκειμενικα.Αντικειμενικά γιατί η άνοδος του ατομικισμού και του σχετικισμού είναι συνδεδεμένες θεμελιακά με την ιδεολογία αυτή. Ο εξεγερτικός ατομικισμός είναι η αντεστραμμένη μορφή του καταναλωτικού ατομικισμού και έχουν τις ίδιες ρίζες στην καπιταλιστική κοινωνία. Ο δε σχετικισμός, ευνοεί μια ιδεολογία που πάντα στηριζόταν στο θυμικό και όχι το λογικό, που ιστορικά δήλωνε ταυτολογικά "ότι ο καπιταλισμός πρέπει να καταστραφεί γιατί ο καπιταλισμός πρέπει να καταστραφεί". Φυσικά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την συσωρευμένη αποστροφή που προκάλεσε κοινωνικά ο κατεστημένος ντετερμινιστικός δογματισμός του μαρξισμού. Υποκειμενικά γιατί πράγματι ο αναρχισμός πετώντας τα πέπλα της επιστημονικής απόδειξης διατηρεί έστω συμβολικά το πνεύμα της ολικής αντίστασης στον καπιταλισμό.
Ο ολοκληρωτισμός των εξεγερμένων σήμερα
Από την στιγμή που ο εξεγερτικός λόγος όπως είπαμε, δεν έχει απεύθυνση σε συγκεκριμένο ακρωατήριο ή συχνά απορρίπτει την έννοια της απεύθυνσης, και αφού δεν έχει καμιά δικλείδα απόδειξης μέσα από ένα θεωρητικό σύστημα εισάγει μια ταυτολογική, αντεστραμένα ολοκληρωτική αντίληψη της πράξης και της δράσης.Η πράξη του και η δράση του δεν ελέγχεται από κανένα και δεν υπηρετεί κανένα. Αποτελεί μάλλον,μια αυταξία ψυχικού ξεσπάσματος απέναντι σε μια εχθρική κοινωνία.Αυτό οδηγεί και στον μανιχαισμό, εξεγερμένοι από τη μία-πρόβατα καταναλωτές λαός απο την άλλη ο οποίος ΄εχει καραμπινάτες ομοιότητες με τις θέσεις των εξτρεμιστών μουσουλμάνων εναντίον των μουσουλμανικών λαών που έχουν μολυνθεί απο τη jahelia , οι οποίες θέσεις τελικά δικαιολογούν τα χτπήματα εναντίον civilian muslims.


Η δράση τους

Από τη στιγμή που πυλώνες της "εξεγερτικής" λογικής είναι ο ατομικισμός και ο συναισθηματικός αντικαπιταλισμός, χωρίς ταξική ανάλυση και απεύθυνση, φαίνεται λογικό το γιατί μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας η δράση των "εξεγερμένων" είναι αποσπασματική και ακάλυπτη. Ο συσχετισμός δύναμης είναι τόσο αρνητικός που δεν θα μπορούσαν οι "εξεγερμένοι" να κουνήσουν ρουπ στον κοινωνικό χώροι. Για αυτό και άκρως τακτικιστικά καταφεύγουν στις αξίες του πολιτικού προστατευτισμού. Θεσμοί και κατακτήσεις του μαζικού κινήματος χρησιμοποιούνται, βιάζονται κυριολεκτικά ώς χωροι δράσης. Το άσυλο του μαζικού Πολυτεχνείου του 73, οι μαζικές πορείες των καταναλωτών-προβάτων και των "σταλινικών" αξιοποιούνται ως πεδία της πάντα  αυταξιακής, άλογης δράσης.Με έλλειψη σεβασμού για τον βιασμό της γνώμης πλειοψηφίας, ελιτίστικα και οπορτουνίστικα, κάθε θεσμός αξιοποιείται για να ανθίσει ένας ολοκληρωτικός εσμός. Η ευθύνη γαι τις πράξεις διαχέεται στο κενό και η απάντηση στην κριτική είναι "βάλτε τα με τους μπάτσους και όχι τους εξεγερμένους¨". Αν οι εξεγερμένοι θέλουν να οδηγήσουν την ιδεολογία τους στα λογικά της όρια, ας αποκοπούν από τα πρόβατα και τους αστικούς θεσμούς (άσυλο), από τους αστικούς τρόπους δικαστικής υπεράσπισης και ας αυτοκτονήσουν έτσι από την πίεση της λαικής απομόνωσης. Αν όμως θέλουν να ναι μέλη ενός κινήματος, πρέπει να δίνουν λόγο όπως όλοι και να κρίνονται όπως όλοι. Τα φέσια του εξεγερτικού φωτός κουράσανε και μετατρέπονται σε ατομικιστική αντίδραση πλέον.