THMMY.gr

Η νέα ταινια του Μελ Γκιμπσον, μου κίνησε τον ενδιαφέρον να την δω απο την στιγμή της ανακοίνωσής της. Πήγα και την είδα και μου άρεσε. Πιστεύω οτι είναι μια καλή περιπέτεια που δεν σε κουράζει σε κάνενα σημειο.

Ο Γκιμπσον κατηγορείται οτι γυρίζει υπερβολικά βίαιες ταινίες, εγω λέω οτι γυρίζει ρεαλιστικές. Η ταινία κατηγορείται-άδικα για μένα- για ρατσισμό επειδή ασχολείται με ένα θέμα ταμπού, ένα "σκοτεινό" κεφάλαιο του παρελθόντος των ιθαγενών του Μεξικού: τις χιλιάδες τελετουργικές ανθρωποθυσίες που έκαναν οι πολιτισμένοι ιθαγενείς των πολεων για αιώνες. Αυτή  πρακτική κατά τον Μελ Γκίμπσον οδήγησε στην φθορά του πολιτισμού τους.


http://youtube.com/watch?v=oduSgTxa1tw



(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/0/0d/Apocalypto_teaser.jpg/404px-Apocalypto_teaser.jpg)

Περιπέτεια εποχής / Δράμα
Σκηνοθεσία: Μελ Γκίμπσον
Πρωταγωνιστούν: Ρούντι Γιάνγμπλαντ, Ντάλια Χερνάντεζ
Διάρκεια: 138’


Βρισκόμαστε στην εποχή του βασιλείου των Μάγιας, μια χρονική περίοδο που οι πάντες οδηγούνται στην παρακμή εξαιτίας σκοτεινών δυνάμεων και θρησκευτικών δεισιδαιμονιών που επιδρούν αρνητικά στην ανθρώπινη φύση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο Τζάγκουαρ Πόου, ένας νεαρός που πρόκειται να θανατωθεί στο πλαίσιο μιας αιματηρής  θρησκευτικής θυσίας  θα αντιταχθεί απέναντι στη μοίρα του προσπαθώντας παράλληλα να διώξει το σκοτάδια από τις ψυχές των συνανθρώπων του.

Το περιβάλλον στο οποίο ο Μελ Γκίμπσον αναπτύσει το μεγαλόπνοο έργο του είναι σκοτεινό, παραμυθένιο αλλά και ρεαλιστικό παράλληλα, αφού ο ηθοποιός/σκηνοθέτης κλήθηκε να φτιάξει έναν κόσμο βασισμένος στις ελάχιστες υπάρχουσες πληροφορίες. Πολλοί τον κατηγόρησαν ως τρελό (στην...ευγενέστερη περίπτωση) , όλοι όμως θαμπώθηκαν από τα αποτελέσματα που μεταφέρουν το θεατή χωρίς πολλή προσπάθεια σε μια σκοτεινή εποχή.

Η ζούγκλα, οι ναοί, οι θυσίες, η αντίθεση ενός πολιτισμού που η λαμπρότητά του οικοδομήθηκε πάνω σε σκοτεινές πράξεις, όλα αυτά περνούν από την οθόνη με τον πιο σαφή τρόπο.  Ο ιδιόρρυθμος  Μελ λοιπόν κλείνει για δεύτερη φορά (μετά τα Πάθη του Χριστού) τα στόματα των επικριτών του.

Το Apocalypto περιέχει στο φόρτε του αυτό που ονομάζουμε «άγρια ομορφιά» καθώς αποτελεί ένα άθροισμα αντιθέσεων που στο σύνολό της μας δίνουν μια συναρπαστική ιστορική περιπέτεια. Αυτό που ξεχωρίζει είναι η απίστευτη βία που σοκάρει αλλά δεν ενοχλεί επειδή δεν είναι επιτηδευμένη.
 Μια ανθρώπινη θυσία εξάλλου δεν μπορεί να είναι αναίμακτη...

Ο Μελ Γκίμπσον που πλέον εξελίσσεται από ένας απλός σταρ του Χόλιγουντ σε έναν αντισυμβατικό σκηνοθέτη με ιδιόρρυθμη και ξεχωριστή ματιά έχει σαν στόχο να μεταφέρει ένα μήνυμα προς ολόκληρη την ανθρωπότητα, να δώσει ένα σχόλιο πάνω στις ρίζες του πολιτισμού. Για αυτό επέλεξε και ημιερασιτέχνες ηθοποιούς από τη Λατινική Αμερική και προτίμησε να γυρίσει την ταινία στη γλώσσα των Μάγια, για να μην αποπροσανατολίσει το κοινό με τη γοητεία υπέρλαμπρων πρωταγωνιστών. Παράλληλα ανεβάζει το όνομά του πιο ψηλά στην εκτίμηση όλων καθώς με το Apocalypto ο Γκίμπσον δείχνει να διαμορφώνει ένα εντελώς προσωπικό του σκηνοθετικό στυλ, ένα στυλ που δεν μας χαλάει καθόλου!   

και εμένα μου άρεσε, δεν τη βαρέθηκα καθόλου - μάλιστα όταν τέλειωσε νόμισα πως ήμουν κανα μισάωρο μόνο μέσα- αλλά δεν τρελάθηκα και δεν ξέρω γιατί.
Σίγουρα πάντως είχε αίμα, αλλά ήταν οπως το είπες:ρεαλιστικό. Δεν υπερέβαλλε με ανούσια βία, έδειχνε όμως τα πάντα.

οντως,θα συμφωνησω με το συντροφο καραμαζοφ..ειδικα  με 10 ηλεκτρολογους μεσα στην αιθουσα προβολης,επηρεασμενους απο το -"ουγκ ουγκ ουγκ ειμαστε οι ουνοι" να βλεπουν  τον πολιτισμο των μαγιας ηταν ακομα πιο ρεαλιστικο  ;D :P

Οι "ειρηνικοι και φιλησυχοι" ιθαγενεις που σφαγιάσθησαν απο τους "κακους" Ισπανούς είναι ένας μυθος. Στην πραγματικότητα οι ιθαγενεις του Μεξικού ειχαν αυτοκρατορίες με ότι συνεπάγεται αυτό....



Πλανήτης ΓΗ

Το ντόμινο του τέλους των Μάγιας

ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΟΛΓΑ ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ

Για πολλούς αιώνες η χερσόνησος του Γιουκατάν είχε συνθήκες γήινου παραδείσου. Μετά ήρθαν καιροί... ισχνών αγελάδων - ηφαιστειακή δραστηριότητα, ξηρασία, επιδημίες και τελικώς ξένοι στρατοί μετέτρεψαν το ειδυλλιακό κλίμα διαβίωσης σε κόλαση.

[/i]
Εκατοντάδες επιστημονικές θεωρίες έχουν διατυπωθεί για να ερμηνεύσουν την απότομη κατάρρευση του θρυλικού πολιτισμού των Μάγιας.Προσφάτως ένας από τους πλέον έμπειρους ανασκαφείς, ο ανθρωπολόγος Ντέιβιντ Γουέμπστερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, συγκέντρωσε όλα τα μέχρι τώρα γνωστά στοιχεία για τον κεντροαμερικανικό πολιτισμό, διαχωρίζοντας προσεκτικά τη φαντασία από τα ντοκουμέντα. Ο Γουέμπστερ, που συμμετέχει περισσότερα από 30 χρόνια σε ανασκαφές στις μεξικανικές ζούγκλες και στα ερείπια των Μάγιας, πιστεύει πως στην ερήμωση των κλασικών κέντρων του μεγάλου πολιτισμού οδήγησε ολόκληρος συνδυασμός παραγόντων. Στις επικρατέστερες μέχρι τώρα θεωρίες κυριαρχεί εκείνη που θεωρεί υπεύθυνη μια εκτεταμένη ξηρασία με ιδιαζόντως έντονα κλιματικά φαινόμενα. Ομως γιατί αυτή η κλιματική αναστροφή δεν έπληξε συγχρόνως όλες τις πολιτείες των Μάγιας; Και πώς οι εντυπωσιακότεροι ναοί των Μάγιας ανεγέρθησαν ακριβώς την εποχή της παροιμιώδους αυτής ξηρασίας; Η συγκεκριμένη θεωρία δεν ταιριάζει με τα αρχαιολογικά ευρήματα.

Η άποψη του Αμερικανού ειδικού είναι πολυπλοκότερη απ' ό,τι οι υπόλοιπες. Κατά τον Γουέμπστερ, η άνθηση του πολιτισμού των Μάγιας σηματοδότησε συγχρόνως και την παρακμή του. Ο πληθυσμός αυξήθηκε με ταχύτατους ρυθμούς, έτσι ώστε οι αγροτικές παραγωγές δεν προλάβαιναν πλέον να καλύψουν τις διατροφικές ανάγκες του. Τα αρόσιμα εδάφη αφ' ενός εξαντλήθηκαν αφ' ετέρου η έκτασή τους περιορίστηκε δραστικά σε σχέση με τις αστικές περιοχές. Παρ' όλο που ποσοστό 80-90% των υπηκόων στο βασίλειο των Μάγιας απασχολούνταν στα χωράφια, κάθε αγροτική οικογένεια παρήγε καρπούς αρκετούς να θρέψουν την ίδια κι άλλη μία ακόμη - ενώ συγκριτικώς στην Αίγυπτο η αντιστοιχία ήταν 1:5 έως 6.

Επιπλέον οι Μάγιας δεν διέθεταν ούτε σιδερένια άροτρα ούτε ζώα για όργωμα. Οι προσπάθειες καλλιέργειας καλαμποκιού και φασολιών σε άγονα ή βραχώδη εδάφη και η κατασκευή από πεζούλες σε λοφώδεις περιοχές δεν απέδωσαν, ενώ με τον καιρό περιορίστηκαν και τα φυσικά αποθέματα καυσόξυλων κι άχυρου για τις στέγες. Αυτές οι κακές ειδήσεις συμπληρώθηκαν κι από πολεμικές συρράξεις. Ο μύθος του ειρηνόφιλου λαού με τις εκπληκτικές γνώσεις αστρονομίας, που κυριαρχούσε στα επιστημονικά χρονικά μέχρι τη δεκαετία του '70, κατέρρευσε με την ανακάλυψη πλήθους επιγραφών που μαρτυρούσαν πράξεις επιεικώς αιματηρές.

Κατά τον 7ο και 8ο αιώνα οι συγκρούσεις ανάμεσα σε φυλές και τοπικές ηγεμονίες ολοένα ξεπερνούσαν η μία την άλλη σε βιαιότητα, διαρκούσαν αφύσικα πολύ και, κατά τον Γουέμπστερ, «καθρέφτιζαν τις σχεδόν παθολογικές κοινωνικές καταστάσεις των Μάγιας». Ο Αμερικανός ειδικός πιστεύει πως λίγο πριν από την κατάρρευση οι «ιαχές του πολέμου» είχαν φτάσει σε σημείο παροξυσμού, με σύλληψη και θυσίες χιλιάδων αιχμαλώτων στους αιμοχαρείς θεούς. Σε ομαδικούς τάφους ανακαλύφθηκαν αποκεφαλισμένοι σοροί ακόμη και μικρών παιδιών, τα οποία είχαν υποστεί και εκδορά του δέρματος του προσώπου ως ξέσπασμα οργής των νικητών!

«Κάτι πρέπει να πήγαινε (θεο) στραβά στην κεφαλή του κράτους των 40-50 βασιλείων, ώστε εκατομμύρια άνθρωποι ν' αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους», υποστηρίζει ο Γουέμπστερ. Προφανώς, οι ηγεμόνες των Μάγιας έχασαν σταδιακά τη δύναμή τους κι ακολούθως τα επίσημα τελετουργικά απομυθοποιήθηκαν και οι συμβολικές επαφές τους με τα πνεύματα των προγόνων απώλεσαν την πειθώ τους.

Φαίνεται ότι η αυλαία της τελευταίας πράξης δεν έπεσε παντού την ίδια εποχή - η κατάρρευση «απλώθηκε» σε διάστημα 130 χρόνων και με διαφορετικό τρόπο στα μεγάλα πολιτιστικά κέντρα, Κοπάν, Ντος Πίλας και Αγκουατέκα. Ο Γουέμπστερ υποθέτει ένα είδος «εφέ ντόμινο», που κατέληξε σε εντελώς αδειανές πολιτείες στοιχειωμένες από νυχτερίδες, όπου τα στρατεύματα του Ισπανού κατακτητή Χερνάν Κορτές παραλίγο να λιμοκτονήσουν το 1525.

Για ανασκαφές, έρευνες και μελέτες των ερειπίων και γενικότερα του πολιτισμού των Μάγιας έχουν διατεθεί κατά καιρούς αστρονομικά ποσά - ωστόσο τα σημαντικά ερωτήματα παραμένουν ακόμη αναπάντητα. Κι ένα από τα πλέον αινιγματικά είναι γιατί τα κέντρα των κάποτε ισχυρών Μάγιας δεν εποικίστηκαν ξανά για αιώνες μετά την κατάρρευση του πολιτισμού.



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%CD%F4%DD%E9%E2%E9%ED%F4+%C3%EF%F5%DD%EC%F0%F3%F4%E5%F1&a=&id=1594152)

σπαστηκα που η πλοκη δεν ειχε μια αρχη και ενα τελος!!!

δεν ξέρω αν είχε αρχή και τέλος...αλλά έδειξε εμφανέστατα πώς η καταστροφή ξεκίνησε από μέσα...όπως έυγλωττα το αποδίδει και το κείμενο από την ελευθεροτυπία...

Θέλω να το δω σαν τρελός

Και εμένα μου άρεσε η ταινία αν και την περίμενα πιο διαφορετική...ίσως πιο ιστορική ας πούμε  8)

wiki:
Aztec human sacrifice, from Codex Magliabechiano, a post-conquest document...



Τετοια να περιμένετε οσοι πατε να δειτε την ταινια. Απορώ με μερικους γιατί θίχτηκαν...αφού επρόκειτο για ιστορικο γεγονος

Και εδώ οι δίκαιοι Έλληνες δεν έκαναν θυσίες?

Οι τελετουργικές ανθρωποθυσίες των Μαγια και των Αζτέκων, πιστεψε με, κανουν και τους σατανιστές να μοιάζουν με παιδάκια του νηπιαγωγείου.

Για τους δύσπιστους ας ψάξουν το τελετουργικό της θυσίας προς τον Ξιπετότεκ ή Σιπε Τότεκ που γινόταν καθε άνοιξη. Προσοχή στα στομάχια σας...

Είχα δει ένα ντοκυμαντερ με αυτό το θέμα και ώντος οι τύποι δεν παίζονταν
Οι τελετές τους (σφαγή ο ένας πίσω απ' τον άλλον) κρατούσαν πάνω απο μια-δυο μέρες
Σχημάτιζαν τεράστιες ουρές που κατέληγαν στις κορυφές τωβν πυραμίδων όπου οι σαμάνοι κάνανε την δουλειά τους

Αυτή η πρακτική, ήταν λοιπόν, θέμα υπερπληθυσμού?

Ρε οι έλληνες δεν έκαναν ανθρωποθυσίες!!!! Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και πάλι όμως αποδοκιμάζονταν. Ένας μύθος μιλά για τον Τάνταλο ( αν δε κάνω λάθος ) που για να ευχαριστήσει το ΔΙΑ εφσαξε το παιδί του και το τεμάχισε και του το προσέφερε. Ο Διας οχι μονο δεν ευχαριστήθηκε αλλα τιμώρησε και τον άσπλαχνο πατέρα!!!!!!!
Είδα μία ταινία με αρώματα τώρα τελευταία πωωωωωωωω πολύ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καμμένη κρατάει και 140 λεπτα. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν και βλακεία αλλά αν την δείτε θα καταλάβετε τι εννοώ ΚΑΜΜΕΝΗ!!!!

Μπααα δεν νομιζω...Πουθενα αλλου, ακόμα και σε περιπτωσεις υπερπληθυσμου(πχΕλλαδα προ του αποικισμου,Ινδια),δεν έχουμε τετοια φαινομενα μαζικών ανθρωποθυσιών και μάλιστα με τοσο βάρβαρο τρόπο. Εξάλλου δεν έσφαζαν τους δικούς τους κυριως. Έκαναν εκστρατίες και μάζευαν αιχμαλώτους  για θυσίες. Ειχαν τελειοποιήσει τα ρόπαλα ωστε να μαζευουν οσο πιο πολλους αιχμαλώτους γινεται.

Κανείς δεν ξερει γιατι αυτή η πρακτικη. Μάλλον έχει σχεση με την θρησκεία τους και την στρατοκρατική δομή της κοινωνίας τους.



Τί εχει μεινει τελικα απο την ιστορία των ιθαγενων του Μεξικού? Οτι ήταν οι φιλήσυχοι επιστήμονες που κατακτηθηκαν απο τους βάρβαρους Ισπανούς...Και μετά ξυπνήσαμε...

ρε καραμαζώφ νομίζω δεν έγραψες το καλύτερο από αυτά που μου είπες στο msn ..γιατί χρησιμοποιούσαν ως όπλο το ρόπαλο;;

για να μην τους σκοτώνουν, ώστε να τους θυσιάζουν με σωστό τρόπο?

κοντά έπεσες...για να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερους αιχμαλώτους...για θυσία...

μετά άντε να στήσεις πολιτισμό με τέτοιες πρακτικές.


Ενώ οι έλληνες, και γενικά οι γύρω λαοί, όταν νικούσαν, τους έκαναν δούλους, και τους βάζαν να δουλεύουν αντί για αυτούς!


Πολιτισμός φίλε μου! Πολιτισμός!


(όχι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης της μίας πρακτικής με την άλλη, απλά σχολιάζω την ανθρώπινη φύση)

Αφού πιάσαμε τα ωραία των Αζτέκων και λοιπών, Τόλη, ας συνεχίσουμε... :P

Σαν παρουσιάζω τον Σίπε Τότεκ, θεό της ʼνοιξης...


Στη Μυθολογία των Αζτέκων, ο Σίπε Τοτέκ (Xipe Totec) είναι ο θεός της γεωργίας, της άνοιξης και των εποχών. Είναι θεότητα που σχετίζεται με τον κύκλο της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης. Αφαιρούσε το ίδιο του το δέρμα για να δώσει τροφή στους ανθρώπους, όπως το καλαμπόκι έχανε την εξωτερική του φλούδα κατά τη βλάστηση. Χωρίς το δέρμα του, ο Σϊπε Τοτέκ απεικονίζεται συνήθως έχοντας χρυσό χρώμα.

Κάθε χρόνο, κάποιοι σκλάβοι επιλέγονταν για να θυσιαστούν προς τιμήν του Σίπε Τοτέκ. Αφαιρούσαν το δέρμα τους προσεκτικά και το χρησιμοποιούσαν ως μανδύα οι ίδιοι ιερείς στις τελετές γονιμότητας που ακολουθούσαν τις θυσίες.

(απο τη βικιπέδια)

 ^puke^ ^puke^ ^puke^




Δεν ξέρω αν το καταλαβες, αλλα έτσι στηνεται ο "πολιτισμος". :P Οι αλλοι Μαγια που ζούσαν στο δασος, έμεναν σε καλύβες , ενω οι Μαγια των πόλεων ζούσαν σε πέτρινα σπιτια.Ειχαν φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο στην αρχιτεκτονική,στην αστρονομια,στην βιοτεχνία και σε πολλά αλλα.
Ο πολιτισμός τους είχε δύο όψεις...

(http://gjoachim.club.fr/imagesmx/xipe%20totec1.jpg)

Ιδου μια φωτο για του λογου το αληθες. Ιερέας φοράει το δέρμα θυσιασμένου...

^puke^ ^puke^

Καλυτερα να μας ελεγες καποια ιστορια για τον Γκαγκαριν παρα αυτο το...ξερατο :P

 ^slurp^

Εύγε Θεοδόση!!

Γουστάρατε βλεπω... :P (ο Ναιτγουις εξαιρείται λογω Cradle of Filth  :D)Αυτά που βλέπαμε στη "Σιωπή των Αμνών" συνεβαιναν και στην πραγματικότητα...


Ίσως γι αυτό ο τιτλος της ταινιας ειναι "Apocalypto" : γιατι επανέφερε μια εικόνα των ιθαγενων που πολλοί δεν γνώριζαν ή αποσιωπουσαν λόγω της μετέπειτα κατάκτησής τους απο τους Ισπανούς...(αν και οι Ισπανοί έδειξαν περισσότερο έλεος σε συγκριση με τους Αγγλους στη Β.Αμερική, που δεν άφησαν Ινδιάνο ζωντανό...)

Συνέχισε την αποδελτίωση του ίντερνετ στο ζήτημα... μη σταματάς...
^hello^

:'(

τι έπαθες εσύ και κλαις τώρα?

το είδα

:(

και εσύ βρε... δεν ήξερες... δεν ρώταγες?

:-[

Ελα τώρα αφού εχεις δει κ το Hostel...στο APocalypto κόλλησες! :P

σωστά :P

Oι δύο μεγαλύτεροι θεοί των Αζτέκων ήταν ο Κετζαλκοάτλ και ο Τεζκατλιπόκα. Οι Μαγια τους ονόμαζαν Κουκουλκάν και Τλακόλτ αντίστοιχα.Συνήθως ο Τεζκατλιπόκα, ο θεός της νυχτα ζητούσε ανθρωποθυσιες.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Κετζαλκοάτλ

Με το όνομα Κετζαλκοάτλ, που στη γλώσσα Ναχουάτλ σημαίνει "φίδι με φτερά", είναι γνωστή μια από τις κυρίαρχες θεότητες των πολιτισμών του Μεξικού και της Κεντρικής Αμερικής γενικότερα. Οι Μάγια τον αποκαλούν Κουκουλκάν.

O Κετζαλκοάτλ είναι ο θεός του ουρανού κι ο σοφός δημιουργός των νόμων. Συμμετείχε στη δημιουργία και την καταστροφή του κόσμου τις Τέσσερις πρώτες Εποχές, ενώ ήταν άρχοντας και δημιουργός της Πέμπτης Εποχής του κόσμου. Σύμφωνα με το μύθο, ο Κετζαλοκοάτλ πήγε στον κόσμο των Νεκρών και μάζεψε τα οστά των ανθρώπων από τις προηγούμενες εποχές του κόσμου. Χύνοντας το ίδιο του το αίμα πάνω από αυτά τα οστά, κατάφερε να δημιουργήσει τους ανθρώπους της νέας εποχής.

Θεωρείται γιος της θεάς Κοατλίκουε και δίδυμος αδερφός του Σολότλ. Ο Κετζαλκοάτλ έμαθε στους ανθρώπους τη γεωργία και τη χρήση του ημερολογίου, ενώ ταυτόχρονα είναι προστάτης των τεχνών. Είναι επίσης θεός του ανέμου, των υδάτων και της γονιμότητας.

Σύμφωνα με ένα μύθο, ο Κετζαλκοάτλ επέτρεψε στον εαυτό του να υποκύψει στις γητείες του Τεζκατλιπόκα, αλλά από τύψεις έπεσε σε μια μεγάλη πυρά. Μετά το θάνατό του, η καρδιά του έγινε ο Αυγερινός. Συχνά πάντως αναφέρεται στους μύθους είτε απεικονίζεται μαζί με τον Τεζκατλιπόκα, το θεό του σκότους, σαν αντίθετες θεότητες. Πάντοτε ο Τεζκατλιπόκα τον έστελνε μακριά, αλλά ο Κετζαλκοάτλ γύριζε κάποτε. Γι' αυτό το λόγο, ο βασιλιάς των Αζτέκων Μοντεζούμα Β΄ πείστηκε εύκολα από τον Ισπανό κατακτητή Χερνάν Κορτές ότι ήταν προσωποποίηση του θεού Κετζαλκοάτλ.



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Τεζκατλιπόκα

Στη μυθολογία των Αζτέκων, ο Τεζκατλιπόκα είναι ο θεός του σκότους, του πειρασμού, της μαγείας, του πολέμου και των υλικών πραγμάτων. Είχε στην κατοχή του ένα μαγικό καθρέφτη που έβγαζε καπνούς και σκότωνε τους αντιπάλους του, γι' αυτό είναι επίσης γνωστός σαν "θεός του Καθρέφτη που Καπνίζει".

Ο Τεζκατλιπόκα ήταν ο αντίπαλος του πνευματικού Κετζαλκοάτλ και μερικές φορές εμφανίζεται σαν αυτός που ωθεί τους ανθρώπους στο κακό. Τιμωρώντας όμως το κακό κι επιβραβεύοντας την καλοσύνη, έθετε σε δοκιμασίες το νου των ανθρώπων με πειρασμούς, αντί να τους σπρώχνει στην ακολασία. Σύμφωνα με τους Αζτέκους, ήταν ο θεός της διχόνοιας και της απάτης, αλλά κι ο θεός των αρχόντων, των πολεμιστών και της μαγείας. Σχετίζεται με την έννοια της μοίρας και του πεπρωμένου και με τον ιαγουάρο. Τις περισσότερες φορές εμφανίζεται ως μάγος, ενώ θεωρείτο θεός με την ικανότητα να μεταμορφώνεται και άλλες μυστήριες δυνάμεις.

Λατρεία του Τεζκατλιπόκα

Η εορτή του Τεζκατλιπόκα ήταν τον πέμπτο μήνα του ημερολογίου των Αζτέκων. Η απόδοση τιμών προς τους θεούς τελείωνε με μια θυσία, στην οποία ξεριζωνόταν η καρδιά του θύματος και την κρατούσαν προς τον ήλιο. Οι προετοιμασίες ξεκινούσαν ένα χρόνο νωρίτερα. Οι ιερείς διάλεγαν ένα νεραό άντρα, που στον επόμενο χρόνο θα ζούσε σαν άρχοντας. Παντρευόταν τέσσερις γυναίκες και την τελευταία εβδομάδα τραγουδούσε, χόρευε και γιόρταζε. Ο Τεζκατλιπόκα επίσης εορταζόταν κατά τον ένατο μήνα των Αζτέκων, στη Γιορτή των Νεκρών.

Απεικονίσεις

Συνήθως απεικονίζεται με μια μαύρη λωρίδα στο πρόσωπό του, ενώ σχεδόν πάντα με τον Καθρέφτη που Καπνίζει, από οψιδιανό και αιματίτη. Στο δεξί του χέρι κρατάει τέσσερα βέλη, με τα οποία τιμωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων.

(από την Βικιπέδια)



(http://www.pantheon.org/areas/gallery/mythology/americas/maya/sacrifice.gif)


Encyclopedia Mythica (http://www.pantheon.org)