THMMY.gr

Αντί να στηρίξουν τον ΟΚΑΝΑ που είναι στα όρια της χρεωκοπίας και κινδυνεύει να αφήσει πάρα πολλούς ασθενείς ξεκρέμαστους, ενώ οι λίστες αναμονής είναι για πάνω από 2 χρόνια, οι αρχές, δημιουργούν εμμέσως γκέτο για την χρήση τους σε διάφορους χώρους.

(http://media.superb.gr/images/patra/parko_eglykadas.jpg)

Σε στέκι ναρκομανών έχει εξελιχθεί το πάρκο της Εγλυκάδας. Οι κάτοικοι βρίσκονται σε απόγνωση, φοβούνται να κυκλοφορήσουν ακόμη και τις πρωινές ώρες και ζητούν άμεση επέμβαση της Αστυνομίας.

Ο θάνατος δίπλα στην πόρτα τους... Ο λόγος για τους κατοίκους στην περιοχή πέριξ του πάρκου της Εγλυκάδας, οι οποίοι καταγγέλλουν πως ο χώρος, που υποτίθεται ότι αποτελεί αισθητική και περιβαλλοντική αναβάθμιση για την συνοικία τους, αποτελεί στέκι ναρκομανών. Δεν είναι λίγες οι φορές μάλιστα που έχουν παρατηρήσει ύποπτες κινήσεις ακόμη και κατά την διάρκεια της ημέρας, και όσο για τις βραδινές ώρες, ούτε λόγος.

Για τα μικρά παιδιά που διαμένουν στην γειτονιά, ο κίνδυνος είναι δεδομένος και οι πιθανές συνέπειες αυτονόητες... Δημόσιοι χώροι που καταπατώνται, γίνονται στέκι ναρκομανών ή περίεργων ατόμων. Δείγμα έλλειψης αστυνόμευσης ή μήπως μια ευρύτερη κοινωνική κατάπτωση;



http://www.superb.gr/view.php?artid=1714


(πρόκειται για ένα πάρκο στην Πάτρα)

(http://www.kairatos.com.gr/diatiritea/images/pananeio1.jpg)

Το Πανάνειο δημοτικό νοσοκομείο κατασκευάστηκε με δαπάνη του Πανανού και Αθηνάς Θεοδουλάκη για να λειτουργήσει ως θεραπευτήριο. Πριν από το Πανάνειο στο Ηράκλειο δεν υπήρχε κανένα νοσοκομείο παρά μόνο ένα μικρό το "Σπιτάλια" το οποίο εξυπηρετούσε τις ανάγκες ολόκληρου του νομού Ηρακλείου και σε πολλές περιπτώσεις και του νομού Λασιθίου. Από το 1893 και μετά ο δήμος άρχισε τις προσπάθειες προκειμένου να χτιστεί στην πόλη ένα δημοτικό νοσοκομείο.
Χρήματα όμως δεν υπήρχαν και έτσι ζήτησαν χρηματοδότηση από έναν πολύ πλούσιο έμπορο της εποχής τον Πανανό Θεοδουλάκη. Ο Πανανός είχε φύγει στη Σμύρνη, άγνωστο πότε και είχε αποκτήσει πάρα πολλά χρήματα.

Ερχόμενος στο Ηράκλειο παντρεύτηκε την Αθηνά το γένος Ανεμογιάννη η οποία ήταν γόνος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες της περιοχής. Ο Πανανός ικανοποίησε το αίτημα του δήμου και έδωσε το υπέρογκο ποσό των 500 λιρών, 5 καταστήματα και ένα σπίτι ενώ η σύζυγός του η Αθηνά έδωσε όλη την αγροτική και την αστική περιουσία που είχε στο Ηράκλειο. Σύμφωνα με τις μαρμάρινες επιγραφές οι οποίες έχουν εντοιχισθεί στην είσοδο του κτιρίου, ο θεμέλιος λίθος του ασύλου τέθηκε στις 28 Μαΐου του 1895. Η επανάσταση του 1896 διέκοψε τις εργασίες κατασκευής του οι οποίες άρχισαν εκ νέου το Νοέμβριο του ίδιου έτους για να σταματήσουν ξανά το 1897. Μετά τη σύσταση της Κρητικής Πολιτείας οι εργασίες επαναλήφθηκαν το Δεκέμβριο του 1900.
Σύντομα το έργο τελείωσε και τα επίσημα εγκαίνια τελέστηκαν με μεγαλοπρέπεια στις 10/2 του 1902 στο ναό του Αγίου Παντελεήμονος, που κατασκευάστηκε στο μεγάλο αίθριο του κτιριακού συγκροτήματος.
Τότε οι ιδρυτές του το παραχώρησαν στον ιερό ναό Αγίου Μηνά ενώ ένα χρόνο αργότερα η ενοριακή επιτροπή το μεταβίβασε με συμβολαιογραφική πράξη στο Δήμο Ηρακλείου. Η θέση όπου κατασκευάστηκε το συγκρότημα επιλέχθηκε μετά από έρευνα, ως η πλέον υγιεινή εντός της περιμέτρου των τειχών. Το κτίριο είναι λιθόχτιστο και στεγαζόταν με ξύλινη κεραμοσκεπή στέγη.
Επειδή το οικόπεδο στο οποίο χτίστηκε είχε έντονη κλίση από δυσμάς προς ανατολάς, το δυτικό τμήμα του εμφανίζεται ισόγειο ενώ το ανατολικό είναι διώροφο. Η οργάνωση των χώρων και η μορφολόγηση των όψεων έγινε σύμφωνα με τα νεοκλασικά πρότυπα της εποχής, συνδυασμένα θαυμάσια με τη λιτή και αυστηρή λειτουργικότητα που επέβαλε η χρήση του κτίσματος. Η αρχιτεκτονική μορφή του είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.



Το κεντρικό τμήμα έχει σε κάτοψη μορφή ορθογωνίου παραλληλογράμμου στο κέντρο του οποίου σχηματίζεται μεγάλη αυλή-αίθριο. Στο αίθριο δεσπόζει ο ναός του Αγίου Παντελεήμονα. Οι πτέρυγες του κτίσματος όπου υπήρχαν οι θάλαμοι των ασθενών, διατάσσονταν στην ανατολική και τη δυτική πλευρά του αιθρίου. Η δυτική πλευρά έχει δυο ακόμη τμήματα, που εκτείνονται προς βοράν το ένα και προς νότον το άλλο, πέραν του βασικού παραλληλογράμμου της κάτοψης, τα οποία προσδίδουν μεγαλύτερο μήκος στην πλευρά αυτή.
Ο διαμήκης άξονας των πτερύγων εκτείνεται από βορά προς νότο και έτσι, όλοι οι θάλαμοι του νοσοκομείου είχαν ανατολικό ή δυτικό προσανατολισμό.
Στη σύνθεση των όψεων κυριαρχούν οι άξονες συμμετρίας. Τα ανοίγματα είναι υψίκορμα. Οι γωνίες του κτιρίου τονίζονται με λαξευμένη εμφανή ισόδομη λιθοδομή ενώ ψευτοπαραστάδες ορίζουν τις όψεις. Η κύρια είσοδος είχε διαμορφωθεί στο κεντρικό τμήμα της δυτικής όψης του συγκροτήματος. Προς αυτήν οδηγούσε στεγασμένη διάβαση, το στέγαστρο της οποίας έφερε πολύ ενδιαφέροντα μορφολογικά στοιχεία από λεπτοδουλεμένο ξύλο.
Κατά την περίοδο της κατοχής το Πανάνειο νοσοκομείο εξυπηρέτησε πάρα πολύ τους κατοίκους του Ηρακλείου και όχι μόνο.
Χρόνια αργότερα, μέσα σε μια νύχτα, ο Παττακός αποφάσισε τη μεταφορά του ιδρύματος στο Βενιζέλειο νοσοκομείο. Η μεταφορά κρίθηκε αναγκαία λόγω της έλλειψης προσωπικού και της παλαιότητας της υλικοτεχνικής υποδομής.
Από τότε το Πανάνειο νοσοκομείο έχει αφεθεί στην τύχη του. Εγκαταλελειμένο, εκεί που κάποτε σώζονταν ζωές, σήμερα έχει γίνει στέκι ναρκομανών. Η Πολιτεία αδιαφορεί. Ενα μέρος μόνο του παλιού νοσοκομείου έχει μετατραπεί σε κέντρο ψυχικής υγείας. Μόνο στα χαρτιά όμως καθώς το κέντρο δεν έχει στελεχωθεί ακόμα.
Και οι καλά γνωρίζοντες υποστηρίζουν ότι το Πανάνειο θα παραμείνει έτσι, ερείπιο για πολλά χρόνια ακόμη.

Ξεχείλισε το ποτήρι για τους κατοίκους των νέων Εργατικών Κατοικιών Πτολεμαϊδας εξ αιτίας των ναρκομανών

Ξεχείλισε το ποτήρι για τους κατοίκους των νέων Εργατικών Κατοικιών Πτολεμαϊδας, οι οποίοι ετοιμάζουν προσφυγή στον εισαγγελέα Κοζάνης, καθώς τα εγκαταλειμμένα κτίρια της ΔΕΗ που υπάρχουν στον οικισμό και ο χώρος του αναψυκτηρίου που ουδέποτε λειτούργησε, έχουν γίνει στέκι ναρκομανών.
Αφορμή για τη νέα αυτή εξέγερση των οικιστών στάθηκε το γεγονός ότι το μεσημέρι της Πέμπτης (15/6) βρέθηκαν στο χώρο του ρημαγμένου αναψυκτηρίου δύο νεαρά άτομα, ηλικίας 23 και 25 ετών σε ημικωματώδη κατάσταση, από τη χρήση τοξικών ουσιών. Χάρη όμως στον εντοπισμό τους από μικρά παιδιά που έπαιζαν στην περιοχή μεταφέρθηκαν άμεσα στο «Μποδοσάκειο» νοσοκομείο και διέφυγαν τον κίνδυνο, όχι όμως και από την τσιμπίδα της Αστυνομίας, που τους συνέλαβε αμέσως μόλις συνήρθαν από την περιπέτειά τους.
Το τραγικό στοιχείο της υπόθεσης, σύμφωνα με τις καταγγελίες των κατοίκων, είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε χώρους που βρίσκονται δίπλα ακριβώς από το κτίριο που στεγάζονται η Σχολή κλασσικού χορού του δήμου Πτολεμαϊδας και του Κέντρου Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ), σε χώρους δηλαδή που παίζουν τα 40 παιδιά του ΚΔΑΠ και συνωστίζονται δεκάδες άλλα παιδιά που φοιτούν στη σχολή χορού.

Πηγές : e-ptolemeos.gr και Δελτία Τύπου

Μεθαδόνη... stop

Της ΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΠΑ-ΣΟΥΛΟΥΝΙΑ

Τα εργαστήρια παρασκευής μεθαδόνης στο ΙΦΕΤ μόλις στις 20 Δεκεμβρίου πήραν την έγκριση για εισαγωγή πρώτης ύλης.
Σε σκάνδαλο με δραματικές επιπτώσεις για τους χρήστες ναρκωτικών εξελίσσονται η αμέλεια και οι πειραματισμοί του υπουργείου Υγείας απέναντι στον ΟΚΑΝΑ. Στον εθνικό αυτόν οργανισμό, όπου τίποτε δεν πηγαίνει καλά, ελλοχεύει και ο κίνδυνος να «ξεμείνουν» από μεθαδόνη.

*Εχουν περάσει 2,5 χρόνια και το υπουργείο Υγείας ακόμη δεν έχει καταθέσει επίσημα το εθνικό σχέδιο δράσης κατά των ναρκωτικών. Πρόσφατα είχε παρουσιαστεί στην αρμόδια διακομματική επιτροπή της Βουλής ως σχέδιο ένα κείμενο που έδειχνε να αγνοεί την ελληνική πραγματικότητα. Αποσύρθηκε με εύσχημο τρόπο, με τον χαρακτηρισμό «κείμενο εργασίας»!

*Στις 16 Ιανουαρίου ο υπουργός Υγείας, Δ. Αβραμόπουλος, δεσμεύθηκε στους φορείς να το παρουσιάσει μέσα σε δεκαπέντε ημέρες!

*Την ίδια ημέρα γνωστοποιεί:

«Για την αναβάθμιση του ΟΚΑΝΑ τα υποκατάστατα (μεθαδόνη, βουπρενορφίνη) θα δίνονται από το ΕΣΥ». Ανακοίνωση που προκάλεσε αναστάτωση. Εκπρόσωποι των νοσοκομειακών γιατρών αντέδρασαν: «Το ΕΣΥ δεν έχει λύσει τα προβλήματά του. Με τι υποδομή θα αντιμετωπίσει τα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ;»

*Ο καθηλωμένος προϋπολογισμός του δεν του επιτρέπει καμία μελλοντική δράση, αφού έχει βαλτώσει δύο χρόνια στα 24 εκατ. ευρώ.

*Το έλλειμμά του έχει υπερβεί τον προϋπολογισμό κατά 8,5 εκατομμύρια ευρώ.

*3.855 άνθρωποι πρέπει να περιμένουν 4 χρόνια για να ενταχθούν στα προγράμματα απεξάρτησης με υποκατάστατα.

*Τον Ιούλιο του 2006 άρχισε να παρουσιάζεται έλλειψη μεθαδόνης, με αποτέλεσμα οι μονάδες των Αθηνών να τη «δανείζονται» από τις μονάδες της Θεσσαλονίκης.

Τέλος τα αποθέματα

Στην Παγκόσμια Ημέρα για τα Ναρκωτικά ο υπουργός Υγείας ανακοινώνει: «Το Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας, με στόχο την εξοικονόμηση πόρων και την πλήρη επάρκεια σε ποσότητα, είναι έτοιμο για την παραγωγή της μεθαθόνης».

*Σήμερα και για τις επόμενες τρεις ημέρες κινδυνεύουν οι 2.500 χρήστες Αθήνας-Θεσσαλονίκης που είναι ενταγμένοι στο πρόγραμμα μεθαδόνης να μείνουν χωρίς υποστήριξη, αφού τα αποθέματά της στον ΟΚΑΝΑ εξαντλήθηκαν. Ενώ είχαν εγκριθεί από τα τέλη Νοεμβρίου τα 6.500 λίτρα μεθαδόνης που καλύπτουν ετησίως τον οργανισμό, μόλις στις 20 Δεκεμβρίου πήραν την έγκριση της εισαγωγής της πρώτης ύλης.

*Ο αντιπρόεδρος του ΙΦΕΤ Γιώργος Κιοσές μας είπε:

«Είμαστε έτοιμοι να παραδώσουμε την παραγωγή στις μονάδες. Χρειαζόμαστε τρεις ημέρες για να σταθεροποιηθεί και να ελεγχθεί το διάλυμα. Από τις αρχές Φεβρουαρίου ευελπιστούμε ότι θα καλύπτουμε όλη την ετήσια παραγωγή, καθώς θα παραλάβουμε όλη την πρώτη ύλη».

**Οι ειδικοί πάντως προειδοποιούν: 36 ώρες διαρκεί η δράση της μεθαδόνης στους ασθενείς· μετά εμφανίζονται έντονα στερητικά συμπτώματα.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 21/01/2007


http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%CF%CA%C1%CD%C1&a=&id=57830164

Νταξ τι να πεις για το λευκο πυργο που θεωρειται και τουριστικη ατραξιον της πολης. Εγω συχναζω εκει καθως παμε για πατινι και τα ματια μου εχουν δει τερατα.Σημειωτεο οτι εχει καθε μερα το λιγοτερο 30 τοξικομανεις και τα σαββατοκυριακα φτανουν και τους 50-60


Μια μερα φερειπειν καμια 20αρια γιαπωνεζοι βγαζαν φοτο με φοντο το αγαλμα του αλεξανδρου και βρηκε την ευκαιρια ενας τοξικομανης για να τους ψυρρισει και εβαζε χερι στις τσαντες τους στις 5 το απογευμα παρακαλω και ενω η κινηση στον πεζοδρομο της παραλιας ηταν αυξημενη. Ευτυχως βαλαμε τις φωνες και το πρεζονι τραπηκε σε φυγη. Μετα τους φταιει το ασυλο και βγαινουν στα παραθυρα και ωριονται τα καραγκιοζακια. Μηπως και ο λευκος πυργος εχει ασυλο??

μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην εφημερίδα Χανιώτικη της Κυριακής:

http://fakeloi.blogspot.com/2006/12/blog-post_7862.html


Οι εραστές της άσπρης σκονης

► 1600 άτομα στην λίστα αναμονής για αποτοξίνωση

Ποίοι είναι αυτοί που λατρεύουν την άσπρη σκόνη… Που φλερτάρουν καθημερινά με το θάνατο… Πού πολλαπλασιάζονται συνεχώς καθώς στη λίστα αναμονής του ΟΚΑΝΑ στα Χανιά, βρίσκονται 1600 άτομα για αποτοξίνωση.

Το αστυνομικό δελτίο τους φιλοξενεί ως συμβάν συνήθως αφού έχουν αποχαιρετήσει τη ζωή. Το ΕΚΑΒ όμως είναι εκείνο που τους δίνει ευκαιρία παράτασης, αναθεώρησης, είναι εκείνο που τους επαναφέρει στη ζωή ,όταν σε κωματώδη κατάσταση ακροβατούν ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Χωρίς αισθήσεις, σε σπίτια φίλων τους, σε χαλάσματα, σε πεζοδρόμια, πίσω από αυτοκίνητα , ακόμα και σε κάδους απορριμμάτων οι διασώστες του ΕΚΑΒ στα Χανιά τους ανακαλύπτουν μετά από κλήσεις – εκκλήσεις για βοήθεια και προσφέρουν πρώτες βοήθειες πριν τη μεταφορά στο νοσοκομείο σε ζωντανούς νεκρούς, σε νέους ανθρώπους που ..πήρανε τη ζωή τους λάθος και δεν άλλαξαν ζωή.

ΠΡΟΦΙΛ ΧΡΗΣΤΗ ΗΡΩΙΝΗΣ
Στο γραφείο του ο γιατρός του ΕΚΑΒ Στέλιος Λαμπάκης απλώνει μπροστά μου λευκές σελίδες με αριθμούς. Είναι οι κλήσεις που δέχτηκε το ΕΚΑΒ στα Χανιά για περιστατικά τοξικομανών τα τελευταία δύο χρόνια. Η στατιστική έχει δυναμική: Αποκαλύπτει αρκετά χαρακτηριστικά από το άγνωστο προφίλ των χρηστών
«Μελετώντας τους αριθμούς από τις κλήσεις που δέχτηκε το ΕΚΑΒ τα δύο προηγούμενα χρόνια το 2003 είχαμε 64 περιστατικά , ενώ το 2004 καταγράψαμε 56 περιστατικά που αφορούσαν χρήστες ναρκωτικών», εξηγεί ο γιατρός διευκρινίζοντας παράλληλα πως στις συγκεκριμένες περιπτώσεις που εξετάζουμε το στάδιο του ασθενή είναι πολύ προχωρημένο.
«Όταν λέμε χρήστες εννοούμε τα άτομα που έχουν πάρει υπερβολική δοσολογία οι οποίοι απασχολούν ή καλούν το ΕΚΑΒ. Μιλάμε για κατάχρηση, για δηλητηρίαση από ναρκωτικά, κάτι τέτοιο. Μιλάμε για ακραία κατάσταση επομένως, στη συνήθη πρακτική των χρηστών.»
Οι αριθμοί αποκαλύπτουν πως πρόκειται για νέους ανθρώπους από 19 έως 45 ετών. Με τους άνδρες να υπερτερούν κατά πολύ αφού οι γυναίκες απασχολούν το ΕΚΑΒ αποτελώντας μόλις ένα 3-4 % των περιστατικών. Πολλές φορές οι κλήσεις είναι επαναλαμβανόμενες μέσα στη διάρκεια του έτους από τα ίδια άτομα που δείχνει ότι συνεχίζουν την κακή τους πορεία.
«Η μέση ηλικία, διαπιστώνει ο γιατρός, είναι γύρω στα 31-35 ετών, με μικρότερη των 19 ετών. Μιλάμε για περιστατικά που συμβαίνουν κυρίως στην πόλη των Χανίων και στην περιφέρεια.. Χαρακτηριστικά σας λέω πως τα τελευταία χρόνια σε σύνολο περίπου 150 περιστατικών που έχω μπροστά μου μόλις τα 7 είναι εκτός Χανίων, και συγκεκριμένα στις περιοχές των Αγίων Αποστόλων και στο Δαράτσο.»

■ Συνήθως όταν εσείς πηγαίνετε σε ποια κατάσταση τους βρίσκετε και τι βοήθεια τους προσφέρετε;
«Η πιο ελαφριά κατάσταση που τους βρίσκουμε είναι το βαθύ κώμα και όλες οι ενδιάμεσες καταστάσεις μέχρι να φτάσουμε στο θάνατο. Όταν λέμε βαθύ κώμα εννοούμε έναν ασθενή που δεν αντιδρά σε κανένα εξωτερικό ερέθισμα έχει λίγες αναπνοές ,αν δεν του παρασχεθούν έγκαιρα σωστές πρώτες βοήθειες είναι στα πρόθυρα του θανάτου. Ελάχιστες φορές έχει ήδη καταλήξει προφανώς επειδή άργησαν να μας ειδοποιήσουν οπότε τον βρίσκουμε σε κατάσταση ανακοπής, δηλαδή να μη δουλεύει καθόλου η καρδιά του και χρειάζεται να τον υποστηρίξουμε μήπως και επιζήσει.»

■ Ποιοι είναι αυτοί που σας καλούν τις περισσότερες φορές;
«Συγγενείς πάντως όχι, γιατί αυτό που έχουμε δει είναι ότι η χρήση δεν γίνεται σε συγγενικό περιβάλλον. Γίνεται συνήθως σε σπίτια φίλων και συνήθως απουσιάζουν οι γονείς (ή δεν υπάρχουν ή μένουν αλλού). Οι φίλοι όταν δώσουν τις πρώτες βοήθειες που νομίζουν ότι είναι ενδεδειγμένες, μόνο όταν διαπιστώσουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα ειδοποιούν το ΕΚΑΒ, και μάλιστα με χίλιες προφυλάξεις αφού έχουν το φόβο ότι θα τους δούμε, θα τους εντοπίσουμε σαν χρήστες και θα τους καταδώσουμε, κάτι που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση καθώς όλα τα στοιχεία των ασθενών που φτάνουν στο ΕΚΑΒ προστατεύονται από το ιατρικό απόρρητο και δεν αποκαλύπτονται σε κανένα παρά μονάχα στην περίπτωση που υπάρξει εισαγγελική εντολή.
Πολύ σπάνια όταν έχουμε κατάρρευση του ασθενή στο δρόμο θα πάρει κάποιος περαστικός ή γείτονες που βλέπουν κάποιον να κείτεται. Μερικές φορές τους εγκαταλείπουν κάτω καθώς δεν μπορούν άλλο να τους κουβαλάνε. Στο Ηράκλειο θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα περιστατικό όπου ο ασθενής είχε πεταχτεί στην κυριολεξία στην Λεωφόρο Κνωσσού, αφού οι φίλοι του, τον είχαν βάλει σ ένα κάδο σκουπιδιών και κάποιος είχε πάρει τηλέφωνο από ένα θάλαμο για να ειδοποιήσει ότι υπάρχει εκεί ένας λιπόθυμος. Βλέπετε, στην κατάσταση που είναι αυτά τα παιδιά γιατί συνήθως για παιδιά πρόκειται δεν μπορεί κανείς να τους καταλογίσει ευθύνες γιατί είναι συνήθως υπό την επήρεια ουσιών και δεν έχουν συνείδηση για το τι ακριβώς κάνουν…»

■ Μιλήστε μας για το μύθο του αλατόνερου που παραπλανεί τους χρήστες και δίνουν λαθεμένες πρώτες βοήθειες καθυστερώντας το δικό σας έργο.
«Πραγματικά θα ήταν πολύ χρήσιμο να τονίσω πόσο παραπλανητικός και επικίνδυνος είναι ο μύθος του αλατόνερου που δυστυχώς υιοθετούν οι χρήστες με αποτέλεσμα να πιστεύουν πως αν κάποιος πέσει σε κώμα και του χορηγηθεί ενδοφλέβια ένεση με αλατόνερο θα συνέλθει.. Πρόκειται για ένα μεγάλο μύθο που το μόνο που δημιουργεί είναι να καθυστερεί την παροχή της πραγματικής πρώτης βοήθειας, ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς από το ΕΚΑΒ ή από το Νοσοκομείο και να οδηγεί στο θάνατο τους ασθενείς αυτούς.

■ Για ποιες ουσίες μιλάμε συνήθως; Ηρωίνη;
«Μιλάμε για ηρωίνη, για ενδοφλέβια χρήση που δίνουν αυτές τις καταστάσεις. Τα άλλα ναρκωτικά, ίσως εδώ δεν έχουμε τέτοια εικόνα, αυτό που λέγεται μαλακά ναρκωτικά, τα εισπνεόμενα που καπνίζουνε δεν έχουν τόσο βαριές επιπλοκές, ή τουλάχιστον δεν τις συναντάμε εμείς. Ίσως τις συναντάει το οικογενειακό περιβάλλον σαν μια περιστασιακή αδιαθεσία. Τα άλλα παραισθησιογόνα, τα χαπάκια των κλαμπ μάλλον δεν υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες, η εμείς δεν έχουμε εντοπίσει χρήση τέτοιων ουσιών από περιστατικά εδώ στα Χανιά.
Αυτό που φτάνει σε μας είναι ο χρήστης ηρωίνης που κάνει κατάχρηση. Δηλαδή όταν για κάποιο λόγο η δόση του πέσει βαριά, ή έχει πάρει υπερβολική δόση».

■ Έχει να κάνει η κατάχρηση με τα επακόλουθα της με την ποιότητα της ηρωίνης;
«Πιθανόν έχει να κάνει με την ποιότητα. Απ ότι ξέρουμε οι ναρκομανείς υπολογίζουν τη δόση τους με το χιλιοστό του γραμμαρίου, με το φακελάκι που παίρνουν από τον προμηθευτή. Αν για κάποιο λόγο μια παρτίδα δεν είναι νοθευμένη η δραστική ουσία θα είναι σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα απ ότι αν ήταν νοθευμένη. Επομένως η δοσολογία κάθε φορά είναι σχετική με την ποιότητα της ηρωίνης με αποτέλεσμα η ίδια ποσότητα να είναι περισσότερο ή λιγότερο δραστική. Αντιλαμβάνεστε πως δεν είναι καθόλου δύσκολο κάποιος να κάνει υπέρβαση της δοσολογίας άθελά του.
Εξάλλου είναι γεγονός πως μια ή δύο φορές το χρόνο έχουμε επί μια εβδομάδα πολλά μαζεμένα περιστατικά πράγμα που ενισχύει την πιθανότητα να πρόκειται για παρτίδες ηρωίνης με πρόβλημα. Δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε αλλιώς παρά με παράγοντα που έχει σχέση με το δίκτυο διανομής. Ότι δηλαδή έχει έρθει καινούργια ποσότητα έχει γίνει διανομή και γι αυτό είναι μαζεμένα τα περιστατικά.»

■ Αισθάνεστε να κινδυνεύετε ως πλήρωμα του ΕΚΑΒ στην παροχή βοήθειας αυτού του είδους των περιστατικών;
«Σ ολόκληρο το νησί δεν έχουν καταγραφεί περιστατικά όπου εμείς μεταφέροντας χρήστες κινδυνεύουμε. Στην Αθήνα όμως είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα. . Εκεί είναι επαγγελματίες εκτός νόμου, δηλαδή εκτός από χρήστες μιλάμε για εμπόρους ναρκωτικών που έχουν μαζί τους μαχαίρια, όπλα με αποτέλεσμα να επιτίθενται σε γιατρούς και πληρώματα . Είναι αλήθεια πως έχουν τραυματιστεί συνάδελφοι, έχουν μείνει ανάπηροι γιατί πάνω στο άγχος τους να προσφέρουν κάτι αγνοούν τη
 δική τους ασφάλεια. Πρέπει να ξέρετε πως όταν ένας ναρκομανής ή και μεθυσμένος συνέρχεται κατά τη μεταφορά του απ αυτή την κατάσταση είναι εκτός εαυτού, δεν ελέγχεται, θέλει να βγει από το ασθενοφόρο, να φύγει, βιαιοπραγεί, είναι πολύ δύσκολη κατάσταση για τα πληρώματα αυτά. Συχνά μπαίνουν στο δίλημμα να τον αφήσω σε κώμα και να τον πάω στο νοσοκομείο ή να του δώσω την αγωγή που χρειάζεται και που έχω στη διάθεσή μου και να συνέλθει και επομένως να κινδυνεύει λιγότερο η ζωή του. Συνήθως προτιμάμε το δεύτερο… Τον συνεφέρουμε με όποιο κόστος. Τον μεταφέρουμε στο νοσοκομείο, χρειάζεται παρακολούθηση, χρειάζεται να παραμείνει γιατί με τα αντίδοτα που του δίνουμε μπορεί να ξαναπέσει σε κώμα, επομένως να κινδυνεύσει ξανά.. Τον πάμε λοιπόν οπωσδήποτε στο νοσοκομείο αλλά είναι σαφώς σε καλύτερη κατάσταση, έχει αποκτήσει αναπνοή, έχει αποκτήσει επαφή με το περιβάλλον»
.
■ Μια και μιλήσατε για Αθήνα ποια είναι η εικόνα που έχετε από συναδέλφους σας σε σχέση με τους χρήστες ;
«Αυτό που μπορούμε μονάχα να πούμε από την Αθήνα είναι πως η Ομόνοια που παλιά ήταν στέκι ναρκομανών έχει καθαρίσει κάπως και οι χρήστες έχουν μεταφερθεί στην περιφέρεια. Η περιφέρεια της Αθήνας είναι πολύ μεγάλη…»
■ Ας περάσουμε στους χώρους που προτιμούν οι τοξικομανείς για να κάνουν την ένεσή τους. Κατά καιρούς ακούμε ότι προτιμούνται γι αυτή τη δραστηριότητα ακόμα και σχολικά κτίρια. Αληθεύει;
«Οποιοσδήποτε χώρος δεν είναι πέρασμα, δεν έχει πολύ φωτισμό και προστατεύει από τα αδιάκριτα μάτια με την έννοια πως δεν μπορούν να δουν μέσα τι γίνεται είναι κατάλληλος χώρος για χρήση ναρκωτικών . Με αυτή την έννοια ακόμα και τα σχολεία ανάμεσα στα κτίριά τους, στο βάθος της αυλής, στις τουαλέτες , που προσφέρουν χώρους κλειστούς που δεν είναι εκτεθειμένοι στη βροχή, ενδείκνυται για αυτές τις δραστηριότητες. Δεν μας παραξενεύει λοιπόν, καλό είναι να το έχουμε υπόψη μας και να τα προφυλάξουμε τα σχολεία μας. Και πλατείες που δεν έχουν φύλαξη ευνοούν τη φιλοξενία τέτοιων περιστατικών. Βέβαια τα ιδανικά στέκια για χρήση αποτελούν εγκαταλελειμμένα σπίτια, οικήματα, δημόσια κτίρια, ακόμα και στο παλιό Νοσοκομείο αξίζει να ερευνήσει κάποιος για να διαπιστώσει τι γίνεται εκεί μέσα τώρα πια…Όλοι αυτό οι χώροι είναι φιλόξενοι για τους χρήστες όπως και το παλιό Ξενία.. Κάθε μη φυλασσόμενος χώρος που βρίσκεται μακριά από το βλέμμα του περαστικού και από το βλέμμα της αστυνομίας είναι ιδανικός…»

ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΟΥ ΟΙ ΧΡΗΣΤΕΣ ΑΡΓΟΣΒΗΝΟΥΝ
■ Σε ποια σημεία συνήθως σπεύδετε εσείς για να προσφέρετε βοήθεια στους χρήστες όταν πέφτουν σε κώμα;
«Κατ αρχήν θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είναι απαραίτητο στο σημείο που εμείς τους βρίσκουμε να έχουν κάνει ακριβώς εκεί την χρήση . Το πιθανότερο είναι να την έχουν κάνει σε κοντινές περιοχές, να έχουν απομακρυνθεί 150 μέτρα και μετά να πέφτουν σε κωματώδη κατάσταση. Εμείς θα βασιστούμε αυστηρά στους προορισμούς των περιστατικών όπου έχουμε κληθεί για να παραλάβουμε χρήστες και συγκεκριμένα στις περιοχές όπου συχνά καταλήγουν είτε σε σπίτια, είτε στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο, πίσω από αυτοκίνητα…
Αναμφισβήτητα το παλιό Λιμάνι μας έχει δώσει υπό τη μορφή κλήσεων τα περισσότερα περιστατικά. Η παλιά πόλη και η περιοχή προς το Ξενία είναι η πιο δημοφιλής. Επίσης συχνά δεχόμαστε κλήσεις και από την περιοχή του Κουμπέ, σε διάφορες διευθύνσεις, και λιγότερα περιστατικά παρουσιάζονται στο Κουμ-Καπί, στα Παχιανά, στην Σπλάντζια, ακόμα και στο Δημοτικό Κήπο.

Αξίζει επίσης να επισημάνουμε πως τα ασθενοφόρα δεν έχουν πρόσβαση σε πολλούς δρόμους της παλιάς πόλης των Χανίων. Έτσι μη έχοντας άλλη επιλογή τα πληρώματα του ΕΚΑΒ κατεβαίνουν από το όχημα με το φορείο, τη συσκευή ανάνηψης και ένα σάκος πρώτων βοηθειών και περπατούν μέχρι το σημείο που θα βρουν το περιστατικό. Αναφερόμαστε σε πορείες που γίνονται σε σκοτεινούς δρόμους που δεν υπάρχει φωτισμός, με ένα φορείο που σίγουρα δεν διευκολύνει τους διασώστες να κρατούν την ισορροπία τους…»

Επιχειρώντας να χαρτογραφήσουμε τα στέκια του θανάτου με τον γιατρό αλλά και τα πληρώματα του ΕΚΑΒ καταλήγουμε στα σημεία που μάλλον αποτελούν κοινό μυστικό στη Χανιώτικη κοινωνία.



ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ
Μια βόλτα αν κάνει κάποιος στην πλατεία 1866 στα «Νέα Καταστήματα» ,θα δει όσο άπειρο κι αν είναι το μάτι του ,τις μορφές που αιωρούνται μεταξύ ζωής και θανάτου.
Άλλο στέκι είναι αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στο «Ωδείο» και στο ιδιωτικό Μαιευτήριο, πολύ κοντά στην Δημοτική Αγορά, στα τείχη που βρίσκονται κοντά στην «Πύλη της Άμμου» αλλά και στην ευρύτερη παραλιακή περιοχή, στην οδό Σήφακα (Μαχαιράδικα) στο εγκαταλειμμένο νεοκλασικό της οδού Τζανακάκη δίπλα από την ΑΤΕ, και στα στενά της «Νέας Χώρας» .
Πάντως σύμφωνα με τις μαρτυρίες πληρωμάτων του ΕΚΑΒ τα ναρκωτικά στα Χανιά δεν συνδέονται απαραίτητα με κακόφημες περιοχές, με οικογένειες χαμηλού εισοδήματος, με δυστυχία και φτωχολογιά . Τα ναρκωτικά συνδέονται εξίσου και με πολυτελείς βίλες, με γόνους πλούσιων οικογενειών, με υψηλές κοινωνικές τάξεις.
Στις περιπτώσεις της απόλυτης εξαθλίωσης όταν ακόμα και οι φλέβες του κορμιού αδυνατούν να δεχτούν πλέον το δηλητήριο της ηρωίνης, εκεί στο τελευταίο στάδιο ο ασθενής τρυπάει με την ένεση το μόριό του κι όταν κι αυτό το σημείο νεκρώνεται τελευταία επιλογή είναι η ένεση στο στόμα, κάτω από τη γλώσσα…
Όταν το rec του δημοσιογραφικού κασετοφώνου έχει κλείσει πλέον και μεταξύ μας μιλάμε πιο ελεύθερα, τη στιγμή που εγώ αναρωτιέμαι πως η ηρωίνη μπορεί να κερδίζει τόσο γρήγορα έδαφος μου έρχεται η πληροφορία πως η ηρωίνη εκτοπίζεται στα Χανιά από την αλβανική κοκαΐνη η οποία στοιχίζει μόλις 6 Ευρώ η δόση και γιʼ αυτό είναι προσιτή στον καθένα. Μένω με το στόμα ανοιχτό αλλά μάλλον μόνο εγώ δεν το γνωρίζω γιατί όπως ενημερώνομαι κι αυτό είναι κοινό μυστικό εδώ στα Χανιά καθώς η είδηση προέρχεται από την Αστυνομία.

To ξεχωρίζω γιατί ότι έχει σχέση με πρώτες βοήθειες θα πρέπει να είναι σε ξεχωριστή θέση, ειδικά όταν αναφέρεται σε ιατρικούς μύθους.

29.4.2006
Καταστράφηκε ιστορικό κτίσμα

Στάχτη έγινε ένα από τα λίγα ιστορικά κτίσματα της πόλης των Ιωαννίνων. Το κτίριο που κατασκευάστηκε τον 18ο αιώνα, ανήκε στην Εκκλησία, ενώ οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι το τελευταίο διάστημα, είχε μετατραπεί σε στέκι ναρκομανών, εξαιτίας της αδιαφορίας των αρμοδίων για τη σωτηρία του.


Πηγή: http://www.alphatv.gr/index.asp?a_id=91&news_id=14300 :o

Το Δημόσιο Δαμαλιστήριο

Την κατάσταση που επικρατεί στο Δημόσιο Δαμαλιστήριο, απέναντι από τον Βοτανικό Κήπο, περιγράφει η κ. Παρή Μπερνίτσα:

«Τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών, μπαζών, απορριμμάτων από φαγητά κ.λπ. από τα πέριξ "κέντρα" έχουν καταντήσει εστίες αρουραίων, ποντικών, γάτων, αδέσποτων σκύλων και ψοφιμιών αυτών. Η βρωμιά και η δυσωδία είναι απερίγραπτες. Τις νυκτερινές ώρες, λόγω ανυπαρξίας λαμπτήρων επί των στύλων του δημοτικού φωτισμού, η περιοχή βυθίζεται στο σκοτάδι, με συνέπεια να καθίσταται στέκι ναρκομανών και άλλων περιθωριακών τύπων, ώστε να δίνεται και η ευκαιρία στους οδηγούς φορτηγών αυτοκινήτων να ξεφορτώνουν τα άθλια φορτία των. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον χώρον αυτόν, ο Δήμος Αθηναίων, με αναγκαστική απαλλοτρίωση, τον απέσπασε από το 1954 από τους παροδίους ιδιοκτήτες, προκειμένου να διανοίξει δρόμον πλάτους 20 μέτρων που θα συνέδεε την Ιερά Οδό με τη Λεωφόρο Αθηνών για ανακούφιση της όλης περιοχής, οδών Σπ. Πάτση κ.λπ., που στενάζει από συμφόρηση».


http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=17059&m=N60&aa=3

Τραγικό!

Προφανώς έχουμε το κράτος που μας αξίζει...

--------------------------------------------------------

Ημερομηνία: 18/11/2006 - Σελίδα: 3
Τίτλος: Στα� μαχαίρια για έναν ξενώνα

Σε «μήλον της έριδος» έχει μετατραπεί το υπό ανέγερση πνευματικό κέντρο, το οποίο βρίσκεται πίσω από την εκκλησία των Αγίων Πάντων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Την ώρα που η εκκλησία ανυπομονεί για την ολοκλήρωση των εργασιών το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να βρουν εκεί στέγη άστεγοι της πόλης, οι κάτοικοι της περιοχής αντιδρούν. Όπως καταγγέλλουν, με το εν λόγω πνευματικό κέντρο κινδυνεύει να μετατραπεί εκ νέου η περιοχή τους σε στέκι ναρκομανών. Όπως συνέβη εξάλλου και στο παρελθόν, όταν, σύμφωνα με τα όσα μαρτυρούν οι κάτοικοι, στην περιοχή και συγκεκριμένα στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους, που προϋπήρχαν πίσω από την εκκλησία, συγκεντρώνονταν περιθωριακά άτομα που προκαλούσαν φασαρίες. Προς αποφυγή λοιπόν της επανάληψης ανάλογων καταστάσεων, οι κάτοικοι δηλώνουν αποφασισμένοι να προβούν σε κινητοποιήσεις, να κλείσουν ακόμη και δρόμους εάν χρειαστεί, προκειμένου να μην επιτρέψουν την υποβάθμιση της γειτονιάς τους. Πρόκειται για τους ενοίκους των πολυκατοικιών ακριβώς απέναντι από το υπό κατασκευή πνευματικό κέντρο, οι οποίοι έχουν συγκεντρώσει υπογραφές και ζητούν το σταμάτημα των εργασιών.



«Φοβόμουν να περπατήσω στο δρόμο»

Όπως καταγγέλλουν μιλώντας στην «Ε» η κατάσταση στο παρελθόν είχε φτάσει στο απροχώρητο. «Στην περιοχή συγκεντρώνονταν άτομα του περιθωρίου. Ναρκομανείς, αλκοολικοί και κάθε καρυδιάς καρύδι. Τσακώνονταν μεταξύ τους, έσπαγαν μπουκάλια με ρετσίνες και είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος των περαστικών. Τα καλοκαίρια δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε από τη φασαρία. Και όχι μόνο αυτό. Προσωπικά φοβόμουν να περπατήσω με τα παιδιά μου στο δρόμο, καθώς πολύ εύκολα κάποιος θα μπορούσε να μου επιτεθεί. Δεν θέλω ούτε καν να θυμάμαι τις εικόνες που αντικρίζαμε», δήλωσε κάτοικος της περιοχής και πρόσθεσε: «Τους τελευταίους δύο μήνες όμως που γκρεμίστηκαν τα σπιτάκια έχουμε ησυχάσει. Εάν μας ξαναφέρουν αυτούς τους ανθρώπους, θα υποφέρουμε και πάλι. Θα ξαναπεράσουμε τα ίδια. Κατασκευάζουν ξενώνα στη γειτονιά μας χωρίς να μας ρωτήσουν. Είναι προφανές ότι η γνώμη μας δεν μετράει».



«Αντάλλαζαν τα ναρκωτικά μπροστά στα μάτια μας»

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι υπόλοιπες αντιδράσεις. «Συχνά πυκνά βλέπαμε «ύποπτα» άτομα που πηγαινοέρχονταν στην περιοχή. Έδιναν ραντεβού πίσω από τα παλιά σπιτάκια και εμείς τους βλέπαμε από τα μπαλκόνια. Αντάλλαζαν τα ναρκωτικά μπροστά στα μάτια μας. Ήταν το στέκι τους. Καλούσαμε την αστυνομία αλλά δυστυχώς αυτοί απομακρύνονταν από τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν έλειπαν βέβαια και οι περιπτώσεις που λόγω της κατάστασης στην οποία βρίσκονταν μας παρακαλούσαν να τους βοηθήσουμε. Να φανταστείτε ότι είχαμε καταντήσει να μην δεχόμαστε επισκέψεις. Πολλοί φίλοι μας απέφευγαν να έρθουν στα σπίτια μας, γιατί δεν ήθελαν να περάσουν από την περιοχή. Την θεωρούσαν επικίνδυνη», δήλωσε ένας από τους περίοικους.



«Δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε πλήρως το χώρο»

Από την πλευρά του ο πατήρ Ιωάννης, υπεύθυνος της ενορίας των Αγίων Πάντων κληθείς να σχολιάσει τις αντιδράσεις των κατοίκων παραδέχθηκε εν μέσω πλην σαφώς ότι υπήρχε στο παρελθόν πρόβλημα, διαβεβαίωσε ωστόσο ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να επαναληφθεί στο μέλλον. «Στο παρελθόν υπήρχαν πίσω από την εκκλησία ορισμένα κελάκια, όπου η εκκλησία φιλοξενούσε περίπου 15 άστεγα άτομα. Είναι αλήθεια ότι τα εν λόγω σπιτάκια που υπήρχαν εκεί τα τελευταία οχτώ χρόνια δεν λειτουργούσαν σωστά και υποδειγματικά. Δεν μπορούσαμε να τα διευθύνουμε σωστά, ούτε να ελέγξουμε πλήρως το χώρο, καθώς δεν υπήρχε στην περιοχή άτομο επί 24ωρου βάσεως για να επιτηρεί και να ελέγχει την κατάσταση. Όμως στο εξής θα υπάρχει φύλαξη στο χώρο. Όταν ολοκληρωθεί το πνευματικό κέντρο της εκκλησίας μας, σε περίπου 3 μήνες, θα διοριστεί άτομο του ιδρύματος, το οποίο θα ελέγχει την κατάσταση και θα επιβλέπει την περιοχή. Εξάλλου, πρόσφατα στην περιοχή μας εγκαταστάθηκε το κτίριο της δημοτικής αστυνομίας, η οποία θα μπορεί να επεμβαίνει όποτε υπάρξει πρόβλημα. Οι κάτοικοι δεν θα πρέπει να ανησυχούν», τόνισε.



«Με κατηγορούν ότι μαζεύω τους ναρκομανείς»

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι κάτοικοι αντιδρούν καθώς πιστεύουν ότι το πρόβλημα θα διογκωθεί δεδομένου ότι πλέον ο αριθμός των φιλοξενούμενων αστέγων στο νέο χώρο θα είναι τουλάχιστον τριπλάσιος. «Θεωρούν ότι έτσι κινδυνεύουν τα παιδιά τους και με κατηγορούν ότι μαζεύω τους αλκοολικούς, τους ναρκομανείς έξω από τα σπίτια τους. Δυστυχώς με έχουν παρεξηγήσει. Τα βάζουν μαζί μου. Κατά καιρούς έχουν φωνάξει την αστυνομία, έχουν απευθυνθεί στην Πολεοδομία, μας κάνουν καταγγελίες με αποτέλεσμα να σταματάει το έργο, έως ότου ολοκληρωθούν οι έρευνες, και να ξεκινάει ξανά. Πρόκειται για 17 περίπου άτομα, τα οποία μένουν εδώ τριγύρω και τα οποία έχουν συγκεντρώσει υπογραφές για να σταματήσει το έργο. Μας ενοχλούν συνεχώς», ανέφερε ο πατήρ Ιωάννης και συμπλήρωσε: «Το μόνο που θέλουμε είναι να αποκτήσουν αυτοί οι άνθρωποι το δικό τους σπίτι. Αντί δηλαδή να ξαπλώνουν στα παγκάκια, να κοιμούνται στους δρόμους και στις εισόδους των πολυκατοικιών, να ξαπλώνουν στα γιαπιά και να πεθαίνουν από το κρύο, εμείς θέλουμε να έχουν έναν δικό τους χώρο, όπου θα μπορούν να κοιμούνται τα βράδια και να ζουν ανθρώπινα».


http://www.egnatiapress.gr/archive_egnatia/article.asp?id=1446

Το σπίτι των φαντασμάτων στον Αϊ Γιάννη
«Στέκι τοξικομανών και μαύρης μαγείας», λένε οι περίοικοι

Ένα σπίτι εγκαταλελειμμένο, πεταμένες σύριγγες παντού, αναρχικά συνθήματα γραμμένα στους τοίχους, σφαγμένα ζώα, παράξενοι θόρυβοι, ύποπτη κινητικότητα τις βραδινές ώρες: Το σκηνικό θυμίζει ταινία θρίλερ που θα "έσπαγε" τα ταμεία. Και όμως πρόκειται για σκηνές που ζουν καθημερινά οι μικροί μαθητές του 20ού Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου στην οδό Ιωάννη Καρδίτση πλησίον του Πανεπιστημίου Κρήτης, στον Άγιο Ιωάννη.
Το «σπίτι των φαντασμάτων», όπως το αποκαλούν τα παιδιά, βρίσκεται δίπλα ακριβώς από το σχολείο για περισσότερα από 15 χρόνια και σκορπάει το φόβο στους περίοικους και κυρίως στους μικρούς μαθητές. Είναι εγκαταλελειμμένο και ετοιμόρροπο, ενώ τον ιδιοκτήτη του δεν τον γνωρίζει κανείς. Όπως μας είπαν οι γείτονες, βρίσκεται στην Αθήνα και έχει αφήσει το σπίτι στο έλεος του Θεού. Τα αντικείμενα που έχουν κατά καιρούς βρει τα παιδιά είναι συγκλονιστικά και μαρτυρούν ότι ο χώρος χρησιμοποιείται ως στέκι τοξικομανών στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στη χειρότερη ως χώρος πραγματοποίησης τελετών μαύρης μαγείας.
Τα παιδιά, που μέχρι πρόσφατα έμπαιναν στο σπίτι για να παίξουν, έβρισκαν συχνά πεταμένες σύριγγες, ρούχα και εσώρουχα, σαμπουάν, βαλίτσες, ενώ έβλεπαν παράξενα συνθήματα με νεκροκεφαλές στους τοίχους. Αυτό που σοκάρει περισσότερο είναι ότι - όπως μας είπαν - αρκετοί μαθητές είχαν εντοπίσει σφαγμένα και αποκεφαλισμένα ζώα (γάτες, σκύλους, αρουραίους, φίδια), αλλά και κόκκαλα ζώων μέσα στην μπανιέρα του σπιτιού.
Οι μαρτυρίες των παιδιών δε σταματούν εδώ. Μας είπαν ότι κατά καιρούς βλέπουν διάφορους άνδρες μαυροντυμένους με καπέλα να μπαίνουν στο σπίτι. Πολλές φορές ακούνε διάφορες κραυγές από το σπίτι ενώ κάνουν μάθημα, και άλλες φορές διακρίνουν αναμμένα κεριά στο χώρο του σπιτιού.
Ο φωτογραφικός φακός της "Ν.Κ." τόλμησε να μπει στο μυστηριώδες σπίτι. Μπορεί να μη βρήκαμε σφαγμένα ζώα, αλλά εντοπίσαμε πεταμένες σύριγγες, κουτιά από αναψυκτικά και τρόφιμα, αποτσίγαρα, σκισμένα φύλλα από βιβλία και αναρχικά συνθήματα γραμμένα στους τοίχους, γεγονός που μαρτυρά ότι κάποιοι βρίσκουν καταφύγιο στο σπίτι τη νύχτα, για να κάνουν χρήση ναρκωτικών. Όλα αυτά έχουν προκαλέσει το φόβο των μικρών μαθητών του 20ού Δημοτικού Σχολείου, οι οποίοι - όπως μας δήλωσαν - εδώ και αρκετό καιρό δεν μπαίνουν στο εγκαταλελειμμένο σπίτι, καθώς οι δάσκαλοί τους το έχουν απαγορέψει. Έχουν, μάλιστα, περιφράξει πρόχειρα με συρματόπλεγμα το χώρο του σπιτιού, όμως ακόμη και ένα μικρό παιδί μπορεί να το παραβιάσει.
Οι δάσκαλοι φοβούνται για την ασφάλεια των παιδιών και ζητούν τη φύλαξη του χώρου.
ΔΗΛΩΣΑΝ
«Τα παιδιά εκεί πέρα πετάνε πέτρες, και καταρρέει το σπίτι. Κάποιοι μαθητές πρόπερσι είχαν μπει στην μπανιέρα και είχαν δει ένα σκύλο με αίματα παντού. Έχει και πάρα πολλά σκουπίδια και είναι πρόβλημα».
Στελιος Τσαμπουρακης

«Εγώ είχα δει πέρυσι έναν άνθρωπο να ψαχουλεύει μέσα στις πρασινάδες. Κάποια άλλα παιδιά είχαν βρει αποκεφαλισμένα ζώα μέσα στο σπίτι. Φοβόμαστε πάρα πολύ όταν παίζουμε εδώ».
Δημητρης Κουβιδακης

«Παίζουμε πολλές φορές μπάλα και βρίσκουμε διάφορες σύριγγες. Πολλά παιδιά τις κλωτσάνε και φοβόμαστε μη μας καρφώσουν. Άλλες φορές βρίσκουμε στα χόρτα διάφορες σακούλες με αποκεφαλισμένα ζώα».
Δημητρης Παπαδημητρακης

«Μία φίλη μου είχε πάει μέσα στο σπίτι πέρυσι το καλοκαίρι και μου είπε ότι βρήκε πολλά ζώα στην μπανιέρα. Βρίσκουμε τσάντες και εσώρουχα, τα πάντα. Τα αγόρια παίζουν μπάλα και βρίσκουν σύριγγες».
Ευα Χοχστινς

«Εγώ μένω εδώ κοντά και όπως έρχομαι από το δρομάκι βλέπω σύριγγες. Την προηγούμενη φορά είχαμε βρει σκοτωμένα φίδια, αρουραίους και ναρκομανείς. Ένα μεσημέρι είχαμε δει κάποιον να κάνει ένεση».
Ανδρεας Βαρδακης

«Έχω ακούσει διάφορα για αυτό το σπίτι, ότι μπαίνουν τη νύχτα διάφοροι τοξικομανείς για να πάρουν τη δόση τους. Προσωπικά δεν έχω δει κάτι, αλλά ξέρω ότι υπάρχουν αυτές οι καταστάσεις. Είναι γνωστό».
Αλεξανδρος (φοιτητης Πανεπιστημιου Κρητης)

«Το απόγευμα βλέπω ναρκομανείς που έρχονται στο Πανεπιστήμιο και μπροστά σε όλους παίρνουν τη δόση τους. Οι φοιτητές, μάλιστα, βρίσκουν σύριγγες. Φανερά γίνεται χρήση ναρκωτικών στο χώρο του Πανεπιστημίου».
Σπυρος Καρεκλακης

«Έχουμε βρει σύριγγες μέσα στο σπίτι. Μέσα στην μπανιέρα κάτι άλλα παιδιά είχαν βρει ένα σκύλο γδαρμένο και μία φωτογραφία ενός παπά, στην οποία είχαν πετάξει βελάκια. Φοβόμαστε όταν παίζουμε εδώ».
Λυδια Καλαϊτζακη

«Βρίσκουμε σύριγγες και διάφορα άλλα αντικείμενα. Βλέπουμε διάφορα απειλητικά μηνύματα στους τοίχους. Φοβόμαστε πάρα πολύ. Κάποιοι μπαίνει τη νύχτα και κάνουν διάφορα πράγματα».
Ευγενια Γκιαουρακη

«Έχουμε δει συνθήματα με νεκροκεφαλές στους τοίχους του σπιτιού. Μπαίνουν πολλοί εκεί μέσα τη νύχτα, και φοβόμαστε πάρα πολύ. Επιπλέον το σπίτι είναι παλιό και πέφτουν κομμάτια».
Μαρια Αδαμακη



http://www.cretetv.gr/news/newsf.php?ArtID=13611

Μετετράπη σε στέκι τοξικομανών

Ημ/νία Έκδοσης: 27 Νοεμβρίου 2006
Την έντονη αντίδραση των κατοίκων και των εναπομεινάντων καταστηματαρχών έχει προκαλέσει, όπως τονίζουν οι ίδιοι, η αλλοπρόσαλλη πολιτική της αρχαιολογικής υπηρεσίας για την περιοχή της οδού Γεροκωστοπούλου σε ότι αφορά στην ανάδειξη του ρωμαϊκού αμφιθεάτρου στην περιοχή. Οι κάτοικοι και οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται εκεί και οι οποίοι έχουν συστήσει μια επιτροπή «προκειμένου να βρουν κάποτε το δίκιο τους» όπως λένε, μίλησαν στην «Η» και ξενάγησαν τον φωτογραφικό φακό της ώστε να αποτυπώσει κατά τον καλύτερο τρόπο τα προβλήματα τους.
 
Την έντονη αντίδραση των κατοίκων και των εναπομεινάντων καταστηματαρχών έχει προκαλέσει, όπως τονίζουν οι ίδιοι, η αλλοπρόσαλλη πολιτική της αρχαιολογικής υπηρεσίας για την περιοχή της οδού Γεροκωστοπούλου σε ότι αφορά στην ανάδειξη του ρωμαϊκού αμφιθεάτρου στην περιοχή. Οι κάτοικοι και οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται εκεί και οι οποίοι έχουν συστήσει μια επιτροπή «προκειμένου να βρουν κάποτε το δίκιο τους» όπως λένε, μίλησαν στην «Η» και ξενάγησαν τον φωτογραφικό φακό της ώστε να αποτυπώσει κατά τον καλύτερο τρόπο τα προβλήματα τους.

Το ένα είναι η κατακόρυφη πτώση του τζίρου τους τα τελευταία χρόνια αφού όπως όλοι οι Πατρινοί θυμόνται οι σκάλες της Γεροκωστοπούλου πάντα ήταν ένα από τα πιο ζωντανά κομμάτια της Πάτρας, ειδικά από την εποχή των μπουάτ και μετά. Από καμιά δεκαπενταριά επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μόνο ελάχιστες έχουν απομείνει και αυτές ατενίζουν με απαισιοδοξία το μέλλον.

Η περιοχή έχει πια μετατραπεί σε στέκι τοξικομανών αφού τα κλειστά μαγαζιά έχουν γίνει το καθημερινό καταφύγιο τους. Όπως μας είπαν ο κ. Βασίλης Μιχόπουλος και Αποστόλης Ζέρβας « η αρχαιολογική υπηρεσία μας έχει καταστρέψει σε διάφορα επίπεδα. Παλεύουμε καθημερινά με τους τοξικομανείς και την αναδουλειά. Πήραν τα σπίτια και τα μαγαζιά του κόσμου και δεν σκέφτηκαν κάτι απλό όπως το να τα κλειδώσουν.

Δεν είναι απαράδεκτο; Όπου και να κοιτάξεις βρωμιά και δυσωδία. Λίγο καιρό πριν οι νέοι της Πάτρας γέμιζαν με ζωή την περιοχή ενώ σήμερα, το βράδυ φοβάσαι να περάσεις. Η κατάσταση είναι αφόρητη. Δεν είμαστε κατά της ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου μα από ότι φαίνεται δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τίποτα.

Δεν ξέρουμε και που να απευθυνθούμε. Δεν μας απαντάνε ποτέ, δεν μας ενημερώνουν για τίποτα και συμπεριφέρονται κατά απαράδεκτο τρόπο. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά μας έκλεισαν και τόσο καιρό την Αγ. Γεωργίου και μας τελείωσαν μια και καλή. Η πιο ωραία περιοχή της Πάτρας πέθανε και κανείς δεν ενδιαφέρεται για τίποτα. Λυπούμαστε για λογαριασμό τους.»

Θόδωρος Γ. Μάρκου






Aρθρο από την εφημερίδα "Η Ημέρα":
http://www.imeranews.gr/detail.php?id=18745

Ημ/νία Έκδοσης: 27 Νοεμβρίου 2006

© Η Ημέρα - All rights reserved.



http://www.imeranews.gr/detail_print.php?id=18745

 Διατηρητέος πύργος εστία μόλυνσης και στέκι τοξικομανών
Ρεπορτάζ
Γιούλα Σαρδέλη

Μέσα στην πυκνή βλάστηση, στα σκουπίδια και στα ποντίκια βρίσκεται... κρυμμένος ένας παραδοσιακός πύργος κοντά στην οδό Μπουμπουλίνας και Χρυσοστόμου Σμύρνης, που όσο περνάει ο καιρός, αντί να αξιοποιείται, γίνεται εστία μόλυνσης και στέκι τοξικομανών.
Είναι σαν να περνά κανείς από μια... ζούγκλα ανάμεσα σε πολυκατοικίες, όπου το κατά τα άλλα όμορφο (αν και εγκαταλελειμμένο) κτίσμα, φαντάζει αφημένο στην τύχη του. Μέχρι και η Χ. Αλεξίου έχει γυρίσει στο παρελθόν βίντεο κλιπ στον πύργο όπως λένε οι κάτοικοι, αλλά ο πολιτισμός έχει εδώ και χρόνια πάρει έξωση από το χώρο αυτό...
Περίοικοι μιλούν για τα καθημερινά προβλήματα που σχετίζονται με αυτό, στηλιτεύοντας την εντονότατη απάθεια των υπευθύνων, που ακόμη δεν έχουν εντοπίσει ποιοι είναι, αφού η μία υπηρεσία με την άλλη ακολουθούν την τακτική... τένις.
Ο κ. Γιάννης λέει πως κατ' αρχάς ο πύργος δε φαίνεται καν, λόγω των δέντρων που υπάρχουν γύρω του. "Τα ποντίκια ανεβαίνουν στα σπίτια, τα φίδια το καλοκαίρι τα βλέπουμε να... σουλατσάρουν. Αν τυχόν κάποιο ανέβει σε σπίτι όπου υπάρχει μωρό, τι θα γίνει τότε;" αναρωτιέται ο ίδιος και προσθέτει πως παλιά ο χώρος χρησιμοποιείτο ως θεατράκι, για εκδηλώσεις και συναυλίες. "Προφανώς επίτηδες το αφήνουν στην τύχη του, για να γκρεμιστεί και να φτιάξουν στη θέση του -τι άλλο-; πολυκατοικία. Συντάξαμε επιστολή και προς το δήμο και στο Υγειονομικό, αλλά ο ένας τα ρίχνει στον άλλον. Είναι όλοι ανεύθυνοι-υπεύθυνοι", τονίζει.
Η κ. Γεωργία μόλις τελείωσε από την επιχείρηση... χλωρίνη που έκανε στο μπαλκόνι της, αφού κυριολεκτικά έπιασε στη φάκα έναν ευτραφή ποντικό. Στον τρίτο όροφο είναι το σπίτι της και συνεχώς έχει το νου της για αρουραίους και φίδια. "Ας κάνουν επιτέλους κάτι! Ας μας δώσουν τουλάχιστον την άδεια να το καθαρίσουμε εμείς! Τα καλοκαίρια ήταν εδώ χώρος πολιτισμού, τώρα παίζουν τα παιδιά μας και φοβόμαστε".
Να σημειωθεί πως έστειλαν οι κάτοικοι επιστολή στο δήμο και για τα νερά που λιμνάζουν στο δρομάκι, αλλά και για να καθαριστεί ο χώρος. Η επιστολή τους γύρισε πίσω και οι προσπάθειές τους έπεσαν στο κενό.
"Ο οποιοσδήποτε μπορεί να κρυφτεί αν θέλει", λέει η κ. Αννα, "πιστεύουμε πως συχνάζουν εδώ τοξικομανείς, το βράδυ είναι ολοσκότεινα, τι θα γίνει; Εξάλλου εμείς πληρώνουμε πολιτιστικό τέλος. Για ποιο ακριβώς, όμως, σκοπό;".


Πηγή : Εφημερίδα Ελευθερία

http://www.eleftherianews.gr/print.php?id=32613&page=/read_news.php

EΛΛAΔA   Hμερομηνία δημοσίευσης: 05-11-06
Η Ομόνοια «μετακόμισε» στο Μοναστηράκι
Εγκαταλελειμμένη και ρυπαρή η πλατεία - «πύλη» της τουριστικής Αθήνας, έχει μετατραπεί σε στέκι τοξικομανών

Του Γιωργου Λιαλιου

Τοξικομανείς περιφέρονται σε μικρές ομάδες, σταματούν τους περαστικούς και ζητιανεύουν, φωνάζουν και σπάνε μπουκάλια μπροστά από τις κλειστές πόρτες των πρώτων καταστημάτων της οδού Ηφαίστου. Κάποιοι κάθονται σε μικρές ομάδες στον αεραγωγό του Μετρό, άλλοι στο πλάι του σταθμού και παρατηρούν με θολό βλέμμα τους περαστικούς που απομακρύνονται βιαστικά. Κάποιος νεαρός σωριάζεται λιπόθυμος, δύο άτομα τον πλησιάζουν με αργές κινήσεις και προσπαθούν να τον συνεφέρουν. Λίγα μέτρα πιο δίπλα, το βρώμικο δάπεδο της πλατείας μετατρέπεται στο αυτοσχέδιο κατάστημα Ασιατών ή Αφρικανών μικροπωλητών: φθηνά παντελόνια και τσάντες, πλαστικά παιχνίδια και πλαστά CD, δίπλα στην εκκλησία της Παντάνασσας και στην είσοδο της Πλάκας. Κανείς δεν στέκεται, όλοι προσπερνούν βιαστικά. Η πλατεία στο Μοναστηράκι είναι η νέα Ομόνοια.

Η πλατεία Μοναστηρακίου, η καρδιά της τουριστικής Αθήνας παρουσιάζει σήμερα εικόνα πλήρους εγκατάλειψης. Γκρίζα, ρυπαρή, αφιλόξενη, ενίοτε επικίνδυνη, η «πύλη» από τους σταθμούς του Ηλεκτρικού και του Μετρό προς την Πλάκα, το Μοναστηράκι και του Ψυρρή λειτουργεί ως η χειρότερη δυνατή δυσφήμιση για τον ιστορικό πυρήνα της πόλης.

Πολλές επιθέσεις

Οι καταστηματάρχες της περιοχής, που γνωρίζουν πολύ καλά την κατάσταση, παρουσιάζουν μια μελανή καθημερινότητα. «Η πλατεία στο Μοναστηράκι μαζεύει πλέον περιθωριακούς, τοξικομανείς και παράνομους μικροπωλητές που εκδιώχθηκαν από άλλες περιοχές. Ειδικά τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου, η κατάσταση είναι άθλια», λέει στην «Κ» ο κ. Νίκος Κουγιουμτζής, πρόεδρος του Συλλόγου Καταστηματαρχών Μοναστηρακίου. «Παιδιά 15 χρόνων έρχονται στα μαγαζιά μας μισόγυμνα ή ξυπόλυτα και κλαίνε· μας παρακαλούν να τους αφήσουμε να τηλεφωνήσουν στους γονείς τους γιατί τους επιτέθηκαν και τους έκλεψαν τα παπούτσια, το μπουφάν, το κινητό τηλέφωνο. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συνέχεια. Οι τουρίστες έρχονται στο Μοναστηράκι και τους παίρνουν από πίσω ζητιάνοι, τοξικομανείς και μικροπωλητές που πωλούν κλεψίτυπα γυαλιά και ρολόγια. Επάνω στην πλατεία, σκουπίδια, βρωμιά, σιχαίνεσαι να ακουμπήσεις. Και στη μια άκρη, ένα κοντέινερ που έβαλαν για τα απορρίμματα από τις ταβέρνες, που μυρίζει άσχημα. Αυτή είναι η τουριστικότερη είσοδος της Αθήνας».

«Η πλατεία έχει εγκαταλειφθεί, η έλλειψη αστυνόμευσης είναι εμφανής», λέει στην «Κ» ο κ. Βαγγ. Ρογκότης, πρόεδρος του Σωματείου Παλαιοπωλών Αθήνας. «Διακίνηση ναρκωτικών και παρεμπόριο είναι ανεξέλεγκτα. Η δε πλατεία είναι σαν πάρκινγκ. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι μας υποσχέθηκαν ότι θα είναι το πρώτο τους μέλημα. Κάνουμε έκκληση σε όλους τους εμπλεκόμενους να παρέμβουν».

Δύο εργοτάξια

Μία από τις κυριότερες αιτίες της σημερινής εικόνας είναι η ίδια η κατάσταση της πλατείας. Η πλατεία «καταργήθηκε» το 1993, λόγω των εργασιών κατασκευής του σταθμού του Μετρό και της συνεπακόλουθης αρχαιολογικής ανασκαφής. Τα παραπετάσματα από λαμαρίνα την περιέβαλαν για περισσότερα από δέκα χρόνια. Αποσύρθηκαν πριν από τρισήμισι χρόνια (τον Απρίλιο του 2003), όταν εγκαινιάστηκε ο σταθμός, αποκαλύπτοντας μια πλατεία πρόχειρα σκεπασμένη με μπετόν και άσφαλτο. Σήμερα παραμένουν δύο εργοτάξια:

- Το πρώτο, δίπλα στην είσοδο του ΗΣΑΠ, αφορά την ανάδειξη της κοίτης του Ηριδανού (η οποία θα είναι εμφανής μέσα από το σταθμό, αλλά και από την πλατεία). Αρχικά το έργο έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί έξι μήνες μετά τα εγκαίνια του σταθμού, όμως καθυστέρησε τρία χρόνια εξαιτίας των διαγωνισμών του. Τελικά θα παραδοθεί στις αρχές του 2007.

- Το δεύτερο αφορά την αναστήλωση της εκκλησίας της Παναγίας Παντάνασσας, η οποία θα ολοκληρωθεί στα μέσα του ίδιου χρόνου.

Το κύριο πρόβλημα, ωστόσο δεν είναι τα δύο μικρά εργοτάξια, αλλά η γενική εικόνα της πλατείας, όπως παραμένει από το 2003. Για την ανάπλασή της προκηρύχθηκε (το 1998) διεθνής διαγωνισμός από την Εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων (ΕΑΧΑ), το αποτέλεσμα του οποίου ουδέποτε υλοποιήθηκε.

Η μελέτη που κέρδισε το πρώτο βραβείο (αρχιτέκτονες: Nίκος Kαζέρος, Zηνοβία Kωτσοπούλου, Βάδω Mανιδάκη, Χριστίνα Παρακεντέ και Ελένη Tζιρτζιλάκη) «κόλλησε» ανάμεσα στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), την ΕΑΧΑ και τους μελετητές.

Δικαστική διαμάχη

«Η αρχική μελέτη είχε προτείνει την επίστρωση της πλατείας με δώδεκα διαφορετικά πετρώματα, κάτι στο οποίο αντέδρασε το ΚΑΣ και ζήτησε συμπληρωματική μελέτη», λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της ΕΑΧΑ, κ. Κυριάκος Γριβέας. «Ακολούθησε μακρά δικαστική διαμάχη που καθυστέρησε πολύ τη διαδικασία. Σήμερα βρισκόμαστε στην τελική φάση ολοκλήρωσης των μελετών και ελπίζουμε ότι σύντομα θα μπορέσουμε να εντάξουμε το έργο στο Γ΄ ΚΠΣ. Αν όλα πάνε καλά, οι εργασίες ανάπλασης θα ξεκινήσουν μέσα στο επόμενο εξάμηνο».

Πηγές του ΥΠΕΧΩΔΕ, ωστόσο, χαρακτηρίζουν την κατάσταση «γόρδιο δεσμό», ο οποίος δεν θα κοπεί παρά μόνο αν υπάρξει σαφής πολιτική παρέμβαση. Η διαμόρφωση της πλατείας, αν ποτέ υλοποιηθεί, αναμένεται να αναβαθμίσει τη γενική εικόνα της περιοχής. «Τουλάχιστον θα βελτιωθεί αισθητικά, θα καθαριστεί και θα φωτιστεί η περιοχή», λέει ο κ. Κουγιουμτζής. «Το θέμα της αστυνόμευσης ελπίζουμε ότι δεν θα περιμένει την ανάπλαση».


http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_05/11/2006_204035

Πίσω από τη βιτρίνα με τα σιντριβάνια και τα δεκάδες χιλιάδες λαμπιόνια υπάρχουν τα σκουπίδια, τα μισοτελειωμένα σκαλοπάτια και οι λακκούβες στους δρόμους
Οι πραγματικές πληγές της Αθήνας
ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ

ΔΕΚΑΔΕΣ οικογένειες ζουν στον λόφο Κυνοσάργους, στην οδό Γεωργίου Νούτσου. Ο δρόμος είναι ανηφορικός και για να πάνε στα σπίτια τους οι κάτοικοι ανέβαιναν περίπου 2.500 σκαλοπάτια. Ξαφνικά ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε να ανανεώσει το δίκτυο αποχέτευσης (δική τους πρωτοβουλία) και αναγκαστικά η σκάλα κάτω από την οποία περνούσαν οι σωλήνες κατεστράφη. Και το μεν δίκτυο ανανεώθηκε, η σκάλα όμως ακολούθησε τη... σταδιοδρομία του γεφυριού της Αρτας. Και έτσι εδώ και τριάμισι χρόνια οι κάτοικοι... σκαρφαλώνουν. Διότι οι εργάτες κάθε τόσο παίρνουν μετάθεση για έργα που γίνονται στο κέντρο της Αθήνας. Πέρυσι σταμάτησαν γιατί έπρεπε να ανακατασκευασθούν τα πεζοδρόμια στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, φέτος σταμάτησαν ξανά γιατί χρειάζονται επιπλέον χέρια στα έργα της οδού Πανεπιστημίου. Και οι κάτοικοι του λόφου στωικά περιμένουν να τελειώσει ο εξωραϊσμός της Πανεπιστημίου.

Δεν πρόκειται για μια ακραία περίπτωση αλλά για τη συνήθη πρακτική των υπηρεσιών του δήμου. Κάθε φορά όπου εκτελούνται έργα στο κέντρο της πόλης τα συνεργεία αποσύρονται από την περιφέρεια και οι εργασίες που εκτελούσαν μένουν στη μέση. Στα γραφεία των τεχνικών συμβούλων του Δήμου Αθηναίων ακούγεται συχνά πως σκοπός τους είναι να ξεκινήσουν τα έργα από το κέντρο της Αθήνας και στη συνέχεια να επεκταθούν «σαν ιστός αράχνη
62;» στις γειτονιές. Μια απλή βόλτα στην περιφέρεια, όμως, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς πως μπορεί ο «ιστός» στο κέντρο να γνωρίζει μέρες δόξας, αλλά στις γύρω γειτονιές η «αράχνη» έχει εγκατασταθεί μόνιμα και έχει παγιδεύσει τους κατοίκους μεταξύ σκουπιδιών, εγκαταλειμμένων ετοιμόρροπων σπιτιών, κατεστραμμένων πεζοδρομίων και λιμναζόντων υδάτων.

Ο κ. Α. Κωνσταντάτος, κάτοικος της οδού Γ. Νούτσου στον λόφο Κυνοσάργους, έχει πικρή πείρα από την περιβόητη σκάλα. Πέρυσι γλίστρησε και έσπασε το πόδι του. «Και δεν είμαι ο μόνος. Τέτοια ατυχήματα γίνονται συνέχεια. Εχουν φτιάξει μερικά σκαλιά με τσιμέντο αλλά δεν έχουν βάλει κάγκελα και, το κυριότερο, δεν έχουν τοποθετήσει αντιολισθητικές πλάκες, αν και η κλίση του δρόμου είναι μεγάλη. Επίσης, στο κάτω μέρος της σκάλας άνοιξαν κάποια φρεάτια το καλοκαίρι και δεν τα έκλεισαν, με αποτέλεσμα κάθε φορά όπου βρέχει να πλημμυρίζουμε. Μερικά από αυτά τα έργα θα μπορούσαν να τα έχουν τελειώσει αλλά και όταν ήταν εδώ το συνεργείο έρχονταν οι εργάτες στις 9.30 το πρωί και έφευγαν στις 12 το μεσημέρι. Μήπως τους έλεγχε κανένας;».

Ακαδημία Πλάτωνος, ώρα 8 το βράδυ. Η γειτονιά, με εξαίρεση ένα τμήμα της οδού Πλάτωνος, είναι βυθισμένη στο σκοτάδι. Οι φανοστάτες σαν να έχουν τοποθετηθεί τυχαία. Μετά βίας φωτίζουν κάποια σημεία του δρόμου. Οι λιγοστοί διαβάτες περπατούν προσεκτικά, σχεδόν στα τυφλά. Πολλές πλάκες του πεζοδρομίου έχουν φύγει από τη θέση τους, οι λακκούβες παραμονεύουν και διάφορα αντικείμενα περιμένουν ματαίως εδώ και καιρό κάποιο συνεργείο του δήμου να τα μαζέψει. Θερμοσίφωνες, στρώματα, βαρέλια με μπάζα, σανίδες, σίδερα... Επανειλημμέ&
#957;ως οι κάτοικοι έχουν ζητήσει και από το ΥΠΕΧΩΔΕ και από τον Δήμο Αθηναίων να εγκαταστήσουν φανοστάτες σε όλο το μήκος της οδού Πλάτωνος. Ανταπόκριση δεν υπήρξε.

Αλλες τόσες φορές ζήτησαν να τοποθετηθούν φανάρια σε όλες τις διασταυρώσεις του ίδιου δρόμου, γιατί στην περιοχή υπάρχουν πολλά σχολεία και διαρκώς γίνονται τροχαία ατυχήματα με θύματα μαθητές. Μετά από πολλές παρακλήσεις έβαλαν τελικά ένα φανάρι στη διασταύρωση Αργους και Πλάτωνος. Και αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα της περιοχής. «Εχουμε μεγάλο πρόβλημα με τα ερειπωμένα σπίτια», λέει ο κ. Γ. Γαβαθάς, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ακαδημίας Πλάτωνος. «Σε μια πρόχειρη καταγραφή που κάναμε μετρήσαμε περίπου 150 εγκαταλειμμένα κτίρια, αν και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του δήμου είναι μόνο 47. Και τα κτίσματα αυτά δεν αποτελούν μόνο εστίες μόλυνσης αλλά είναι και επικίνδυνα. Πέρυσι μετά από μια νεροποντή κατέρρευσε ένα και πλάκωσε δύο αυτοκίνητα. Το άλσος της Αρχαιολογίας τα βράδια μετατρέπεται σε στέκι τοξικομανών. Υποτίθεται ότι έχει δύο φύλακες αλλά σπανίως εμφανίζονται».

Οι κάτοικοι αποφεύγουν να περνούν από εκεί μετά τη δύση του ηλίου. Αποφεύγουν όμως να λένε και το όνομά τους, γιατί φοβούνται «μη τα δουν γραμμένα και μας σκοτώσουν. Το καφενείο που έχουμε τρεις φορές το διέρρηξαν και μία φορά έκαναν ριφιφί. Ανοιξαν μια τρύπα στο ταβάνι, μπήκαν μέσα και πήραν ό,τι τσιγάρα και τρόφιμα βρήκαν». Η λεπτοκαμωμένη κυρία ξαναπιάνει τη σκούπα. Οσο και να σκουπίσει δεν πρόκειται να καθαρίσει τον δρόμο από το πετρέλαιο των συνεργείων που έχει ποτίσει την άσφαλτο. Ενας ηλικιωμένος κύριος λίγο πιο κάτω, στην οδό
 Μητροδούρου, περπατά προσεκτικά στο πεζοδρόμιο. Εμενε σε αυτή τη γειτονιά 40 χρόνια. Τώρα όλοι οι παλιοί του φίλοι έχουν μετακομίσει σε άλλες περιοχές της Αθήνας· περνά έξω από τα κλειστά σπίτια τους και θυμάται τις παλιές εποχές. «Ούτε εγώ μένω πια εδώ όλο τον χρόνο, όποτε μπορώ πάω στο χωριό μου. Και τα παιδιά μου όταν παντρεύτηκαν ούτε καν σκέφθηκαν να μείνουν σε αυτή τη γειτονιά και ας είναι εδώ το πατρικό τους».

Για κάποιους άλλους τα πράγματα είναι διαφορετικά. «Η ζωή εδώ είναι φθηνή και την έχουμε συνηθίσει», λέει ο Θανάσης, 27 ετών, υπάλληλος σε σουπερμάρκετ. «Αλλωστε δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να πάμε αλλού». Εξίσου κακή η ποιότητα ζωής γύρω από την Ιερά Οδό, την Κωνσταντινουπόλεως και την Πειραιώς, εξίσου συμβιβασμένοι και οι κάτοικοι. Στην οδό Τριπτολέμου τα πεζοδρόμια φιλοξενούν σχεδόν αποκλειστικά σκουπίδια, στα ρείθρα λιμνάζοντα νερά και βοθρολύματα. Παντού μυρωδιά πετρελαίου. Δίπλα στους κάδους απορριμμάτων, που ξεχειλίζουν εξαιτίας της απεργίας των εργατών καθαριότητας, μια ομάδα από δεκάχρονα παιδιά έχει στήσει παιχνίδι με τα σκουπίδια.

Οι κάτοικοι, όσοι έχουν απομείνει, δεν περιμένουν τίποτα πλέον. Ο δήμος αδιαφορεί ό,τι και αν ζητήσουν· σημαντικό ή επουσιώδες. Ενδεικτικό παράδειγμα, το χαρακτηρισμένο από τη Διεύθυνση Πολεοδομίας του δήμου παράνομο πλαίσιο γιγαντοαφίσας στη συμβολή Ιεράς Οδού και Τριπτολέμου. Εδώ και χρόνια οι καταγγελίες πέφτουν βροχή, απάντηση όμως δεν έχουν λάβει. Το ίδιο συμβαίνει με ένα άλλο πλαίσιο στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Τρία χρόνια τώρα καλύπτει την πρόσοψη ενός νεοκλασικού και εμποδίζει τη διέλευση των πε&#
950;ών από το πεζοδρόμιο, αλλά ουδείς ασχολείται.

Στην περιοχή Πατησίων και στην πλατεία Αττικής η μεγάλη πληγή είναι τα 1.250 εγκαταλειμμένα σπίτια. «Από αυτά τα 700 είναι εστίες μόλυνσης, έχουν γίνει σκουπιδότοποι, είναι γεμάτα ποντίκια και η μυρωδιά από τα ψόφια ζώα είναι μερικές φορές ανυπόφορη. Και φυσικά τα κτίρια αυτά είναι στέκια τοξικομανών», λέει η κυρία Βάσω Μπερτσιμά, κάτοικος της πλατείας Αττικής. Η οδός Στρατηγού Καλάρη κάθε φορά που βρέχει μετατρέπεται σε λιμνοθάλασσα. Οι κάτοικοι το ξέρουν και την αποφεύγουν. Ο σταθμός Λαρίσης τα βράδια αποτελεί απαγορευμένη περιοχή για όσους μένουν εκεί γύρω, αλλά έχει γίνει σπίτι για τους άπορους και τους άστεγους της Αθήνας. Στο Παγκράτι «τα προγράμματα καθαριότητας έχουν πολλά κενά, με αποτέλεσμα να μένουν σκουπίδια στις γειτονιές», δηλώνει η κυρία Δήμητρα Αγγελάκη, πρόεδρος του 2ου Διαμερίσματος. «Το πράσινο δεν ποτίζεται αρκετά και το κυριότερο, όταν αποφασίζουμε να μη δώσουμε άδεια λειτουργίας μπαρ κοντά σε σχολεία, οι ιδιοκτήτες πηγαίνουν στις κεντρικές υπηρεσίες και εξασφαλίζουν την άδεια». Η ίδια κατάσταση επικρατεί σχεδόν σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας. Εικόνα εγκατάλειψης και αδιαφορίας. Και όλα αυτά σε απόσταση 10 λεπτών από το περιποιημένο κέντρο της πόλης.



Το ΒΗΜΑ, 12/01/1997 , Σελ.: A40


http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_05/11/2006_204035

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΒΟΛΤΑΣ ΕΓΙΝΕ ΣΤΕΚΙ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΩΝ
Γιατί οι χρήστες τον προτιμούν

Λόφος οι σύριγγες στου Στρέφη



Ήταν ουζερί. Αποτελούσε τόπο αναψυχής, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Σήμερα, έχουν μείνει μόνο τα ερείπια. Για να θυμίζουν πώς ήταν κάποτε ο λόφος του Στρέφη...

Ο μύθος λέει ότι στον λόφο του Στρέφη συγκεντρώνονταν όλοι οι ρομαντικοί ποιητές της Αθήνας, οι οποίοι ήθελαν να απαγγείλουν λίγους στίχους κάτω από το φεγγάρι.

Ήταν ο λόφος που αποτελούσε το ιδανικό μέρος για τις «καλές» οικογένειες της πρωτεύουσας, που ήθελαν να κάνουν την κυριακάτικη βόλτα τους μέσα στα δένδρα. Αυτά, πριν από χρόνια. Γιατί, σήμερα, στην καρδιά του λόφου του Στρέφη είναι μόνιμα καρφωμένη μια βελόνα...

Το γηπεδάκι που είναι δίπλα στον λόφο μοιάζει με... οφθαλμαπάτη. Μπορεί τους τελευταίους μήνες η κατάσταση να έχει βελτιωθεί, όμως, ακόμα οι κάτοικοι της περιοχής δεν νιώθουν άνετα ­ πολλοί από αυτούς απαγορεύουν στα παιδιά τους έστω και να πλησιάσουν στον λόφο. Οι δύο νέοι άνθρωποι που άφησαν την τελευταία τους πνοή από ναρκωτικά στου Στρέφη προχθές το βράδυ, έδειξαν ότι το πρόβλημα εξακολουθεί να είναι υπαρκτό. Τι κι αν το νούμερο από τις πεταμένες σύριγγες πάνω στον λόφο έπεσε από επτακόσιες την ημέρα στις εκατό. Έστω και μία να υπήρχε, πάλι πρόβλημα θα ήταν...

«Τα τελευταία χρόνια, ο λόφος του Στρέφη είναι εγκαταλελειμμένος. Ο φετινός χειμώνας ήταν ο χειρότερος που ζήσαμε. Δεν έχουμε τίποτα με τους χρήστες, είναι άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας, όμως η ατμόσφαιρα δεν είναι αυτή που συναντάμε στα πάρκα», λέει ο Πλάτων Ανδριτσάκης, μέλος ενός από τους συλλόγους της περιοχής, των «Εξωστρεφών».

Ο ίδιος, όπως λέει, έχει σώσει αρκετές φορές από βέβαιο θάνατο αρκετούς χρήστες. Όμως, αυτό δεν είναι λύση. Τα δύο ουζερί που κάποτε συγκέντρωναν πολύ κόσμο, ιδιαίτερα τα καλοκαίρια, θυμίζουν εικόνα ερειπίων. Το θέατρο στην «καρδιά» του λόφου, θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα. Όμως...

«Η αστυνόμευση στον λόφο δεν είναι καθόλου επαρκής. Οι χρήστες θέλουν την ησυχία τους και ο λόφος του Στρέφη είναι το ιδανικό μέρος για αυτούς. Ακόμα και το καταστραμμένο ουζερί δεν μπορεί να λειτουργήσει επί του παρόντος, γιατί δεν έχει οικοδομική άδεια», λέει ο αντιδήμαρχος Αθηναίων Άγγελος Μοσχονάς.

Λύση, λοιπόν, δεν φαίνεται να υπάρχει προς το παρόν. Το «γκέτο» του Στρέφη εξακολουθεί να αποτελεί το καταφύγιο για εκατοντάδες χρήστες της Αθήνας.

Τα συνεργεία και οι υγειονομικές υπηρεσίες συνεχίζουν να γεμίζουν τις σακούλες με τις χρησιμοποιημένες σύριγγες. Και ο φωτισμός μέσα στον λόφο εξακολουθεί να είναι χαμηλός. Ίσως, για να κρύψει τις ενοχές αυτής της πόλης...

ΓΙΑΤΙ ΣΤΟΝ λόφο του Στρέφη και όχι στον Λυκαβηττό; Κατ' αρχάς, επειδή ο λόφος είναι πιο προσπελάσιμος από τους χρήστες. Έπειτα, γιατί τα Εξάρχεια βρίσκονται κοντά. Και, τέλος, γιατί ο λόφος του Στρέφη προσφέρει πολλά σημεία διαφυγής, όπως λένε οι κάτοικοι της περιοχής.

Αρχικά, ο λόφος ήταν νταμάρι που «έκτισε» πολλά αθηναϊκά σπίτια. Μετά το 1920, η έκταση απαλλοτριώθηκε από τον Δήμο Αθηναίων και έγινε πάρκο. Οι χρήστες έκαναν την εμφάνισή τους πριν από είκοσι χρόνια περίπου. Η κ. Μαρία Μανωλάκου ζει στην περιοχή από το 1968. Σήμερα είναι μέλος της ομάδας πρασίνου του συλλόγου «Εξωστρεφείς» και ονειρεύεται να ξαναδεί τον λόφο του Στρέφη όπως τις παλιές, καλές μέρες.

«Κάποτε, ο λόφος ήταν το μέρος όπου δίνονταν τα πρώτα ραντεβού των ερωτευμένων ζευγαριών», λέει. «Σήμερα, τα πράγματα έχουν αγριέψει πολύ. Δεν γίνεται να εξοικειωθείς εύκολα με τόση δυστυχία. Κάναμε στατιστικές στα φαρμακεία της γειτονιάς και διαπιστώσαμε ότι αγοράζονται και χρησιμοποιούνται περίπου εφτακόσιες σύριγγες την ημέρα. Μεγάλο νούμερο...».

Τα παιδιά των γειτονικών σχολείων έχουν μάθει να συντομεύουν το βήμα τους, όταν περνάνε μπροστά από τον λόφο. Τα πράγματα έχουν βελτιωθεί από τις αρχές του χρόνου, αυτό είναι βέβαιο. Όμως, κανείς δε νιώθει ασφάλεια ακόμα...


ΤΑ ΝΕΑ

http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=16137&m=N17&aa=1

ωχ Παναγία μου, abbis, the resurrection!  :D

Είναι για αρχειακούς λόγους η συγκέντρωση αυτών των δημοσιευμάτων παρά για ενημέρωση. Άλλωστε λέει αυτό που ήδη ξέρουμε.


Σχολιάζω ότι στην γρήγορη αναζήτηση που έκανα δεν βρήκα κανένα δημοσίευμα που αφορά χώρους πανεπιστημίων. Όχι ότι αμφιβάλω ότι υπάρχουν, σε άλλο τόπικ που στήθηκε η αφορμή για αυτό, υπήρξε σχετική αναφορά. Απλά στα 30 40 αποτελέσματα που βρήκα με τις φράσεις κλειδια:

"Στέκι Ναρκομανών" "Στέκι Τοξικομανών"

επίσης δεν άνοιξα κανένα φόρουμ

Να σχολιάσω επίσης ότι βρήκα αρκετά σάιτ πολιτικών αυτοδιοικητικών παρατάξεων (αντιπολιτευτικά και μη) τα οποία ανέφεραν διάφορα τέτοια. Τα θεώρησα αναξιόπιστα. Δείχνουν όμως την δύναμη της εντύπωσης και το πώς χρησιμοποιείται αυτό από τους πολιτικούς μας.

Αυτό με τα πανεπιστήμια... μια θεία μου μου έχει πει ότι, εκεί που δεν είχαν κανένα τέτοιο πρόβλημα στο ΑΠΘ, προέκυψε το θέμα να μπουν κάγκελα (δεν υπήρχαν κάγκελα παλιότερα). Οι φοιτητές γενικά δεν το ήθελαν αυτό, γιατί δεν ήθελαν το άσυλο να έχει περιορισμένο αριθμό ελέγξιμων εισόδων, και υπήρξε μια αντίσταση. Τότε, ξαφνικά, από το πουθενά μέσα σε μια νύχτα εμφανίστηκαν πεταμένες σύριγγες παντού... και τα κάγκελα τελικά μπήκαν :(

ξέχασαν να βγάλουν τις σύριγγες μήπως...?

 :???:

      Η σκοτεινή πλευρά του ΑΠΘ

Χρήστες ναρκωτικών ουσιών και περιθωριακά στοιχεία βρίσκουν «άσυλο» στους χώρους του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Oλοι γνωρίζουν, αλλά λίγοι μιλούν για τα όσα συμβαίνουν, για τα κρούσματα κλοπών, αλλά και τις επιθέσεις αγνώστων σε φοιτητές. Oι εκτιμήσεις για τις αιτίες που διαμορφώνουν αυτήν την πλευρά του πανεπιστημίου ποικίλλουν, αποτελεί όμως πραγματικότητα ο ελλιπής φωτισμός, το μειωμένο προσωπικό φύλαξης, αλλά και η εντολή που έχουν να μην εμποδίζουν την είσοδο κανενός και να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους όποτε και από όποιον τους ζητηθεί. Μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας λένε μάλιστα χαρακτηριστικά ότι «αν αυτή είναι η φύλαξη του πανεπιστημίου, τότε καλύτερα να προσλάβουμε για τις συγκεκριμένες θέσεις ανήμπορους και συνταξιούχους, για να ενισχύσουμε έτσι και το εισόδημά τους».

Κάνουν κακό

Αναφερόμενη στις επιπτώσεις αυτών των γεγονότων τόσο στη λειτουργία, όσο και στην εικόνα του πανεπιστημίου, η πρόεδρος του Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού του ΑΠΘ, Ελευθερία Καρνάβου, σημειώνει ότι οποιαδήποτε υλική ζημία, μεγάλη ή μικρή, συνιστά σοβαρό πρόβλημα. Κάθε είδους συμπεριφορά, εξηγεί, η οποία είναι ανάξια και σε αναντιστοιχία με την ακαδημαϊκή λειτουργία, «μόνον κακό κάνει στη διαδικασία του αγώνα, στον οποίο έχουμε μπει για να προασπίσουμε όχι μόνον το άρθρο 16 και το άσυλο, αλλά και την ακαδημαϊκή αξιοπρέπεια, το ήθος και τη σοβαρότητα».

Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών, Θόδωρος Χατζηπαντελής, σημειώνει ότι πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά ανάξια λόγου. «Oι περισσότερες κλοπές γίνονται σε λεωφορεία και στους δρόμους, η διακίνηση ναρκωτικών γίνεται παντού στην πόλη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πλατεία Ναυαρίνου», τονίζει προσθέτοντας ότι η επίκληση τέτοιων καταστάσεων δεν έχει νόημα.

«Το πανεπιστήμιο θα πρέπει να ζητήσει από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς την εφαρμογή του νόμου για το άσυλο», δηλώνει στον «ΑτΚ» ο κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής, Ιωάννης Κογκούλης, ο οποίος τις προηγούμενες ημέρες διαπίστωσε τις σημαντικές ζημιές και τη βεβήλωση εικόνων και εθνικών συμβόλων που σημειώθηκαν στη διάρκεια της πρόσφατης κατάληψης. Αναρωτιέται μάλιστα αν μπορεί το πανεπιστημιακό άσυλο να προστατεύει τους «γνωστούς αγνώστους», οι οποίοι βεβηλώνουν το χώρο του και τους διακινητές ναρκωτικών ουσιών.

Oχι στην καταστολή

Αντίθετος με όσους προτείνουν κατασταλτικά μέτρα για τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών στους χώρους του πανεπιστημίου δηλώνει ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης. O Γεώργιος Τσιάκαλος υπενθυμίζει προς κάθε κατεύθυνση ότι η χρήση ναρκωτικών αποτελεί μάστιγα για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και εκτιμά ότι το πανεπιστήμιο θα μπορούσε με τις δυνάμεις τις οποίες έχει (ψυχολόγους, κοινωνιολόγους κ.λπ.) να ασχοληθεί με τους ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στους χώρους του και να προσφέρει αποτελεσματικές πολιτικές αντιμετώπισης του προβλήματος. «Εγώ προκλητικά λέω ότι εφόσον κάποιοι κάνουν χρήση ναρκωτικών, προτιμώ να βρίσκονται κοντά στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, ώστε στις δύσκολες στιγμές να μπορούν να πάρουν βοήθεια», δηλώνει χαρακτηριστικά. Αναφερόμενος ακόμη στο άσυλο, το οποίο βρίσκουν στο χώρο του ΑΠΘ «εξωπανεπιστημιακά» στοιχεία, επισημαίνει ότι στις ευρωπαϊκές πόλεις του μεγέθους της Θεσσαλονίκης υπάρχουν πολλές ομάδες νέων ανθρώπων που ενδιαφέρονται να ζήσουν και σε χώρους σχετικής αυτονομίας. «Αυτήν την ανάγκη οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης την αντιμετωπίζουν προσφέροντας τέτοια κτίρια, όμως στη δική μας πόλη δεν αντιμετωπίζεται καθόλου και για το λόγο αυτό στο πανεπιστήμιο συγκεντρώνονται πολλές τέτοιες ομάδες», σημειώνει ο κ. Τσιάκαλος, χαρακτηρίζοντας την έκκληση που γίνεται τον τελευταίο καιρό προς εισαγγελείς και Αστυνομίες να κάνουν χρήση των διατάξεων του νόμου και να μπαίνουν στο πανεπιστήμιο δήλωση χρεοκοπίας, σε ό,τι αφορά την επιστημονική και πολιτική ικανότητα του πανεπιστημίου να αντιμετωπίσει νέα κοινωνικά φαινόμενα».

Δέσμη προτάσεων για την περιφρούρηση του πανεπιστημίου έχει προτείνει η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ δηλώνει ο υπεύθυνος πόλης της παράταξης, Κ. Μουτσιάνας. Μεταξύ των προτάσεων είναι η διεύρυνση του φάσματος των αδικημάτων που πρέπει να προβλέπονται στο άσυλο, ο επαρκής φωτισμός των χώρων του πανεπιστημίου και η πληρέστερη φύλαξη κάποιων σημείων που αποτελούν εστίες παραβατικότητας.

«Εγκληματίες υπάρχουν και σε πάρκα και στα γήπεδα, θα πρέπει να καταργήσουμε τα πάντα;», διερωτάται ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΠ, Χρόνης Κουσαλίδης.



Πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ