THMMY.gr

Σήμερα έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Όπως όλη η υπόλοιπη Ευρωπαϊκή ένωση, Όλη σχεδόν η υπόλοιπη Ευρώπη. Και πολλές ακόμα χώρες, όπως ακόμα και οι ΗΠΑ.


Πιστεύεται εσείς ότι είναι το καλύτερο δυνατό πολιτικό σύστημα, μιλώντας για αυτό της Ελλάδας, όπως ακριβώς είναι δομημένο σήμερα;

Πού κρύβονται οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν, αν χρειάζονται δηλαδή.

Μήπως φταίει το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής;

Μήπως φταίει η ίδια η ιδέα της αντιπροσωπευτικής (κοινοβουλευτικής ναι) δημοκρατίας; Μ

Μήπως ήρθε η ώρα που όλοι μας θα ψηφίζουμε με τα buzzer που θα έχουμε στο σπίτι μας;

Ή να αρχίσουμε πάλι να φτιάχνουμε επιτροπές και να γίνουμε όλοι ένα κόμμα?

Κάτι άλλο;



Το κάναν οι Πέρσες πριν χιλιετίες, όταν θέλαν να αποφασίσουν την διακυβέρνηση που θέλανε. Εμείς δεν είμαστε σε θέσει να το αποφασίσουμε για ολόκληρη την ελλάδα (πόσο μάλλον για ολόκληρο τον κόσμο) αλλά τουλάχιστον να το συζητήσουμε, ελπίζω να μπορέσουμε.

deleted

Το έχω γράψει πολλές φορές αλλά ήθελα μια φορά να το γράψω και σε ένα απόλυτα σχετικό τόπικ.


Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει αποτύχει κατά την άποψη. Τουλάχιστον όπως την βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα, και ειδικά με αυτήν την αξιοθρήνητη ενισχυμένη αναλογική


Η δημοκρατία έχει αντικατασταθεί σχεδόν παγκοσμίως από έναν στείρο δικομματισμό, που έχει πάψει να λειτουργεί πάνω σε ιδεολογικά πλαίσια, αλλά λειτουργεί με κανόνες του μάρκετινγκ.
Γίνεται ξεκάθαρη προσπάθεια να λένε αυτά που θέλουν να ακούσουν, όσο το δυνατόν μεγαλύτερο target group και συχνά η διαμάχη να γίνεται μόνο σε επικοινωνιακό πλαίσιο.

Στην Ελλάδα σήμερα τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν αρχίσει να γίνονται δίδυμα.
Το διεθνές οικονομικό πλαίσιο, κινείται στους κανόνες του νεοφιλελευθερισμού και τρέχουμε σταθερά να πιάσουμε το τρένο της απόλυτης εκμηδένισης της ιδέας του κοινωνικού κράτους.

Στην ελλάδα βέβαια έχουμε και το εξής, ενώ όπου το κράτος προσφέρει λιγότερο, ελαττώνονται οι φόροι, εδώ οι φόροι το πολύ να μην αυξηθούν για λίγο καιρό.

Αλλά ας μη μπω σε συγκεκριμένες πολιτικές, και ανάλυση ιδεολογιών.


Η επίδραση των ΜΜΕ είναι καταλυτική. Η τηλεόραση έχει τόση ισχύ, που πραγματικά είναι η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη αυτή τη στιγμή παντού.



Ο πολίτης πρέπει να γίνει περισσότερο ενεργός στα δημόσια, ώστε από μόνος του να έχει την ικανότητα να κρίνει σωστά και να λαμβάνει άμεσα μέρος στις αποφάσεις.
Γιατί κακά τα ψέμματα, και τα buzzer δεν είναι η λύση.

Αν τα πάντα γίνονταν με δημοψήφισμα (έστω ότι υπήρχε η δυνατότητα) τα πράγματα μάλλον θα ήταν χειρότερα κατά την άποψη μου.

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είναι ένα σύστημα, το οποίο εισήχθη στις δυτικές κοινωνίες από το 18ο αιώνα σταδιακά για να μπορούμε να χωρέσουμε τις πολυπληθείς κοινωνίες (κράτη) στη δημοκρατική διαδικασία. Δεν είναι ούτε το καλύτερο, ούτε σαφώς ιδιαίτερα δημοκρατικό, αν συγκριθεί με την δημοκρατία της άμεσης συμμετοχής. Στην πραγματικότητα είναι η νομιμοποίηση της “αριστο”κρατίας μέσω της ψηφοφορίας. Ας πούμε στην Ελλάδα, από τα πρώτα χρόνια, εκλέγονταν οι προεστοί και οι απόγονοί τους.

Θα αναρωτηθεί βέβαια κάποιος, πως γίνεται λόγος για ολιγαρχία όταν όλοι έχουν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι; Εδώ έχουμε να κάνουμε με μεγάλα μεγέθη, δηλαδή χρειάζεται ένα σημαντικό ποσό για να προβληθεί ο υποψήφιος (άρα δεν μπορεί να είναι μικροαστός). Επίσης, το πολιτικό σύστημα έχει προσαρμοστεί απόλυτα στα ΜΜΕ. Από το σύνολο των υποψηφίων, ένα μέρος μόνο έχει πρόσβαση σε αυτά (είναι αυτοί οι οποίοι είναι επιλεγμένοι από τα μεγάλα κόμματα που μονοπωλούν τα Μέσα και πληρούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως : πλήρη υποταγή σε κομματική γραμμή, αδιαφορία για ουσιαστικά ζητήματα, έλλειψη οποιασδήποτε αβρότητας, ή δείγματα διαγωγής, ικανότητα να γελιοποιηθούν φωνάζοντας στα “σοβαρά”  πάνελ των έγκριτων δημοσιογράφων). Άλλος τρόπος είναι να είσαι ιδιοκτήτης σε κάποιο απο αυτά (π.χ. Καρατζαφέρης)

Ο μέσος ψηφοφόρος πάλι, αφού κάνει χάζι σε αυτές τις παρωδίες διαλόγου, καταναλώσει το ενδιαφέρον του μεταξύ μεσημεριανής ζώνης και την τιμή της τομάτας, είναι έτοιμος στις εκλογές να ψηφίσει με πολιτικά κριτήρια (ο κ. Τάδε θα βάλει το παιδί μου στο Δημόσιο). Και έτσι μας κυβερνάνε αυτοί που μας αξίζουν (στους περισσότερους δηλαδή, γιατί σε αυτή τη δημοκρατία η μειοψηφία δεν ακούγεται ιδιαίτερα). Κατά το μεσοδιάστημα, αποκλειστική ευθύνη για τον τόπο μας έχει η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο! Αυτό ήταν το εκλογικό αποτέλεσμα και για τέσσερα χρόνια ο λαός ΔΕΝ έχει λόγο. Αρκετοί βολεύονται έτσι, διότι για την κατάντια της χώρας έχουν κάποιους να σιχτιρίζουν, χωρίς οι ίδιοι να νιώθουν οποαδήποτε  ευθύνη.

Τι γίνεται όμως σε μια πιο μικρή κοινωνία; Ας πούμε, τη γνώριμή μας σχολή. Εδώ τα πράγματα μπορούν να είναι πιο δημοκρατικά. Άλλωστε έχουμε την άνεση της άμεσης επαφής, χωρίς το φιλτράρισμα από τα Μέσα. Όμως, έχοντας μεγαλώσει με το συγκεκριμένο πολιτικό πρότυπο, ευνόητο είναι να μην γίνει αυτό αντιληπτό εξαρχής. Έτσι ψηφίζεις τους καλύτερους δημοσιοσχετίστες και στη συνέχεια μπορεί να ζητήσεις και κάποια εξυπηρέτηση (περιστατικά, SOS κτλ.), με το πρόσχημα “αφού σε ψήφισα!”. Και ενώ καμμιά διαδικασία δεν είναι επί της ουσίας κρυφή, ούτε χρειάζεται κάποια ιδιότητα για να την παρακολουθήσεις, εντούτοις πάντοτε αφήνεις την επιτροπή για να ασχοληθεί, επιδεικνύοντας πλήρη αδιαφορία. Μέχρι την μέρα που θα τους καταλογίσεις ευθύνες για την δυσπραγία τους (πάντως εμένα μου φαίνεται λογικό να μην είναι απόλυτα ικανά 5 άτομα μόνο να επιλύσουν τα προβλήματα του έτους,  ιδίως αν κάποια από αυτά δεν είχαν ποτέ σκοπό να το κάνουν γιατί δεν είναι τίποτε άλλο από δημοσιοσχετίστες] .

Επίσης σε αντίθεση με το κοινοβούλιο, στην Γ.Σ., που είναι το ανάλογο ανώτατο όργανο για αυτή τη μικροκοινωνία έχουν δικαίωμα συμμετοχής όλοι. Ο καθένας σε μια λειτουργική (και όχι καρικατούρα σαν τις περισσότερες) συνέλευση μπορεί να συνδιαμορφώσει μια πρόταση για την καλύτερη διευθέτηση των προβλημάτων. Κι όμως πάλι η ίδια αδιαφορία (πολλοί παράγοντες συντελούν σε αυτή) με αποτέλεσμα είτε να μην πραγματοποιούνται οι συνελεύσεις, είτε να μην έχουν αποτελέσματα που να αντιπροσωπεύουν το σύνολο των φοιτητών.

Συνεπώς, μάλλον δεν αξίζουμε μια πραγματική δημοκρατία σαν άτομα, διότι η Παιδεία που λάβαμε από το σχολείο, το σπίτι, την κοινωνία δεν είχε ψήγματα αυτής. Αντίθετα, προβάλλουν σαν ιδιανικό το προσωπικό συμφέρον - “κοίτα τον εαυτό σου παιδί μου!”.  (τι διαστρέβλωση του Ατομικισμού! Όμως από την άλλη είμαστε ενήλικες, ικανοί να σκεφτούμε, οπότε άνετα μπορούμε να αλλάξουμε σελίδα, να πάρουμε πρωτοβουλία ώστε να έχουμε αξίωση για κάτι καλύτερο. Δεν πιστεύω μοιρολατρικά ότι η ανάπτυξη της σκέψης μας, σταματάει στο σχολείο.

_________________________________________________ ________________________________________________
Άρθρο στο "ΦΥΜΑ" - τεύχος 7 που εκδίδεται από την Ε.Α.Κ.Ο. (Ενωτική Αυτόνομη Κίνηση Οδοντιατρικής)

Ολιγαρχία. Ωραία λέξη.

Νομίζω ότι αυτό είναι το πολιτικό σύστημα που βιώνουμε. Η λέξη δημοκρατία, είναι για το θεαθήναι.

Κυβερνιόμαστε από τους έχοντες το χρήμα, και την υπόλοιπη λοιπή κάστα επαγγελματιών πολιτικών, που ώρες ώρες μοιάζουν περισσότερο σαν θεατρίνοι, που παίζουν ένα ρόλο, το σενάριο του οποίο τον γράφουν άλλοι.

Νομίζω πως το σημερινό πρόβλημα δεν είναι το σύστημα.

Είναι η Παιδεία αυτών που εκλέγουν το σύστημα.

Αν ο κόσμος ήταν πιο μορφωμένος, τότε δε θα είχαμε τόσα στραβά. Δυστυχώς όμως δεν είναι. Και ακόμα πιο δυστυχώς, προσπαθούν να καταστρέψουν όσο γίνεται και τη σημερινή παιδεία, ώστε να συνεχιστεί η κατάσταση που τους βολεύει.

Ερωτήσεις κρίσεως:

1) Φταίει η Αντιπρ. Δημοκρατία που είναι ο Ψωμ. Νομάρχης?
2) Φταίει η Αντιπρ. Δημοκρατία που είναι ο Γιακουμάτος βουλευτής?

κ.α.... (η λίστα με τους βλαμμένους είναι μεγάλη)

Αυτη την στιγμη εχουμε ολιγαρχια. Οταν 300 ατομα, απο τα οποια διακρινονται τα 20 κυβερνανε 10.000.000, αυτο μονο σε παραμυθακια θα θεωρουνταν δημοκρατια.

Εκτος αν οι λεξεις χρησιμοποοιουνται οπως να ναι, σε στυλ

Ναζι=Εθνικος Σοσιαλισμος

Τουλάχιστον να ήταν κανονική ολιγαρχία.

Να έτρωγε χρήμα πεπερασμένος αριθμός ατόμων και όχι όλος ο κόσμος.

Μάλλον όλα θέμα σκέψης είναι. Αντι να γίνεται η κατανομή νόμιμα και τυπικά γίνεται κβαντισμένα και κομματικά. 4 χρόνια τρώνε οι μισοί και τα υπόλοιπα 4 οι άλλοι μισοί.

Απόλυτη αξιοκρατία και ισονομία.

Το καλύτερο πολίτευμα είναι η ΜΟΝΑΡΧΙΑ όταν αυτή είναι ιδανική. Αυτο που εννοώ είναι πως αν μπορούσαμε να βρούμε κάποιον ο οποίος όση εξουσία κι αν είχε θα ήταν αξιοκρατικός θα βοηθούσε το λαό και τα λοιπά τότε φανταστείτε σε πόσο λιγότερο χρονικό διάστημα θα άλλαζαν τα πράματα. Σηηηηημερα θελει να βγάλεις ένα νομοσχέδιο, 10 μήνες να το επεξεργάζεσαι, να υπογράψουν 700 άτομα και πάρα μα πάρα πολύ γραφειοκρατεία η ο οποία κουράζει και τον πιο ορεξάτο άνθρωπο για δουλειά. Στην αληθινή ζωή όμως η δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα αφού όλοι ακούγονται και ο πολίτης μπορεί να αποφασίσει τί είναι σωστό και τι όχι και αναλόγως να κρίνει. Σίγουρα το πολίτευμα θέλει αλλαγές αλλά ως προς τα διαδικαστικά μέρη δηλαδή να παίρνονται οι αποφάσεις πιο γρήγορα να εφαρμόζονται πιο γρήγορα και γενικώς μέσα σε μία 4ετία να γίνονται πραγματικές αλλαγές ( όταν αυτές είναι απαραίτητες) προς το καλύτερο και να μη λένε όλοι πως έχουν 8 ετες πλάνο και μπλα μπλα μπλα. Οχι ρε τι 8 ετες??? Να το κάνεις σε 4 χρόνια αφου είναι υπεραρκετός χρόνος αλλα βλέπετε εδώ αρχίζει η βρωμιά της δημοκρατίας αφού οι πολιτικοί θέλουν να παρουσιάσουν ΜΙΣΟ έργο με σκοπό να ξαναζητήσουν τη ψήφο για να ολοκληρώσουν το ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ (αυτό που μπορούσαν να είχαν κάνει σε 4 χρόνια αλλά δεν το έκαναν ελέω επανεκλογής) Αλλά τί να πεις... Καλύτερα έτσι παρά κάτι άλλα πολιτεύματα που ντεμεκ κυριαρχεί ο λαός αλλά τελικά ο λαός είναι αυτός που πεινάει( πραγματική ΠΕΙΝΑ ) 8)

Αυτά σου είπαν/διάβασες για τα άλλα πολιτεύματα που ντεμεκ κυριαρχεί ο λαός?

Αν μείνεις κάποια στιμγή άνεργος πάντως δε θα έχεις την ίδια γνώμη...

Πάντως στους Έλληνες οτι και να βάλεις τίποτα δε θα γίνει. Μόνο με δούλους προοδεύουμε.

Ότι να 'ναι

τσου

Σίγουρα πρέπει να αλλάξει το εκλογικό σύστημα και να γίνει αναλογικότερο. Κατα τα άλλα πιστεύω οτι απο όλα τα πολιτεύματα που εχουν εφαρμοστεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία ειναι το περισσοτερο ασφαλές, με τα λιγότερα μειονεκτήματα.


Για όσους δεν αποδέχονται την αντιπροσωπευτική δημοκρατία για ένα κράτος σαν την Ελλαδα (δεν είναι ουτε Σαν Μαρίνο ουτε Βραζιλια σε μέγεθος) θα ήθελα να ακούσω ποιο εναλλακτικό σύστημα οργάνωσης προτείνουν.


Μια συζήτηση περι πολιτευμάτων είχαν κάνει και οι Πέρσες:
http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=10153.0 (http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=10153.0)


Επειδή αναφέρθηκε η μοναρχία ως καλύτερο πολίτευμα, εχω να πώ "ουαί και αλίμονο" αν πέσεις σε κακό μονάρχη . Και οι κακοί μονάρχες ειναι πάντα περισσότεροι απο τους καλούς.Ας πάρουμε ως παράδειγμα τη Ρωμη. Πόσοι απο τους 50+ αυτοκράτορες διακρίθηκαν για την δικαιη διακυβέρνηση τους;;; Μετρώνται στα δακτυλα του ενός χεριου...

http://www.marxists.org/archive/reed/1918/soviets.htm

Απλή αναλογική...και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

Το να ξεφύγουμε από τον χαρακτηρισμό του συστήματος ως "αντιπροσωπευτικό" θέλει πολύ συζήτηση. Βασικοί άξονες για να πετύχει ένα λιγότερο αντιπροσωπευτικό σύστημα είναι η ηθική (όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ  :P ), η αξιοκρατία, η θέληση να προσφέρεις καθώς και τα προσόντα για να μπορείς να το κάνεις.

http://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=3640.msg31121#msg31121


Η Πράσινη Ουτοπία, η γενικευμένη δημοκρατία.







Ένα απόσπασμα από το παραπάνω λινκ.

Οικολογική δημοκρατία

Το στοίχημα της απο-ανάπτυξης είναι εντελώς διαφορετικό: η ελκυστικότητα της γεμάτης ζωντάνια ουτοπίας, σε συνδυασμό με την ένταση των πιέσεων τις οποίες θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν οι αλλαγές, μπορεί να ευνοήσει την «αποαποικιοποίηση του φαντασιακού» και να αποτελέσει το έναυσμα για τον απαραίτητο αριθμό «ενάρετων συμπεριφορών» που θα κινούνται προς την κατεύθυνση μιας λογικής λύσης, της τοπικής οικολογικής δημοκρατίας.

Πιθανότατα, η δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει μονάχα εάν η «πόλις» έχει μικρές διαστάσεις και είναι ιδιαίτερα προσκολλημένη στις ιδιαίτερες αξίες της(15).

Σύμφωνα με τον Τάκη Φωτόπουλο, η γενικευμένη δημοκρατία προϋποθέτει μια «συνομοσπονδία δήμων», δηλαδή μικρών ομοιογενών μονάδων, περίπου 30.000 κατοίκων(16).

Κατά τη γνώμη του αυτός ο αριθμός επιτρέπει να ικανοποιούνται, σε τοπικό επίπεδο, οι περισσότερες από τις ουσιώδεις ανάγκες. «Δεδομένου του γιγαντισμού τους, είναι πιθανόν ότι πολλές από τις σύγχρονες πόλεις μπορεί να χρειαστεί να κατατμηθούν σε περισσότερους "δήμους"(17)».

Ετσι, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν, κατά κάποιον τρόπο «μικρές δημοκρατίες σε επίπεδο γειτονιάς», περιμένοντας τη χωροταξία που οραματίζεται ο Αλμπέρτο Μανιάγκι. Αυτή η χωροταξία προϋποθέτει «μια μακρόχρονη (50 ώς 100 χρόνια) και σύνθετη φάση εξυγίανσης», κατά τη διάρκεια της οποίας το ζητούμενο δεν θα είναι, πλέον, η δημιουργία νέων καλλιεργήσιμων εδαφών ή
καινούριων οδών επικοινωνιών που συνεπάγονται την καταστροφή παρθένων εκτάσεων, αλλά η εξυγίανση και η αποκατάσταση των συστημάτων που καταστράφηκαν ή μολύνθηκαν από την ανθρώπινη παρουσία. Μάλιστα, μέσα από όλα αυτά, θα επιχειρηθεί να δημιουργηθεί μια νέα γεωγραφία(18).

Τοπική ανυπακοή

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι πρόκειται για ουτοπία. Σίγουρα. Ωστόσο, αυτή η «τοπική ουτοπία» ίσως να είναι πιο ρεαλιστική απ' ό,τι πιστεύεται, γιατί οι προσδοκίες και οι δυνατότητες πηγάζουν από συγκεκριμένα βιώματα των πολιτών. Ο Τάκης Φωτόπουλος υποστηρίζει ότι «η συμμετοχή στις τοπικές εκλογές δίνει τη δυνατότητα να αρχίσει κανείς να αλλάζει την κοινωνία "από τη βάση", πράγμα που αποτελεί και τη μόνη δημοκρατική στρατηγική, σε αντίθεση με τις κρατικιστικές μεθόδους (οι οποίες προτείνουν την αλλαγή της κοινωνίας "από την κορυφή", με την κατάληψη της κρατικής εξουσίας) και τις προσεγγίσεις της λεγόμενης "κοινωνίας των πολιτών" (οι οποίες δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να αλλάξουν το σύστημα)(19)».

Σε κάθε περίπτωση, η δημιουργία τοπικών «δημοκρατικών» πρωτοβουλιών είναι περισσότερο «ρεαλιστική» από τη δημιουργία μιας παγκόσμιας δημοκρατίας. Εάν αποκλείεται η κατά μέτωπο επίθεση και ανατροπή της κυριαρχίας του κεφαλαίου και των οικονομικών δυνάμεων, απομένει η δυνατότητα να περάσουμε στην ανυπακοή.

Υπάρχει, επίσης, η στρατηγική των Ζαπατίστας και του υποδιοικητή Μάρκος. Η ανακατάκτηση ή η επανεφεύρεση των «commons» (του κοινοτικού, των κοινών αγαθών, του κοινοτικού χώρου) και η αυτοοργάνωση της βιοπεριοχής των Τσιάπας αποτελούν ένα παράδειγμα του τι είναι δυνατόν ν&
#945; επιτύχει -μέσα σε μια άλλη συγκυρία- ένα τοπικό εγχείρημα ανυπακοής(20).

Τι είναι η Περιεκτική Δημοκρατία;

ΤΑΚΗΣ  ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

                                                                               

Η περιεκτική δημοκρατία είναι μια νέα αντίληψη της δημοκρατίας  η οποία, χρησιμοποιώντας σαν αφετηρία τον κλασικό ορισμό της δημοκρατίας, ανασυνθέτει την έννοια της δημοκρατίας ως άμεση πολιτική δημοκρατία, οικονομική δημοκρατία (πέρα από τα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς και του κρατικού σχεδιασμού), δημοκρατία στο κοινωνικό πεδίο και οικολογική δημοκρατία. Εν συντομία, η περιεκτική δημοκρατία είναι μια μορφή κοινωνικής οργάνωσης που επανε

και εδώ λίγο ξεκατίνιασμα του Φωτόπουλου με διάφορους ελευθεριακούς:

http://www.democracynature.org/fotopoulos/


και μετά λέμε για το φόρουμ μας :D

Τουράμ, αυτά περί περιεκτικής δημοκρατίας είναι η ίδια φάση με κάποτε που είχε βγει ένα περιέργο αφισάκι (ήταν κάτι σαν ένα μπλε γεωμετρικό σχέδιο σε μαύρο φόντο) και καλούσε σε κάτι συζητήσεις?

Τη γνώμη μου και εγώ θα τη γράψω άλλη στιγμή. Ακροθιγώς, πιστεύω ότι δεν φταίει το σύστημα και άρα η αντιπροσωπευτική δημοκρατία π. χ.. Κάθε ιδανικό σύστημα δουλεύει τέλεια. Κάθε πραγματικό σύστημα έχει απώλειες. Τώρα, από εκεί και πέρα, επιλέγει το κάθε σώμα ανθρώπων ότι του ταιριάζει. Και το εννοώ αυτό. Δηλαδή: Δεν είναι παράλογο να έχεις μια μάζα ανθρώπων που να είναι ευχαριστημένοι, ή τουλάχιστον να μη θέλουν να ανατρέψουν, μια ολιγαρχία/μοναρχία. Αυτό είναι εφικτό αν αυτή η μάζα έχει α)να φάει (στοιχειωδώς) β)να μείνει κάπου(στοιχειωδώς), γ)κάπου να εκτονώνει τις βασικές της τις ορμές (ναι, το μαντέψατε, στοιχειωδώς) και δ)τη διάθεση να μην ασχοληθεί με τίποτα παραπάνω, να βαριέται δηλαδή. Θα μου πείτε, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να είναι αμόρφωτοι. Βέβαια, αλλά δεδομένου ότι οι άρχοντες-ολίγοι θα είναι οι ξύπνιοι-μορφωμένοι, δεν πρόκειται να τους δώσουν την παιδεία τη σωστή! Οπότε έχουμε ευσταθές σύστημα. Και οι από κάτω έχουν ό, τι ακριβώς τους αξίζει. Περισσότερα αργότερα..

δεν έχω ιδέα για ποια αφισάκια μιλάς... την ιδέα της "Περιεκτικής Δημοκρατίας" την είχα συναντήσει παλιότερα στο άρθρο που είχα ανεβάσει για την "Πράσινη Ουτοπία" όπου ο μεταφραστής την είχε μεταφράσει "Γενικευμένη Δημοκρατία" (περίπτωση διπλής απανωτής μετάφρασης φαντάζομαι)...

Τα υπόλοιπα τα βρήκα σήμερα.

11-9

τι λέτε... μπορούμε να την ανατρέψουμε?

Μη νομίζει κανείς οτι η άμεση δημοκρατία είναι κατι έυκολο να εφαρμοστεί και ούτε ειναι μια μορφή διακυβέρνησης που δεν έχει προβλήματα. Όπως ανέφεραν τα παραπάνω άρθρα η μονη βιώσιμη μορφή άμεσης δημοκρατίας ήταν η Αθηναϊκή. Ήταν μια δημοκρατία που δεν αμφισβητούσε την ιδιοκτησία (άν και μερικά αγαθά όπως τα μεταλλεία άνηκαν σε όλους), επέτρεπε το εμπόριο και τους αποικισμούς. Διεξήγαγε πολέμους, πολλές φορές και μακρινούς και ήταν μια ισχυρή πολεμική δύναμη.

Για να εφαρμοστεί αυτό σήμερα τα παραπάνω άρθρα προτείνουν την κατάτμιση των περιοχών πληθυσμιακά σε 30.000 άτομα. Στην Αθηναϊκή Δημοκρατία όμως η δουλεία τους επέτραπε μεγαλύτερη συμμετοχή στα κοινά, πράγμα που δεν συμβαίνει σήμερα. Οι αρχαίες άμεσες δημοκρατίες δεν δίσταζαν να λύσουν τις διαφορές τους με πόλεμο πράγμα που διχνει ποσο εύκολος είναι ο εμφύλιος μεταξύ κοινοτήτων.Η δημαγωγία και η εύκολη κατέυθυνση του όχλου ήταν μόνιμο πρόβλημα των άμεσων δημοκρατιών. Η πλατιά μάζα είναι επιρρεπής στην συναισθηματική κρίση και όχι στη λογική. Φανταστείτε ποση δύναμη σε μια άμεση δημοκρατία μπορεί να έχει ένας καναλάρχης. Απο τέτοιους δημαγωγούς γεννιούνται οι "τύραννοι" (με την αρχαία έννοια), οι καθοδηγοί του λαού.

Η άμεση δημοκρατία είναι ευχάριστη σε εμας γιατι ανήκουμε στο λαό και θα μας άρεσε να κυνερνούσαμε ολοι και να λύναμε τα προβλήματα σε κλίμα παρέας. Βλέπωντας όμως τα αντικρουόμενα  συμφέροντα των πολλών , την μη-διάθεση για συμμετοχή στα κοινά, την δυσκολία λήψης απόφασης και πόσο μάλλον της υλοποίησης της  μας κάνουν δύσπιστους για την εφαρμογή της ιδιαίτερα σήμερα. Ακόμα και στην Αθηναική Δημοκρατία εκλέγονταν βουλευτές και κληρώνονταν/εκλέγονταν άρχοντες. Και εκεί υπήρχε στρατός και αστύνομια. Η απόλυτως άμεση δημοκρατία είναι μια ουτοπία για μένα...

Η περιεκτική δημοκρατία?