THMMY.gr

Τις τελευταίες ώρες του 2006 'βούλιαξα' στις κυριακάτικες φυλλάδες, που κατά σύμπτωση κυκλοφόρησαν σήμερα, με τα
γνωστά μηνύματα (απ)αισιοδοξίας για το νέο χρόνο που φτάνει σε λίγο.

Αποφάσισα να υποκύψω στην κατάθλιψη του ενδοσκοπικού καθρέφτη στον παλιό χρόνο, μπας και ο νέος μας βρει πιο αισιόδοξους.
Ετσι λοιπόν έπιασα ένα τεράστιο αφιέρωμα στο Βήμα, μιάς και το 2007 η καλή μας ΕΕ γιορτάζει τα πενηντάχρονά της (σίτεωε και αυτή που λέτε).

Είδα πολλά και διάφορα, αρκετά από αυτά και για τα δικά μας παιδευτικά θέματα. Θα έχουμε φαντάζομαι την ευκαιρία να τα ανεβάσουμε
και να τα κουβεντιάσουμε.

Αφήνοντας όμως τον παλιό χρόνο, διάλεξα ένα καλό! Πώς μας βλέπουν οι φοιτητές Erasmus που έρχονται στα ..καθ' ημάς!

Διαβάστε το, μελαγχολήστε, αλλά κρατήστε το ..αισιόδοξο μήνυμα.

Μπορεί να μη ξέρουμε να ..δουλέυουμε, όμως δεν έχουμε άγχος και ..ξέρουμε να ζούμε!

Καλή χρονιά σε όλους μας!

Γρηγόρης Παπαγιάννης


«Πάσχουν» τα ελληνικά πανεπιστήμια
Ευρωπαίοι φοιτητές που σπουδάζουν στην Αθήνα θεωρούν ότι στα ΑΕΙ της χώρας μας δεν χρησιμοποιούνται όσο θα έπρεπε οι νέες τεχνολογίες και το Internet





Ο Αντουάν βαν Πιλ, από το Βέλγιο, ο οποίος σπουδάζει στην Αθήνα, λέει ότι στη χώρα του οι σπουδές είναι περισσότερο οργανωμένες και αυστηρές

Οι σπουδές στα ελληνικά πανεπιστήμια πάσχουν σε επίπεδο οργάνωσης, δηλώνουν προς το «Βήμα» ευρωπαίοι φοιτητές που σπουδάζουν στην Αθήνα στο πλαίσιο του κοινοτικού προγράμματος Erasmus. Επίσης οι ξένοι φοιτητές θεωρούν ότι, σε σχέση με τις σπουδές στα πανεπιστήμια της χώρας τους, στα ελληνικά ΑΕΙ οι φοιτητές δεν χρησιμοποιούν όσο θα έπρεπε τις νέες τεχνολογίες και το Internet για να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους. Ακόμη σημειώνουν ότι δεν υπάρχουν χρονικοί περιορισμοί στην απόκτηση του πτυχίου, κάτι που ισχύει στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού.

Παράλληλα προσθέτουν ότι οι έλληνες φοιτητές είναι περισσότερο συνειδητοποιημένοι σε σχέση με τους ευρωπαίους συμφοιτητές τους στην προάσπιση των δικαιωμάτων τους και δεν διστάζουν να προχωρήσουν σε αγώνες και κινητοποιήσεις προκειμένου να διεκδικήσουν τα δίκαιά τους. Οι ευρωπαίοι φοιτητές που σπουδάζουν σήμερα σε πανεπιστήμια της Αθήνας δηλώνουν στην πλειονότητά τους ενθουσιασμένοι από τον ελληνικό τρόπο ζωής, δεν έχουν καθόλου μετανιώσει που επέλεξαν την Ελλάδα για σπουδές μέσω του Erasmus και στο μέλλον θα επιδιώξουν να την ξαναεπισκεφθούν.

Ο κ. Οβινεν Βέλι είναι φοιτητής από τη Φινλανδία και σπουδάζει τώρα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) μέσα από το πρόγραμμα Erasmus. Μιλώντας προς το «Βήμα» ο κ. Βέλι σημείωσε ότι πλήρη άποψη για τον τρόπο που οργανώνονται οι σπουδές στην Ελλάδα δεν μπορεί να έχει γιατί τα μαθήματα που μπορούν να επιλέξουν εδώ απευθύνονται μόνον στους ξένους φοιτητές. Ωστόσο προσθέτει: «Σύμφωνα με όσα μου έχουν πει ορισμένοι ντόπιοι φοιτητές, δεν νομίζω ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές με τις σπουδές στη χώρα μου. Σε γενικές γραμμές τα ελληνικά πανεπιστήμια με αυτά της Φινλανδίας έχουν αρκετές ομοιότητες. Οσο για τους έλληνες φοιτητές, φαίνεται να είναι περισσότερο συνειδητοποιημένοι από τους συμφοιτητές μου στη Φινλανδία αφού ασχολούνται περισσότερο με τα κοινά. Στη Φινλανδία οι φοιτητές δύσκολα ξεσηκώνονται για τα δικαιώματά τους στην κοινωνία».

Από την πλευρά του ο κ. Αντουάν βαν Πιλ, από το Βέλγιο, ο οποίος σπουδάζει στο ίδιο πανεπιστήμιο στην Αθήνα Διοικητική Επιστήμη και Τεχνολογία, σημειώνει: «Στο Βέλγιο νομίζω οι σπουδές είναι περισσότερο οργανωμένες και αυστηρές σε επίπεδο μαθημάτων, εξεταστικών περιόδων, χρονικού περιθωρίου σπουδών... Νομίζω ότι εδώ είναι πιο εύκολη η επικοινωνία με τους ανθρώπους διότι όλοι μιλάνε αγγλικά, άλλοι λίγο άλλοι πολύ. Το ίδιο συμβαίνει και στο Βέλγιο. Επειδή εμείς δεν έχουμε μαθήματα μαζί με έλληνες φοιτητές δεν μπορώ να έχω άποψη για αυτούς. Οι καθηγητές από την πλευρά τους είναι ήρεμοι και διαθέσιμοι».

Αντίθετα, ο κ. Βίλφριντ Μπεσνιέ, από τη Γαλλία, είναι περισσότερο κατηγορηματικός: «Η κυριότερη διαφορά ανάμεσα στις σχολές στη Γαλλία και εδώ στην Αθήνα είναι η χρήση των νέων τεχνολογιών όπως το Ιντερνετ» δήλωσε προς το «Βήμα». Και πρόσθεσε: «Στη Γαλλία όλα τα μαθήματα υπάρχουν σε μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων και είναι διαθέσιμα για όλους τους φοιτητές. Οσον αφορά τα μαθήματα το σύστημα είναι ελαφρά διαφορετικό. Είμαστε αναγκασμένοι να διαβάσουμε περισσότερα βιβλία και άρθρα διότι τα μαθήματα στη Γαλλία είναι περισσότερο απαιτητικά. Οι καθηγητές επίσης χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθόδους διδασκαλίας. Κάποιοι διδάσκουν με παρουσιάσεις των κυριότερων σημείων και κάποιοι άλλοι με διαφάνειες, σλάιντ. Στη σχολή μου στη Γαλλία, οι καθηγητές διδάσκουν όλοι με τον ίδιο τρόπο».

Σε έλλειψη αυστηρής οργάνωσης των σπουδών αναφέρεται και ο κ. Νικόλαος Σπυριδονίδης, ελληνικής καταγωγής, ο οποίος ζει και σπουδάζει στη Γερμανία και ήρθε στην Ελλάδα με το πρόγραμμα Erasmus. Χαρακτηριστικά είπε προς το «Βήμα»: «Γενικά θα μπορούσα να πω ότι στην Ελλάδα, σε σύγκριση με τη Γερμανία, δεν υπάρχει οργάνωση, τουλάχιστον σε αυτόν τον βαθμό όπως την έχω συνηθίσει στη Γερμανία». Και ο κ. Σπυριδονίδης συνέχισε: «Στη Γερμανία για να περάσουμε απλά τα μαθήματα σε μια εξεταστική διαβάζουμε τουλάχιστον επί δύο μήνες, ενώ εδώ, όπως άκουσα τουλάχιστον, με δύο-τρεις εβδομάδες διάβασμα ο φοιτητής πετυχαίνει τον στόχο του. Βέβαια, το Πανεπιστήμιο του Μανχάιμ στο οποίο σπουδάζω αποτελεί εξαίρεση, γιατί θεωρείται κορυφαίο πανεπιστήμιο στις Οικονομικές Επιστήμες».

Τέλος, ο κ. Σπυριδονίδης ανέφερε ότι «η Ελλάδα προσφέρει κάτι το οποίο δεν συναντάμε στη Γερμανία. Και αυτό είναι ο μοναδικός τρόπος ζωής. Το ότι, για παράδειγμα, δεν νιώθεις τόση πίεση είτε είναι στη δουλειά είτε στην καθημερινή ζωή».

Στον ελληνικό τρόπο ζωής εστιάζουν και οι υπόλοιποι ξένοι φοιτητές. «Γενικά η εμπειρία μου από τη συναναστροφή μου με έλληνες φοιτητές είναι ότι χειρίζονται καλά τις ξένες γλώσσες και έχουν τη διάθεση να τις χρησιμοποιήσουν όταν συναντώνται με ξένους φοιτητές. Ηταν πολύ εύκολο για μένα να ζητήσω βοήθεια από το πρώτο άτομο που συνάντησα μπροστά μου όταν το είχα ανάγκη. Επίσης, τους καθηγητές είναι εύκολο να τους προσεγγίσει κάποιος» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Βέλι. Και πρόσθεσε: «Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι προέρχομαι από μια πολύ μακρινή χώρα όπου το κλίμα, η νοοτροπία και ο τρόπος ζωής είναι τελείως διαφορετικά από ό,τι εδώ και παρ' όλα αυτά δεν αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες».

Ο κ. Βέλι πιστεύει ότι οι Ελληνες αντιμετωπίζουν πιο χαλαρά τα καθημερινά τους προβλήματα από τους Φινλανδούς, είναι πολύ πιο φιλικοί απέναντι στους ξένους και είναι έτοιμοι να συζητήσουν με ανθρώπους που ουσιαστικά δεν τους γνωρίζουν. «Αυτά είναι τα στοιχεία που δυστυχώς δεν υπάρχουν στη χώρα μου» σημείωσε ο φοιτητής από τη Φινλανδία. Και κατέληξε ως εξής: «Ετσι, είμαι πολύ ευχαριστημένος που ήρθα στην Αθήνα. Και δεν ήρθα για να ζήσω ως τουρίστας, θέλω να ζήσω όπως ένας κανονικός πολίτης των Αθηνών. Ευτυχώς κατάφερα να έχω ορισμένες επαφές με ντόπιους ανθρώπους που με βοηθούν να δω πώς είναι η καθημερινή ζωή εδώ στην Αθήνα. Μου αρέσει αυτή η πόλη και κάθε εβδομάδα βρίσκω και καινούργια μέρη να επισκεφθώ. Αν στο μέλλον έχω την ευκαιρία θα ξανάρθω στην Αθήνα, ξανά και ξανά...».

Παρόμοια είναι και η άποψη του κ. Βαν Πιλ. «Η Ελλάδα είναι ωραία χώρα και ειδικά για εμάς που στο Βέλγιο έχουμε κρύα και βροχές. Οι άνθρωποι από την πλευρά τους είναι πιο χαλαροί στην καθημερινή τους ζωή. Χαίρομαι που επέλεξα την Ελλάδα γιατί είναι ωραία και γιατί γενικότερα είναι καλή η αλλαγή περιβάλλοντος».

Αντίθετα, ο κ. Μπεσνιέ επισήμανε ότι με την άφιξή του στην Ελλάδα ήρθε αντιμέτωπος με ένα πλήθος γραφειοκρατικών διαδικασιών, παρ' όλο που θεωρεί ότι το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις χώρες. Επίσης σημειώνει ότι «εδώ υπάρχει και ένα πρόβλημα συνέπειας των καθηγητών στη διδακτέα ύλη, διότι δεν ακολουθούν πρ
αγματικά αυτά τα οποία γράφουν στην περιγραφή των μαθημάτων. Είναι ελεύθεροι να προσθέσουν κάποια εργασία κατά το δοκούν...».
ΝΟΤΑ ΤΡΙΓΚΑ


Το ΒΗΜΑ, 31/12/2006 , Σελ.: Y28
Κωδικός άρθρου: B14954Y281
ID: 282721

Πανω κατω αυτα περιμενα να ακουσω απο ενα ξενο φοιτητη που σπουδαζει ελλαδα

  Αυτό το εξάμηνο βρίσκομαι με το πρόγραμμα Erasmus στο KU Leuven στο Βέλγιο. Με αφορμή το άρθρο θα εκφράσω μια κριτική άποψη σχετικά με την οργάνωση και λειτουργία που αφορούν τους φοιτητές και τη διδασκαλία.
  Το Leuven είναι μια σχετικά μικρή πόλη με περίπου 90.000 κατοίκους και επιπλέον 35.000 φοιτητές. Η πόλη βρίσκεται στο φλαμανδόφωνο τμήμα του Βελγίου και η πλειοψηφία των φοιτητών είναι Φλαμανδοί (υπάρχει άτυπος γεωγραφικός διαχωρισμός μεταξύ των Φλαμανδών, στο βόρειο τμήμα και των Βαλλώνων, που είναι γαλλόφωνοι, στο νότο). Στο βόρειο μέρος για ιστορικούς λόγους (που κατά πολλούς έχουν να κάνουν με διακρατικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή) εκδηλώθηκε ραγδαία οικονομική-βιομηχανική ανάπτυξη ασύμμετρα με το νότιο τμήμα.
  Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος που εξηγεί την ομοιομορφία στο σύνολο σχεδόν των φοιτητών των οποίων τόσο η εμφάνιση όσο και οι συμπεριφορές αντιστοιχούν στα μεσαία προς ανώτερα οικονομικά στρώματα.  Επιπλέον, είναι πιθανόν οι οικονομικά ασθενέστεροι λόγω του κόστους των σπουδών (δίδακτρα, βιβλία, ενοίκιο κλπ) να προτιμούν χαμηλότερου κόστους Ιδρύματα. Αυτό όμως για μένα παραμένει ερωτηματικό. Συζητώντας και με φοιτητές από άλλες χώρες συμπέρανα ότι στις χώρες όπου εφαρμόζονται δίδακτρα επικρατεί η αντίληψη της συσχέτισης της ποιότητας με το κόστος. Δηλαδή ποσοτικοποίηση της Παιδείας, κατά κάποιο τρόπο εμπορευματοποίηση. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα «ευημερίας» ελάχιστοι είναι αυτοί που αφιερώνουν χρόνο στα κοινά, ως αποτέλεσμα ενός περίεργου ατομικισμού με αιτία και απώτερο στόχο την οικονομική αυτάρκεια που τους εξασφαλίζει την ύπαρξή τους στο σύστημα αυτό. Χωρίς όμως αυτό να αποτελεί αυτοσκοπό, αλλά τρόπο ζωής. Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι δηλώνουν ικανοποιημένοι από τις σπουδές τους.
  Οι φοιτητικοί σύλλογοι των σχολών είναι ενιαίοι και δεν έχουν πολιτική χροιά. Τουλάχιστον όχι εμφανώς. Μοιράζουν (κυρίως πουλάνε) σημειώσεις, διοργανώνουν πάρτυ και διάφορες άλλες εκδηλώσεις και εκδρομές συνήθως με γνώμονα τη διασκέδαση. Επίσης διατηρεί κάθε φοιτητικός σύλλογος ένα bar με χαμηλότερη τιμή στις μπύρες. Η ζωή των φοιτητών στην πόλη που σπουδάζουν περιορίζεται μόνο στις μέρες που έχουν μαθήματα, τις υπόλοιπες μέρες (σαββατοκύριακα) επιστρέφουν στις φαμίλιες τους, στο σπίτι τους, όπως λένε. Με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουν την πόλη που τους φιλοξενεί, φαίνεται να αντιμετωπίζουν και το χώρο του πανεπιστημίου, ως χώρο παροχής υπηρεσιών που τον επισκέπτονται όσο χρόνο είναι απαραίτητο για να είναι παρόντες στις παραδόσεις ή να χρησιμοποιήσουν άλλες εγκαταστάσεις που τους είναι αναγκαίες. Οι πολυσύχναστοι διάδρομοι του δικού μας Πολυτεχνείου, οι φωνές και οι πολύχρωμοι τοίχοι μοιάζουν να είναι από άλλο πλανήτη!      Πέρα από την ατμόσφαιρα αυτή, παροχή υπηρεσίας θυμίζει και ο τρόπος επικοινωνίας με τους καθηγητές. Από την πρώτη στιγμή σε προειδοποιούν ότι ως πολυάσχολοι άνθρωποι μπορούν να προσεγγιστούν μόνο με ραντεβού το οποίο πρέπει να εξασφαλίσεις κάποιες μέρες νωρίτερα στέλνοντας email στην αντίστοιχη γραμματεία. Για να μην γενικεύω καταστάσεις, κάθε καθηγητής είναι διαφορετικό πρόσωπο και είναι πιθανόν να υπερβεί αυτές τις συνήθειες.
 Το ίδιο ισχύει και για τη διδασκαλία. Υπάρχουν περισσότερο ή λιγότερο μεταδοτικοί ή/και ευχάριστοι καθηγητές. Ο τρόπος διδασκαλίας είναι όντως ομοιόμορφος με παρουσίαση διαφανειών από Η/Υ. Εκτίμησα όμως τις εξαιρέσεις όπου κάποιος καθηγητής χρησιμοποιούσε ενδιάμεσα και τον πίνακα με αποτέλεσμα την καλύτερη αλληλεπίδραση με τους φοιτητές. Κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν άνετα να αντικατασταθούν με μαγνητόφωνο. Η χρήση του Internet για τα μαθήματα δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το eTHMMY. Όσον αφορά το υλικό του μαθήματος οι διαφάνειες των παραδόσεων αποτελούν σύνοψη του περιεχομένου ενός ή περισσοτέρων βιβλίων και μοιράζονται σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή. Επιπλέον οι καθηγητές προτείνουν την αγορά των βιβλίων αυτών ή μοιράζουν φωτοαντίγραφα των σχετικών τμημάτων. Οι βιβλιοθήκες είναι γεμάτες από καλά βιβλία και καλά οργανωμένες, άλλα ο χρόνος δανεισμού δεν επιτρέπει την πλήρη μελέτη του βιβλίου και δύσκολα μπορεί να υποκαταστήσει μια προσωπική βιβλιοθήκη με βιβλία των προηγούμενων ετών. Γιʼ αυτό οι περισσότεροι φοιτητές φαίνεται να αγοράζουν τα συγγράματα και να χρησιμοποιούν τη βιβλιοθήκη ως επιπλέον βοήθημα.
  Τέλος, δεν είναι λίγοι οι φοιτητές που δεν πατάνε ποτέ στο πανεπιστήμιο αλλά «πετυχαίνουν τους καλύτερους βαθμούς» (όπως μου είπε ένας Βέλγος φοιτητής) διαβάζοντας κοντά στην χρονική περίοδο της εξεταστικής. Επομένως, αυτό δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα. Όμως, πιθανότατα η καταβολή διδάκτρων επιβάλλει κάποιον εσωτερικό καταναγκασμό και αυξάνει τα ποσοστά προσέλευσης στις αίθουσες… Χρονικό όριο σπουδών δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει  κάποιο σύστημα απόρριψης «ανεπαρκών» φοιτητών στις αρχές των σπουδών για το οποίο δεν γνωρίζω λεπτομέρειες.
  Αυτόν τον τρόπο οργάνωσης οι φοιτητές τον αποδέχονται, δεν αντιδρούν. Ίσως και λόγω της προηγούμενης εκπαίδευσής τους συνήθισαν στην πιο αυστηρά δομημένη ιεραρχία και τους περιορισμούς, θεωρώντας αρκετή τη νέα μορφή ελευθερίας που τους παρέχει η οικονομική τους ευμάρεια. 
  Ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας ενός πανεπιστημίου δεν είναι αποτέλεσμα επιβολής και τήρησης κάποιας αυστηρής νομοθεσίας. Είναι συνάρτηση και αποτέλεσμα των κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών συνθηκών που επικρατούν σε κάθε τόπο τη δεδομένη στιγμή. Συνθηκών που προκύπτουν από πολιτικές επιλογές και κατευθύνσεις ουσιαστικότερες από την επιβολή ενός νόμου. Μεσα σε αυτές τις συνθήκες το Πανεπιστήμιο καλείται να λειτουργήσει ως αυτοτελής πόλος ελεύθερης σκέψης και δημιουργικότητας, ανεξάρτητο και ανεπηρέαστο από συγκρίσεις και πρότυπα, αλλα προσανατολισμένο σε μια ιδεαλιστική αντίληψη της γνώσης.

Καλή χρονιά, φίλε defolt και καλωσόρισες στην παρέα μας.

Πολύ ενδιαφέροντα όσα μας γράφεις για τις συνθήκες σπουδών στο Βέλγιο. Το KU Leuven θεωρείται ένα από τα γνωστά και ιδιαίτερα καλά Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια.
Θα ήθελα πραγματικά να μαζέψω στο topic αυτό και άλλες εμπειρίες συναδέλφων που βρέθηκαν σε Ευρωπαϊκά (ή και Αμερικάνικα) Πανεπιστήμια.

Ενα από τα θέματα που με προβληματίζουν έντονα τον τελευταίο καιρό έχει να κάνει με τη μορφή που πρέπει να έχει η διδασκαλία σε ένα Τμήμα σαν το δικό μας και
με την αναζήτηση τεχνικών που θα μπορούσαν να μεγιστοποιήσουν τη φοιτητική συμμετοχή στο αντικείμενο του μαθήματος στη διάρκεια του εξαμήνου.
Προσωπικά θεωρώ ότι η συμβατική μέθοδος 2 h θεωρία - 2 h ασκήσεις στον πίνακα έχει κλείσει τον κύκλο της και απλά συμβάλλει στη συντήρηση του εξετασιοκεντρικού συστήματος του Γυμνασίου-Λυκείου.
Η εκμετάλλευση των διαδικτυακών μεθόδων επικοινωνίας και διανομής υλικού, θα πρέπει να έχει σαν στόχο την απελευθέρωση χρόνου και πόρων που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πιο ουσιαστικές και, γιατί όχι και, συνθετικές εργασίες.

Για το ζήτημα αυτό θα ήθελα να θέσω έναν αρχικό προβληματισμό και να προτείνω την πιθανή δημιουργία κάποιας ομάδας εργασίας. Η ομάδα αυτή (ανοιχτή φυσικά σε κάθε ενδιαφερόμενο) θα μπορούσε να κάνει μια αρχική επεξεργασία των διαθέσιμων τεχνικών και εφόσον καταλήξει σε κάποιες προτάσεις θα μπορούσε να τις εξειδικεύσει κατά ομάδες μαθημάτων.

Ζητάω πολλά χρονιάρες μέρες, παραμονές άρθρων 16 και ενδεχόμενων φοιτητικών κινητοποιήσεων, αλλά και εξεταστικής?
Ίσως, αλλά δεν αξίζει τον κόπο?

Καλή χρονιά σε όλους.

Γρηγόρης Παπαγιάννης

Προδωπικα θα μ ενδιφερε ιδιαιτερα να ψαξω γι αυτο, οσο μου το επιτρεπει ο χρονος, με τοσες εργασιες που εχουμε στο 9ο εξ. Οταν λετε να ψαξουμε διαθεσιμες τεχνικες, εννοειτε σε αλλα πανεπιστημια ή και γενικοτερα πιθανες ιδεες;

Καλή χρονιά και σε σένα Στρατή,

Κάθε εμπειρία (από αλλού) και ιδέα από ..εμπειρία είναι ευπρόσδεκτη.
Και σίγουρα η εμπειρία των ..μεγαλύτερων ..μπορεί να βοηθήσει τη φαντασία
των ..νεώτερων.

ΓΠ

Ελπίζω με την επιστροφή μου, σε ένα μήνα περίπου, εκτός από εξεταστική να βρω και κατάλληλο κλίμα για τέτοιες γόνιμες συζητήσεις. Το θέμα της αποδέσμευσης της διδασκαλίας και της μάθησης από τη χρησιμοθηρική απόκτηση δεξιοτήτων και μονάδων είναι από τα δυσκολότερα... και θα είναι πολύ ενδιαφέρον, σε μια ομάδα εργασίας, να ψάξουμε και γιατί όχι να επινοήσουμε νέες τεχνικές προς αυτή την κατεύθυνση.

Καλή χρονιά

Το κλίμα το φτιάχνουμε εμείς defolt. Καλή διάθεση να υπάρχει!
Σε περιμένουμε.

ΓΠ

Ουπς συγγνωμη κ.Παπαγιαννη, χρονια πολλα και σε σας....

Ήθελα από καιρό να γράψω στο τόπικ, αλλά λίγο οι εργασίες, λίγο οι διακοπές δεν τα κατάφερα. Κάνω μια πρώτη προσπάθεια, ίσως συμπληρώσω και άλλα στο μέλλον.

Αρχίκα θα σας πω για το πανεπιστήμιο του Aachen. Έκανα Erasmus ένα εξάμηνο εκεί. Δηλώνω εξαρχής ότι θεωρώ ότι η αντίληψη που έχει ένας Erasmus φοιτητής δεν είναι ακριβώς η ίδια με αυτή πιου έχει ένας κανονικός φοιτητής του ιδρύματος, καθώς χαίρουν ως ένα βαθμό "ειδικής" μεταχείρισης, ωστόσο νομίζω μπορώ να δώσω μια κάποια εικόνα για το πανεπιστήμιο.

Το Aachen είναι μια πόλη περίπου 300.000 κατοίκων με γύρω στους 40.000 φοιτητές αν θυμάμαι καλά. Η όλη ζωή στο κέντρο της πόλης είναι αρκετά οργανωμένη γύρω από τους φοιτητές, και αρκετά έντονη. Αλλά ας μιλήσουμε για το πανεπιστήμιο.
Υπάρχουν 3 "ειδών" μαθήματα. Οι "κανονικές" παραδόσεις θεωρίας, που ακολουθούν ένα μοντέλο αντίστοιχο με το δικό μας. Παράδοση συχνότερα με προτζέκτορα και διαφάνειες, σπανιότερα με πίνακα και κιμωλία. Το στυλ και η προσέγγιση του μαθήματος αρκετά αντίστοιχη με τη δική μας, με αρκετές λεπτο μέρειες (και θα καταλάβετε αργότερα γιατί το λέω αυτό) και εμβάθυνση. Ώρες ασκήσεων ελάχιστες, εώς καθόλου. Πριν τις εξετάσεις ωστόσο διοργανώνουν κάποιες συνεδρίες στις οποίες λύνουν απορίες και ασκήσεις. Εργασίες και συχνά παραδοτέα δεν υπήρχαν στα μαθήματα που έκανα εγώ, αλλά υπήρχαν σε άλλα μαθήματα.

Το δεύτερο "είδος" μαθήματος είναι τα εργαστήρια. Ναι, τα εργαστήρια είναι ξεχωριστά μαθήματα και μετράν ως κανονικό εξαμηνιαίο μάθημα. Συνήθως περιορισμένος αριθμών ατόμων μπορεί να πάρει το κάθε εργαστήριο (σε μία λογική first come-first serve συνήθως) οπότε τα γκρουπ είναι γενικά μικρά και το διαθέσιμο προσωπικό για επίβλεψη (κυρίως PhD φοιτητές) υπεραρκετό και βοηθητικό. Από υποδομές μια χαρά, τόσο σε επίπεδο υλικού όσο και ύπαρξης αδειών λογισμικού. Τα εργαστήρια συνήθως περιλαμβάνουν εργασίες, είτε σε εβδομαδιαία βάση, είτε μια εργασία τελική. Πολλές φορές σχετίζονται με κάποια συγκεκριμένα μαθήματα, εφαρμόζοντας αυτά που έχουν ήδη διδαχθεί, άλλες φορές πάλι λειτουργούν ανεξάρτητα, κάνοντας παράλληλα στοιχεία θεωρίας και εφαρμογές της. Τουλάχιστον αυτά που έκανα εγώ δεν εξετάστηκαν με την αυστηρή έννοια του "βαθμού", αλλά εάν ήσουν συνεπής έπαιρνες απλά ενα pass.

To τρίτο "είδος"¨μαθήματος είναι αυτό που καλείται Seminar. Για αυτά θα μπορούσε να σας μιλήσει ίσως καλύτερα η Kat, καθώς εγώ δεν πήρα, απ όσο γνωρίζω όμως σε αυτά ανατίθεται κάποια δουλειά στον καθένα σε ένα συγκεκριμένο θέμα και στη συνέχεια τα διάφορα θέματα παρουσιάζονται από τον καθένα στους υπόλοιπους εν είδει σεμιναρίου.

Συγγράματα δεν παρέχονται δωρεάν και είναι αρκετά ακριβά αν τα αγοράσεις. Συνήθως δίνονται κάποιες σημειώσεις που ακολουθεί το μάθημα και προτείνεται βιβλιογραφία. Για την προτεινόμενη βιβλιογραφία όμως υπάρχει μια βιβλιοθήκη που έχει πολλά αντίτυπα, οπότε μπορείς να δανειστείς ένα βιβλίο για μέγάλο μέρος του εξαμήνου και να μελετήσεις (όχι και συνέχεια όμως...).

Εξετάσεις υπάρχουν δύο φορές τον χρόνο, Μάρτιο και Σεπτέμβριο, σε δύο τεράστιες εξεταστικές περιόδους των 2 μηνών η καθεμία περίπου. Δεν υπάρχουν όμως (τυπικά) διακοπές καλοκαιριού. Το κάθε μάθημα μπορεί κάποιος να το δώσει ένα συγκεκριμένο αριθμό φορών, νομίζω μέχρι 3, αλλιώς έχει πρόβλημα (νομίζω επίπληξη και σε πολλαπλά παραπτώματα διαγραφή, αλλά δεν παίρνω και όρκο). Πολλά από τα μαθήματα επεκτείνονται σε 2 εξάμηνα και εξετάζονται και στις δύο εξεταστικές περιόδους σαν σύνολο ετήσιου περιεχομένου.

Γενικώς το σύστημα ρίχνει αρκετή δουλειά στην πλευρά του φοιτητή, καθώς στην αίθουσα απλά σου παρέχονται κάποιες πληροφορίες. Τα θέματα των εξετάσεων όμως δεν είναι ιδιαίτερα απλά και απαιτείται αρκετή δουλειά σε προσωπικό επίπεδο για να μπορέσεις να ανταποκριθείς.

Το πρόγραμμα σπουδών είναι αρκετά ευέλικτο και διαμορφώσιμο από την πλευρά του φοιτητή. Μετά τα 2 πρώτα έτη και αφού εξεταστείς επιτυχώς σε κάποια συγκεκριμένα βασικά μαθήματα παίρνεις το προδίπλωμα (Vordiplom) που σου επιτρέπει να συνεχίσεις στις κατευθύνσεις. Ωστόσο είναι καθαρά ακαδημαϊκός τίτλος και, αν και επιτρέπει τη μετακίνηση από ένα πανεπιστήμιο σε άλλο, δε χορηγεί κανενός είδους επαγγελματικά δικαιώματα. Οι κατευθύνσεις έχουν κάποια (1-2) βασικά μαθήματα σε κάθε εξάμηνο και μετά λίστες με επιλεγόμενα μαθήματα από τις άλλες κατευθύνσεις από τα οποία μπορείς να επιλέξεις. Το πανεπιστήμιο είναι μεγάλο, οπότε το φάσμα των επιλογών είναι επίσης μεγάλο. Γενικώς το βάρος για τη διαμόρφωση του προγράμματος σπουδών πέφτει σε μεγάλο βαθμό στο φοιτητή, που είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους πιστεύεται ότι τα γερμανικά πανεπιστήμια έχουν μεγάλους μέσους χρόνους σπουδών (για τα πολυτεχνεία αυτός ο χρόνος κυμαίνεται στα 8-9 χρόνια!).

Σε επίπεδο ζωής στο πανεπιστήμιο τώρα, τουλάχιστον αυτό που βίωσα εγώ, είναι ότι αντιμετωπίζουν το πανεπιστήμιο καθαρά σαν χώρο παροχής πληροφορίας. Ειδικά μετά τις κατευθύνσεις που σπάνε τα αρχικά τμήματα σε πολύ μικρότερα κομματάκια συνέβαινε πολλές φορές να πηγαίνεις σε μια αίθουσα με 20 φοιτητές που καθόταν βουβοί και περίμεναν να αρχίσει το μάθημα. Ερχόταν ο καθηγητής έκανε το μάθημά του (συνήθως για 2 ώρες σερί χωρίς διάλειμμα) και μετά σηκωνόταν όλοι και φεύγαν. Αλληλεπίδραση μεταξύ φοιτητών μηδέν. Ξαναλέω βέβαια ότι αυτή η εικόνα ενδέχεται να είναι πολύ παραμορφωμένη, και πιθανότατα η κατάσταση να είναι διαφορετική σε μικρότερα έτη. Δε θα λεγα όμως παρ όλα αυτά ότι η ζωή έιναι τελείως νεκρή μέσα στο πανεπιστήμιο, καθώς υπάρχουν ομάδες φοιτητών που διοργανώνουν εκδηλώσεις κλπ, αλλά τουλάχιστον σε μένα δεν έκαναν ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους.

Σύλλογοι φοιτητών υπάρχουν δύο ειδών. Υπάρχουν οι σύλλογοι "κατά τμήμα" οι οποίοι κυρίως ασχολούνται με τα προβλήματα των σπουδών, υποστήριξη σε φοιτητές, παροχή σημειώσεων, διαμαρτυρίες για καθηγητές κλπ. Και υπάρχει και ο κεντρικός σύλλογος του πανεπιστημίου ο οποίος ασχολείται με όλα τα γενικότερα θέματα. Από συμβουλευτική και παροχή υποστήριξης για εύρεση στέγης, μέχρι τη συμμετοχή στα όργανα διοίκησης. Ο σύλλογος αυτός έχει και έντονα πολιτική χροιά και ουσιαστικά αναλαμβάνει και το κομμάτι του συνδικαλισμού. Όσον αφορά την ευαισθητοποίηση θα έλεγα ότι είναι αρκετά ευαισθητοποιημένοι, έχουν άποψη και τη διεκδικούν (πχ υπήρξαν κινητοποιήσεις όταν πήγαν να μπουν δίδακτρα στις σχολές) αλλά έχω την εντύπωση ότι είναι λιγότερο δυναμικές από τις δικές μας (βέβαια τώρα συγκρίνω με έναν από τους δυναμικότερους ( :-\ ) συλλόγους στην Ελλάδα και μάλιστα σε περίοδο χοντρής κρίσης...). Γενικά θα έλεγα ότι σε τοπικό επίπεδο, δηλαδή σε επίπεδο παρέμβασης στο κάθε τμήμα και επίλυσης των προβλημάτων των φοιτητών είναι πολύ περισσότερο οργανωμένοι και αποτελεσματικοί από μας. Σε γενικό επίπεδο δεν ξέρω...

Τώρα είδα τι έχω γράψει... Σόρρυ παιδιά, αλλά προσπαθώ να δώσω μια καλή εικόνα. ʼντε λίγα ακόμα...

Το πανεπιστήμιο στη Γερμανία αλληλεπιδρά πολύ περισσότερο με τη βιομηχανία (εκεί υπάρχει και τέτοια βέβαια :( ). Πολλοί καθηγητές προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σαν σύμβουλοι και υπάρχουν ερευνητικά προγράμματα που διεξάγονται από κοινού από το πανεπιστήμιο και βιομηχανίες, όπως και άλλα που χρηματοδοτούνται από βιομηχανίες. Δεν γνωρίζω τι ποσοστό της χρηματοδότησης προέρχεται από τέτοια προγράμματα και τι ποσοστό από το κράτος. Επίσης δεν γνωρίζω τι δικλείδες υπάρχουν για να διασφαλίζεται η ελευθερία αυτών των ερευνών, ωστόσο κανείς στη Γερμανία δεν φαινόταν να θίγει θέμα καθοδηγούμενων αποτελεσμάτων, ίσως βέβαια γιατί και αυτή η πρακτική ακολουθείται χρόνια τώρα και έχει γίνει θεσμός.

Δύο πράγματα που μου άρεσαν στο γερμανικό πανεπιστήμιο και σχετίζονται με το παραπάνω είναι η δυνατότητα τόσο στη διπλωματική, όσο και νωρίτερα κατά τη διάρκεια των σπουδών σου με τη μορφή ξεχωριστών (από τα μαθήματα) εργασιών, να συμμετέχεις σε προγράμματα που διεξάγουν εφαρμοσμένη έρευνα, που έχουν σαν στόχο κάτι που θα χρησ
ιμοποιηθεί άμεσα στην πράξη.Το δεύτερο είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζοναι οι διδακτορικοί φοιτητές. Αυτοί στη Γερμανία θεωρούνται περισσότερο "επαγγελματίες" μηχανικοί συνεργαζόμενοι με το πανεπιστήμιο, παρά "φοιτητές". Και, τουλάχιστον στα πανεπιστήμια που ήμουνα εγώ, ο κάθε καθηγητής είχε 5-6 δωμάτια και ο κάθε διδακτορικός του δικό του γραφείο. Επίσης ο μισθός που παίρνουν (1000-1500 ευρώ) είναι αρκετά καλός για δεδομένα Γερμανίας.

Ουφ... Αυτά για την ώρα. Και ακόμα μου περνάνε από το μυαλό πράγματα που μπορώ να προσθέσω, αλλά ας μη σας κουράσω άλλο εσάς τους ελάχιστους που θα το διαβάσετε. Θα επανέλθω κάποια στιγμή, ελπίζω σύντομα, με ένα αγγλικό πανεπιστήμιο.

Δεν μας κουρασες φυσικα (απο αυτο καταλαβαινεις οτι διαβασα ολο το μηνυμα :P) !

Τετοια μηνυματα τα θελουμε στην κοινοτητα απο τους ξενιτεμενους !