|
Title: Πάθη και παθήματα. Post by: Ex_Mechanus on January 03, 2008, 20:47:37 pm Σαν ελλατωματικές πλην απρόβλεπτες υπάρξεις εξ' ορισμού, κουβαλάμε την δυνατότητα για το χειρότερο και το καλύτερο.
Αυτήν την στιγμή, αφού πέρασα την αδυναμία διαχείρισης του όγκου πληροφοριών της κοινοτητάς μας, μετά την απουσία 2 περίπου εβδομάδων, αφού κατακεραυνώθηκα από σκέψεις δυσοίωνες και αποκαρδιωτικές, αφού απέτυχα για άλλη μια φορά να εκφράσω, και μέσω του μέσου μας να σας εκθέσω σε ικανοποιητική έκταση των χείμαρρο των συναισθημάτων μου, και να είμαι ειλικρινής στην όλη προσπάθεια, οφείλώ να πω πως μεταξύ άλλων μελανών, είμαι και αδιόρθωτος. Αν και δεν θέλω να δώσω έκταση, αφού επέλεξα τον έυκολο και σύντομο δρόμο της Κακίας, οφείλω παρ' όλα αυτά, για μερικά λαμπρά αστεράκια εδώ μέσα, να εξηγηθω: Έρχονται στιγμές στην ζωή κάποιου που νοιώθει κενός, ανεκπλήρωτος. Η αναποφασιστικότητα τον έχει φέρει στα γόνατα, και νοιώθει ανίκανος να αντιδράσει. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, όπως ούτε σπάνια είναι και η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζεται. Και τα κοινωνικά προπετάσματα που χτίζει γύρω του με όποια τελευταία ρανίδα αξιοπρέπειας του έχει απομείνει, δεν θα κρατήσουν για πάντα. Όταν πέσουν, θα είναι εκτεθειμένος. Έχω πολλά πάθη για τα οποία πρέπει να απολογηθώ στην υπόσχεση που αποτελούσε ο εαυτός μου πολύ καιρό πριν. Μα όταν δεν γίνονται μαθήμα τα παθήματα που επιφέρουν, αγανακτάς και προσπαθείς απεγνωσμένα να "αναδυθείς" στην επιφάνεια, όπου φέγγει ο φάρος αυτής της υπόσχεσης, εκεί που σε κάλει σύσσωμη η ύπαρξη σου, με το μεθυστικό άρωμα της λύτρωσης να σε σέρνει από τις αισθήσεις σου. Και τότε ξεκινάει το ξεκαθάρισμα. Πετάς ότι σε βαραίνει, ότι σε κρατάει κάτω, και με όποιες εναπομείνασες δυνάμεις μπορείς να μαζέψεις, αρχίζεις επιτέλους το σχεδόν αδύνατο ταξίδι της επανόδου. Τραγικό δεν είναι να κάνεις λάθη, τραγικό είναι να μην κάνεις τίποτα για την διόρθωση τους. Και η ισοσκέλιση των αναγκών για το επόμενο, αγνώστου μήκους, διάστημα, δεν χωρά την παρουσία μου στο ΤΗΜΜΥμένο μας. Ίσως απογοητεύω κάποιους με την στάση μου και τις επιλογές μου, μα μεγαλύτερη είναι η δική μου απογοήτευση που δεν θα μπορώ να προσφέρω και να πέρνω, μέσα από το forum μας. Άλλωστε, υπάρχουν σχέσεις άρρηκτες, και σχέσεις που ακόμα δεν γίναν με άτομα από εδώ μέσα, και θα κάνω το κατά δύναμιν είτε για να διευρύνω τις μεν, είτε για να δημιουργήσω τις δε. Στα λόγια ήμουν πάντα καλός, ίσως γιατί η απουσία πράξεων εστίασε τις ικανότητες μου εκεί, αλλά θέλω να πιστεύω πως ήμουν σύντομος και περιεκτικός στα παραπάνω. Και τώρα πάω να κάνω το μπάνιο μου, wish me luck... Εις το επανιδείν, Ηλίας Title: Re: Πάθη και παθήματα. Post by: pmousoul on January 03, 2008, 22:24:32 pm Δεν κατάλαβα... τελικά τι έπαθες; Title: Re: Πάθη και παθήματα. Post by: 4Dcube on January 04, 2008, 00:58:25 am Η μεθεόρτια καταθλιπτική τάση σου χτύπησε την πόρτα, χ-μεκανους;
Πάντως δεν χρειάζεται η απολογία στην κοινότητα, η εξιλεωτική της αξία είναι πάντα προσωπική υπόθεση. Λέω στον εαυτό μου ότι οι θεραπείες για τα πάθη μου είναι προς όφελος των άλλων. Γιατί καταλαβαίνω μόνος μου τι όφελος θέλω να τους δώσω. Όταν συγχίζομαι, χτυπάω ίσια, κοφτά, σταθερά μπροστά. Πετυχαίνει! Title: deleted Post by: BOBoMASTORAS on January 04, 2008, 01:34:36 am deleted
Title: Re: Πάθη και παθήματα. Post by: Wanderer on January 04, 2008, 02:12:21 am Καλή τύχη.
Και τότε ξεκινάει το ξεκαθάρισμα. Πετάς ότι σε βαραίνει, ότι σε κρατάει κάτω, και με όποιες εναπομείνασες δυνάμεις μπορείς να μαζέψεις, αρχίζεις επιτέλους το σχεδόν αδύνατο ταξίδι της επανόδου. Τραγικό δεν είναι να κάνεις λάθη, τραγικό είναι να μην κάνεις τίποτα για την διόρθωση τους. Γιαπ, μακάρι όλοι να το πετύχουμε αυτό :) Δύσκολο, αλλά αναγκαίο κάποια στιγμή... διότι ο χρόνος πίσω δεν γυρνά :-\Title: Re: Πάθη και παθήματα. Post by: iouaki on January 04, 2008, 02:56:05 am Δεν κατάλαβα... τελικά τι έπαθες; Title: Re: Πάθη και παθήματα. Post by: vag on January 04, 2008, 03:51:53 am κρίμα
γράφεις καλά και λείπει αρκετά αυτό τον τελευταίο καιρό. Title: deleted Post by: BOBoMASTORAS on January 04, 2008, 03:53:29 am deleted
Title: Re: Πάθη και παθήματα. Post by: madmetal on January 04, 2008, 04:09:40 am Δεν είμαι αυτός που φώτισε σαν ήλιος τη ζωή σου,
εγώ είμαι γιος της λησμονιάς κι απάνω σου κρατήσου. Δεν είμαι αυτός που θες, δεν είμαι αυτός, δεν είμαι αυτός που θες. Δεν είμαι αυτός που προσκαλείς τη νύχτα σα φοβάσαι, εγώ είμαι αυτός που χάνεται κι αυτό να το θυμάσαι. Δεν είμαι αυτός που θες, δεν είμαι αυτός, δεν είμαι αυτός που θες. Title: Re: Πάθη και παθήματα. Post by: xristoforos_ on January 05, 2008, 22:52:25 pm @x: :)
ixic_ |