THMMY.gr

Topic που αφορά την επίλυση αποριών στις ασκήσεις του μαθήματος για τη χρονιά 2014-2015

Στην άσκηση 6.10 στο (iv) θέλω να ρωτήσω αν η συλλογιστική μου πορεία είναι σωστή?

• Bρίσκω μέση τιμή μετά το φίλτρο σε σχέση με το s(t)
• H κατανομή των r₁ & r₂ είναι και αυτή Gaussian.
• Βρίσκω Ε [r₁] & E[r₂] , Var[r₁] & Var[r₂]
• Φτιάχνω τη νέα Gaussian κατανομή
• Βρίσκω το σφάλμα σε κάθε τεταρτημόριο???

Καλό ακούγεται, έχει αρκετές πράξεις με τους πολλαπλασιασμούς και τις ολοκληρώσεις βέβαια. Οι διακυμάνσεις που λες λογικά θα ναι Νο/2, αφού τα άλλα είναι συγκεκριμένα σήματα. Αν δεις το βιβλίο βέβαια στους τύπους 6.80 και 6.117(από τον τελευταίο θα πρέπει να υπολογίσεις και το σφάλμα), θα αλλάξει το s_i,s_ij, η μέση τιμή δηλαδή. Θα έχει κάτι σχετικό με την συντεταγμένη r_ij και τα e0, e1.
Εσύ θα ολοκληρώσεις στις παλιές περιοχές που δεν διαχωρίζονται από τις μεσοκαθέτους των "καινούριων" σημείων και θα βγάλεις λογικά κάτι μεγαλύτερο.

Για την 6-12 κάτι λιγότερο καμένο από αυτό http://users.uoi.gr/alapatin/files/Lecture%201_presentation.pdf (σελ. 37) υπάρχει?

Χωρίς να χω δει πλήρως το pdf, τσέκαρε το συνημμένο...

Δε ξέρω τι βάση πήρες, αλλά αν θεωρήσεις 2 παλμούς μισής περιόδου, βγαίνουν άμεσα οι περιοχές απόφασης από τον αστερισμό (μεσοκάθετοι!). Ε, κι από κει διαισθητικά φαίνεται κι όλας ότι το s1 όπως τα χω πάρει, έχει μικρότερο χώρο από τα άλλα 2 για να φύγει εκτός.
Αν πάλι το θες αυστηρότερα από τη 6.117 αφαιρείς μεγαλύτερο κομμάτι στα s2,s3.

Σορρυ μαν γράψε λάθος...  ^facepalm^
την 6-13 εννοούσα...

Ερώτηση σχετικά με την γραμμική ανεξαρτησία των σημάτων:
Στο βιβλίο του Καραγιαννίδη, σελίδα 321, παράδειγμα 6.1, δεύτερο ερώτημα, ζητείται να εξεταστεί αν η κυματομορφή s(t) μπορεί να γραφεί σαν γραμμικός συνδυασμών των φ1(t), φ2(t), φ3(t). Στην σελίδα 323 όπου και δίνεται η απάντηση, εξετάζονται τα εσωτερικά γινόμενα <s, φn> (n=1, 2, 3), τα οποία πρoκύπτουν όλα μηδέν, οπότε η απάντηση είναι πως η s(t) δε μπορεί να γραφεί σαν γραμμικός συνδυασμός των φ1, φ2, φ3.
Η ερώτηση μου είναι η εξής: Αν τουλάχιστον ένα από τα εσωτερικά γινόμενα ήταν διάφορο του μηδενός, τότε η απάντηση θα ήταν ότι η s(t) μπορεί να γραφεί σαν γραμμικός συνδυασμός των φ1, φ2, φ3, ή ότι δεν θα μπορούσαμε να απαντήσουμε έχοντας μόνο αυτή την πληροφορία;
Η απορία προέκυψε αντιστοιχίζοντας τα σήματα στην γεωμετρική αναπαράσταση διανυσμάτων. Σκεφτείτε 2 διανύσματα μη παράλληλα μεταξύ τους, τα οποία δημιουργούν μία βάση στο επίπεδο. Αν φέρουμε ένα τρίτο διάνυσμα το οποίο ΔΕΝ είναι συνεπίπεδο με τα πρώτα 2 διανύσματα, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι και κάθετο με τα άλλα δύο, τότε το εσωτερικά γινόμενα του τρίτου διανύσματος με τα πρώτα δύο είναι διάφορο του μηδενός, ωστόσο το τρίτο διάνυσμα ΔΕ μπορεί να γραφεί σαν γραμμικός συνδυασμός των άλλων δύο, καθότι δεν είναι συνεπίπεδο με αυτά, αλλά έχει και μία συνιστώσα στην τρίτη διάσταση.

Δίκιο έχεις, το χε θίξει λίγο και στις ασκήσεις κάποιος. Θεωρητικά πρέπει να επαληθεύσεις ότι ο γραμμικός συνδυασμός που βρήκες ισούται με το διάνυσμα.

Έχει στις ασκήσεις (Ασκ. 5) ένα παράδειγμα για αυτό που λες με το ημίτονο και παλμούς.

Στο 2ο σετ ασκήσεων, 1η άσκηση: Αποδιαμορφωτής συσχέτισης.
Γιατί βγαίνει έτσι το r0 και δε σταματά στο Tb/2 ?
Το είχε εξηγήσει στο μάθημα, αλλά δε το σημείωσα.

Γιατί να σταματά; Έχεις συνάρτηση - ολοκλήρωμα 0 έως t. Δε προστίθεται καινούριο εμβαδόν γιατί μετά το T_b/2 η ολοκληρωτέα ποσότητα μηδενίζεται, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το προηγούμενο χάνεται. Θεωρητικά το διάγραμμα εκτείνεται μέχρι το άπειρο με σταθερή τιμή. Άλλωστε ολοκλήρωμα έως Tb/2= ολοκλήρωμα έως Τb= όσο βγαίνει.

Τώρα αυτό το δειγματοληπτείς στη στιγμή που πρέπει γιατί έτσι παίζει.

Εχει κανει καποιος στο 2ο θεμα το τελευταιο ερωτημα της 2ης προοδου 2013? Αυτο με την ανισωση του Ps?

Από τις ασκήσεις του βιβλίου αν κανείς έχει λύσει την 7-20, θα μπορούσε να δείξει την λύση.

Κάποια ολοκληρώματα φαίνονται πολύ τραβηγμένα στην δικιά μου...

Ευχαριστώ.

Μια άλλη ερώτηση στις διαφάνειες άσκηση 3 το (γ) (σελλίδα 13) του pdf:
http://alexander.ee.auth.gr:8083/eTHMMY/archive%5C183%5CdownloadFile%5C6076%5C7.%20Modulation_QAM_2.pdf

Λέει ότι:

Με παρατήρηση μπορούμε να δούμε πως το εκπεμπόμενο σήμα μπορεί να εκτιμηθεί με
την ανίχνευση ενέργειας στο διάστημα 0-Τ/2.

Πως στο καλό γίνεται αυτό?
Αφού μπορεί να έχω παραπάνω ενέργεια στο άλλο μισό μέρος ( Τ/2 - Τ ).

Ευχαριστώ σε όποιον απαντήσει!

Δε ξέρω τι ακριβώς εννοεί αλλά η ουσία είναι στο τελευταίο σχήμα στη σελ.14... Συμφωνείς ότι αυτό δουλεύει;

Γενικά, η ιδέα είναι ότι επειδή η h(t) του ενός φίλτρου είναι μετατοπισμένη κατά Τ/2 η h(t) του άλλου, αρκεί το ένα από τα δύο. Με τίμημα να κάνεις δειγματοληψία σε 2 τιμές βέβαια.

ok το έπιασα...

Κοπανούσα στο ολοκλήρωμα πουδίνει το r1 όρια {0} εώς {Τ/2}...
ευχαριστώ

μπορεί να εξηγήσει κάποιος από που προκύπτει ότι p=Q(d/2σ) στην 4η άσκηση της 7ης διαφάνειας των ασκήσεων για τα QAM?

http://prntscr.com/8gyvk2

https://en.wikipedia.org/wiki/Q-function

Εναλλακτικά ολοκληρώνοντας. Με την Q απλά παίρνεις την τιμή απο πίνακα αν θυμάμαι καλά.

Κατά προσσέγγιση δες το όριο ως μια ευθεία σε απόσταση d_min / 2 από το σημείο ενδιαφέροντος(s0), όπου d_min η ελάχιστη απόσταση των σημάτων (δες M-PSK). Η λύση γενικότερα θέλει γεωμετρία...