THMMY.gr

Μια βδομάδα νωρίτερα από το τετραήμερο κορύφωσης του Φεστιβάλ στην Αθήνα, θα διεξαχθούν οι κεντρικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη. Στις 12, 13 και 14 Σεπτέμβρη γίνεται το Φεστιβάλ ΚΚΕ - ΚΝΕ, σε ένα ξεχωριστό χώρο που συνδέεται με την ιστορία της πόλης και του κινήματος, στο Στρατόπεδο «Παύλου Μελά» στη Σταυρούπολη.

Το πρόγραμμα καθημερινά θα ξεκινάει στις 8 το βράδυ κι έχει ως εξής:
Παρασκευή 12 Σεπτέμβρη

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

    * Συναυλία Χάλκινα Γουμένισσας και Ζώρας
    * Συζήτηση για τα Βαλκάνια
    * Συναυλία Μ. Πασχαλίδη, Π. Θαλασσινό, Γ. Νέγκα

ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

    * Βιβλιοπαρουσίαση
    * Συναυλία Dilek Kots (Τουρκία)
    * Συναυλία Β. Κασούρα

ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

    * Συναυλία Χειμερινών Κολυμβητών
    * Συναυλία Δάρνακες

ΘΕΑΤΡΟΥ - ΣΙΝΕΜΑ

    * Θεατρικό από μετανάστες

Σάββατο 13 Σεπτέμβρη

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

    * Συναυλία Σ. Μπαλλάς
    * Αφιέρωμα στα 90 χρόνια ΚΚΕ
    * Συναυλία Β. Παπακωνσταντίνου, Χρ. Θηβαίος και Σ. Μπουλάς

ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

    * Γεωργιανό Χορευτικό
    * Συναυλία Αδελφοί Πρατσινάκη
    * Συναυλία Αγάθωνα

ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

    * Συζήτηση για τον αθλητισμό
    * Συναυλία Μαύρη Μαγιονέζα

ΘΕΑΤΡΟΥ - ΣΙΝΕΜΑ

    * Ποντιακό Θεατρικό
    * Σύγχρονος χορός

Κυριακή 14 Σεπτέμβρη

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

    * Ορχήστρα της ΚΝΕ
    * Συναυλία Δ. Νικολούδη και Α. Τατσιούλη
    * Ομιλία από το Γραφείο του ΚΣ της ΚΝΕ
    * Ομιλία από το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
    * Συναυλία Φ. Πλιάτσικα

ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

    * Συναυλία Σ. Λεωνάρδου και Π. Φορτούνα
    * Συναυλία Κ. Δοϊτσίδη (Παραδοσιακό Θρακιώτικο γλέντι)

ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

    * Συναυλία Blue Con ins Nasa Funk

ΘΕΑΤΡΟΥ - ΣΙΝΕΜΑ

    * Συζήτηση για την τέχνη με αφορμή το Μάη του ‘36
    * Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ

Στο τριήμερο των εκδηλώσεων συμμετέχουν δεκάδες νεανικά ερασιτεχνικά μουσικά και χορευτικά σχήματα. Στο χώρο θα λειτουργούν Βαλκανιούπολη, έκθεση βιβλίου και φωτογραφίας, παιδότοπος, εκθεσιακοί πολυχώροι, ταβέρνα κ.ά.


http://efestival.kne.gr/ (http://efestival.kne.gr/)

^wav^ ^wav^

Για όσους θα είναι Αθήνα....


   

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου

9:30 Διονύσης Τσακνής - Απόστολος και Ειρήνη Ψυχράμη

10:45 Φίλιππος Πλιάτσικας- Μύρωνας Στρατής- MCYinka- JoannaDrigo

 

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου

9:30 Παντελής Θαλασσινός - Γιώτα Νέγκα

10:30 Μανώλης Μητσιάς

11:30Μπάμπης Στόκας – Αφιέρωμα στο επαναστατικό τραγούδι

 

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου

9:30 Μίλτος Πασχαλίδης

10:30 BandaBassotti

11:45 Βασίλης Παπακωνσταντίνου- Σάκης Μπουλάς- Χρήστος Θηβαίος - Γιάννης Ζουγανέλης

 

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου

8:30 Χαιρετισμός του Γραμματέα του Κ.Σ. της ΚΝΕ Γιάννη Πρωτούλη

8:45 Ομιλία της Γενικής Γραμματέα της Κ.Ε. του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα.

9:30 Αφιέρωμα: “Λαϊκό κίνημα και λαϊκό τραγούδι” με τους Λάκη Χαλκιά,

Βαγγέλη Κορακάκη, Αγάθωνα, Τρίφωνο, Διονύση Τσακνή, Καλλιόπη Βέττα, Μάνο Ξυδούς

11:30 Λαυρέντης Μαχαιρίτσας-Δημήτρης Σταρόβας-Βασίλης Καζούλης.

 

ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου

9.30 “Τα κόκκινα τραγούδια” από τους Afaza-Ρύακα πυρός-Tumi

10.00 Παράσταση λαϊκού punk από τα “Τοξικά Απόβλητα”

10.45 “Κυνηγοί ονείρων”

11.30 οι “Encardia” σε τραγούδια της Κάτω Ιταλίας.

 

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου

9.30 “ Άσπονδοι”

10.00 “Κόκκινο με λίγο rock: το χρώμα της καρδιάς μας” από τον

Κ.Θεοδώρου και το σχήμα του

10.45 Φθηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό “HucumKollektiv-η αντανάκλαση μιας εποχής”

11.45 Ενδελέχεια

 

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου

9.30 Το rock της αμφισβήτησης από τους “Beautyandthebeasts”

10.15 “OiSTRO”

11.00 “Daddy’sWork”: ηλεκτρικό blues με επιρροές από τη μαύρη μουσική

τουαμερικάνικουνότου

11.45 MARAVEYASILEGAL – Ο Κωστής Μαραβέγιας με τη μπάντα του.

 

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου

9.30 Κάρμα

10.15 Αφιέρωμα στην blues με τους:

StreetdogBand

George and the Dukes

Small blues trap

Drifting Around

BluesCargo

11.45 Νίκος Ζιώγαλας –Οδυσσέας Τσάκαλος - Ζωή Παπαδοπούλου-1550

 

ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου

9:30 Χάλκινα Γουμένισσας

10:15 Δάρνακες

11:00 Πετρολούκας Χαλκιάς- Αντώνης και Θωμάς Κυρίτσης

 

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου

9:30 Οι “Γιάλα” σ` ένα ταξίδι απ’την Κρήτη στην υπόλοιπη Ελλάδα με

παλιούς και νέους ήχους.

10.30 Ορχήστρα Τρικάλων

11:30 Σούλα Βαζούρα

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου

9:30 Αφιέρωμα στο ρεμπέτικο της κατοχής και της αντίστασης

10:30 Δρόμος

11:30 Αγάθωνας

 

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου

9.30 Ποντοπόροι

11:00 Βαγγέλης Κορακάκης

 

Θεατρική Σκηνή 1

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου

Μέρα αφιερωμένη στο Γιάννη Ρίτσο με

8.00 Χορόδραμα βασισμένο στις “Γειτονιές του κόσμου” από την ομάδα χορού της ΚΝΕ

9.30 Μουσικό αφιέρωμα “Παρέλθοντες Χρόνου”

 

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου

8.00 “Το μεγάλο μας Τσίρκο” του Ιάκωβου Καμπανέλλη από τη θεατρική ομάδα του δήμου Κορυδαλλού

9.30 Παρουσίαση του έργου “Διόνυσος” του Μ. Θεοδωράκη από τους “Σημεία των καιρών” (Συναυλία)

10.30 Ευανθία Ρεμπούτσικα, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Έλλη Πασπαλά & η Ορχήστρα του Δρόμου

 

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου

8.00 «Η λέξη "πρόοδος" στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βισνιέκ από το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα

9.30 «Η δύναμη του λόγου που ξυπνάει συνειδήσεις μέσα απ` τη μουσική που δεν γνωρίζει σύνορα»- μουσική παράσταση από το ΤΡΙΦΩΝΟ

10.30 “Ιστορίες για κρουστά” με το Βασίλη Βασιλάτο

 

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου

7.00 Θεατρική παράσταση ΠΕΑΦΕ-ΚΝΕ για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ

9.30 Συναυλία “Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί” από τους “5η Εποχή”

10.15 Χορωδία Πολιτιστικού κέντρου “Ναζίμ Χικμέτ” από την Τουρκία

 

Θεατρική σκηνή 2

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου

8.00 Χοροθεατρική παράσταση «Αγριοτριαντάφυλλα-μυστήριον» από την ομάδα «Δρυός Τόποι» της Φιλοσοφικής Σχολής

 

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου

8.00 “Μυστήριο Μπούφ” του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ

 

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου

8.00 “Ο καλός στρατιώτης Σβέϊκ” του Γιάροσλαβ Χάσεκ από τη θεατρική σκηνή “Εκτός Σχεδίου” Καματερού

 

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου

 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Παράσταση παιδικού θεάτρου, Καραγκιόζης, κουκλοθέατρο, δρώμενα

Ακόμα :

Καθημερινά στο Χώρο του Ελεύθερου Δημιουργικού Χρόνου

    *

      Κατασκευή ψηφιδωτού και μάθημα από το Νίκο Ευγενίδη
    *

      Σεμινάρια κρουστών με το Βασίλη Βασιλάτο. Συμμετέχουν: EMPercus ensemble
    *

      Σεμινάρια fresco-νωπογραφία από την Εύα Μελά (Πέμπτη-Παρασκευή)

 


(http://efestival.kne.gr/wp-content/uploads/image/athina_programma_sel_4_5_6_7.jpg)

Τι θέλει να πει ο ποιητής με το "λαικό punk"?

punk συγκρότημα του οποίου τα μέλη είναι γραμμένα στην ΚΝΕ (ή στο Π.Α.ΜΕ.)






χοχοχ (χιούμορ ε, μη παρεξηγηθεί κανείς pls..)

εύχομαι να πάει πολύ καλά το φεστιβάλ.. δυστυχώς γίνεται πάντα μία περίεργη εποχή..  :-\

στη σχολή που είμαστε καμία εποχή δεν είναι καλή για τίποτα.... :P :(

....απαισιόδοξο ε? ;)

εντάξει, έχει μια δόση αλήθειας αλλά πάντα μπορεί να βρεθεί χρόνος για κάτι...  ;)

Πώς να κρυφτεί η αγωνία και ο φόβος της αστικής τάξης μπροστά στις δεκάδες χιλιάδες νεολαίων και εργαζομένων που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ; Πώς να επιτρέψουν να δοθεί έκταση και δημοσιότητα στα έντυπά τους για τα μηνύματα, το περιεχόμενο και τη μαζικότητα της μεγάλης αυτής παλλαϊκής πολιτικής και πολιτιστικής γιορτής; Ο φόβος τους δεν κρύβεται. Γι' αυτό «έκρυψαν» από τους αναγνώστες τους, έθαψαν, κοινώς «έκαναν - ακόμα μια φορά - γαργάρα», ότι από την περασμένη Πέμπτη, χιλιάδες νέοι, εργαζόμενοι, οικογένειες διαδήλωσαν, τραγούδησαν και φώναξαν με έναν ξεχωριστό τρόπο, για τη ζωή που τους αξίζει.

Δεν «είδαν», δεν «άκουσαν», δε «γνώριζαν». Σύμφωνα με σχεδόν όλα τα αστικά «ανεξάρτητα» και μη «καθοδηγούμενα» ΜΜΕ το Φεστιβάλ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αφιερωμένο στα 90 χρόνια του Κόμματος και στα 40 της Νεολαίας δεν έγινε ποτέ! Ολες οι εφημερίδες, που αποτελούν καπιταλιστική ιδιοκτησία, αντιμετώπισαν με τον ίδιο τρόπο το Φεστιβάλ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ: Από την Πέμπτη που ξεκίνησε η μεγάλη γιορτή των εργαζομένων και της νεολαίας, με τη συμμετοχή δεκάδων καταξιωμένων καλλιτεχνών και ερασιτεχνικών πολιτιστικών ομάδων και συγκροτημάτων, δεν έχει υπάρξει ούτε μισό ρεπορτάζ στις εφημερίδες που κατέχουν μεγάλοι καπιταλιστικοί όμιλοι της χώρας. Γι' αυτούς το Φεστιβάλ δεν αποτελεί «είδηση», για το λόγο ότι «είδηση» γι' αυτούς είναι μόνο ό,τι οδηγεί στην ύπνωση των λαϊκών στρωμάτων, στην «κοινωνική συναίνεση». Αυτήν υπηρετούν με συνέπεια και πάθος.

Στις κυριακάτικες εφημερίδες δε γράφτηκε ούτε μια λέξη. Με εξαίρεση 50 λέξεις στην «Ελευθεροτυπία», οι μισές από τις οποίες ήταν «αφιερωμένες» (σ.σ. με μαυρισμένα - μάλιστα - γράμματα) στο λεύκωμα που εξέδωσε το ΚΚΕ με σπάνιο φωτογραφικό υλικό από την 90χρονη Ιστορία του και διατίθεται στο Φεστιβάλ «στη μάλλον "τσουχτερή" τιμή των 100 ευρώ»! Αυτό θεώρησε σκόπιμο ο συντάκτης της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» να αναφέρει μέσα σ' αυτές τις λίγες λέξεις που έγραψε. Να σημειωθεί ωστόσο, ότι το λεύκωμα στο οποίο αναφέρεται πωλούνταν στο Φεστιβάλ 32 ευρώ...

Στις δευτεριάτικες εφημερίδες γίνεται αναφορά - πάντα εν συντομία - στην ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, χωρίς καν να γράφεται, ότι χαιρέτισε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Γιάννης Πρωτούλης. Επιπλέον δεν υπάρχει ούτε μια φωτογραφία από τη μαζικότατη συγκέντρωση. Προφανώς το... περιεχόμενο του «ρεπορτάζ» τους έπρεπε να συμβαδίζει και με τη μορφή του: Δηλαδή το απόλυτο «τίποτα». Σε αυτό είναι συνεπείς.

                                                                                                                                                                                                                          (Ριζοσπάστης 23/09/08)

Με μια μεγάλη πολιτική συγκέντρωση που άνοιξε με τον «Υμνο της ΚΝΕ» και έκλεισε με τις γροθιές υψωμένες και την «Τρίτη Διεθνή», κορυφώθηκε προχτές Κυριακή το Φεστιβάλ

Ηταν πραγματική κορύφωση η τελευταία μέρα για το Φεστιβάλ. Ηταν η μαζικότερη, η πιο «ζωντανή», με κάθε γωνιά της κόκκινης πολιτείας να γεμίζει κόσμο, ανθρώπους κάθε ηλικίας που συγκεντρώθηκαν εκεί για να γιορτάσουν τα 90 χρόνια του ΚΚΕ και τα 40 χρόνια της ΚΝΕ. Συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν την ιστορία της τάξης τους, να ακούσουν και να συζητήσουν για τη διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση, να δηλώσουν το «παρών» στους αγώνες που έρχονται.

Γιατί, η τιμή στα 90 χρόνια του ΚΚΕ δεν ήταν για το Φεστιβάλ απλώς μια αναδρομή στους μεγάλους αγώνες του λαού μας, μπροστάρης των οποίων υπήρξε το ΚΚΕ. Ηταν κυρίως μια γιορτή που επικέντρωνε στην πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, η επικαιρότητα και η ορθότητα της οποίας επιβεβαιώνεται από την Ιστορία. Ηταν μια γιορτή που «φώναζε» στον εργάτη και το νέο να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, τη δύναμη της τάξης τους και να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους.

«Κάντε το πρώτο βήμα σήμερα, μαζί μας, σε κοινή δράση, χωρίς να σας ζητάει κανείς να παραιτηθείτε από τις ιδιαίτερες απόψεις σας. Αύριο θα είναι τα πράγματα καλύτερα», κάλεσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, από το βήμα του Φεστιβάλ, συμπυκνώνοντας την ανάγκη σήμερα για κάθε νέο, για κάθε εργαζόμενο να πάρει τη θέση του στη μεγάλη κοινωνικοπολιτική συμμαχία, στο Μέτωπο που μπορεί να ανοίξει το δρόμο στο μέλλον.


Μεγάλη συγκέντρωση



Από τη γιγαντοοθόνη της Κεντρικής εξέδρας προβαλλόταν ως ντοκιμαντέρ η παρουσίαση του Λευκώματος για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ, που με τις εικόνες της από τις μάχες του Κόμματος και τα τραγούδια του αγώνα «ζέσταινε» το κλίμα πριν τη συγκέντρωση. Ο κόσμος από όλες τις μεριές του Φεστιβάλ συνέρεε στο γήπεδο.

Ενα «ποτάμι βουερό», με τις σημαίες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με το σφυροδρέπανο να «σχίζει» τον αέρα, έμπαινε και έμπαινε... «Εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία». Το πρώτο σύνθημα των προσυγκεντρώσεων δίνει τον τόνο.

Για την αταλάντευτη, αλύγιστη στάση του ΚΚΕ μιλούσε το ντοκιμαντέρ και το σύνθημα ανέβηκε αυτόματα στα χείλη των κομμουνιστών που περπατούσαν αποφασιστικά στην προσυγκέντρωση: «Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές».

Για την ανάγκη να κερδηθεί η νέα γενιά με την πολιτική και την ιδεολογία του ΚΚΕ, γιατί «ανθρώπινος δε γίνεται ο καπιταλισμός», μιλούσαν τα μεγάφωνα καλώντας στο βήμα τον Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Γιάννη Πρωτούλη. Και η συγκέντρωση τον υποδέχτηκε με το σύνθημα: «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός».

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε! Συνεχίζουν αργότερα τα μεγάφωνα για να καλέσουν στο βήμα τον Χουάν Κάρλος Μαρσάν Αγκιλέρα, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, και να τον υποδεχτεί ο κόσμος με το σύνθημα «Viva Cuba Sosialista»! Κι εκείνος με τη σειρά του δίνει τη θέση του στην Αλέκα Παπαρήγα.

Ηταν μια μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ, του Κόμματος που σαλπίζει τη νέα ελπιδοφόρα λαϊκή αντεπίθεση. Δεν ήταν μόνο η μαζικότητα, το στοιχείο που χαρακτήρισε το κεντρικό τετραήμερο του Φεστιβάλ. Ηταν και η αποφασιστικότητα. Αφού παρά τη βροχή, που ανάγκασε τους διοργανωτές να ματαιώσουν την πλειοψηφία των προγραμματισμένων εκδηλώσεων το Σάββατο και να ακυρώσουν αρκετές εκδηλώσεις της Κυριακής, ήταν πολλές δεκάδες χιλιάδες οι επισκέπτες που πέρασαν τις πύλες του το Σαββατοκύριακο. Με ομπρέλες και αδιάβροχα, έμπαιναν στο χώρο του Φεστιβάλ. Δεν τους πτοούσε η βροχή, δεν έκαναν πίσω ακόμα κι όταν ενημερώνονταν το απόγευμα του Σαββάτου για τη ματαίωση των συναυλιών...


Πραγματική προσφορά στον Πολιτισμό

Είχε τόσο μεγάλο πλούτο το Φεστιβάλ όλο το τετραήμερο! Ηταν τα ταμπλό του και τα περίπτερα, ήταν οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης στα 50 χρόνια της Κουβανέζικης Επανάστασης, ήταν οι χιλιάδες τίτλοι βιβλίων που μπορούσε κανείς να βρει στο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» κι ανάμεσά τους σε εξέχουσα θέση οι ειδικές εκδόσεις του ΚΚΕ για τα 90 του χρόνια.

Ηταν και πολλά άλλα που μπορούσε κανείς να βρει στο Φεστιβάλ και να ακουμπούν στα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του. Από τις όμορφες δραστηριότητες και τα παιχνίδια στον Παιδότοπο, τα σεμινάρια κρουστών και εικαστικών τεχνοτροπιών, τις εκθέσεις και τα μηνύματα των Θεραπευτικών Κοινοτήτων, μέχρι τις ιδιαίτερες «γευστικές δημιουργίες» των μεταναστών...

Με τα χρώματα και τους πίνακές του, με τα ποιήματα, τα θεατρικά και τις μουσικές του, το Φεστιβάλ ήταν μια γιορτή με ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η πολιτιστική παραγωγή του τόπου μας, μαζί με αξιόλογα δείγματα του πολιτισμού και άλλων λαών. Μια προσπάθεια του Φεστιβάλ που δεν έχει καμιά σχέση με τον κάλπικο κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου ή τον «πλαστικό», «προκάτ» πολιτισμό που υποστηρίζει, αλλά έχει να κάνει με το χαρακτήρα του ΚΚΕ, με την πολύχρονη προσφορά του και στον τομέα του Πολιτισμού. Γιατί όταν η τέχνη συνδέεται με το λαϊκό κίνημα, τότε πραγματικά μεγαλουργεί.

Ηταν παράλληλα και μια πλατιά συνάντηση διεθνιστικής αλληλεγγύης, με τις 61 αντιπροσωπείες κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων και νεολαιών από όλο τον κόσμο στην όμορφη Διεθνούπολη. Με τους χαιρετισμούς των αντιπροσώπων στις εξέδρες, εμβόλιμα στο πρόγραμμα όλο το τετραήμερο, να φωνάζουν «Viva!» για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ και το πλήθος να μην περιμένει τη μετάφραση για να χειροκροτήσει. Γιατί στην υψωμένη γροθιά του συντρόφου, ακόμα κι αν είναι από την άκρη του κόσμου, δε χρειάζεται μετάφραση.

Μ' όλα αυτά τα στοιχεία, το Φεστιβάλ που κορυφώθηκε, έδωσε τη σκυτάλη στις επόμενες εκδηλώσεις τιμής των 90 χρόνων του ΚΚΕ, στην προσυνεδριακή διαδικασία για το 18ο Συνέδριο του Κόμματος, στον αγώνα που θα δώσουν οι κομμουνιστές μπροστά στις επικείμενες ευρωεκλογές, σ' όλους τους αγώνες που έρχονται.






Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Φεστιβάλ ΚΚΕ - ΚΝΕ

«Στις προσπάθειες της αστικής τάξης να επαναφέρει το ντέρμπι του δικομματισμού ή ένα μεσοδιάστημα κυβερνήσεων συνεργασίας κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς απαντάμε "μη σταματάτε", "αποδυναμώστε τα αστικά κόμματα", "μην ψάχνετε για διαφορές". Η μόνη ουσιαστική διαφορά είναι ο μεταξύ τους εγωιστικός και ιδιοτελής ανταγωνισμός για το ποιος θα είναι στο κυβερνητικό τιμόνι. Στερήστε τους από αριστερά ή δεξιά αναχώματα».

Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην ομιλία της στο Φεστιβάλ ΚΚΕ - ΚΝΕ, την περασμένη Κυριακή, το βράδυ. Παραθέτουμε, στη συνέχεια, την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Σας καλωσορίζουμε στο Φεστιβάλ που φέτος οργανώνεται από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, για να τιμήσουμε διπλή επέτειο, τα 90χρονα του Κόμματος, τα 40χρονα της Νεολαίας.

Καλωσορίζουμε τις αντιπροσωπείες των 61 Κομμουνιστικών, Εργατικών Κομμάτων και Κομμουνιστικών Νεολαιών που γιορτάζουν μαζί μας, τιμούν τον προλεταριακό διεθνισμό, τη διεθνιστική αλληλεγγύη. Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη μας προς τα ΚΚ και τους λαούς που αγωνίζονται κατά του ιμπεριαλισμού, υπέρ του σοσιαλισμού. Διατυπώνουμε την αναγκαιότητα της πιο στενής δράσης και συνεργασίας, της χάραξης ενιαίας στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.


Χαιρετίζουμε όλους εκείνους που με κέφι, με πρωτοτυπία, με πάθος έχτισαν αυτό το Φεστιβάλ, του έδωσαν το ιδιαίτερο χρώμα μιας μεγάλης διπλής επετείου. Εργάτες, καλλιτέχνες, εθελοντές και εθελόντριες.




Τίποτα, ποτέ, δε φόβισε το ΚΚΕ


Το ΚΚΕ, σε όλη τη διαδρομή του, δε φοβήθηκε κάτω από τις πιο σκληρές συνθήκες να προβάλλει θέσεις που η εξουσία δίωκε μέχρι και την ποινή του θανάτου και η κοινωνία δεν ήταν ακόμη έτοιμη να τις δεχτεί.

Πολιτικό θάρρος χρειαζόταν να καταγγείλεις τη Μικρασιατική εκστρατεία σε μια περίοδο που ο μεγαλοϊδεατισμός βασίλευε και διαιρούσε λαούς-θύματα.

Ζωτικής σημασίας ήταν η πρωτοβουλία του ΚΚΕ, που ενώ είχε δεχτεί συντριπτικά χτυπήματα από τη βασιλομεταξική δικτατορία, ανέλαβε τα ηνία του αντιστασιακού αγώνα, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τις ταξικές επιθέσεις και προβοκάτσιες των δοσίλογων, των Βρετανών συμμάχων.

Οι νέοι και νέες, τα παιδιά δε διδάσκονται ότι από την πρώτη στιγμή της ιταλογερμανικής κατοχής ο αστικός πολιτικός κόσμος κράτησε διαφορετική στάση από το ΚΚΕ. Ενα τμήμα του συνεργάστηκε ανοιχτά με τον κατακτητή, ένα άλλο πήγε στην Αίγυπτο προετοιμαζόμενο να παρεμποδίσει την ολοκλήρωση της νίκης των δυνάμεων της αντίστασης στο επίπεδο της εξουσίας. Τα κατάφερε αξιοποιώντας την έλλειψη επεξεργασμένης στρατηγικής του κινήματος και πιο ειδικά του Κόμματος. Και αυτή όμως η στιγμή, που δε σταθήκαμε στο ύψος των ευθυνών, δεν είχε καμία σχέση με προδοσία και ιδιοτέλεια. Αν το δικό μας λάθος ήταν ο μη υπολογισμός του πραγματικού συσχετισμού δύναμης και οι αυταπάτες για τη στάση των συμμάχων και του αστικού πολιτικού κόσμου, η δική τους επιλογή δεν ήταν προϊόν απειρίας ή λάθους. Στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, στο Λονδίνο, όλοι τους έμειναν συνεπείς στην τάξη τους, ήθελαν να τσακίσουν μέχρι και την τελευταία του ρίζα το δέντρο της αντίστασης.


Και το έκαναν με φωτιά και με τσεκούρι σε βάρος εκείνων που πήραν το δρόμο της αντίστασης όταν αυτοί καλοπερνούσαν στο εξωτερικό.

Να γιατί φέτος στα 90χρονα αποδώσαμε ξεχωριστή τιμή στο νέο αντάρτικο που γεννήθηκε μετά την απελευθέρωση και ως το 1949, τον αγώνα του ΔΣΕ, που αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα τον 20ό αιώνα, αγώνας αντιιμπεριαλιστικός και διεθνιστικός. Από τη μια μεριά σήκωσε ανάστημα η ένοπλη μαζική πάλη και από την άλλη μεριά υψώθηκε η βία των μηχανισμών και των κυβερνήσεων των λεγόμενων δεξιών και φιλελεύθερων κομμάτων, που στο πλευρό τους είχαν τη δύναμη των όπλων του αμερικάνικου και εγγλέζικου ιμπεριαλισμού.

Ας αναλογιστούμε τη μεγάλη σημασία που είχε το 1974 η τολμηρή και σωστή θέση του Κόμματος ότι η μετάβαση από τη δικτατορία στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία έγινε με συναλλαγή.

Ας θυμηθούμε την προειδοποίηση του Κόμματος για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου στα Βαλκάνια από την αρχή της 10ετίας του '90, όταν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις έτριβαν τα χέρια τους λέγοντας ότι η ανθρωπότητα μπαίνει στη λεωφόρο του εκδημοκρατισμού, της ευημερίας, της ειρήνης.

Είμαστε υπερήφανοι γιατί, στην πιο δύσκολη περίοδο για το σοσιαλιστικό σύστημα και το κομμουνιστικό κίνημα, όταν τα "ποντίκια", στελέχη και αρχηγοί, "εγκατέλειπαν το καράβι", εμείς μιλούσαμε για νίκη της αντεπανάστασης. Υπερασπιστήκαμε το ρόλο και την προσφορά του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα, την ιστορική αναγκαιότητά του, το γεγονός ότι η εποχή μας παραμένει εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.



Το 1991 δε σταθήκαμε απλά στο ύψος των περιστάσεων όταν αποφύγαμε την εθελοντική διάχυση, άρα αυτοδιάλυση, του Κόμματος στον τότε Συνασπισμό της Αριστεράς. Το σημαντικό είναι ότι κρατήσαμε την ιστορική συνέχεια του ΚΚΕ, δε χάθηκε ούτε μια μέρα χωρίς να παρεμβαίνουμε στους καθημερινούς αγώνες.

Αν και λαβωμένοι βρεθήκαμε ετοιμοπόλεμοι να διαφωτίσουμε, να πάρουμε πρωτοβουλίες αγώνα καθώς η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ψηφίστηκε από όλους πλην ΚΚΕ, άνοιγε το πράσινο φως για να περάσουν στη ζωή τα πρώτα βάρβαρα μέτρα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Την κατάλληλη στιγμή, σε αντίθεση με το ρεύμα, διακηρύξαμε ότι ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να φοβάται μια ασταθή αντιλαϊκή κυβέρνηση, ένα ασταθές αντιλαϊκό πολιτικό σύστημα, αλλά να επιδιώκει το αδυνάτισμα και την αστάθειά του, πάντα βέβαια με τα καταλυτικά χτυπήματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος με στόχο την τελική αντεπίθεση.

Μήπως δεν είναι σημαντικό ότι το ΚΚΕ ανοιχτά και καθαρά προειδοποίησε το λαό ότι δεν πρέπει να καταδικάσει, μόνο, την εναλλαγή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά να πάει πιο πέρα, να θωρακιστεί από τα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού με κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή κυβέρνηση;


Αναντικατάστατη η προσφορά και ο ρόλος του

Από όλη τη διαδρομή μας βγαίνει το συμπέρασμα: Ποτέ, σε καμία περίπτωση, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, δε δικαιολογείται να μη διασφαλίζεται η αυτοτελής δράση του Κόμματος, η ύπαρξη οργανωμένων δυνάμεων παντού, όπου μπορεί, με οποιοδήποτε κόστος σε θυσίες. Με προϋπόθεση ότι βαδίζουμε με επεξεργασμένη στρατηγική και τακτική που δεν υποθηκεύει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης στις προσωρινές επιτυχίες ή στις αποτυχίες και δυσκολίες του αγώνα.




Κανένα πολιτικό σχήμα ριζοσπαστικό και αν υπάρξει, δεν μπορεί να υποκαταστήσει το ρόλο και την προσφορά του Κομμουνιστικού Κόμματος οργανωμένου πριν απ' όλα στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους. Το ίδιο ισχύει και για την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας. Η περίπτωση του 1958 δεν πρόκειται να επαναληφθεί, με τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων και τη διάχυσή τους σε ευρύτερο αριστερό σχήμα. Η αυτοτελής ιδεολογική πολιτική οργανωτική παρουσία του ΚΚΕ είναι εγγύηση και για τη συγκρότηση και αντοχή της πολιτικής συμμαχίας που προτείνουμε, του κοινωνικοπολιτικού Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου. Αλλωστε, το δικαίωμα της αυτοτέλειας το αναγνωρίζουμε και στους συμμάχους.

Γνώρισμα του ΚΚΕ είναι ότι λειτουργεί σαν ένα είδος ισχυρού γεωτρύπανου που πρέπει να μπαίνει όλο πιο βαθιά στη γη, να ρίξει το σπόρο των πιο νέων, πρωτοπόρων, ακόμα και ασυνήθιστων, ιδεών, ώσπου να γίνουν ένα θεόρατο δέντρο για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνική ισότητα, για την ισότητα των δύο φύλων, για τον εργατικό διεθνισμό, για το ρόλο της επιστήμης στην υπηρεσία του λαού.

Δεν είμαστε απλώς το Κόμμα που έχει στο κέντρο της προσοχής του τους ανθρώπους του μόχθου, είμαστε το Κόμμα που στους ανθρώπους αυτούς βλέπει την πρωταγωνιστική δύναμη παραγωγής του πλούτου, την πρωταγωνιστική δύναμη της απελευθέρωσης της κοινωνίας από κάθε μορφής εκμετάλλευση. Στο πρόσωπο της πλειοψηφίας της νεολαίας βλέπουμε την αυριανή γενιά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων που θα σηκώσει το βάρος των μεγάλων ριζικών αλλαγών, των κοσμογονικών αλλαγών. Ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα από εμάς.


Μαχητές του ιστορικά επίκαιρου κι αναγκαίου



Το ΚΚΕ δίνει βάρος και έμφαση στους καθημερινούς αγώνες, σ' αυτό που βασανίζει και ταλαιπωρεί τη λαϊκή πλειοψηφία. Ταυτόχρονα, έχει το χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι προσπαθεί και το πετυχαίνει, άλλοτε καλύτερα άλλοτε λίγο καλύτερα, να γίνει ο μαχητής αυτού που είναι ιστορικά επίκαιρο και αναγκαίο, ανεξάρτητα από τους συσχετισμούς που επικρατούν μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή ή φάση. Οι αστοί, οι κάθε λογής μοιρολάτρες οπορτουνιστές, ενδιαφέρονται μόνο να αλλάξουν τα πιόνια στη σκακιέρα της αστικής διακυβέρνησης.

Αντιπροσωπεύουμε σε όλη τη διαδρομή μας το ρεαλισμό της μαχητικής απειθαρχίας και ανυπακοής στα κελεύσματα της υποταγής και συμμόρφωσης, το ρεαλισμό της αντίστασης, της αντεπίθεσης, απέναντι στο δήθεν ρεαλισμό της συμμόρφωσης και του εκφοβισμού, της εξαγοράς και της ρουσφετολογίας. Αυτή η στάση δεν έχει καμία σχέση με τη μικροαστική ανυπομονησία και τον καιροσκοπισμό άλλων δυνάμεων.

Το ΚΚΕ δεν ψάχνει για νεολογισμούς, δεν αλλάζει τους επιστημονικούς όρους που αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένο περιεχόμενο και στη σύγχρονη πραγματικότητα. Δεν αναζητούμε υποκριτικά καινοτομίες.

Επιδιώκουμε να δείξουμε ποιο είναι το επίκαιρο καθήκον που ανταποκρίνεται στην αντικειμενική πραγματικότητα και στην κίνησή της προς τα εμπρός, στην αναγκαιότητα να λυθούν τα προβλήματα.


Ρεαλιστικό είναι αυτό που μπορεί να πετύχει ο λαός όταν ξέρει να χρησιμοποιεί τη δύναμή του, όταν ρισκάρει να αλλάζει τους συσχετισμούς αντί να ρισκάρει να ζει κάτω από το βάρος αρνητικών συσχετισμών.

Τι είναι σήμερα επίκαιρο και ρεαλιστικό;

Στο ερώτημα αυτό το ΚΚΕ απαντά με το Πρόγραμμά του, με τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, που συνδυάζουν την προβολή της υπεροχής του συστήματος με την κριτική αποτίμηση λαθών που έγιναν κατά την πορεία της οικοδόμησης. Αυτό πονάει τον αντίπαλο, που δεν έχει τίποτε καινούριο να πει παρά αυτό που είπε από την πρώτη στιγμή της νίκης της Μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης. Ο,τι και να είπε ένα πράγμα εννοούσε και εννοεί ως σήμερα, ότι δε συμβιβάζεται με την αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Αυτή είναι η διαφορά μας, ας αναμετρηθούμε εκεί, ας αφήσουμε την καραμέλα της σταλινολογίας, της Γιάλτας και ό,τι άλλο έχουμε ακούσει κατά κόρον.

Στο ερώτημα "πώς θα βγούμε από τα αδιέξοδα" απαντάμε με την πρόταση της κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας που παίρνει υπόψη το συσχετισμό δύναμης, τις διαφορές των συμμάχων στο ζήτημα του σοσιαλισμού. Με τις προτάσεις μας για όλα τα προβλήματα που απασχολούν σήμερα, με την πάλη να επιβάλουμε κάποιες λύσεις σήμερα, έστω και μερικές, προσωρινές. Αλλά δε μένουμε εδώ, γιατί ο καθημερινός αγώνας, σήμερα, περισσότερο από χτες, πρέπει να κατευθύνεται προς την ανατροπή και τη νίκη της λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας.


Στα ρήγματα που έχει υποστεί το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής εμείς απαντάμε με το κάλεσμα να το φέρουμε σε πλήρη, ολοσχερή αδυναμία.

Στις προσπάθειες της αστικής τάξης να επαναφέρουν το ντέρμπι του δικομματισμού ή ένα μεσοδιάστημα κυβερνήσεων συνεργασίας κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς απαντάμε "μη σταματάτε", "αποδυναμώστε τα αστικά κόμματα", "μην ψάχνετε για διαφορές". Η μόνη ουσιαστική διαφορά είναι ο μεταξύ τους εγωιστικός και ιδιοτελής ανταγωνισμός για το ποιος θα είναι στο κυβερνητικό τιμόνι. Στερήστε τους από αριστερά ή δεξιά αναχώματα.

Καμία εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του οπορτουνισμού που προσπαθούν να κολακέψουν το λαό, να τον παραπλανήσουν με δήθεν αριστερές κυβερνήσεις, δίχως καμία διάθεση να πλήξουν την εξουσία των μονοπωλίων στην οικονομία.


Ανασύνταξη του κινήματος, δύναμη στο ΚΚΕ

Ανασύνταξη και αναγέννηση του εργατικού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό. Δώστε δύναμη στο ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν συμφωνείτε σε όλα μαζί του, για να γίνει πιο δυνατό το λαϊκό κίνημα. Χειραφέτηση συνείδησης από τη στρατηγική των μονοπωλίων. Απαλλαγή από κάθε πνεύμα φόβου και μοιρολατρίας απέναντι στον ευρωμονόδρομο και στις αμερικανοΝΑΤΟικές δεσμεύσεις.

Ο αντίπαλος δεν είναι παντοδύναμος. Δεν έχει σήμερα τα ίδια όπλα να διαχειρίζεται την κρίση, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε χτες. Οι προβληματισμοί, που γίνονται για εθνική, περιφερειακή ή παγκόσμια διακρατική διαχείριση της κίνησης κεφαλαίων στη χρηματαγορά, δεν είναι αποτελεσματικοί, καθώς έχει γίνει μεγάλη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση σε συνθήκες απελευθερωμένης αγοράς. Είναι ενδεχόμενο να χτυπήσει συγχρονισμένη κρίση στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, όπως είναι ενδεχόμενο να προηγηθεί οικονομική κρίση στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες βαλκανικές οικονομίες. Τότε η επίθεση σε βάρος των λαών θα είναι ακόμη χειρότερη. Πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι.

Το αστικό πολιτικό σύστημα, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, δηλαδή ο ιμπεριαλισμός, έχει προ πολλού χάσει την όποια δυνατότητα και ικανότητα είχε να κάνει ορισμένες παραχωρήσεις που οδηγούσαν σε σχετική ή και σε ορισμένες φάσεις απόλυτη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Σήμερα έχει γίνει πιο αντιδραστικός και βάρβαρος, και δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω.

Το περισσότερο που μπορεί να δώσει στον άνεργο νέο, στην άνεργη γυναίκα είναι μια προσωρινή και κακοπληρωμένη θέση στα προγράμματα STAGE για 5-9 μήνες, μια θέση μερικής απασχόλησης σε έναν εργολάβο που μάλιστα λειτουργεί χωρίς κανέναν κανόνα διαφύλαξης της εργασιακής ασφάλειας. Και αφού εξασφαλίσει να κάνει ο νέος και η νέα χίλιες μετάνοιες και τεμενάδες στον εργοδότη, στο κόμμα, στο βουλευτή, στο δήμαρχο και το νομάρχη.

Τι μπορεί να δώσει στο νέο ζευγάρι; Τη δουλεία των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, τα εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, και από πάνω να ακούνε συμβουλές από τους τραπεζίτες ότι δεν πρέπει να δανείζονται υπερβολικά. Και από πάνω να ψάχνει για μια θέση στο νηπιαγωγείο ή τον παιδικό σταθμό, να διαλέγει ανάμεσα στα υψηλά τροφεία του δημοτικού παιδικού σταθμού ή τα πιο υψηλά του ιδιωτικού.

Τι μπορεί να προσφέρει στην αγρότισσα που δεν τη συμφέρει να καλλιεργεί, όταν αυτή και ο άνδρας της διώχτηκαν από τη γη τους; Να φτιάχνει μαρμελάδες προσπαθώντας να σπάσει το εμπάργκο των πολυκαταστημάτων, ο δε αγρότης να δουλεύει σε τρεις δουλειές για να βγάζει ένα μεροκάματο. Να δουλεύουν ευκαιριακά, σε άθλιες συνθήκες, στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, παρακαλώντας να μαζέψουν 101 ένσημα για να μπουν στο ταμείο ανεργίας.

Τι μπορεί να δώσει στον αυτοαπασχολούμενο, μικρό επαγγελματία, όταν η μερίδα του λέοντος του τζίρου πάει στα πολυκαταστήματα;

Ποια απάντηση μπορεί να δώσει στην έλλειψη κοινωνικών υποδομών; Την πολιτική "ανταποδοτικότητας". Δηλαδή, πλήρωσε και πάλι πλήρωσε για να πάρεις. Θέλεις δρόμους που να μην είναι σκοτώστρες; Πλήρωσε διόδια. Θέλεις σπίτι με αντισεισμική θωράκιση; Πληρώνεις ακριβά το τετραγωνικό. Θέλεις καθαρές παραλίες περιβαλλοντικά αναμορφωμένες; Τότε συναίνεσε να τις αρπάξουν για ένα κομμάτι ψωμί οι επιχειρηματίες και εσύ πλήρωνε την είσοδο, το ντους, την ξαπλώστρα.

Αποκορύφωμα το σκάνδαλο των μεγαλομοναστηριών να αρπάζουν γη και να διεκδικούν λίμνες με τις υπογραφές υπουργών, να διεκδικούν τίτλους που τους παραχώρησαν πριν 500 και πάνω χρόνια κατακτητές.

Τι μπορεί να δώσει το σύστημα, τα κόμματα εξουσίας σε ένα νέο που θέλει να μορφωθεί; Ενα σχολείο που αδειάζει τις τσέπες των γονιών και το μυαλό των νέων. Ενα πλήθος δήθεν εναλλακτικών λύσεων πληρωμένης και υποβαθμισμένης επαγγελματικής κατάρτισης για σύγχρονους δούλους της εργασίας.

Τι μπορεί να δώσει στους εργαζόμενους που θέλουν να απολαύσουν την τρίτη ηλικία με ηρεμία και ασφάλεια; Τη δυνατότητα να πάρουν λίγα ευρώ παραπάνω σύνταξη αν δουλέψουν μέχρι τα 67 και γιατί όχι μέχρι τα 71; Και από εκεί και πέρα μοναχική δύσκολη ζωή, ή μαύρη ζωή σε αποθήκες για ηλικιωμένους που κοστίζουν και αυτές. `Η να παρακαλείς τον δήμαρχο για να σου στείλει έστω και μια μέρα μια κακοπληρωμένη ή και απλήρωτη εργαζόμενη στο πρόγραμμα "Βοήθεια στο σπίτι".


Η εξουσία των μονοπωλίων δε γίνεται ανθρώπινη

Η αστική τάξη και τα κόμματα που την υπηρετούν, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αξιοποίησαν και αξιοποιούν, σκανδαλωδώς, τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης και προγράμματα, προπαντός την πείρα των ευρωπαϊκών φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, μοιράζοντας απλόχερα χρήματα, βγαλμένα από το μόχθο των λαών για να δυναμώσει και να διευρυνθεί η εργατική αριστοκρατία. Λαδώνουν προκλητικά, δίνουν απλόχερα μίζες. Αμείβουν εκπροσώπους συνδικαλιστικών οργανώσεων και πολιτικών κομμάτων που συναινούν ή προσχωρούν στη συναίνεση. Δείχνουν γαλαντομία στις στημένες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ώστε να διαμορφωθεί με ασφάλεια ένα στρώμα βολεμένων που προπαγανδίζουν την υποταγή με αριστερά και συντηρητικά εκσυγχρονιστικά συνθήματα. Μοιράζουν απλόχερα χρήματα και προνόμια σε ορισμένα ανώτερα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, για να οργανωθεί η συμμαχία της αστικής τάξης, για να διαβρωθούν συνειδήσεις, να παρεμποδίσουν τη συμμαχία των αντιμονοπωλιακών κοινωνικών δυνάμεων.

Στηρίζεται απλόχερα ο οπορτουνισμός και ταυτόχρονα πιέζεται προς τη μια ή άλλη κατεύθυνση ανάλογα με τις ανάγκες της συγκυρίας. Πότε να γίνει κυβερνητικό δεκανίκι, πότε αντιπολιτευτικό ανάχωμα απέναντι στο ΚΚΕ και στο εργατικό κίνημα. Οσο ανεβαίνουν οι αντιπολιτευτικές κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ τόσο γίνεται ολοφάνερο ότι η πρότασή του ούτε τον πονοκέφαλο των εργαζομένων δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Οι προτάσεις του είναι ένα τρύπιο σωσίβιο.

Η αστική τάξη και τα επιτελεία της δε θα διστάσουν να ρίξουν στη βορά του λαού ακόμα και στελέχη τους που υπηρέτησαν το σύστημα χρόνια και χρόνια, αν χρειαστεί να βγάλουν από πάνω τους τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Σκάνδαλα βγαίνουν και θα βγαίνουν στη φόρα για πολύ, όσο χρειάζεται για να καλλιεργηθεί η πλανερή αντίληψη ότι αν φύγουν από τη μέση οι κλέφτες η εξουσία των μονοπωλίων μπορεί να γίνει ανθρώπινη, κοινωνική, φιλεργατική.


Τι μπορεί να δώσει το ΚΚΕ σήμερα στο λαό;

Κατ' αρχήν αυτό που οι εργαζόμενοι και η νεολαία ξέρουν πολύ καλά, ότι είμαστε σταθεροί και αταλάντευτοι μαχητές στο πλευρό της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, της νεολαίας, των γυναικών, των μεταναστών. Εγκαιρα ενημερώνουμε, βλέπουμε και διαβλέπουμε, προειδοποιούμε.

Δε φοβόμαστε, αντέχουμε τις δυσκολίες, δεν υποχωρούμε, δεν προδίδουμε, δε διαψεύδουμε προσδοκίες.

Δεν πρόκειται να κοροϊδέψουμε κανέναν ότι υπάρχουν έξυπνες λύσεις, χωρίς το λαϊκό αγώνα, χωρίς τις λαϊκές θυσίες.

Στην πρότασή μας για συμμαχία δίνουμε κοινωνική και πολιτική ταυτότητα με βάση αντικειμενικές δυνάμεις και όχι συνθήματα, αφηρημένα οράματα και υποκειμενικούς αυτοπροσδιορισμούς.

Η συμμαχία που προτείνουμε εδράζεται στα κοινά συμφέροντα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς. Σ' αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις συμπεριλαμβάνουμε και τους μετανάστες που εργάζονται στη χώρα μας, είτε έχουν είτε δεν έχουν νομιμοποιηθεί.

Εξειδικεύουμε τη συμμαχία σε ειδικά προγράμματα δράσης για τη νεολαία και τις γυναίκες που ανήκουν ή προοπτικά εντάσσονται σ' αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις.

Την εδραιώνουμε και την επεκτείνουμε και στο επίπεδο της πολιτικής συμμαχίας. Σήμερα αυτή φαίνεται πιο δύσκολη αλλά αυτό είναι ζήτημα συσχετισμού. Οι συσχετισμοί αλλάζουν με τη θέληση και τη δράση του λαού. Οσο πιο γρήγορα απεγκλωβιστούν λαϊκές δυνάμεις από την ηττοπάθεια και την επιρροή της στρατηγικής των μονοπωλίων, τόσο πιο γρήγορα θα επέλθουν αλλαγές και στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων. Αλλαγές ουσιαστικές και όχι μόνο στη μορφή, όπως έγινε στο παρελθόν, όταν η ΝΔ αντικατέστησε την ΕΡΕ, το ΠΑΣΟΚ την Ενωση Κέντρου. Κάτω από το βάρος θετικών εξελίξεων στο κίνημα και στη λαϊκή συνείδηση, είναι δυνατό να εμφανιστούν νέα πολιτικά σχήματα που θα προσανατολίζονται σε ρήξη με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Τότε και δική μας ευθύνη είναι να ανταποκριθούμε. Είναι και δικό μας θέμα να βοηθήσουμε, όμως δεν εξαρτώνται τα πάντα από εμάς.

Βάση της συμμαχίας είναι η αντίθεση και η ρήξη με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, κατά συνέπεια και με τα κόμματα που τα υπηρετούν. Δεν απαιτούμε συμφωνία με το σοσιαλισμό, ταύτιση με την ιδεολογία του ΚΚΕ. Εκτιμάμε όμως ότι η προοπτική της λαϊκής εξουσίας μπορεί να αποτελέσει κοινό τόπο, ώστε η συμμαχία να εγγυηθεί αλλαγή κατεύθυνσης, άλλο δρόμο ανάπτυξης, φιλεργατικό, φιλολαϊκό, χωρίς τις δεσμεύσεις που επιβάλλουν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Δε γίνεται να υπηρετεί κανείς δύο αφεντάδες, επαναλαμβάνουμε ή το λαό ή τα μονοπώλια.

Μερικοί καλοπροαίρετα ρωτάνε μήπως σήμερα που τα προβλήματα των εργαζομένων οξύνονται, σήμερα που αισθανόμαστε ένα ασφυκτικό αδιέξοδο, μήπως είναι καλό, να συμφωνήσουν κάποια κόμματα, ή κάποια κινήματα σε 3-4 βασικά προβλήματα και ας αφήσουν τα υπόλοιπα για το μέλλον;

Μα αν σήμερα τα οξυμένα προβλήματα ήταν μόνο 3-4 ή και 5-6 τότε ίσως δε θα μιλούσαμε για ασφυξία και αδιέξοδα. Υστερα, ακόμα και αν αυθαίρετα ξεχωρίσουμε κάποια προβλήματα, αψηφώντας πολλά άλλα, μήπως και τότε μπορεί να υπάρχει συμφωνία, λόγου χάρη, με το ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υπάρχουν ξεκρέμαστα προβλήματα, που δεν είναι απόρροια μιας γενικής πολιτικής γραμμής που σήμερα μάλιστα χαράσσεται σε όλα τα ζητήματα σε εθνικό και διακρατικό επίπεδο. Υπάρχουν προβλήματα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων, της μικρομεσαίας αγροτιάς. Υπάρχει το πρόβλημα των συνεπειών από τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, τις ιδιωτικοποιήσεις, την απελευθέρωση της αγοράς, των συνεπειών από τις δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, των ελληνοαμερικανικών συμφωνιών που έχουν συνέπειες στο πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό πεδίο, στο πεδίο των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών.
Τι να αφήσουμε απέξω;

Μια συμφωνία αντιπολίτευσης είναι στην ουσία και μια συμφωνία πιθανής διακυβέρνησης, ή, με τη δική μας αντίληψη, πολιτικής εξουσίας. Μια κυβέρνηση, όποια μορφή και να έχει, υποχρεώνεται να χαράξει μια συνολική στρατηγική που σε γενικές γραμμές απαντά στο ζήτημα: `Η με τα μονοπώλια ή με το λαό, ή με τον ιμπεριαλισμό ή με το λαό. Η Ελλάδα δε θα γίνει Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, των χαμένων ελπίδων, με τη συμμετοχή και τη συναίνεση του ΚΚΕ.

Δε μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια, παλεύουμε και με τους σημερινούς συσχετισμούς, όμως δε φθάνει η αντίσταση, δε φθάνει η αντίθεση με τον τρόπο που κυβερνά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται αναμέτρηση με τη στρατηγική τους. Χρειάζεται επιτελικός αγώνας που μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να οδηγήσει σε νίκη στο επίπεδο της εξουσίας. Αυτός είναι ο εργατικός, ο λαϊκός μονόδρομος.

Νέα πολιτική εξουσία υπέρ του λαού με τις παλιές σχέσεις ιδιοκτησίας είναι καταδικασμένη να αποτύχει, καταδικασμένη να προδώσει.

Η λογική του ενδιάμεσου σκαλοπατιού, η λογική ας κάνουμε ένα βήμα και μετά βλέπουμε, αντιπροσωπεύει σήμερα ένα μεγάλο κίνδυνο, να χάνεται πολύτιμος χρόνος. Αλλωστε, το μάθημα του 1981 δεν είναι και πολύ μακριά.

Κάντε το πρώτο βήμα σήμερα, μαζί μας, σε κοινή δράση, χωρίς να σας ζητάει κανείς να παραιτηθείτε από τις ιδιαίτερες απόψεις σας. Αύριο θα είναι τα πράγματα καλύτερα.

Από αυτό το βήμα σας υπενθυμίζουμε ότι μέσα στον Οκτώβρη θα δημοσιευτούν οι θέσεις της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο, που θα εξετάσει δύο θέματα, τον απολογισμό του Κόμματος και τις πολιτικές εξελίξεις, και ένα νέο κείμενο με συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Σας καλούμε να πάρετε μέρος στο δημόσιο διάλογο, που θα πάρει πολλές μορφές, στο "Ριζοσπάστη" και την ΚΟΜΕΠ, και μέσα από ανοιχτές συγκεντρώσεις και συσκέψεις.
Δύναμή μας η πρωτοπόρα θεωρία, η πρωτοπόρα πράξη!

Δύναμη και όπλο μας η ιστορία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, η πείρα και τα διδάγματα από την ιστορία του παγκόσμιου εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, η επιστημονική εξέταση της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα!

Δύναμή μας η βεβαιότητα ότι θα επέλθει νέα εκτίναξη του κινήματος των λαών, νέος κύκλος κοινωνικών ανατροπών και σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Δεν το βάζουμε κάτω, πιστεύουμε στη δύναμη και τη θέληση του λαού. Πιστεύουμε στη νεολαία!».



                                                                                                                                                                                                                              (Ριζοσπάστης 23/09/08)