Αφού ο λαός το απαιτεί, εγώ δεν μπορώ να πάω κόντρα! (κάτι σαν το Υπ.Παιδείας ένα πράγμα
)
Σχετικά με τα ποιήματα του Καβάφη που σας είπα, δεν μπορώ να σας τα γράψω τώρα γιατί το βιβλίο το έχω δανείσει στην Cyberkat. Μπορεί όμως κάλλιστα να το κάνει η ίδια! (χαχαχ, Κατερίνα την πάτησες
). Μάλιστα, έχω τσακίσει στην ακρη τις σελίδες με τα πιο ενδιαφέροντα ποιήματα.
Επίσης, τα αποσπάσματα από το Αξιον Εστί του Ελύτη που σας είπα δεν τα δημοσιεύω, γιατί είναι το βιβλίο που καθε Έλληνας πρέπει να έχει σπίτι του :Ρ
Όσοι δεν, σπεύσατε!
Σε αυτό το ποστ λοιπόν, θα σας γράψω μόνο ποιήματα του Γιώργου Καραπάνου.
Σήμερα χτύπησα από περιέργεια στο google το όνομα αυτού του ποιητή και τί μου έβγαλε πρώτα-πρώτα?
Την σελίδα ποίησης του κ. Δημάκη!
Ιδού το λινκ.
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Morias/54/4.htmlΤα συγκεκριμένα είναι από τα καλύτερά του (τα έχω και εγώ, αλλά προτίμησα να σας πω άλλα χθες. Πάντα ανάλογα με το κοινό
)
Τα τρία ποιήματά του που σας διάβασα χθες είναι:
ΑπορίαΠώς άρα γε να νοιώθουν όσοι φεύγουν απ΄το σπίτι τους,
σε άλλα μέρη αυτοί που πρόκειται να ζήσουν
και δήθεν κάνουν πως σκουπίζουνε τη μύτη τους
ενώ πολύ θα θέλανε τα μάτια να σκουπίσουν
Στη γωνία΄Εγερν’ ο ήλιος κι έπεφταν ανταύγειες
στη γωνία των οδών Ακταίου και Νηλέων.
Εκοίταζα με νοσταλγία τις ανταύγειες.
Ήσαν το μόνο γνωστό πράγμα
σ’ εκείνη την ξένη γειτονιά
στην ξένη πατρίδα.
Οι οικογενειάρχεςΜε μια κοιλίτσα κάτω απ΄ την γραβάτα τους
κι ένα καλό πεπόνι – σύμβολο στο χέρι,
γυρίζουν αξιοπρεπείς στα σπίτια τους
οι οικογενειάρχες κάθε μεσημέρι.
Στην κοινωνία σπούδασαν απ’όλα
και τώρα σεβαστοί το συζητούν με χάρη,
για τη δουλίτσα που τους πρόσμενε στην έξοδο
σάποια φορά στα νειάτα τους, που ήσαντε φαντάροι.
~~~~~~~~~~~~~~~~
Και ένα μικρό βιογραφικό για τον Γιώργο Καραπάνο.
Γεννήθηκε το 1943 στο Καστρί Αρκαδίας (ήταν φίλος και συμμαθητής του μπαμπά μου
). Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, πέρα από τα ιδιαίτερα μαθήματα που παρέδιδε στην αρχή της καριέρας του (βλέπε συλλογή 'Φιλόλογος παραδίδει μαθήματα').
Ήταν μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών.
Αντιγράφω κάποια σχόλια από την παρουσίαση της συλλογής του ‘Βλάστημα Θυμηδίας’ στην τηλεόραση:
"...Χάρηκα μέσα στα τραγούδια σας το συγκρατημένο λυρισμό, τη σουρντίνα της πίκρας, τη λεπτότητα της ειρωνίας. Κινείσθε με γοητευτική ιδιορρυθμία και μεστό ανθρώπινο συναίσθημα...Τα τραγούδια σας, με τις μικρές διαστάσεις (και τα τόσα ευρήματα) γίνονται σπουδές ζωής, στιγμιότυπα μιας παλλόμενης ανθρώπινης ψυχής και χρονικά των βιωμάτων, των αγωνιών και των εμπειριών της... ". (Αλίκη Νικολαϊδου)
Άλλα έργα του: Φύλλο Πορείας, Ωδή Επιλύχνιος, Ξενοδοχείο Εθνικό-Οδός Εγνατία, Μακρά Οδός Απανδόχευτος ('82), Βρέχει στην Τρίπολη ('83) και άλλα.
Στο έργο του πολλές φορές είχι εκφράσει την αγωνία του καλλιτέχνη για τη δικαίωση των κόπων του.
Αντιγράφω και άλλα δύο ποιήματά του. Ελπίζω να χαίρεται η ψυχούλα του τώρα..
Χίλιες ΦορέςΑν ήξερα πως κάποιος Ευαγγελιστής
θα ιστορούσε τα μαρτύρια της ζωής μου,
αν ήξερα πως κάποιος επιστήμονας
θα έψαχνε στο μέλλον για να βρει
τίποτε σκονισμένους στίχους μου
για να τους ξεσκονίσει
σε χρόνια που θα πάψω να υπάρχω,
χίλιες φορές θα σταυρωνόμουνα.
ΑιωνίαΓια σας αγαπημένοι στίχοι μου
που δεν ετόλμησα ποτέ για να σας αναφέρω
μιά και δε μ΄άφησαν οι περιστάσεις,
χαράσσω σήμερα δυο λόγια τρυφερά
στη μνήμη σας: Ας είναι αιωνία.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~