Πριν γράψω, δεν άντεξα να μην (ξανά)διαβάσω τις τελευταίες 5-6 σελίδες του τόπικ. Κάθε φορά μοιάζει όλο και πιο σουρεάλ.
Άφθονο γέλιο και κλάμα.
Συγγνώμη, ΑΙ, για την αναμονή. Δεν καθυστερώ άλλο και μπαίνω στο ψητό.
Γνώρισα τον ΣΔΟΚ μόνο μέσα από τα διαδικτυακά μαθήματα αλλά ήταν αρκετό. Τόσο μεγάλες προσωπικότητες δεν κρύβονται πίσω από κανένα μικρόφωνο και καμία οθόνη.
Μετά την επεισοδιακή ανακοίνωση των βαθμών της εξεταστικής του Ιαν 2020 .... τον Ιούνιο, πήρα την γενναία απόφαση να του τηλεφωνήσω. Δεν είχα αντιγράψει την λύση "του ε-ΤΗΜΜΥ", σκέφτηκα δική μου την ώρα της εξέτασης, σχεδίασα με χρωματάκια το κύκλωμα και πήρα 7,5. Είχα, λοιπόν, την απορία τι πήγε λάθος.
Βάζω κάρτα, πληκτρολογώ το νούμερο και καλώ...
Μετά από λίγη ώρα απαντά το τηλέφωνο, εξηγώ τον λόγο της κλήσης και ξεκινά να με παίζει μονότερμα...
Τα πρώτα 5' περνούν ελέγχοντας πάλι την λύση μου, κάνει κάποιες παρατηρήσεις για τα στοιχεία που έχουν clock και εκείνα που δεν θα έπρεπε να έχουν, δεν βλέπει άλλο λάθος, από μόνος του μου δίνει 10 και ξεκινά τις ιστορίες.
Παίζει να μου είπε κανά 2-3 διαφορετικές, γιατί η κλήση κράτησε 25' αλλά η μία είναι εντελώς αξέχαστη. Ελπίζω ο συνάδελφος που τον αφορά να μην μας διαβάζει πλέον ή τουλάχιστον θα καταλάβει την κακοψυχία του ΣΔΟΚ.
Ο ΣΔΟΚ, λοιπόν, χαιρόταν που έστειλε έναν μεταπτυχιακό ή διδακτορικό για δουλειά σε εργοστάσιο σε χώρα της Ευρώπης κάποια χρόνια νωρίτερα. "Γνωρίζω, επίσης, την μητέρα του, πολύ καλή γυναίκα! Κάπου κάπου την συναντώ στον δρόμο και την ρωτάω, τι κάνει ο γιος σας. Πριν λίγο καιρό είχαμε τηλεφωνική επικοινωνία με τον φοιτητή... και τον ρώτησα πώς είναι η ζωή σε αυτή την χώρα... Εκείνος μου απάντησε: κύριε Δοκουζγιάννη... είναι δύσκολο για έναν άντρα μόνο του στα ξένα... Του είπα να βρει μια Ελληνίδα από εκεί, καθώς υπάρχουν πολλοί Έλληνες μετανάστες αλλά μάλλον δεν μ' άκουσε. Είναι κι αυτός... πολύ κοντός... με τα μαλλιά του καρφάκια... σαν σκαντζόχοιρος."