THMMY.gr

Η πτώση και η άνοδος της ρωσικής ισχύος

Πυκνώνουν οι ανησυχίες στη Δύση για την πολιτική Πούτιν, αλλά ο δρόμος της επιστροφής της Ρωσίας σε ρόλο υπερδύναμης θα είναι μακρύς

Το 1987 κυκλοφόρησε το βιβλίο του ιστορικού Πολ Κένεντι «Η άνοδος και πτώση των μεγάλων δυνάμεων», που θα γινόταν γρήγορα παγκόσμιο μπεστ σέλερ. Αναλύοντας τη διαδρομή των κυρίαρχων του κόσμου, από την Αυτοκρατορία των Αψβούργων μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία, ο Κένεντι θεμελίωσε τη λογική της «ιμπεριαλιστικής υπερεπέκτασης» (αναντιστοιχία ανάμεσα στην υπέρμετρη στρατιωτική - γεωγραφική εξάπλωση μιας δύναμης και στο εσωτερικό οικονομικό - κοινωνικό δυναμικό της, που την οδηγεί στη βαθμιαία εξάντληση) και κατέληξε σε τολμηρά συμπεράσματα: Προέβλεψε ότι οι δύο πρωταγωνιστές του Ψυχρού Πολέμου, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, θα γνωρίσουν τη σχετική παρακμή, ενώ το μέλλον θα λάμψει για τις ανερχόμενες δυνάμεις, τη Δυτική Ευρώπη και κυρίως την Ιαπωνία και την Κίνα. Οπως όλοι οι ιστορικοί, αποδείχθηκε περισσότερο ικανός στην ανάλυση του παρελθόντος, παρά στις προβλέψεις για το μέλλον. Το άρθρο του Κένεντι που δημοσιεύθηκε στο χθεσινό φύλλο της International Herald Tribune θα μπορούσε να έχει ως τίτλο: «Η πτώση και η… άνοδος της Ρωσίας». Και αυτή τη φορά δεν απέφυγε την παγίδα που παραμονεύει κάθε ιστορικό, όταν αποφασίζει να καταπιαστεί με τα προβλήματα της εποχής του: να επηρεαστεί, δηλαδή, υπερβολικά από την ατμόσφαιρα της πολιτικής συγκυρίας, στερημένος από το αναγκαίο φίλτρο του χρόνου, που χωρίζει το βαθύτερο και μονιμότερο από το επιφανειακό και εφήμερο. Η ανάλυση του Κένεντι σκιαγραφεί ένα νέο ρωσικό εθνικισμό, αποφασισμένο να επιβάλει μονομερώς τη θέλησή του στην παγκόσμια σκακιέρα, όχι λιγότερο από τον νεοσυντηρητισμό της Αμερικής του Μπους, ενδεχομένως και πιο επικίνδυνο, στο μέλλον, λόγω του δημοκρατικού ελλείμματος της αχανούς και πληγωμένης χώρας.

Ασφαλώς, οι τελευταίες εβδομάδες προσέφεραν αρκετή τροφή στις ρωσοφοβικές ελίτ της Δύσης: Ρήξη του Κρεμλίνου με το Λονδίνο για την υπόθεση Λιτβινένκο, κατάρρευση διεθνών συνθηκών ελέγχου των εξοπλισμών, εντυπωσιακές επιδείξεις νέων ρωσικών οπλικών συστημάτων, επιστροφή της Ρωσίας στις περιπολίες βομβαρδιστικών αεροσκαφών, επιδεικτική τοποθέτηση της ρωσικής σημαίας σε βάθος 4.600 μέτρων, στον βυθό της Αρκτικής.

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι όλες αυτές οι «επιδείξεις αποφασιστικότητας» του Πούτιν ήρθαν ως αμυντικές κινήσεις σε μονομερείς πρωτοβουλίες δυτικών δυνάμεων και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών. Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι οι συνολικές αμυντικές δαπάνες της Ρωσίας δεν φτάνουν παρά το ένα εικοστό των αντίστοιχων αμερικανικών και ότι, ακόμη και αν το ήθελε ο Πούτιν, τα τεράστια κοινωνικά και δημογραφικά προβλήματα της χώρας του -παρά τη σημαντική βελτίωση της οικονομίας- δεν θα του επέτρεπαν, στο ορατό μέλλον, μια υπερφίαλη πολιτική κατά μέτωπον ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ. Τουλάχιστον ο ιστορικός που ανέλυσε τη μοιραία ασθένεια της «ιμπεριαλιστικής υπερεπέκτασης» θα έπρεπε να το αντιλαμβάνεται καλύτερα από τους άλλους.

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 22/8/2007 (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100031_22/08/2007_238391)

Τα πόδια του γίγαντα δεν είναι πια πήλινα

International Herald Tribune
Paul Kennedy

Εδώ και αρκετά χρόνια, η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν διαμηνύει σαφώς ότι δεν είναι πλέον το αποδυναμωμένο, προβληματικό και εξαρτώμενο από τη Δύση κράτος που αναδύθηκε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης. Εχει ανακτήσει την υπερηφάνεια και την πυγμή της, με αποτέλεσμα να θυμίζει στους ιστορικούς το τσαρικό και το κομμουνιστικό της παρελθόν. Κάποιοι θα επισημάνουν ότι η ανάκαμψή της στέκεται σε ανίσχυρα θεμέλια, σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν στην υψηλή τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, τους ενεργειακούς πόρους που διαθέτει σε αφθονία η Ρωσία. Αυτό αληθεύει. Αλλά τα εισοδήματα από το πετρέλαιο μπορούν να αλλάξουν την υποδομή μιας χώρας, τη βιομηχανική και τεχνολογική της ανάπτυξη και τη στρατιωτική της ασφάλεια αν επενδυθούν σωστά, κάτι που έχουν κάνει την τελευταία δεκαετία δύο χώρες τόσο διαφορετικές όσο η Νορβηγία και το Ντουμπάι. Και η κυβέρνηση Πούτιν όχι μόνον κάνει έξυπνες στρατηγικές επενδύσεις, αλλά η ροή του ενεργειακού της πλούτου δίνει στο Κρεμλίνο την αυτοπεποίθηση να ασκήσει στιβαρή εξωτερική πολιτική σε ένα διεθνές περιβάλλον που έχει πλήξει τις ΗΠΑ, έχει στρέψει το ενδιαφέρον της Κίνας και της Ινδίας στην ανάπτυξη και τον εσωτερικό εκσυγχρονισμό και έχει προσφέρει στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες όλου του κόσμου τεράστια μόχλευση.

Μονομερείς ενέργειες

Τα τελευταία έξι χρόνια, μόνον ο Λευκός Οίκος έχει προβεί σε περισσότερες μονομερείς ενέργειες από τη Μόσχα. Η Ρωσία χρησιμοποιεί το βέτο της στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να υποστηρίξει τη Σερβία και να αποτρέψει την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, ενώ οι ΗΠΑ για να προστατεύσουν το Ισραήλ και να αποτρέψουν οποιοδήποτε ψήφισμα υπέρ των Παλαιστινίων. Παρομοίως η Ρωσία ελέγχει όποια στάση θα έπαιρνε το Σ.Α. έναντι του Ιράν ή της Βόρειας Κορέας. Οι υπουργοί του Πούτιν χρησιμοποιούν τη λεγόμενη «διπλωματία των αγωγών» για να εξαναγκάσουν γειτονικές χώρες να υποκύψουν στη θέληση της Μόσχας και να αναγνωρίσουν την εξάρτησή τους από τα ενεργειακά αποθέματα της Ρωσίας. Είναι σαφές ότι η πολιτική τους έχει σχεδιαστεί για να προκαλέσει ανάλογη υποχωρητικότητα στη Δ. Ευρώπη. Οι δυτικές πετρελαιοβιομηχανίες ανακαλύπτουν ξαφνικά ότι η Μόσχα δεν θεωρεί σοβαρή νομική δέσμευση ένα συμβόλαιο για τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων. Μεγάλες διεθνείς επιχειρήσεις, όπως οι BP και Exxon, αναγκάζονται να αναγνωρίσουν ότι από διαπραγματευτικής απόψεως βρίσκονται σε ασθενέστερη θέση. Υψηλόβαθμα στελέχη τους θα έτριβαν τα μάτια τους όταν είδαν τη Ρωσία να διεκδικεί εκτεταμένα δικαιώματα στον Β. Πόλο και στα ενεργειακά του αποθέματα. Η Μόσχα προωθεί τα διεθνή αιτήματά της τόσο γρήγορα όσο αποκηρύσσει τις συμφωνίες αφοπλισμού. Στην πραγματικότητα, οι πράξεις της Ρωσίας είναι αναμενόμενες. Είναι τα βήματα μιας παραδοσιακά ισχυρής ελίτ που, έχοντας υποστεί την ήττα και την ταπείνωση, στρέφεται στην ανάκαμψη των περιουσιακών της στοιχείων, του κύρους της και της ικανότητάς της να τρομάζει. Ο Πούτιν δεν κάνει τίποτε διαφορετικό από αυτά που γίνονται στην ιστορία της Ρωσίας από την εποχή του Ιβάν του Τρομερού. Αν οι πράξεις του κάνουν περισσότερη αίσθηση τώρα, αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες που ενδέχεται να είναι παροδικοί: την εξάρτηση του κόσμου από το πετρέλαιο και την εμμονή της κυβέρνησης Μπους με το Ιράκ και την τρομοκρατία. Εκείνο που με ανησυχεί βαθύτερα είναι τα μέτρα που θεσμοθετεί το καθεστώς του Πούτιν για να καλλιεργήσει εθνική έπαρση: δημιουργεί μια πατριωτική νεολαία και αναθεωρεί τα σχολικά βιβλία Ιστορίας. Οι αρχές της πατριωτικής νεολαίας είναι ο σεβασμός στην πατρίδα, στην οικογένεια, στις ρωσικές παραδόσεις και στον γάμο, αλλά και η απέχθεια προς τους ξένους αδιακρίτως. Δεν είναι σαφές αν είναι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ή η τρομοκρατία των Τσετσένων που ορίζεται ως απειλή για τον ρωσικό τρόπο ζωής.

Ενθάρρυνση

Φημολογείται, άλλωστε, ότι ο Πούτιν συνεχάρη προσωπικά τους συγγραφείς του νέου εγχειριδίου Ιστορίας που επιχειρεί να αποκαταστήσει την υπερηφάνεια των παιδιών για το παρελθόν της χώρας τους και να ενθαρρύνει την εθνική αλληλεγγύη. Ως ιστορικός ανατιριχιάζω πάντα στην ιδέα ότι τα υπουργεία Παιδείας πρέπει να εγκρίνουν κάποιο είδος επίσημης θεώρησης του παρελθόντος, μολονότι γνωρίζω ότι το κάνουν οι γραφειοκράτες όλου του κόσμου. Είναι, όμως, άλλο πράγμα να διδάσκονται τα παιδιά της Γαλλίας περί του ηρωισμού της Ιωάννας της Λωραίνης και άλλο πράγμα το να διδάσκονται τα παιδιά της Ρωσίας ότι «η ένταξη στη λέσχη των δημοκρατικών χωρών εμπεριέχει την εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας στις ΗΠΑ» και διάφορα άλλα τέτοια υποχρεωτικά μαθήματα κρίσης, που τους καλλιεργούν την πεποίθηση ότι αντιμετωπίζουν σκοτεινές δυνάμεις στο εξωτερικό.

Μακροπρόθεσμα, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του Βρετανού πρέσβη και το κάψιμο της σημαίας της Εσθονίας από ακραία στοιχεία της πατριωτικής νεολαίας ενδέχεται να μην είναι παρά επουσιώδεις υποσημειώσεις στη μελλοντική ιστορία. Αντιθέτως, όμως, η συνειδητή εκστρατεία για την επιστράτευση της ρωσικής νεολαίας και την αναθεώρηση της ιστορίας του μεγαλειώδους αλλά τρομερά ταραγμένου έθνους που κληρονομούν οι νέοι της Ρωσίας μπορεί να έχει πολύ μεγάλη σημασία για την εξέλιξη του 21ου αιώνα.


Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 22/8/2007 (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100034_22/08/2007_238388)

ΟΧΙ στην Μασωνική - Εβραική ΑΜΕΡΙΚΗ !!!!!
ΝΑΙ στην καπιταλιστική - Χριστιανική ΡΩΣΙΑ!!!!!

Ο καιρός γαρ εγγύς , νταβάρις........... ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Μια πιθανή "ηγεμονία" των Ρώσων θα είναι πολύ χειρότερη από την αμερικάνικη,  το λέω κι ας τους εχω μια ... συμπάθεια.


Παρόλα αυτά απέχει πολύ για τους παρακάτω λόγους

Έχεις δίκιο που να καθήσουμε να μαθουμε ρώσικα τωρα..........
Ασε που από ΗOllywood θα γίνει Russiawood και θα γυριστούν οι ρώσικες εκδόσεις των RAMBO 3 ( όπου εκεί οι αμερικάνοι είναι οι κακοί  ;D ;D ) Rocky 3 ( όπου ο Ivan Draco κάνει κιμά τη μούρη του αμερικάνου rocky και αντί για ADRIAN στο τέλος θα φωνάζει ΤΑΤΙΑΑΑΑΑΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ  ;D ;D ;D  )
αλλά και ρώσο James Bond ( μι λένε Platonof , Andrey Platonof  ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D )

Πωπωωωωω εφιάλτης καλά λες !!!!:D :D

Εις βαθος πολιτική αναλυση, αποσύρομαι ωστε να την κατανοήσω...

όσο ο ΟΗΕ είναι αδύναμος και λειτουργεί ως παραμάγαζο κάποιων..δε θα υπάρξει ελπίδα..
όποιος και να έχει το πάνω χέρι είτε ο Ρώσος είτε ο Αμερικάνος..είτε επικρατεί η ισορροπία του τρόμου...

χμμμ το τελευταίο ίσως είναι καλύτερο σενάριο...αλλά όχι τίποτα ιδιαίτερο...

Με την ισορροπία του τρόμου και τα σημερινά όπλα, μια στραβή να γίνει και οι μόνοι που θα επιβιώσουν θα είναι οι αστροναύτες στον Άρη (αν έχουμε στείλει αποστολή για αποικία ως τότε :D). Το καλύτερο είναι να αποδυναμωθούν όλοι και να μην έχει κανείς το πάνω χέρι. Αυτό πάντως είναι εξαιρετικά χλωμό εώς απίθανο να γίνει μέσω του ΟΗΕ.

Αν και η ιδέα για μια δυνατή Ρωσίδα φασιστική με δεσίματα και άλλα σαδομαζο είναι ελκυστική, τα ρώσικα σα γλώσσα δεν τα αντέχω.

Και στο κάτω κάτω, δεν είναι μόνο η οικονομία και ο στρατός που δείχνει την ισχύ μιας χώρας-έθνους. Είναι ο πολιτισμός που μετράει, αν καταφέρει να τον επιβάλει.
Οι αμερικανιές μας έχουν κατακτήσει. Κάτι πάει να γίνει από ασία πλευρά, οι Ιάπωνες-Κορεάτες είναι δυνατοί στις καλές τέχνες, τόσο που άρχισαν να φοβούνται οι αμερικάνοι.
Από τους ρώσους, τι πολιτισμό έχουμε δει;


Η τέχνη γίνεται από έναν άνθρωπο και κατακτά χιλιάδες. Η πλευρά από την οποία βλέπει ο ηγεμόνας την τέχνη καθορίζει τον πολιτισμό της χώρας του. Ή τουλάχιστον, την πορεία του πολιτισμού του. Προορίζεται για τον ένα άνθρωπο ή για μια ομάδα; Ή για κάτι απρόσωπο που πρέπει να λατρεύεται και να μην αγγίζεται;


Πόσο θα ήθελα στην Ελλάδα να δώσουμε σημασία και έστω να εντοπίσουμε ότι το παραπάνω ερώτημα υπάρχει.
Πού είναι ο υπουργός πολιτισμού... οεο...

λιακοπουλος παουα!!!!!!!!!!!!!!

Τι εννοείειειειεειςςςςς!!!????

Πες το αυτό στους Μογγόλους πχ. Απο πολιτισμό ελάχιστα είχαν και κατεκτησαν την μιση Ευρασία. Δεν αποκτας ισχύ με τον πολιτισμό, η διάδοση
πολιτισμού μιας χωρας ευνοείται ομως απο την ισχύ της.

 Οσο πιο ισχυρή είναι μια χώρα τοσο πιο διαδεδομένος είναι ο πολιτισμός της. Μετα τις κατακτήσεις του Αλέξανδρου έγινε της μοδας το ελληνιστικό στυλ. Στους Ναπολεόντιους ηταν διαδεδομένη η γαλλική κουλτούρα. Αμα είχαν επικρατήσει οι Γερμανοί στον ΒΠΠ θα ήταν κυρίαρχη η γερμανική κουλτούρα.


Και μην λεμε οτι οι Ρωσοι δεν έχουν πολιτισμο...

Οι μογγόλοι με τον τσέγκις χαν έκαναν ένα μεγάλο στρατιωτικό κατόρθωμα. Τίποτε άλλο. Ούτε τον πολιτισμό τους διέδωσαν ούτε κράτησαν καν πάνω από μισό αιώνα τα ευρωπαϊκά εδάφη.

Ο Αλέξανδρος ο β φρόντιζε όμως να διαδίδει τον ελληνικό πολιτισμό, βλέπε τι έκαναν οι κυβερνήτες της αιγύπτου (αφομοιώνονταν με τις δοξασίες των ιθαγενών-ο ίδιος ο αλέξανδρος στέφθηκε σαν φαραώ), οι κυβερνήτες πιο βαθιά, τα ζωντανά δείγματα σήμερα της ελληνιστικής γλώσσας ψηλά εκεί στα ιμαλάια. Μπορεί να ανάγκαζε με τη βία τα δικά του πολιτιστικά στοιχεία, αλλά αυτό έμεινε. Τα στρατιωτικά κατορθώματα μόνο σε βιβλία ιστορικών έμειναν. Μπορεί να είχε το περσικό χαρέμι, αλλά τις έβαζε να του μιλάν ελληνικά (φαντάζομαι εγώ τώρα).


Τι εννοείς ότι στους ναπολεόντιους κυριάρχησε η γαλλική κουλτούρα;
Οι φραντσέζοι από πολύ πιο πριν είχαν φτιάξει πολιτισμό με εξαίσια δείγματα και ζωγραφικής και επιπλοποιίας. Αντίκες έχουν σωθεί της εποχής που οι γάλλοι ήταν χωρισμένοι σε δουκάτα και έπαιζαν μαριονέτα τον βασιλιά τους. Η επιρροή εκείνης της εποχής εξακολουθεί ακόμη και σήμερα.


Οι γερμανοί πάλι, άλλο γοτθικό φύλο, αυτό που τους αναγνωρίζω είναι η στροφή προς τη μηχανική και τη βαριά βιομηχανία. Είχαν τους καλύτερους μηχανικούς και απέκτησαν παράδοση που κρατάει σε όλη τη βιομηχανική εποχή.


Και είναι από την άλλη ,κλασικό παράδειγμα, οι ρωμαίοι που κατέκτησαν την αρχαία ελλάδα η οποία ποτέ δεν κατάφερε να απελευθερωθεί και που κατέκτησε τους κατακτητές με τα γράμματα, τις τέχνες και τον τρόπο ζωής της.




Δεν είπα ότι οι ρώσοι δεν έχουν πολιτισμό. Εμείς δεν έχουμε δει κανένα δείγμα από αυτόν. Σε αυτό θα βασιζόταν και η επιρροή τους. Οι οικονομικές σχέσεις μας με τους ρώσους δεν εξασφαλίζουν και την ανταλλαγή πολιτισμικών στοιχείων.

Kαι θα χαμε ολοι porsche τώρα........ :( :( :( :( :(

 
 ΓΑΜΩΤΕΝ - ΣΙΧΤΙΡΕΝ  >:( >:(

Μόλις συνειδητοποίησα ότι είμαι εκτός θέματος που έθιξα τον πολιτισμό σε ένα θέμα στα "πολιτικά"...
Αγνοήστε με.

Εξοπλιστικός ανταγωνισμός
Εκσυγχρονισμό της ρωσικής άμυνας με νέα πυρηνικά όπλα αναγγέλλει ο Πούτιν

Μόσχα

«Μεγαλεπήβολο» σχέδιο για τον εκσυγχρονισμό της ρωσικής άμυνας με νέους τύπους πυρηνικών όπλων, ανήγγειλε ο Βλ.Πούτιν σε καθιερωμένη ετήσια συνέντευξη. Προειδοποιήσεις για την αντιπυραυλική ασπίδα των ΗΠΑ, δηλώσεις για Ιράν και Ιράκ, αλλά και για το πολιτικό αύριο στη Ρωσία...

«Θα αναπτύξουμε πυραυλική τεχνολογία συμπεριλαμβανομένων εντελώς νέων, στρατηγικής σημασίας [πυρηνικών] εγκαταστάσεων. Η εργασία συνεχίζεται και συνεχίζεται επιτυχώς» δήλωσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν στην καθιερωμένη ετήσια συνέντευξη, κατά την οποία απαντά σε ερωτήσεις Ρώσων πολιτών και μεταδίδεται απευθείας από την τηλεόραση.

«Εχουμε σχέδια, τα οποία δεν είναι απλώς μεγάλα, αλλά μεγαλεπήβολα και απολύτως ρεαλιστικά. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας θα είναι πιο συμπαγείς και θα διασφαλίσουν αποτελεσματικότερα την άμυνα της Ρωσίας» υπογράμμισε.

Προειδοποιήσεις για την αντιπυραυλική ασπίδα

Στο ζήτημα της επέκτασης της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας στην ανατολική Ευρώπη, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε μεν πως οι ΗΠΑ αναζητούν τρόπους για να επιλύσουν τις διαφορές, αλλά προειδοποίησε πως η Ρωσία μπορεί να αναπτύξει και πάλι όπλα αν οι ανησυχίες της δεν απαντηθούν.

«Οι τελευταίες επαφές με τους Αμερικανούς συναδέλφους μας δείχνουν ότι έχουν πράγματι σκεφτεί τις προτάσεις που διατυπώσαμε και αναζητούν μια λύση στα προβλήματα και τρόπους να καθησυχάσουν τις ανησυχίες μας» είπε αναφερόμενος στην πρόσφατη επίσκεψη που πραγματοποίησαν στη Μόσχα η Κοντολίζα Ράις και ο Ρόμπερτ Γκέιτς.

Όμως, επανέλαβε πως η Ρωσία θα προχωρήσει σε αντίμετρα αν δεν ληφθούν υπόψη τα συμφέροντά της. «Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τέτοια μέτρα προετοιμάζονται και θα τα λάβουμε. Το τι θα εγκαταστήσουμε και πού, αυτό είναι θέμα των ειδικών του ρωσικού στρατιωτικού Γενικού Επιτελείου» δήλωσε.

Για τη «συνωμοσία δολοφονίας» στο Ιράν

Ως προς τις φήμες για σχεδιαζόμενη δολοφονική επίθεση εις βάρος του κατά την πρόσφατη επίσκεψη στο Ιράν, ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε ότι στόχος των φημών αυτών ήταν να «τορπιλιστεί» η επίσκεψη -η πρώτη ηγέτη του Κρεμλίνου στην Τεχεράνη μετά τον Στάλιν το 1943- και ο απευθείας διάλογος με την Τεχεράνη.

«Όσον αφορά τις απειλές [...] αυτό είναι ζημιογόνο για τη διεθνή επικοινωνία. Γιατί ο απευθείας διάλογος είναι πάντα πιο παραγωγικός και αποτελεί συντομότερο δρόμο προς την επιτυχία από μια πολιτική απειλών, κυρώσεων και στρατιωτικών πιέσεων» σημείωσε για ένα ακόμη ζήτημα που τον φέρνει σε ευθεία αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ.

«Ευτυχώς η Ρωσία δεν είναι Ιράκ»...

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ορίσουν ημερομηνία αποχώρησης των δυνάμεών τους από το Ιράκ, δήλωσε σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Βλαντιμίρ Πούτιν, συνδέοντας τον πόλεμο αυτό με την ανάγκη της κάθε χώρας να αναπτύσσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της για την άμυνά της.

«Συμφωνώ με τον Αμερικανό πρόεδρο. Πιστεύω ότι έχει δίκιο όταν λέει ότι πρέπει η διεθνής δύναμη να αποχωρήσει μόνον όταν η ηγεσία του Ιράκ θα είναι σε θέση να ελέγξει η ίδια την κατάσταση. Εκεί που διαφωνώ είναι ότι εκείνος πιστεύει ότι δεν πρέπει να ορίσει ημερομηνία αποχώρησης. Είναι απολύτως απαράδεκτο να παραμείνει η δύναμη κατοχής στο Ιράκ για πάντα» τόνισε.

Ο Πούτιν επέκρινε τον πόλεμο στο Ιράκ, υπογραμμίζοντας ότι η εμπειρία έχει δείξει την ανάγκη για τις χώρες που έχουν δικούς τους πόρους όπως η Ρωσία να αναπτύξουν τις δικές τους Ένοπλες Δυνάμεις για την άμυνά τους. «Ευτυχώς, η Ρωσία δεν είναι Ιράκ. Είναι αρκετά ισχυρή για να προστατεύσει τα συμφέροντά της στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και σε άλλες περιοχές του κόσμου» είπε.

Απαντώντας σε ερώτηση ενός Ρώσου επιστήμονα για τις βλέψεις που μπορεί να έχουν άλλες χώρες στα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ρωσίας, ο Πούτιν απάντησε ότι «τέτοιου είδους ιδέες υπάρχουν στο μυαλό πολλών πολιτικών της Δύσης».

«Το καλύτερο παράδειγμα είναι τα γεγονότα στο Ιράκ, μια χώρα που δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τον εαυτό της και η οποία είχε τεράστια αποθέματα πετρελαίου. Και τί συνέβη; Το είδαμε. Οι Αμερικανοί έμαθαν να πυροβολούν. Όμως, για την ώρα δεν έχουν καταφέρει να αποκαταστήσουν την τάξη.

»Και είναι λίγες οι πιθανότητες να το καταφέρουν, γιατί το να πολεμάει κανείς ένα λαό είναι ένας στόχος που δεν έχει σε καμία περίπτωση μέλλον» υπογράμμισε.

Από την πλευρά του ο Λευκός Οίκος απέρριψε την Πέμπτη την απαισιόδοξη εκτίμηση του Βλ.Πούτιν για την κατάσταση στο Ιράκ, λέγοντας ότι έχει γίνει πρόοδος στους τομείς της ασφάλειας, της πολιτικής και της οικονομίας. «Αρχίζουμε να παρατηρούμε ευνοϊκές τάσεις» δήλωσε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ντάνα Περίνο.

Θα διασφαλιστεί η «συνέχεια» στη Ρωσία

Για το πολιτικό αύριο στη Ρωσία με «φόντο» τις προεδρικές εκλογές του 2008, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι είναι ζωτικής σημασίας να διασφαλιστεί η σταθερότητα κατά τις προσεχείς εκλογές και η πολιτική συνέχεια υπό τη διακυβέρνηση ενός νέου προέδρου, επαναβεβαιώνοντας ότι θα μείνει εκτός προεδρικής μάχης.

Στο πλαίσιο αυτό, υπογράμμισε πως ένα ισχυρό Κοινοβουλίο -στο οποίο ζητά εκλογή- θα είναι παράγοντας κλειδί για τη διασφάλιση της σταθερότητας και της συνέχεια υπό μία νέα ηγεσία στο Κρεμλίνο.

«Εδώ στο Κρεμλίνο θα υπάρχει κάποιος άλλος. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να διατηρηθεί η πορεία που έχει υιοθετηθεί, να διατηρηθεί η συνέχεια» δήλωσε, απαντώντας σε ερώτηση για την απόφασή του να ηγηθεί του ψηφοδελτίου του κυβερνώντος κόμματος Ενωμένη Ρωσία στις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου.

Δεδομένου ότι βάσει Συντάγματος δεν μπορεί να διεκδικήσει τρίτη διαδοχική θητεία, ο Ρώσος πρόεδρος άφησε να εννοηθεί στις αρχές Οκτωβρίου ότι ενδεχομένως θα επιδιώξει να αναλάβει την πρωθυπουργία, συνεχίζοντας να κινεί τα νήματα στη χώρα. Αυτή τη φορά δεν προσέθεσε κάποιο νέο στοιχείο για τον ακριβή ρόλο που θα επιδιώξει μετά τις προεδρικές εκλογές του 2008.

Ο Πούτιν εξέφρασε επίσης την ικανοποίησή του για την οικονομική ανάπτυξη και το βελτιούμενο βιοτικό επίπεδο.

Παραδέχθηκε ότι αποτελεί πρόβλημα το γεγονός ότι ο πληθωρισμός θα υπερβεί το στόχο του 8% που έχει θέσει η κυβέρνηση, αλλά επέρριψε την ευθύνη γι' αυτό σε διεθνείς οικονομικούς παράγοντες όπως η μείωση των ευρωπαϊκών αγροτικών επιδοτήσεων και της ζήτησης των βιοκαυσίμων.

* Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Ρώσοι είχαν ζητήσει να υποβάλουν ερωτήσεις στον Πούτιν κατά την 6η ετήσια επικοινωνία του με το λαό.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press, ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό



www.in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=841175)

γράψε κάτι και για τον Γκορμπατσόφ  και..τα νέα του κατορθώματα ;D

http://www.youtube.com/watch?v=hIbIc1GUbrQ&mode=related&search=

http://www.youtube.com/watch?v=DZyNNAUoPys&mode=related&search=   ;D


http://www.youtube.com/watch?v=Do7_d2RbRzk&mode=related&search=

Τέλος οι ρωσικές βάσεις

Εκλεισε και η τελευταία ρωσική στρατιωτική βάση στη Γεωργία, σύμφωνα με δήλωση ρώσου ανώτατου αξιωματικού. Η είδηση δεν επιβεβαιώθηκε ακόμη από τις αρχές της Γεωργίας, ενώ δημοσιογραφικές πληροφορίες ανέφεραν ότι οι ρώσοι στρατιώτες της βάσης στο Μπατούμ αναχώρησαν προς τη γειτονική Αρμενία. Σημειώνεται ότι στη Γεωργία παραμένει ρωσική ειρηνευτική δύναμη στις αποσχισθείσες περιοχές της Αμπχαζίας και Νότιας Οσετίας. Η παραμονή των ρωσικών δυνάμεων αποτελεί σημείο τριβής στις σχέσεις Τιφλίδας-Μόσχας, καθώς η γεωργιανή κυβέρνηση επιθυμεί την αντικατάστασή τους από διεθνείς.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 18/11/2007 (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=17516216)

Ο Πουτιν ειναι γνωστο οτι ανεστησε τη Ρωσια σε λιγο καιρο ομως θα γινει γνωστο οτι θα κυβερνα τη Ρωσια για πολυ καιρο ακομη.. :???: :???: :???:

ετσι ρε !!!με Πουτιν ειμαστε!!!!

συντροφοι ολοι στα οπλα...
σημερα ημουν στο πηδαλιο σοβιετικου υποβρυχιου του ψυχρου πολεμου ( θα ανεβει σχετικη φωτο) και σημανα συναγερμο...

Καλα ολα τα υπολοιπα, αλλα οχι οτι η Ρωσια δεν εχει πολιτισμο.

Εχει αναριθμητους κλασσικους συνθετες, συγγραφεις, σκηνοθετες κτλ κτλ. Οχι επειδη δεν τους ξερουμε δεν υπαρχουν.