Λατινική Αμερική

[Thmmy.gr portal]

  Thmmy.gr portal
   Forum
   Downloads
   Ενεργ. Λογαριασμού
   Επικοινωνία
  
  Χρήσιμα links
   Σελίδα τμήματος
   Βιβλιοθήκη Τμήματος
   Elearning
   Φοιτητικά fora
   Πρόγραμμα Λέσχης
   Πρακτική Άσκηση
   Ηλεκτρονική Εξυπηρέτηση Φοιτητών
   Διανομή Συγγραμμάτων
   Ψηφιακό Καταθετήριο Διπλωματικών
   Πληροφορίες Καθηγητών
   Instagram @thmmy.gr
   mTHMMY
  
  Φοιτητικές Ομάδες
   ACM
   Aristurtle
   ART
   ASAT
   BEAM
   BEST Thessaloniki
   EESTEC LC Thessaloniki
   EΜΒ Auth
   IAESTE Thessaloniki
   IEEE φοιτητικό παράρτημα ΑΠΘ
   SpaceDot
   VROOM
   Panther
  

THMMY.gr Web

Helios_MultiScribbles2SMF Default ThemeSMFone_Blue

[Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads]

Είσαι πρωτοετής;... Καλώς ήρθες! Μπορείς να βρεις πληροφορίες εδώ. Βοήθεια για τους καινούργιους μέσω χάρτη.

Κατεβάστε εδώ το Android Application για εύκολη πρόσβαση στο forum.

Ανεβάζετε τα θέματα των εξετάσεων στον τομέα Downloads με προσοχή στα ονόματα των αρχείων!

[12:00-13:30]

Η γραμματεία είναι ανοιχτή καθημερινά 12:00-13:30

[apostolos1986]

Δρόμοι

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

H ανθρωπότητα...

... απέκτησε έναν νέο εχθρό. Ονομάζεται Έβο Μοράλες, ήταν κάποτε καλλιεργητής κόκας και είναι σήμερα πρόεδρος της Βολιβίας. Τις προάλλες εξήγησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο γιατί έστειλε στρατεύματα να ανακτήσουν τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών της χώρας του. Οι φυσικοί πόροι της Βολιβίας, είπε, καταληστεύονταν από ξένες εταιρείες και τώρα επιστρέφουν στον λαό. Πριν από δέκα ημέρες διευκρίνισε στη Σύνοδο Κορυφής της Βιέννης ότι αυτές οι ξένες εταιρείες δεν πρόκειται να αποζημιωθούν. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι επακολούθησε.

Ο Τόνι Μπλερ...

... τον συμβούλεψε να χρησιμοποιήσει την εξουσία του με σύνεση (σαν να συμβούλευε δηλαδή ο Χιου Χέφνερ τον Πάπα να είναι σεξουαλικά εγκρατής). Και η Κοντολίζα Ράις τον αποκάλεσε δημαγωγό. Ας ήταν παράνομη η ιδιωτικοποίηση των πετρελαίων και του φυσικού αερίου της Βολιβίας τη δεκαετία του 1990. Ας εξαθλίωσε αυτή η αρπαγή του φυσικού πλούτου τον λαό. Ας είχε υποσχεθεί ο Μοράλες αυτή την εθνικοποίηση πριν ακόμη εκλεγεί πρόεδρος. Τέσσερις ημέρες πριν κάνει την εθνικοποίηση ο Μοράλες, επισημαίνει ο Τζορτζ Μόνμπιοτ στην «Γκάρντιαν», ακόμη μία μεγαλύτερη εθνικοποίηση έγινε σε ακόμη μια φτωχότερη χώρα: το Τσαντ της Αφρικής. Πώς αντέδρασαν οι επικριτές του Μοράλες σε αυτή την εθνικοποίηση; Δεν αντέδρασαν καθόλου. Υποκριτικά, γύρισαν τα μάτια αλλού. Γιατί;

H εκμετάλλευση...

... των πετρελαίων του Τσαντ γινόταν από το 2000 με την οικονομική βοήθεια της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων που είχαν αποσπάσει από την κυβέρνηση του Ιντρίς Ντεμπί την υπόσχεση ότι ένα μέρος από τα έσοδα θα πήγαινε για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού. Στο σχέδιο μετείχαν και πολυεθνικές του πετρελαίου (Exxon, Petronaw, Chevron), οι οποίες άνοιξαν 300 πηγάδια και κατασκεύασαν αγωγό μέχρι το Καμερούν. Ξαφνικά, στις αρχές αυτής της χρονιάς, η κυβέρνηση του Τσαντ έσκισε το συμφωνητικό, άρπαξε τα χρήματα που προορίζονταν για τις μελλοντικές γενιές και τα μετέφερε σε ένα κονδύλι που ονομάζεται «γενικές δαπάνες» (έτσι λένε στο Τσαντ την αγορά όπλων). H Παγκόσμια Τράπεζα ανέστειλε τις πιστώσεις. H κυβέρνηση του Τσαντ απείλησε να κλείσει τις πετρελαιοπηγές. Οι πολυεθνικές διαμαρτυρήθηκαν στον «μπαμπά» (την αμερικανική κυβέρνηση). Και η Παγκόσμια Τράπεζα αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Το νέο συμφωνητικό αναγνωρίζει στην κυβέρνηση του Τσαντ το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει με τα έσοδα από το πετρέλαιο.

Από τη μια...

... πλευρά λοιπόν έχουμε έναν άνθρωπο που τήρησε την υπόσχεσή του να βοηθήσει τους φτωχούς. Και από την άλλη, έναν άνθρωπο που παραβίασε την υπόσχεσή του για να αγοράσει όπλα. Τον έναν τον βρίζουν ανεύθυνο και δημαγωγό. Και τον άλλο τον αφήνουν να κάνει ό,τι θέλει. Γιατί άραγε; Επειδή οι ενέργειες του Ντεμπί δεν ζημιώνουν τις πολυεθνικές. Οι ενέργειες του Μοράλες τις ζημιώνουν. Όταν ο Μπλερ, η Κοντολίζα και οι άλλοι λένε «ο λαός», εννοούν τις πολυεθνικές. Γι' αυτό ακριβώς μισούν τον Μοράλες. Επειδή όταν λέει «ο λαός», εννοεί τον λαό.

ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ

[abbis]

ΒΟΛΙΒΙΑ
Οι μεγαλογαιοκτήμονες αντιδρούν στην αναδιανομή γης

ΛΑ ΠΑΣ.-

Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες (λατιφουντίστας), σημαντικό τμήμα της εγχώριας ολιγαρχίας της Βολιβίας, περνούν στην αντεπίθεση. Οπως δηλώνουν σε όλους τους τόνους, δεν πρόκειται να αποδεχτούν το σχέδιο αναδιανομής γης που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Εβο Μοράλες, που προβλέπει και την παραχώρηση 5 εκατομμυρίων εκταρίων σε ακτήμονες και φτωχούς αγρότες και ιθαγενείς. Αντεπίθεση ακόμη και με «τάγματα θανάτου».
Σύμφωνα με τις πληροφορίες από την περιοχή, η φιλοπόλεμη διάθεση των λατιφουντίστας και των εταιριών παραγωγής αγροτικών προϊόντων, ειδικά στην πλούσια ανατολική επαρχία της Σάντα Κρους, εντείνεται μέρα τη μέρα και οι οργανώσεις που τους εκπροσωπούν ανακοίνωσαν την άρνησή τους να λάβουν μέρος στο διάλογο που κάλεσε η κυβέρνηση με όλους τους φορείς και τις οργανώσεις που έχουν άμεση εμπλοκή στην καλλιέργεια και εκμετάλλευση της γης. Διάλογο που θα ανοίξει το δρόμο για την επιστροφή στο κράτος τεράστιων εκτάσεων αρόσιμης γης που παραμένουν αναξιοποίητες, ή είναι εγκαταλειμμένες ή έχουν χαρακτηριστεί «άγονες», ώστε να διανεμηθούν σε μικρούς και κυρίως ακτήμονες αγρότες. Εντούτοις, οι μεγαλογαιοκτήμονες τις θεωρούν «τσιφλίκι» τους και αρνούνται οποιαδήποτε άλλη επιλογή...

Οι αντιδράσεις δεν πρόκειται, καθώς φαίνεται, να παραμείνουν στο επίπεδο της άρνησης του διαλόγου, καθώς πολλοί αξιωματούχοι της βολιβιανής κυβέρνησης θεωρούν ότι θα υπάρξουν προβοκάτσιες. Μάλιστα, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μ. Σαλβατιέρα, επιβεβαίωσε την ύπαρξη παράνομων ένοπλων οργανώσεων, έμμισθων οπλοφόρων στην υπηρεσία των μεγαλογαιοκτημόνων, ώστε να προστατευτούν ακόμη και με αίμα οι ιδιοκτησίες τους, και η κυβέρνηση με τη μορφή επείγοντος θα εφαρμόσει το νόμο για τις παραστρατιωτικές οργανώσεις...

Στο μεταξύ, η Πρένσα Λατίνα μετέδωσε ότι η πρώτη Περιφερειακή Σύνοδος για την Ενεργειακή Ενοποίηση της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής θα γίνει στη Βολιβία από την 5η έως την 8η Σεπτέμβρη, και πιο συγκεκριμένα στη Σάντα Κρους. Σ' αυτήν, θα προωθηθούν πολιτικές στο πλαίσιο της Εναλλακτικής Μπολιβαριανής Λύσης για την Αμερική (ALBA), που επιχειρούν να εμπεδώσουν η Κούβα, η Βενεζουέλα και η Βολιβία, ως αντίβαρο στις προωθούμενες από τις ΗΠΑ συμφωνίες «ελεύθερου εμπορίου».

Φεύγει η Βενεζουέλα από την «G-3»

Τέλος, από το Καράκας, η κυβέρνηση της Βενεζουέλας αποκήρυξε χθες το «νεοφιλελεύθερο» χαρακτήρα του λεγόμενου Ομίλου των Τριών («G-3»), στον οποίο συμμετέχει μαζί με το Μεξικό και την Κολομβία. Το υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε απόφαση, με την οποία κύρωσε την αποχώρηση της χώρας από την «G-3», διότι «βάζει τα εμπορικά κέρδη πάνω από τους λαούς, πάνω από τους ανθρώπους». Πρόσθεσε ότι οι εμπορικές σχέσεις που θέλει να συνάπτει η Βενεζουέλα βασίζονται στις αρχές της συνεργασίας και των δεσμών αλληλεγγύης. Την Κυριακή, ο Πρόεδρος της χώρας Ούγο Τσάβες είχε ανακοινώσει ότι η Βενεζουέλα αποχωρεί από την «G-3», ώστε να επικεντρωθεί στην πλήρη ένταξή της στην Κοινή Αγορά του Νότου.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=25/5/2006&id=6681&pageNo=18&direction=1

[abbis]

ΚΟΛΟΜΒΙΑ
Συνέχιση αυταρχισμού ή δημοκρατική αλλαγή;
Το δίλημμα των σημερινών κρίσιμων προεδρικών εκλογών

Την περασμένη Κυριακή 21 Μάη, στην κατάμεστη πλατεία Μπολίβαρ στην Μπογκοτά και σε ένα ιδιαίτερα ενθουσιώδες και γιορτινό κλίμα, ο Κάρλος Γκαβίρια, υποψήφιος της συμμαχίας Δημοκρατικός Εναλλακτικός Πόλος (PDA), όπου συμμετέχει και το Κολομβιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα, κλείνοντας την προεκλογική εκστρατεία του παραπάνω συνδυασμού, για τις προεδρικές εκλογές που διεξάγονται σήμερα στην Κολομβία, ξεκίνησε την ομιλία του τονίζοντας: «Ποτέ δεν ήταν πιο καθαρό το δίλημμα για τον κολομβιανό λαό: Να παρατείνει μία πρόταση αυταρχική και συντηρητική ή να οικοδομήσει μία δημοκρατική πρόταση για το καλό της Κολομβίας;».

Σε ολόκληρη τη χώρα, όπου πραγματοποιήθηκαν προεκλογικές συγκεντρώσεις του Πόλου, η προσέλευση του κόσμου ήταν ιδιαίτερα μαζική.

Εκλογές εν μέσω μαζικών, λαϊκών κινητοποιήσεων

Ας σημειωθεί ότι αυτές οι τελευταίες προεκλογικές συγκεντρώσεις μαζικής στήριξης κοινωνικών φορέων διεξήχθησαν σε κλίμα έντονων αγώνων, διαμαρτυριών και απεργιακών κινητοποιήσεων σε ολόκληρη τη χώρα. Ενάντια στη Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου (TLC) με τις ΗΠΑ, ενάντια στην επανεκλογή του σημερινού Προέδρου φιλοφασίστα Αλβάρο Ουρίμπε Βέλες, καθώς και για αγροτική μεταρρύθμιση, δικαιώματα στην Παιδεία και στη Δημόσια Υγεία. Δικαστές και εργαζόμενοι στη δικαιοσύνη να απεργούν για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, εργαζόμενοι στον αγροτικό τομέα, στην πολυεθνική «Drymmond» και την «Ecopetrol» να προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, ενώ φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι σε δημόσια πανεπιστήμια να καταγγέλλουν και να απορρίπτουν τις απειλές ενάντια σε συντρόφους τους κλπ.

Αυτό το σύνθετο πανόραμα αγώνων εμψύχωσε την αλληλεγγύη και τη μαζική στήριξη στον υποψήφιο του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου. «Γεγονός που τα ΜΜΕ μαζικής τρέλας», όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο Ολάφο Μολταλμπάν στο Πρακτορείο Ειδήσεων Νέα Κολομβία (Anncol) «προσπαθούν να αμβλύνουν, να το εξαφανίσουν, ευελπιστώντας ότι ο υπόλοιπος πληθυσμός θα παραμείνει απληροφόρητος».

Αγρια καταστολή και ολόκληρη η κρατική μηχανή για την επανεκλογή του Ουρίμπε

Είναι ολοφάνερη η χρησιμοποίηση ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού υπέρ της εκστρατείας επανεκλογής του σημερινού Προέδρου Ουρίμπε Βέλες, που αποδειγμένα έχει στενές σχέσεις με τους παραστρατιωτικούς και τους μαφιόζους. Με δηλώσεις τους ο Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος και ο Υπατος Αρμοστής, που εμφανίζονταν καθημερινά σε όλα τα ΜΜΕ, προέτρεπαν σε επιθέσεις ενάντια σε οποιονδήποτε δε στηρίζει την εκστρατεία τους και βρίσκεται στην αντιπολίτευση, χαρακτηρίζοντάς τους «τρομοκράτες». Η κολομβιανή Δεξιά έχει, κυριολεκτικά, γαντζωθεί από την ιδέα ότι η καταστολή θα τη σώσει. Είναι η εναλλακτική λύση που της απομένει, να καταστείλει διά πυρός και σιδήρου τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του λαϊκού κινήματος, δολοφονώντας κομμουνιστές, ιθαγενείς, συνδικαλιστές, φοιτητές, αγρότες, καθηγητές κλπ. Και φυσικά για όλα αυτά στηρίζεται στον «χωρίς όρους» σύμμαχό της, τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Γι' αυτό δεν εκπλήσσει η αναζωπύρωση του βρώμικου πολέμου και της κρατικής τρομοκρατίας ενάντια στην αντιπολίτευση, όπως για παράδειγμα στο Νότο (Ναρίνιο, Μέτα και Κάουκα) ενάντια στην Κοινωνική Διάσκεψη, όπου δολοφονήθηκαν, πολύ πρόσφατα, 5 ιθαγενείς, δεκάδες τραυματίστηκαν, ενώ έγιναν και συλλήψεις ή δολοφονώντας τον ιθαγενή ηγέτη Απαρταδό, στο Ουραμπά, ο οποίος είχε πάει στην προεκλογική συγκέντρωση του υποψηφίου του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου, Κάρλος Γκαβίρια, την Παρασκευή 19 Μάη. Νομίζουν ότι ισοπεδώνοντας με τανκς και ελικόπτερα το κίνημα των ιθαγενών, των αγροτών και των Αφροκολομβιανών, που διαμαρτύρονται και αγωνίζονται για ιστορικά δικαιώματα και αιτήματα, θα τους κάνουν να σωπάσουν.

Με τον ίδιο τρόπο που προσπάθησαν να σωπάσουν και τους πατριώτες κομμουνιστές της Πατριωτικής Ενωσης (UP), ενώ πολύ πρόσφατα προχώρησαν σε άλλη μία άνανδρη ενέργεια, εξοντώνοντας, το περασμένο Σαββατοκύριακο, έναν ακόμα επιζώντα της Πατριωτικής Ενωσης, τον Αλεξάντερ ντε Χεσούς Γκαλίντο, του οποίου το πτώμα βρέθηκε την Κυριακή 21 του Μάη στο δήμο Κότα με σημάδια εγκαυμάτων και ακρωτηριασμών.

Οπως σημειώνει σε κεντρικό άρθρο του στο Πρακτορείο Ειδήσεων Νέα Κολομβία (Anncol) ο Μολταλμπάν: «Επιβάλλεται η πολιτική ήττα της ολιγαρχίας ως κυρίαρχης τάξης, ώστε να γεννηθεί ένας διαφορετικός κόσμος, με δικαιώματα για όλους, με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη, που αυτός ο λαός δεν είναι διατεθειμένος να του τον στερήσουν και πάλι». Και συνεχίζει: «H κυρίαρχη τάξη της Κολομβίας δεν μπορεί να κρύψει πια την καινούρια πραγματικότητα που αναβλύζει στους δρόμους, όπως δεν μπόρεσε να αποσιωπήσει ότι πλέον δεν μπορεί να γεμίζει πλατείες, συγκεκριμένα την ιστορική πλατεία Μπολίβαρ στην Μπογκοτά, στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση των δυνάμεων της Δεξιάς. Σε αντίθεση με τις δυνάμεις της Αριστεράς, που με δυσκολία χώρεσαν στην ίδια πλατεία. Η δυσανασχέτησή τους ήταν τόσο μεγάλη, που δε δημοσίευσαν καν τις φωτογραφίες από την κατάμεστη πλατεία τη βραδιά της συγκέντρωσης του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου».

Στο σύνθετο πολιτικό σκηνικό της χώρας με πάνω από 35 εκατομμύρια κατοίκους, εκτός από τους Ουρίμπε και Γκαβίρια που αναφέραμε και φαίνονται οι επικρατέστεροι, ως υποψήφιοι πρόεδροι συμμετέχουν και ο Οράσιο Σέρπα από το κόμμα των Φιλελευθέρων, ο Αντάνας Μόκους, ο Κάρλος Ρινκόν και μέχρι πρόσφατα (απέσυρε την υποψηφιότητά του την τελευταία βδομάδα) ο Αλβάρο Λέιβα, από το Εθνικό Κίνημα Συμφιλίωσης (προέρχεται από το συντηρητικό κόμμα που τώρα στηρίζει τον Ουρίμπε, αλλά έχει ανοιχτά τοποθετηθεί υπέρ της συμφωνίας ειρήνευσης με το αντάρτικο κίνημα). Από την πλευρά των υποψηφίων της αντιπολίτευσης εκφράζονται ανοιχτά φόβοι για εκτεταμένη επιχείρηση νοθείας από τις δυνάμεις του Ουρίμπε.

Πρέπει επίσης να συμπληρώσουμε ότι για την κρίσιμη εκλογική μάχη που δίνεται σήμερα και το ένοπλο αντάρτικο κίνημα (κυρίως οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας - Στρατός του Λαού FARC - EP), ένα σημαντικότατο στοιχείο του λαϊκού κινήματος που αντιπαλεύει τον αυταρχισμό του κράτους πάνω από 40 χρόνια, έχει καλέσει στην καταψήφιση του φασίστα Ουρίμπε, χωρίς να δηλώνει ανοιχτά την υποστήριξή του σε κανέναν υποψήφιο της αντιπολίτευσης. Πάντως, όπως έχουν δημοσιοποιήσει οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις, σκοπεύουν, όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος της χώρας, να προχωρήσουν στη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής αναδιοργάνωσης, που θα παλέψει για ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα, κυβέρνηση που στην αρχή θα λειτουργεί μυστικά, αλλά που με τις επαφές που ήδη γίνονται, σε αυτή θα έχουν εκπροσώπηση αντιπροσωπευτικά οργανώσεις του λαϊκού κινήματος.


Γ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3392077&publDate=28/5/2006

[abbis]

ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΜΒΙΑ
Ουρίμπε ξανά
Σημαντικά ενισχυμένος ο συνδυασμός της αριστεράς

ΜΠΟΓΚΟΤΑ.-

Υπό το άγρυπνο βλέμμα 220.000 μελών των δυνάμεων ασφαλείας, οι προεδρικές εκλογές κύλησαν «ομαλά»... τόσο που, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, τις πρώτες πρωινές ώρες τα αποτελέσματα ήταν γνωστά... Ο Πρόεδρος, Αλβαρο Ουρίμπε, εξασφάλισε από τον πρώτο κιόλας γύρο την επανεκλογή του με ποσοστό 62,12%.

Βάσει των αποτελεσμάτων που μετέδωσε το υπουργείο Εσωτερικών της χώρας, τη δεύτερη θέση κατέλαβε ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Εναλλακτικού Πόλου - PDA, της αριστερής εκλογικής συμμαχίας όπου συμμετέχει και το Κολομβιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα, Κάρλος Γκαβίρια, με 22%, που είναι το καλύτερο αποτελέσματα στην ιστορία της Κολομβίας για τις αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις, και, μάλιστα, σε κλίμα τρομοκρατίας. Αντιθέτως, ο Οράσιο Σέρπα, υποψήφιος του πάλαι πότε ισχυρού Φιλελεύθερου Κόμματος, καταποντίστηκε στην τρίτη θέση με 12%.

Πάντως, η συμμετοχή στις εκλογές δεν ξεπέρασε το 45%. Εννοείται ότι ο πρώτος που έσπευσε να συγχαρεί τον Ουρίμπε ήταν ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Ου. Μπους, εξάλλου, είναι ο στενότερος και ίσως ο μοναδικός πραγματικός σύμμαχος των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική. Εννοείται, επίσης, ότι ο βρώμικος πόλεμος κατά του λαϊκού και αντάρτικου κινήματος εκ μέρους της κυβέρνησης Ουρίμπε θα συνεχιστεί.


http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=30/5/2006&id=6684&pageNo=11&direction=1

[abbis]

ΧΙΛΗ - ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Το πολύ βίαιο πρόσωπο της κρατικής καταστολής

Στον απόηχο της βαρβαρότητας των αρχών ασφαλείας κατά μικρών παιδιών, μαθητών και δημοσιογράφων για δεύτερη συνεχόμενη μέρα και τις νευρικές κινήσεις της κυβέρνησης της Προέδρου Μισέλ Μπατσελέ, ώστε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο διάλογος των φορέων της Παιδείας με την κυβέρνηση συνεχίστηκαν χτες.

Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν πληροφορίες εάν έχει αρθεί το αδιέξοδο και η Μισέλ Μπατσελέ ξεπεράσει την πιο σοβαρή κρίση της διακυβέρνησής της πολύ λίγες μέρες από την ανάληψη της προεδρίας.

Το μόνο που έχει γίνει γνωστό, είναι το τελεσίγραφο που έδωσαν οι φορείς της Παιδείας, ότι σε περίπτωση που δεν τιμήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, προκειμένου να εκλεγεί στο δεύτερο γύρο, τότε νέα πανεθνική κινητοποίηση θα λάβει χώρα τη Δευτέρα, 5 Ιούνη. Πιθανώς και πανεθνική απεργία, καθώς τα συνδικάτα βρίσκονται στο πλευρό των μαθητών, δηλαδή των παιδιών τους.

Εντούτοις, η «επανάσταση των πιγκουίνων» - όπως ονομάστηκαν οι κινητοποιήσεις εξαιτίας της ηλικίας των παιδιών που συμμετέχουν σε αυτές -που ξεκίνησε πριν από μερικές βδομάδες με την κατάληψη ορισμένων σχολείων και τώρα έχει επεκταθεί σε όλη τη χώρα δείχνει αμετάκλητη προς το παρόν. Απαιτούν ελεύθερη και δίκαιη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, δωρεάν μεταφορά στα δημόσια μέσα συγκοινωνίας, την αύξηση των δωρεάν παροχών σε μη προνομιούχους φοιτητές και μαθητές και ανάκληση του Οργανικού Νόμου για την Παιδεία του δικτάτορα Αουγούστο Πινοτσέτ, που καθορίζει από το σχολικό πρόγραμμα διδασκαλίας μέχρι και τα κριτήρια διορισμού των δασκάλων και καθηγητών στα δημόσια σχολεία.

Φυσικά, η κυβέρνηση Μπατσελέ προσπάθησε να «μειώσει» το χαρακτήρα του τελεσιγράφου, τονίζοντας ότι οι φορείς της Παιδείας «βρίσκονται στο τραπέζι του διαλόγου». Επίσης, η πρόεδρος της χώρας για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις έπαυσε ανώτερο στέλεχος της Αστυνομίας, λόγω της «ακραίας συμπεριφοράς» αρκετών αστυνομικών στις προχτεσινές πορείες. Λίγη ώρα αργότερα, οι δυνάμεις ασφαλείας έδρασαν εκ νέου, στρεφόμενοι και πάλι με βαρβαρότητα κατά των μαθητών και των δασκάλων που διαδήλωσαν για δεύτερη συνεχόμενη μέρα.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=2/6/2006&id=6687&pageNo=12&direction=1

[abbis]

ΧΙΛΗ
Εντείνονται οι μαθητικές κινητοποιήσεις

ΣΑΝΤΙΑΓΟ.-
Με την υποστήριξη περίπου 100 λαϊκών και κοινωνικών οργανώσεων, οι μαθητές των γυμνασίων της Χιλής άρχισαν χθες Δευτέρα πανεθνική αποχή από τα μαθήματά τους και προανήγγειλαν μαζικές κινητοποιήσεις, μετά την ανακοίνωσή τους ότι απορρίπτουν το σχέδιο της κυβέρνησης της Προέδρου Μισέλ Μπατσελέ να «βελτιώσει» το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, υιοθετώντας μέρος των αιτημάτων των μαθητικών οργανώσεων, μετέδωσε χθες η Πρένσα Λατίνα.

Οι μαθητές διέψευσαν τις πληροφορίες που διαρρέουν στα ΜΜΕ στελέχη της κυβέρνησης περί «διάσπασης» του μαθητικού κινήματος και διαμαρτυρήθηκαν για τις πιέσεις που τους ασκούν οι αρχές για να διαλύσουν το συντονιστικό τους όργανο. «Διαψεύδουμε κάθε πιθανή διάσπαση. Είναι η κυβέρνηση που προσπαθεί να διχάσει το κίνημα, αλλά αυτό δεν έγινε δυνατό», είπε η Καρίνα Δελφίνο, στέλεχος του Συντονιστικού των μαθητών. Ο Σανχουέσα, άλλος ένας ηγέτης του μαθητικού κινήματος, είπε ότι δεν προωθούνται πλέον οικονομικά αιτήματα, αλλά μια «ριζική αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος» της Χιλής.

Την είδηση επιβεβαίωσε, ουσιαστικά, ο υπουργός Παιδείας Μάρτιν Ζίλιτς, λέγοντας ότι οι μαθητές απέρριψαν τις κυβερνητικές προτάσεις. Ειδικότερα, αρνήθηκαν να δεχτούν το υπουργικό επιχείρημα ότι είναι οικονομικά ανέφικτη η παροχή δωρεάν μεταφοράς και η κατάργηση των εισαγωγικών διδάκτρων. Παράλληλα, τα Πανεπιστήμια ξεκινούν σε ένδειξη αλληλεγγύης καταλήψεις και κινητοποιήσεις, ενώ τη συμπαράστασή τους εξέφρασαν και εργατικά συνδικάτα. Σε διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν χθες στην πρωτεύουσα, η αστυνομία για άλλη μια φορά επιχείρησε βίαια να τις καταστείλει.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=6/6/2006&id=6689&pageNo=48&direction=1

[abbis]

ΧΙΛΗ
Απαίτηση για άλλη εκπαιδευτική πολιτική
Μετά από απόρριψη σχεδίου μέτρων για τη βελτίωση της εκπαίδευσης, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση της Χιλής, οι μαθητές συνεχίζουν τις διαδηλώσεις με στήριξη πολλών συνδικαλιστικών, κοινωνικών οργανώσεων

Ο απολογισμός των μαθητικών κινητοποιήσεων, της περασμένης Δευτέρας 5 του Ιούνη, στη Χιλή, είναι πάνω από 300 συλλήψεις και δεκάδες τραυματίες, μεταξύ των οποίων και ο φωτορεπόρτερ της εφημερίδας «Ελ Σίγκλο», oργάνου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής, Χόρχε Σουνίγα, ο οποίος χτυπήθηκε άγρια με σίδερο στο κεφάλι και μεταφέρθηκε αναίσθητος σε κέντρο υγείας. Ο γνωστός φωτορεπόρτερ είχε τραβήξει φωτογραφίες σε προηγούμενες κινητοποιήσεις, όπου εμφανίζονταν αστυνομικοί με πολιτικά που είχαν εισχωρήσει σε διαδηλώσεις μαθητών, φωτογραφίες τις οποίες δημοσίευσε, πριν δέκα μέρες περίπου, το πρακτορείο «Πρένσα Λατίνα».

Οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν, και πάλι, σε άγρια καταστολή με δακρυγόνα και αντλίες νερού στο Σαντιάγο, πρωτεύουσα της χώρας, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις, όπως, σε Σερένα και Ικίκε, βόρεια του Σαντιάγο, Πουέρτο Μοντ και Κονσεπσιόν, νότια του Σαντιάγο. Και στο Βαλπαράισο, λιμάνι που βρίσκεται 120 χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις όπου συμμετείχαν πάνω από 12.000 μαθητές και εργαζόμενοι της πόλης που στηρίζουν τις μαθητικές κινητοποιήσεις.

Προσπάθεια διάσπασης του μαθητικού κινήματος

Τρεις εκπρόσωποι της Συντονιστικής Συνέλευσης των Σπουδαστών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ACES), κύριου συντονιστικού οργάνου των μαθητικών κινητοποιήσεων, που έχουν παραλύσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Χιλή, σχεδόν ένα μήνα τώρα, με πικέτες που έγραφαν «Ούτε διασπασμένοι, ούτε φθαρμένοι», προέβησαν σε διαμαρτυρία στο Εθνικό Ινστιτούτο, αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο στις θεωρίες για πιθανές τριβές στο εσωτερικό του μαθητικού κινήματος και καταγγέλλοντας πιέσεις εκ μέρους των αρχών με στόχο την εξάρθρωση του συντονιστικού τους οργάνου.

«Διαψεύδουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο οποιαδήποτε διάσπαση. Η κυβέρνηση είναι εκείνη που προσπάθησε να σπάσει την ενότητα του κινήματός μας. Θέλησε να μας διασπάσει, ωστόσο δεν τα κατάφερε, και αυτό φάνηκε στη συνέχεια», δήλωσε η Καρίνα Ντελφίνο, μέλος της Συντονιστικής Συνέλευσης, μετά από συνεδρίαση του οργάνου κεκλεισμένων των θυρών.

Η Μαρία Χεσούς, άλλο ένα διακεκριμένο μέλος του κινήματος, ανέφερε με τη σειρά της ότι τα κολέγια της αριστοκρατικής κοινότητας της Προβιντένσια καθώς και από το εσωτερικό της χώρας εξέφρασαν την ακλόνητη συμπαράσταση και στήριξή τους στις μαθητικές κινητοποιήσεις. «Παραμένουν, δεν πέφτουν, βρισκόμαστε στον ίδιο αγώνα», διαβεβαίωσε.

Οι μαθητές κατήγγειλαν ακόμα ότι το Σάββατο 3 του Ιούνη έγινε μία μυστική συνάντηση, την οποία συγκάλεσε ο υπουργός Παιδείας Μαρτίν Σιλίκ, ο οποίος κατηγορείται από πολιτικούς κύκλους μέσα και έξω από την κυβέρνηση για κακή διαχείριση της κρίσης, με γονείς και κάποια εξουσιοδοτημένα, υποτίθεται, άτομα από μαθητές που απεργούν.

Κύριο αίτημα η αλλαγή του νόμου Πινοτσέτ για την Παιδεία

Οι διαδηλώσεις της Δευτέρας είναι η δεύτερη μαθητική κινητοποίηση σε εθνικό επίπεδο σε διάστημα περίπου μιας βδομάδας, στην οποία συμμετείχαν και μαθητές ιδιωτικών σχολείων, αλλά και πολλές συνδικαλιστικές, κοινωνικές οργανώσεις, όπως των καθηγητών, των υπαλλήλων στον τομέα της Υγείας, εργαζομένων στο υπουργείο Παιδείας, καθώς επίσης και η Εθνική Ομοσπονδία Σχολικών Μεταφορών και Τουρισμού της Χιλής.

Οι μαθητές πραγματοποίησαν μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας, που κατέληξε σε συγκρούσεις με την αστυνομία, απαιτώντας πραγματικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα και κυρίως τη μεταρρύθμιση του Οργανικού Συνταγματικού Νόμου της Εκπαίδευσης (LOCE), που είχε εγκρίνει ο αιμοσταγής δικτάτορας Αουγκούστο Πινοτσέτ μία μέρα πριν εγκαταλείψει την εξουσία, το 1989. Ο εν λόγω νόμος παρέχει στον ιδιωτικό τομέα, στο κεφάλαιο, έναν καθοριστικό, πρωταρχικό ρόλο στην εκπαίδευση, σε βάρος κοινωνικών στρωμάτων με χαμηλότερα εισοδήματα.

Στο μεταξύ, την Τρίτη 6 του Ιούνη, μετά από οκτώ ώρες συνεδρίασης στο λύκειο Μπάρος Μποργκόνιο, στην πρωτεύουσα Σαντιάγο, οι εκπρόσωποι της Συντονιστικής Συνέλευσης δήλωσαν ότι οι μαθητικές κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν σε εθνικό επίπεδο λόγω της αρνητικής στάσης της κυβέρνησης στα νέα αιτήματά τους.

Ας σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί μία νέα πρωτοβουλία της κυβέρνησης, η οποία έστειλε στο Κοινοβούλιο ένα σχέδιο νόμου για τα θέματα της Παιδείας. Η πρωτοβουλία προτείνει αλλαγές στον επίμαχο Οργανικό Συνταγματικό Νόμο του Πινοτσέτ, κύριο αίτημα των μαθητών, καθώς και τη δημιουργία μιας Προεδρικής Συμβουλευτικής Επιτροπής - με συμμετοχή μαθητών, αλλά εξαρτώμενη από την κυβέρνηση - που θα εξετάσει γενικότερα θέματα της Παιδείας. Το μαθητικό κίνημα, λοιπόν, επιμένει και απαιτεί το 50% συν ένα των εκπροσώπων αυτής της νέας Επιτροπής να είναι από μαθητικές και κοινωνικές οργανώσεις της χώρας που θα προτείνει η ACES, συντονιστικό όργανο του μαθητικού κινήματος. «Από αυτό το αίτημα δεν κάνουμε πίσω. Εμείς ως Συντονιστική Συνέλευση έχουμε κάνει μία πρόταση, που έχει να κάνει ουσιαστικά με το επίπεδο συμμετοχής που επιθυμούμε να έχουμε αναφορικά με το Νόμο (Οργανικό Συνταγματικό για την Εκπαίδευση) στην επιτροπή που θα δημιουργηθεί», δήλωσε η εκπρόσωπος του ACES, Καρίνα Ντελφίνο. Στόχος του κινήματος είναι να υπογράψει η Πρόεδρος Μπατσελέ το κείμενο με τις προτάσεις γύρω από το παραπάνω θέμα. «Μόνο στην περίπτωση που η Πρόεδρος υπογράψει αυτό που ζητάμε θα σταματήσουμε τις καταλήψεις και την απεργία», είναι η θέση των μαθητών.

Μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων, επίσημες πηγές ανέφεραν, την Τρίτη, ότι η Μπατσελέ θα ανακοινώσει σύντομα τη σύνθεση της επίμαχης Συμβουλευτικής Επιτροπής, που θα αποτελέσει κλειδί για την αλλαγή πορείας στην εκπαιδευτική πολιτική της χώρας, την οποία απαιτούν οι μαθητές, αφού η εκπαίδευση έχει μετατραπεί τώρα σε κερδοφόρο εμπόριο.

Από την πλευρά της η Προεδρία της χώρας, μέσω του εκπροσώπου της, Ρικάρδο Λάγος Βέμπερ, δήλωνε ότι η Πρόεδρος Μπατσελέ θα ορίσει - πριν από το προγραμματισμένο ταξίδι της στην Ουάσιγκτον (έγινε την περασμένη Πέμπτη) - τα μέλη της Επιτροπής «με κριτήρια που εκείνη θεωρεί κατάλληλα», απορρίπτοντας ξεκάθαρα το αίτημα των μαθητών. Στη συνέχεια, ο υπουργός Παιδείας, Μαρτίν Σιλίκ, ανέφερε πως όλοι οι παράγοντες θα εκπροσωπούνται σε αυτό το όργανο, αλλά απέρριψε την πλειοψηφική συμμετοχή των μαθητών λέγοντας: «Η μεταρρύθμιση δε λύνεται με ψήφους, αλλά με την εθνική συναίνεση».

Στις λιγότερες από εκατό μέρες από την άνοδό της στο ανώτατο αξίωμα της χώρας, η Πρόεδρος Μπατσελέ αντιμετωπίζει έντονες διαμαρτυρίες. Κατ' αρχάς ήταν η κινητοποίηση των ιθαγενών Μαπούτσε ενάντια στον αντιτρομοκρατικό νόμο, με βάση τον οποίο θα δικάζονταν τέσσερις ομοεθνείς τους που δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να προσπαθήσουν να ανακτήσουν τα εδάφη όπου ανέκαθεν ζούσαν.

Η δεύτερη, σε λιγότερο από ένα μήνα, ήταν «ο ξεσηκωμός των πιγκουίνων», όπως ονομάστηκαν χαρακτηριστικά οι κινητοποιήσεις των μαθητών της μέσης εκπαίδευσης, που συνεχίζουν να συγκλονίζουν ολόκληρη τη χώρα και χαίρουν πλατιάς κοινωνικής στήριξης, απαιτώντας ριζικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Την πλήρη στήριξή του στον αγώνα που ξεκίνησαν οι μαθητές εκφράζει το ΚΚ Χιλής, που τα μέλη του συμμετέχουν ενεργά στους αγώνες, και ταυτόχρονα διατυπώνει τη θέση ότι δεν είναι μόνο το εκπαιδευτικό σύστημα που χρειάζεται αλλαγή. Ανοίγει το ζήτημα της συνολικής συνταγματικής μεταρρύθμισης μετά τη στυγνή δικτατορία και τις αστικές κυβερνήσεις, που δε θέλησαν να αλλάξουν τους νόμους της δικτατορίας, και χαράζει την προοπτική για ριζικές κοινωνικές αλλαγές ώστε να μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες σε όλους τους τομείς, προβάλλοντας τη διέξοδο του σοσιαλισμού.


Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

http://www.rizospastis.gr/pag
e.do?id=6723&publDate=11%2F6%2F2006&direction=&pageNo=24

[abbis]

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
Βιντεοπαιχνίδι επέμβασης προκαλεί οργή
Ο επικοινωνιακός πόλεμος των ΗΠΑ μέσα από τη βιομηχανία των ηλεκτρονικών παιχνιδιών χειραγώγησης

Μέγιστη οργή, και δικαίως, έχει προκαλέσει στη Βενεζουέλα ένα αμερικανικής κατασκευής βιντεοπαιχνίδι που δείχνει το Καράκας στις φλόγες στη διάρκεια στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ με στόχο την απελευθέρωση της χώρας από έναν «τύραννο διψασμένο για εξουσία», που παραπέμπει ευθέως στον Πρόεδρο Ούγο Τσάβες.

Το παιχνίδι, που έχει τον τίτλο «Μισθοφόροι 2: Ο κόσμος στις φλόγες», δείχνει «τη μεγάλη διαστροφή της αμερικανικής κοινωνίας και ιδιαίτερα της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών», υποστήριξε ο αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας, Χοσέ Βισέντε Ράνχελ, ο οποίος χαρακτήρισε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών «φωλιά γκάνγκστερ, λαθρεμπόρων ναρκωτικών και εγκληματιών», υποστηρίζοντας ότι η Ουάσιγκτον επιδιώκει να προκαλέσει πραξικόπημα κατά του Τσάβες.

Το νέο βιντεοπαιχνίδι είναι το δεύτερο μέρος σειράς (η πρώτη εξελίσσεται στη Χερσόνησο της Κορέας) και πρωταγωνιστής είναι ένας «πολέμαρχος» που θέλει να πάρει τον έλεγχο της Βενεζουέλας και των πετρελαίων της και φυσικά Αμερικανοί κομάντος σπεύδουν να εισβάλουν ώστε να διασώσουν τη χώρα!

Οι δημιουργοί του νέου παιχνιδιού της εταιρίας «Pandemic Studios», η οποία εδρεύει στο Λος Αντζελες, διέψευσαν πάντως ότι επηρεάστηκαν από την πολιτική της κυβέρνησης Μπους έναντι της Βενεζουέλας στην κατασκευή των «Μισθοφόρων».

«Τα στούντιο της "Pandemic" εργάζονται στον τομέα της διασκέδασης. Δεν είχαμε ποτέ κάποια επαφή με οποιαδήποτε αμερικανική κυβερνητική υπηρεσία για το θέμα της παραγωγής του παιχνιδιού» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο εκπρόσωπος της εταιρίας.

Εντούτοις, δύσκολα πείθει... Χαρακτηριστικά, η Μέρι ΜακΕλβίν σημείωσε στο Vheadline.com ότι ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι της «Pandemic Studios» δημιουργεί στον παίκτη την εντύπωση ότι «εισβάλλει στη Βενεζουέλα». Αναφερόμενος στο παιχνίδι, ο Ισμαελ Γκαρσία, μέλος του Κογκρέσου της Βενεζουέλας, σχολίασε ότι «νομίζω πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ γνωρίζει πώς να διεξάγει εκστρατείες ψυχολογικής τρομοκρατίας, ώστε να μπορεί να επιτύχει διάφορα πράγματα εν καιρώ».

Η ΜακΕλβίν εκτιμά ότι ο Γκαρσία δεν έπεσε και πολύ έξω: Η έρευνά της αποκάλυψε σχέσεις ανάμεσα στον CEO της «Pandemic», Τζος Ρέζνικ, και την κυβέρνηση Μπους. Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε το ειδησεογραφικό πρακτορείο «United Press International» (UPI) το Μάιο του 2005, «ο στρατός των ΗΠΑ πλήρωσε μια κατασκευάστρια παιχνιδιών 4 εκατ. δολάρια προκειμένου να αναπτύξει ένα εκπαιδευτικό εργαλείο το οποίο αποδείχτηκε αποτυχία... αλλά απέφερε εκατομμύρια στην εταιρία που το ανέπτυξε». Ενώ, σύμφωνα με το ABC News, το παιχνίδι «Full Spectrum Warrior» (Πολεμιστής Πλήρους Φάσματος) «είχε σχεδιαστεί για να εκπαιδευτεί το επόμενο κύμα των νεοσύλλεκτων, που έχουν μεγαλώσει με βιντεοπαιχνίδια, χρησιμοποιώντας επίσημες στρατιωτικές τακτικές και διαδικασίες, όμως το εργαλείο αυτό κρίθηκε απαρχαιωμένο πριν χρησιμοποιηθεί από το Στρατό». Και ο ίδιος ο Ρέζνικ είπε ότι «είχαμε ειδικούς που είχε ορίσει ο στρατός για την ανάπτυξή του από την αρχή έως την αποπεράτωσή του». Και πρόσθεσε: «Δεν ήταν το μόνο παιχνίδι που μας ζήτησε ο στρατός των ΗΠΑ».

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/6/2006&id=6753&pageNo=3&direction=1

[apostolos1986]

EΛΟΪZA EΛENA

H αριστερή αντίπαλος του Λούλα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Το κεφάλαιο μπορεί να κοιμάται ήσυχο: η γερουσιαστής Ελοΐζα Ελένα (Κόμμα του Σοσιαλισμού και της Ελευθερίας, PSOL) δεν έχει καμιά πιθανότητα να εκλεγεί πρόεδρος της Βραζιλίας.

Τον Δεκέμβριο του 2003, η Ελοΐζα Ελένα (το πλήρες όνομά της είναι Ελοΐζα Ελένα Λίμα ντε Μοράες Καρβάλιο) ήταν η πρώτη γερουσιαστής που διαγράφηκε από το Κόμμα των Εργαζομένων, το κυβερνών κόμμα του προέδρου Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, επειδή προκάλεσε δημόσια το πρώην «δεξί χέρι» του προέδρου, τον Ζοζέ Ντιρκέου. Είχε τολμήσει να διαμαρτυρηθεί έντονα κατά του διορισμού του φιλελεύθερου Ενρίκε Μεϊρέγες στην προεδρία της κεντρικής τράπεζας της Βραζιλίας και στη συνέχεια παράκουε συστηματικά τις οδηγίες που έδινε το κόμμα της. Από τότε βέβαια, ο Ντιρκέου παραιτήθηκε και εξέπεσε του βουλευτικού αξιώματος, αφού κοινοβουλευτική επιτροπή διαπίστωσε πως εξαγόραζε τις ψήφους βουλευτών για να σιγουρεύει την έγκριση νομοσχεδίων που κατέθετε η κυβέρνηση. Όσο για την Ελοΐζα, μετά τη διαγραφή της έγινε η πρώτη γυναίκα στη Βραζιλία που ίδρυσε ένα κόμμα, το PSOL.

Αρχές Ιουνίου ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας και εξήγησε απερίφραστα τη βασική πολιτική θέση της - ένα είδος... σοσιαλιστικής ερμηνείας των Γραφών: «H Βίβλος λέει: ο άνθρωπος μπορεί να υπηρετεί ή τον Θεό ή το κεφάλαιο. Αυτός που υπηρετεί το κεφάλαιο, θα καεί στην Κόλαση»! Μολονότι δεν έχει πιθανότητα να εκλεγεί πρόεδρος, οι δημοσκοπήσεις τής δίνουν 7% των προτιμήσεων - πράγμα που σημαίνει πως σχεδόν 8 εκατομμύρια Βραζιλιάνοι υποστηρίζουν την υποψηφιότητά της. Ίσως όχι τόσο επειδή θέλει, όπως λέει, «να τεθούν υπό τον έλεγχο του βραζιλιάνικου λαού σημαντικοί τομείς της οικονομίας», αλλά επειδή θαυμάζουν την ευθύτητά της και το θάρρος της - τόσο στην πολιτική, όσο και στην προσωπική της ζωή. Στον πρώτο γάμο της είχε παντρευτεί έναν μηχανικό 15 χρόνια μεγαλύτερό της και ήταν 27 χρόνων όταν μάζεψε τα πράγματά της, πήρε αγκαλιά τα δυο παιδιά της και εγκατέλειψε τη συζυγική εστία. Δίδασκε τότε στη σχολή νοσηλευτριών του ομοσπονδιακού πανεπιστημίου της Αλαγκόα και εξηγεί πως πήρε την απόφαση να χωρίσει τον σύζυγό της επειδή αυτός ζήλευε την επαγγελματική ανεξαρτησία της.

Στο Ρίο ντε Τζανέιρο, η Ελοΐζα έχει τη μεγαλύτερη υποστήριξη (18,6%) στη Ζόνα Σουλ, την πλουσιότερη περιοχή της πόλης, εκεί όπου οι κάτοικοι κάθε άλλο παρά προσβλέπουν σε κάποια επαναστατική αλλαγή στη χώρα. «Έχουν όμως κουραστεί από τους πολιτικούς και θέλουν να υποστηρίξουν κάποιον που αμφισβητεί αυθεντικά τον λήθαργο στον οποίο έχουν πέσει», λέει ο «πράσινος» βουλευτής του Ρίο Φερνάντο Γκαμπέιρα. Στη Γερουσία, όπου βρίσκεται εδώ και οκτώ χρόνια, η Ελοΐζα είναι εξαιρετικά δραστήριο μέλος πέντε διαφορετικών επιτροπών και στις ομιλίες της η λέξη «διαφθορά» επαναλαμβάνεται συχνά όταν αναφέρεται στο προεδρικό μέγαρο του Λούλα.


ΤΑ ΝΕΑ

[apostolos1986]

Σκληρή μάχη για τον προεδρικό θώκο στο Mεξικό

O αριστερός Oβραδόρ κατά του συντηρητικού Kαλντερόν

ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ. Σκληρή μονομαχία μεταξύ του αριστερού υπερασπιστή των λαϊκών αιτημάτων, Αντρές Μανουέλ Λόπες Οβραδόρ, και του συντηρητικού Φελίπε Καλντερόν, ο οποίος υπόσχεται ξένες επενδύσεις, θα είναι, όπως όλα δείχνουν, το τελικό επεισόδιο της εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη προέδρου στο Μεξικό, την ερχόμενη Κυριακή. Οι τελευταίες συγκεντρώσεις έγιναν την Τετάρτη, οπότε γράφτηκε το τυπικό τέλος της θυελλώδους αναμέτρησης, αμαυρωμένης από βροχή πικρόχολων σχολίων των πολιτικών αντιπάλων, αλλά και έξαρση των βίαιων επεισοδίων σχετικών με ναρκωτικά. Οποιος και αν είναι ο νικητής, σχολιάζουν οι πολιτικοί παρατηρητές, θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της αναζωογόνησης της οικονομίας και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, κινήσεις που θα βοηθούσαν στην παύση της ροής Μεξικανών μεταναστών προς τις ΗΠΑ.

Οι δημοσκοπήσεις δίνουν στον πρώην δήμαρχο της Πόλης του Μεξικού, Λόπες Οβραδόρ, προβάδισμα δύο έως πέντε ποσοστιαίων μονάδων, έναντι του Φελίπε Καλντερόν, ενώ ο Ρομπέρτο Μαντράτζο, υποψήφιος του άλλοτε παντοδύναμου Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος, έρχεται τρίτος. Η εκστρατεία του Λόπες Οβραδόρ, υποψηφίου του Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης, ενισχύθηκε αισθητά από την απόφαση του εργατικού συνδικάτου 150.000 ανθρακωρύχων να ακυρώσει προγραμματισμένη απεργία τους και να διακηρύξει την υποστήριξή του προς τον αριστερό διεκδικητή του προεδρικού θώκου.

Οι εκλογές της Κυριακής «θα καταδείξουν ότι το χρήμα δεν υπερισχύει πάντα έναντι της ηθικής και της τιμιότητας του λαού», δήλωσε ενώπιον των υποστηρικτών του ο πρώην δήμαρχος, ο οποίος επικρίνεται, με τη σειρά του, για λαϊκίστικες μεθόδους με αποκλειστικό στόχο την εξουσία. Το πλήθος τον καταχειροκρότησε, την Τετάρτη, στην ιστορική πλατεία Σοκάλο, όταν δήλωσε ότι σκοπεύει να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους της NAFTA, ώστε να διασφαλίσει τη διατήρηση των περιορισμών στις εισαγωγές βοδινού και φασολιών από τις ΗΠΑ. Στην τελευταία συγκέντρωση υποσχέθηκε επίσης να εξαπολύσει εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής, κίνηση που σε συνδυασμό με τις περικοπές των μισθών των κορυφαίων κυβερνητικών αξιωματούχων θα συμβάλει, όπως διαβεβαιώνει, στη χρηματοδότηση των φιλόδοξων κοινωνικών προγραμμάτων του. Εξαιρετικά δημοφιλής επί δημαρχίας του, από το 2000 έως το 2005, ο Λόπες Οβραδόρ κέρδισε ευρεία υποστήριξη μεταξύ των εκατομμυρίων φτωχών Μεξικανών.

Από την πλευρά του, ο Φελίπε Καλντερόν, υποψήφιος του κυβερνώντος Εθνικού Κόμματος Δράσης του απερχόμενου προέδρου Βισέντε Φοξ, απολαμβάνει τη στήριξη της μεγαλύτερης ομάδας επιχειρηματιών του Μεξικού και προειδοποιεί για τους κινδύνους που εγκυμονεί, όπως λέει, «η αλλαγή πλεύσης». Ο Φελίπε Καλντερόν, πρώην υπουργός Ενέργειας, διακήρυξε ενώπιον των υποστηριχτών του στη συγκέντρωση της Γκουανταλαχάρα ότι είναι «ο κατάλληλος άνθρωπος για το μέλλον» και ότι το κόμμα του είναι το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί οικονομική σταθερότητα. Τα στοιχεία είναι με το μέρος του, αφού η οικονομία, ύστερα από έτη στασιμότητας, σημείωσε φέτος ανάπτυξη της τάξεως του 5,5%. Ο Καλντερόν θέλει να ενθαρρύνει τις ξένες επενδύσεις, να επιτρέψει τις ιδιωτικές επενδύσεις στον κρατικό πετρελαϊκό τομέα και να περικόψει τους φόρους στις επιχειρήσεις.

Στην τρίτη θέση, παρότι υποψήφιος του μεγαλύτερου πολιτικού κόμματος της χώρας, που κυβέρνησε επί 71 έτη, ο Ρομπέρτο Μαντράτζο, προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους ότι δεν πρόκειται για μονομαχία. «Το κόμμα μας είναι νικητής. Είναι γεννημένο να νικά, γεννημένο να υπερισχύει», δήλωσε. Υποψήφιοι, επίσης, είναι η Πατρίτσια Μερκάντο των Σοσιαλδημοκρατών και του Αγροτικού Εναλλακτικού Κόμματος και ο Ρομπέρτο Κάμπα της Νέας Συμμαχίας.

Παράλληλα με τις προεδρικές διεξάγονται εκλογές και για το Κογκρέσο και καθώς είναι απίθανο να κατακτηθεί η πλειοψηφία από ένα κόμμα, ο νέος πρόεδρος αναμένεται να βρεθεί αντιμέτωπος με τα ίδια κοινοβουλευτικά αδιέξοδα που χαρακτήρισαν την εξαετή προεδρία Φοξ.

ΠΗΓΗ:ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

[apostolos1986]

Σε τεταμένο κλίμα η μάχη του Μεξικού

Μεταξύ του υπερασπιστή των φτωχών Ομπραδόρ και του συντηρητικού τεχνοκράτη Καλντερόν

Της Ευρυδικης Μπερση

Ο ένας είναι άνευρος τεχνοκράτης με λαμπρές σπουδές στο Χάρβαρντ και υποστήριξη από την επιχειρηματική ελίτ, την Καθολική Εκκλησία και τον απερχόμενο πρόεδρο. Ο άλλος είναι παθιασμένος υπερασπιστής των φτωχών, με μακρά πολιτική πορεία και αξιοσημείωτη θητεία ως δήμαρχος της πόλης του Μεξικού. Το ποιος από τους δύο θα κερδίσει τις σημερινές προεδρικές εκλογές στο Μεξικό θα καθορίσει όχι μόνο την πορεία της χώρας, αλλά και την έκταση της αριστερής στροφής που πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια στη Λατινική Αμερική. Η αναμέτρηση ανάμεσα στον 43χρονο Φελίπε Καλντερόν του συντηρητικού ΡΑΝ και στον 52χρονο Αντρές Μανουέλ Λόπεζ Ομπραδόρ, του προοδευτικού ΡRD, είναι κάτι καινούριο για το Μεξικό – και όχι μόνο γιατί έχει παραγκωνίσει το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI), που κυβέρνησε ασταμάτητα τη χώρα επί 70 χρόνια.

Κατά της φτώχειας

Είναι η πρώτη φορά που ένας υποψήφιος αριστερού κόμματος έχει σοβαρές πιθανότητες να αναλάβει την εξουσία στα νότια σύνορα των ΗΠΑ. Ο Ομπραδόρ, που διατηρούσε ελαφρό προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, δεν είναι συγκρίσιμος ούτε με τον Φιντέλ Κάστρο της Κούβας, αλλά ούτε με τον Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας. Εχει μετριάσει τη γραμμή του ώστε να προσαρμοστεί στα δεδομένα μιας χώρας που διατηρεί ασφυκτικά στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ. (Το Μεξικό είναι ο δεύτερος προμηθευτής πετρελαίου των ΗΠΑ μετά τη Σαουδική Αραβία και ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ουάσιγκτον. Ανήκει στη Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου Βόρειας Αμερικής και πολλά εκατομμύρια Μεξικανοί μετανάστες ζουν στις ΗΠΑ.)

Ενώ όμως δεν υπόσχεται ριζοσπαστικές επαναστάσεις, ο Ομπραδόρ έχει αναδείξει σε επείγουσα προτεραιότητα την καταπολέμηση της φτώχειας. Υπόσχεται δίκτυο κοινωνικής προστασίας, χρήματα για σχολεία, μικροπιστώσεις για τους αποκλεισμένους του τραπεζικού συστήματος, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, πρόγραμμα διανομής τροφίμων για την καταπολέμηση του υποσιτισμού, αύξηση των συντάξεων. Αυτό που δίνει αξιοπιστία σε τέτοιες χιλιοειπωμένες δεσμεύσεις είναι ότι, ως δήμαρχος της πόλης του Μεξικού, έκανε πράξη πολλές απʼ αυτές και ταυτόχρονα κατάφερε να ισοσκελίσει και τον δημοτικό προϋπολογισμό.

«Τηρεί τον λόγο του»

Σε μια κοινωνία εξαιρετικών ανισοτήτων και μεγάλης διαφθοράς, όπως είναι το Μεξικό, ο Ομπραδόρ βρήκε χρήματα για κοινωνικά προγράμματα καταργώντας ολόκληρες γραφειοκρατικές βαθμίδες και μειώνοντας τους μισθούς των υψηλόβαθμων δημοτικών υπαλλήλων. Αν αντί της πρωτεύουσας των 22 εκατομμυρίων κατοίκων ελέγξει τη χώρα των 107 εκατομμυρίων, ο Ομπραδόρ υπόσχεται να επιτεθεί όχι μόνο στην κρατική γραφειοκρατία, αλλά και στα προνόμια της οικονομικής ελίτ, που επί δεκαετίες κυβερνά απερίσπαστη τη χώρα. «Η ρητορική του ανακατεύει επαναστατικά με θεολογικά στοιχεία. Εχει πει κατʼ επανάληψη ότι θα φέρει “την κάθαρση στον εθνικό βίο” και ότι θα εγκαινιάσει μια εποχή “ιστορικής υπέρβασης”, στην οποία “όσοι βρίσκονται στην κορυφή” και “όσοι έχουν χρήματα” δεν θα καταπιέζουν “τα χαμηλά στρώματα”», έγραφε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης ένας συντηρητικός Μεξικανός σχολιαστής, επισημαίνοντας τους κινδύνους μιας ενδεχόμενης προεδρίας Ομπραδόρ. «Πιστέψτε τον, είναι άνθρωπος που τηρεί τον λόγο του». Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των σημερινών εκλογών, είναι δίκαιο να ειπωθεί ότι η πολιτική πρόταση του Ομπραδόρ κυριάρχησε στον προεκλογικό αγώνα, είτε θετικά είτε αρνητικά. Η εκστρατεία του Καλντερόν, που στελεχώθηκε από Αμερικανούς συμβούλους, εξαπέλυσε ομοβροντία αρνητικών διαφημίσεων, που τον χαρακτήριζαν επικίνδυνο για τη χώρα και επιζήμιο για τη συνέχεια της αναπτυξιακής πολιτικής. Ομως, το οικονομικό του επιτελείο αποτελείται από ορθόδοξους οικονομολόγους, ενώ οι προτάσεις του για την αναθεώρηση της Ζώνης Ελευθέρου Εμπορίου Βορείας Αμερικής (NAFTA) αποτελούν μάχες οπισθοφυλακής και δεν έχουν ριζοσπαστικό περιεχόμενο. «Οταν ο Ομπραδόρ επιτίθεται στη ΝAFTA γιατί εκείνη έχει την άδικη απαίτηση να εισάγει το Μεξικό, χωρίς δασμούς, καλαμπόκι που έχει παραχθεί στις ΗΠΑ με γενναίες επιδοτήσεις», έγραφε ο βρετανικός Εκόνομιστ, «είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς μαζί του».

Βία και νοθεία

Παρʼ όλα αυτά, δεν πρέπει να υποτιμά κανείς τις ιδιαιτερότητες της μεξικανικής πολιτικής. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει αφεθεί αριστερός πρόεδρος να κερδίσει την εξουσία στο Μεξικό. Το 1988, ο Kουαχτέμοκ Κάρδενας, ιστορική φιγούρα του κόμματος του Ομπραδόρ και γιος του προέδρου που 50 χρόνια νωρίτερα είχε εθνικοποιήσει τα πετρέλαια του Μεξικού, έχασε τις εκλογές με τη βοήθεια δήθεν βλάβης του ηλεκτρονικού συστήματος καταμέτρησης ψήφων. Ο ίδιος ο Ομπραδόρ έχασε το αξίωμα του κυβερνήτη της επαρχίας Ταμπάσκο, απʼ όπου κατάγεται, πάλι με νοθεία. Δύο μελέτες που δημοσιεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον Ποστ δείχνουν ότι η εξαγορά ψήφων και ο καταναγκασμός εξακολουθούν, ακόμη και μετά την κατάργηση της δικτατορίας του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος, να επηρεάζουν τις εκλογές. Οι έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, μεταξύ των τριών κομμάτων, εκείνο που εφαρμόζει λιγότερο απʼ όλα μεθόδους καταναγκασμού είναι το κόμμα του Ομπραδόρ.

Στην επαρχία των Τσιάπας

Το πολιτικό κλίμα στη χώρα είναι συνολικά τεταμένο. Στις αρχές Μαΐου, διαδηλωτές που υπερασπίζονταν μικροπωλητές συγκρούστηκαν με την αστυνομία στα περίχωρα της πόλης του Μεξικού και από τη σύγκρουση σκοτώθηκε ένας διαδηλωτής, κάποιοι τραυματίστηκαν βαριά, άλλοι συνεχίζουν να αγνοούνται, ενώ γυναίκες που συνελήφθησαν βιάστηκαν καθʼ οδόν για το αστυνομικό τμήμα. Το επεισόδιο αυτό στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο ηλέκτρισε τους οπαδούς του υποδιοικητή Μάρκος, του ηγέτη της εξέγερσης στην επαρχία των Τσιάπας. Ο Μάρκος, εκφραστής των πιο ριζοσπαστικών στρωμάτων της μεξικανικής κοινωνίας, θεωρεί ότι κανένας από τους τρεις υποψηφίους προέδρους δεν αντιμετωπίζει τη ρίζα των προβλημάτων των φτωχών Μεξικανών. Ενώ οι οπαδοί του Μάρκος επρόκειτο να μείνουν στα σπίτια τους την ημέρα των εκλογών και κάποιοι ίσως ψήφιζαν τον Ομπραδόρ, τώρα ο Μάρκος τους ζήτησε να κατέβουν στους δρόμους για εκδηλώσεις ειρηνικής διαμαρτυρίας. Οπαδοί όλων των παρατάξεων, αστυνομία, Μάρκος, όλοι επί ποδός σε μια ημέρα που ουδείς γνωρίζει πώς θα τελειώσει.

ΠΗΓΗ:Καθημερινή

[apostolos1986]

Οι Μεξικανοί στις κάλπες, η αριστερά στο στόχαστρο- Ο δήμαρχος που θέλει να γίνει πρόεδρος

Διαφθορά, σκάνδαλα και καχυποψία

Του ERASMO SAENZ CARRETE*

Ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, ο κεντροαριστερός υποψήφιος του Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης (ΚΔΕ), ο οποίος στις σημερινές εκλογές στο Μεξικό καλείται να ανατρέψει τον υποψήφιο του κυβερνώντος κόμματος, αποτέλεσε στόχο κατά συρροήν επιθέσεων των μέσων ενημέρωσης, τα οποία τον κατηγόρησαν ότι συνιστά κίνδυνο για το Μεξικό.

Παρ' όλο που δεν ανήκει στη ριζοσπαστική αριστερά, ο Ομπραδόρ θα μπορούσε, σε περίπτωση νίκης του, να εγγραφεί στο λατινοαμερικανικό ρεύμα το οποίο αποστασιοποιείται από την Ουάσιγκτον.

Εξι χρόνια νωρίτερα, στις 2 Ιουλίου του 2000, όταν ο Βισέντε Φοξ, του Κόμματος Εθνικής Δράσης (ΚΕΔ), ανήλθε στην προεδρία του Μεξικού, κατάφερε να σπάσει την ηγεμονία ενός κόμματος -του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος (ΘΕΚ)- το οποίο είχε μονοπωλήσει την εξουσία για 71 χρόνια.

Εν τούτοις, το πολιτικό του κεφάλαιο αναλώθηκε σιγά σιγά από την έλλειψη σοβαρότητας που επέδειξε στην εσωτερική πολιτική σκηνή: υπερέκθεση της συζύγου του στον πολιτικό βίο και ζητήματα που αφορούσαν στον οικογενειακό του περίγυρο, απουσία δυναμικής ηγεσίας, που είχε ως αποτέλεσμα ένα «άχρωμο» υπουργικό συμβούλιο, αναποτελεσματικότητα των λύσεων που προτάθηκαν για την άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων, δυσκολία να δημιουργηθούν γέφυρες επικοινωνίας με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, υπερβολικά πολωμένο Κογκρέσο, με περιορισμένες δυνατότητες συναίνεσης.

Τα ανοιχτά μέτωπα

Σήμερα το Μεξικό, μια χώρα με περισσότερους από 106 εκατομμύρια κατοίκους, και η ενδέκατη σε σειρά οικονομία του πλανήτη ετοιμάζεται για αλλαγή Προεδρίας, Κοινοβουλίου, Γερουσίας και άλλων πόστων της τοπικής αυτοδιοίκησης σε πολλές περιοχές της ομοσπονδίας, στις εκλογές. Η χώρα διέρχεται μια σταθερή μακροοικονομική κατάσταση: συναλλαγματική ισοτιμία με το δολάριο χωρίς αξιοπρόσεκτες ανατροπές, ελεγχόμενο πληθωρισμό, οικονομία που επωφελείται από τις αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου, το οποίο είναι και η πρώτη εξαγώγιμη ύλη. Επιπροσθέτως, το σύνολο του εμβάσματος που προέρχεται από τους εκπατρισμένους στις ΗΠΑ Μεξικανούς ανήλθε σε 20,34 δισ. δολάρια το 2005(1), και αποτελεί τον δεύτερο σημαντικότερο πόρο μετά το πετρέλαιο.

Μολαταύτα, η βελτίωση του φορολογικού συστήματος, οι διαπραγματεύσεις με τους εξεγερμένους Ζαπατίστας (οι οποίοι στάθηκαν ιδιαίτερα κριτικοί απέναντι στην τρέχουσα εκλογική διαδικασία)(2), και η απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης μετατέθηκαν για αργότερα. Τα όρια της πάλης εναντίον των ομάδων που συνδέονται με την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών επέφεραν ένα αποπνικτικό κλίμα ανασφάλειας: απαγωγές, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, λαθρεμπόριο όπλων, εκρηκτική άνοδος της χρήσης ουσιών.

Οι δύο μονομάχοι

Δύο είναι οι βασικοί αντίπαλοι στις σημερινές εκλογές: ο Φελίπε Καλδερόν, του κυβερνώντος κόμματος ΚΕΔ και ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, του Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης (ΚΔΕ),(3) -ο οποίος τραβά τα βλέμματα εξαιτίας της ενίσχυσης της δύναμης της αριστεράς στη Λατινική Αμερική- υποστηριζόμενος από τον Συνασπισμό για το Συλλογικό Καλό (που συσπειρώνει το ΚΔΕ, το Εργατικό Κόμμα και το κόμμα της Δημοκρατικής Σύγκλισης).

Το ΚΔΕ, που συστήθηκε επισήμως στις 26 Μαΐου του 1989, αναδύθηκε ως πολιτικό κόμμα μέσα από ποικίλες δυνάμεις που επιζητούσαν την αλλαγή: την Οργάνωση της Πόλης του Μεξικού (η Συνέλευση των Συνοικιών), τις εμπειρίες κινητοποίησης σε άλλες περιοχές της χώρας, όπως ο Συνασπισμός Εργατών, Αγροτών και Φοιτητών του Ισθμού, την Πολιτική Εθνική και Επαναστατική Ενωση, το Δημοκρατικό Ρεύμα -που προήλθε από το εσωτερικό του ΘΕΚ, του οποίου επιδίωκε τον εκδημοκρατισμό, τη βάση του παλιού Κομμουνιστικού Κόμματος (το Μεξικανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα [ΜΣΚ]), και την κινητοποίηση, εν έτει 1988, του Εθνικού Δημοκρατικού Μετώπου (ΕΔΜ) γύρω από τον Γουατέμοκ Κάρδενας, επίσης διαφωνούντα του ΘΕΚ.

Εργάτες και δάσκαλοι στους δρόμους. Οι κυβερνήσεις πέφτουν, αλλά τα αδιέξοδα παραμένουν, σε μια χώρα που ψάχνει τα τελευταία χρόνια το βηματισμό της.
Κατά τις προεδρικές εκλογές του 1988, ο Κάρδενας, ως ανεξάρτητος, συγκέντρωσε το 31,12% των ψήφων και, λαμβάνοντας υπόψη τα περιστατικά νοθείας, κανείς δεν θα μάθει ποτέ εάν ο πραγματικός νικητής ήταν ο ίδιος ή ο επίσημος υποψήφιος του ΘΕΚ, ο Κάρλος Σαλίνας ντε Γορτάρι.

Τρία χρόνια (1991) αργότερα το ΚΔΕ κάνει την εμφάνισή του στις ομοσπονδιακές και κερδίζει το 7,91%. Δεν ήταν πολύ, αλλά αυτό του αρκεί για να διαμορφώσει τις θέσεις του ενόψει των επόμενων εκλογών.

Η διάσπαση του 2000

Από το 1996 έως το 1999, σημερινός υποψήφιος ο Λόπες Ομπραδόρ διευθύνει το ΚΔΕ (μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς από το 1996).

Η στρατηγική του, της διείσδυσης σε ολόκληρη τη χώρα μέσω των «Ταξιαρχιών του Ηλιου», επιτρέπει στο κόμμα να σημειώσει αποφασιστική πρόοδο: το 1997 ο Κάρδενας ηγέτης του κόμματος γίνεται πρόεδρος της τοπικής κυβέρνησης της Πόλης του Μεξικού(4).

Το 2000 όλοι συνασπίζονται εναντίον του ΘΕΚ! Οκτώ κόμματα της Συμμαχίας για το Μεξικό -εντός της οποίας βρίσκονται και τα ΚΔΕ και ΚΕΔ- συσπειρώνονται για να εγγυηθούν την ήττα αυτού που ο συντηρητικός ιστορικός Ενρίκε Κράουσε προσδιόρισε ως «αυτοκρατορική προεδρία», ενώ ο συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα ως «τέλεια δικτατορία».

Αποτυγχάνουν, όμως, να εκλέξουν κοινό υποψήφιο. Ενώ ο Κάρδενας προτείνει «προκριματική εκλογή», δηλαδή τη διενέργεια ψηφοφορίας για την εκλογή του υποψηφίου, ο Φοξ αρνείται και προχωρεί μόνος, προτιμώντας τη λύση της «μαζικής δημοσκόπησης»!

Παρά το άτοπο της πρότασής του, έχει στο μανίκι του κάποιους άσους για να τη δικαιολογήσει: περιστατικά δολιοφθοράς και κατάχρησης χρημάτων που οδήγησαν στην ακύρωση των εκλογών για την νέα εθνική ηγεσία του ΚΔΕ, στις 14 Μαρτίου 1999 και εσωκομματικές πρακτικές των ηγετικών στελεχών του ΚΔΕ δεν διαφέρουν πάντα από εκείνες της ηγεσίας του ΘΕΚ...

Κάποιοι άλλοι νιώθουν τον άνεμο να αλλάζει κατεύθυνση και συντάσσονται με το Φοξ και το ΚΕΔ -όπως ο πανεπιστημιακός Χόρχε Καστανιέδα, που γίνεται σύμβουλος του Φοξ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας:

«Είναι βέβαιο ότι ο κ. Φοξ δεν είναι πολιτικός της αριστεράς, αλλά έχει ταχθεί υπέρ θέσεων στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας, όπως επίσης και στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής, που μου επιτρέπουν -και έπρεπε να επιτρέπουν σε πολλούς διανοητές και αγωνιζόμενους της αριστεράς στη Λατ. Αμερική- να τον προσεγγίσουμε χωρίς να παραιτηθούμε των πεποιθήσεών μας»(5).

Ο υποδιοικητής Μάρκος γύρισε την πλάτη στον κεντροαριστερό συνασπισμό του Λόπες Ομηραδόρ. Η δράση του υπέρ των Ινδιάνων τη δεκαετία του '80 δεν τον έπεισε για τη μελλοντική του πορεία.
Οι διαβεβαιώσεις αυτές θα ατονήσουν με το πέρασμα του χρόνου.

Κατά τη συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία, και υπό αυτές τις συνθήκες, ο Κάρδενας δεν λαμβάνει παρά 16,54% των ψήφων(6). Το αποτέλεσμα λειτουργεί αρνητικά, προκαλώντας τεράστιες ρήξεις στο εσωτερικό του ΚΔΕ. Είναι, όμως, αξιοπρόσεκτο ότι το κόμμα διατηρεί την Πόλη του Μεξικού με τον Λόπες Ομπραδόρ, ο οποίος προτείνει ένα υπουργικό συμβούλιο που αποτελείται από πληθώρα γυναικών και, σιγά σιγά, με τη δράση της κυβέρνησής του να αποφέρει καρπούς, διατηρείται σε σεβαστά επίπεδα δημοτικότητας(7).

Το ΚΔΕ θα έχει λίγο καλύτερα αποτελέσματα κατά τις εκλογές του 2003: κερδίζει ή διατηρεί τα κρατίδια του Μισοάκαν, του Σακατέκας, της κάτω Καλιφόρνιας του Νότου και του Γκερέρο, ενώ αποκτά σημαντική παρουσία στα κράτη του Ταμπάσκο, του Μορέλος, του Τλασκάλα και του Κράτους του Μεξικού, όπως και σε πολλούς δήμους των κρατών της Τσιάπας, της Οασάκα και της Βερακρούς.

Η προεκλογική περίοδος που οδήγησε στις σημερινές αναμετρήσεις χαρακτηρίστηκε από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το πανίσχυρο αλλά ανεπίκαιρο πια ΘΕΚ.
<
br />Η υποψηφιότητα του Ρομπέρ Μαδράσο δεν κατόρθωσε να πείσει ούτε τους ίδιους τους υπέρμαχους του κόμματος. Ως αποτέλεσμα, τουλάχιστον δύο χιλιάδες στελέχη μεσαίων και ανώτερων βαθμίδων παραιτήθηκαν(8), εκ των οποίων μεγάλη μερίδα απέσπασε το ΚΔΕ. Κάποιοι μάλιστα πέτυχαν να μπουν στη λίστα των υποψηφίων για τις εκλογές.

Ομως αυτό το γεγονός δεν εξελήφθη θετικά από τους οπαδούς και τους συμπαθούντες του ΚΔΕ. Εκ των πραγμάτων, η πτώση της δημοτικότητας του Λόπες Ομπραδόρ στις δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Απριλίου -μέχρι τότε είχε το προβάδισμα- συνδέεται πιθανώς με αυτό το φαινόμενο.

Σε αυτό βοήθησαν και κάποιες φωνές στο εσωτερικό του κόμματος, όπως αυτή του παλιού του αρχηγού και ιδρυτή Κάρδενας.

Από την άλλη πλευρά πολλοί από τους συνεργάτες του Λόπες Ομπραδόρ άλλαξαν στρατόπεδο και έγιναν ενεργοί υποστηρικτές του ΘΕΚ, όπως ο παλιός κυβερνήτης της Σακατέκας, Ρικάρδο Μονρεάλ, η παλιά βουλευτής Σοκόρο Ντίας και ο Μανουέλ Καμάτσο Σολίς, «κυβερνήτης»(9) της Πόλης του Μεξικού. Αντίθετα προσωπικότητες του ΘΕΚ προσχώρησαν στο πρόγραμμα του Λόπες Ομπραδόρ -όπως ο παλιός εκπρόσωπος του Φοξ, Αρτούρο Ντουράσο.

Η κριτική του Μάρκος

Η πιο αυστηρή κριτική πάντως εναντίον του ΚΔΕ και του Ομπραδόρ προήλθε από τον υποδιοικητή Μάρκος, τον Ιούλιο του 2005, όταν έκανε την παρατήρηση ότι ορισμένα από αυτά τα πολιτικά πρόσωπα είχαν συμμετάσχει στο ρεύμα του «σαλινισμού» (δηλαδή, του παλαιού προέδρου Σαλίνας) και ότι, εκείνη την εποχή, είχαν επιτεθεί στους νεο-Ζαπατίστας.

Ο Μάρκος θεωρεί το ΚΔΕ υπαίτιο για την αντι-μεταρρύθμιση του νόμου για τους ιθαγενείς, ο οποίος απονομιμοποίησε τις συμφωνίες του Σαν Αντρές (10).

Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογές πόλωσαν τις σχέσεις των δύο βασικών υποψηφίων για την προεδρία του Καλδερόν και του Λόπες Ομπραδόρ. Αυτή τη στιγμή, έχει κηρυχθεί ένας πραγματικός «βρόμικος πόλεμος» τόσο από το ΚΕΔ όσο και από το ΘΕΚ, για να πυροδοτηθεί -για ακόμη μία φορά- μια «ψηφοφορία μετά φόβου».

Ανθρωπος της αριστεράς, ο Λόπες Ομπραδόρ άρχισε τη σταδιοδρομία του στους κόλπους του ΘΕΚ, το οποίο εγκατέλειψε το 1988 για να ιδρύσει το ΚΔΕ. Είναι στο κράτος του Ταμπάσκο, κοντά στην Τσιάπας, που άρχισε να συγκροτεί το πολιτικό του οπλοστάσιο, ξεκινώντας ένα πρόγραμμα δημιουργίας θέσεων εργασίας για τους Ινδιάνους, καθώς και την οικοδόμηση κατοικιών επιδοτούμενων από το κράτος.

Μία από τις πρώτες του δράσεις ήταν η υπεράσπιση ενός ψαρά που πέθανε υπό συνθήκες βασανισμού.

Αγνοώντας τις αρχές, που διαβεβαίωναν ότι ο άνθρωπος είχε πνιγεί, αγωνίστηκε για την υπόθεση μέχρις εσχάτων, παρουσιάζοντας την περίπτωση στη γενική διεύθυνση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (το ομοσπονδιακό ombudsman), της οποίας αποτέλεσε και μία από τις πρώτες παρεμβάσεις(11).

Ο επιτυχημένος δήμαρχος

Υποψήφιος, το 1994, για τη θέση του κυβερνήτη του Ταμπάσκο, δεν εκλέχθηκε.

Θεωρώντας το εκλογικό αποτέλεσμα νοθευμένο, θα πρωτοστατήσει σε σειρά κοινωνικών κινητοποιήσεων, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν η κατάληψη των δεξαμενών πετρελαίου και μία πορεία διαμαρτυρίας από το Ταμπάσκο έως το Μεξικό.

Ο Λόπες Ομπραδόρ φτάνει στη σημερινή προεκλογική εκστρατεία με το πολιτικό κεφάλαιο που συσσώρευσε από την εμπειρία της διακυβέρνησης της Πόλης του Μεξικού: λιτότητα του τρόπου ζωής του, μείωση των μισθών στα κύρια κυβερνητικά αξιώματα της πόλης, εξορθολογισμός των δαπανών και των αγορών της διοίκησης, δημιουργία του Πανεπιστημίου της Πόλης του Μεξικού, ποικίλες ενέργειες προς όφελος των ατόμων της τρίτης ηλικίας και των ανύπαντρων μητέρων, συνεπή στήριξη της κουλτούρας, διαμόρφωση καινούριων οδών κυκλοφορίας -κυρίως το δεύτερο στάδιο του περιφερειακού, το metro-bus-, οικοδόμηση κατοικιών, πρακτική συνεχούς διαφάνειας στους λογαριασμούς και διενέργεια δημοψηφισμάτων.

Στα παραπάνω προστίθεται το γεγονός ότι βγήκε νικητής από τη σκευωρία που εξύφαναν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, το ΚΕΔ και το ΘΕΚ, τον Απρίλιο του 2005, για να του στερήσουν το δημαρχιακό του αξίωμα και να εμποδίσουν την υποψηφιότητά του για την προεδρία(12). Ενα εκατομμύριο άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους για να τον υποστηρίξουν.

Ακόμη κι αν ο ίδιος, που θέλει να τερματίσει τα προνόμια και τη διαφθορά, δεν γλίτωσε τελικά από τέτοιου είδους προβλήματα όταν, το 2004, μία κρυφή κάμερα έδειξε τον Ρενέ Μπεχαράνο, το δεξί του χέρι, να παραλαμβάνει, από έναν μεξικανό επιχειρηματία, έναν χαρτοφύλακα με σημαντικό χρηματικό ποσό. Ή, ακόμη, όταν ο πρώην γραμματέας του, επί των οικονομικών της ομοσπονδιακής πρωτεύουσας, μαγνητοσκοπήθηκε ενώ έπαιζε χιλιάδες δολάρια σε καζίνο του Λας Βέγκας...

Σε κάθε περίπτωση, το προεκλογικό του πρόγραμμα τοποθετείται αναμφίβολα στον χώρο της αριστεράς.

Ακόμη κι αν δεν έχει άμεσους δεσμούς με τους βασικούς πρωταγωνιστές της περιοχής, δηλαδή τους Λούλα ντα Σίλβα, Εβο Μοράλες ή Ούγο Τσάβες, πολλές από τις προτάσεις του σηματοδοτούν μία καμπή σε ό,τι αφορά την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του Μεξικού.

Δεν είναι τυχαίο που η πρώτη του δέσμευση αναφέρεται στο προβληματικό ινδιάνικο ζήτημα: «Θα αρχίσουμε να ξεπληρώνουμε το ιστορικό χρέος που έχουμε έναντι των ινδιάνικων κοινοτήτων... Θα αναγνωρίσουμε τα δικαιώματα των ινδιάνων και θα εφαρμοστούν οι συμφωνίες του Σαν Αντρές Λαράισαρ».

Υπό αυτή την έννοια, θα προτείνει επομένως την ακύρωση της αντι-μεταρρύθμισης του 2001.

Παράλληλα, θέλει να ενισχύσει το σύστημα της δημόσιας υγείας, να διασφαλίσει την πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης -με δημιουργία καινούριων λυκείων και πανεπιστημίων και με μεγαλύτερη έμφαση στον πολιτισμό-, να δώσει ιδιαίτερο βάρος στην επαρχία, να καταπολεμήσει τις περιβαλλοντικές καταστροφές, κυρίως στα νοτιοανατολικά της χώρας.

Διάλογος με τις ΗΠΑ

Πριν από το 1994, ο Λόπες Ομπραδόρ αντιστάθηκε στην ενσωμάτωση της χώρας του στη βορειοαμερικανική συμφωνία ελεύθερου εμπορίου (NAFTA) η οποία περιλαμβάνει τον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό.

Τώρα, χωρίς να αναθεωρεί, αλλά ισχυριζόμενος ότι οι μηχανισμοί που προβλέπει η συμφωνία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ένα καλύτερο αποτέλεσμα, αντιμετωπίζει διαφορετικά τη σχέση με τον γείτονα του Βορρά: «Θα επιθυμούσαμε η σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά να προχωρούσε πέραν μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου και να συμπεριελάμβανε συνεργασία για την ανάπτυξη. Μεταξύ των υπό συζήτηση θεμάτων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το κύριο θα είναι η μετανάστευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και τα δικαιώματα εργασίας των Μεξικανών που για να επιβιώσουν διασχίζουν το σύνορο ώστε να εργαστούν στις ΗΠΑ» («δέσμευση 37»)(13).

Ζήτημα ιδιαίτερα ευαίσθητο και με ελάχιστα περιθώρια ελιγμού, όπως αποδεικνύει η απόφαση του Τζορτζ Μπους να στρατιωτικοποιήσει την αμερικανική πλευρά των συνόρων. Επιπροσθέτως, ο Λόπες Ομπραδόρ προτείνει την αναθέρμανση των σχέσεων με τη Λατινική Αμερική, όπου το Μεξικό έχει χάσει σε παρουσία και σε επιρροή.

Μία ακόμη έγνοιά του αφορά τα χρήματα που επενδύθηκαν από το κράτος, το 1999, για τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος, τα οποία δημιούργησαν υπερβολικά μεγάλο χρέος. Το αρχικό ποσό είχε εκτιμηθεί ότι υπερέβαινε τα 47 δισ. ευρώ. Ομως κάθε χρόνο, η χώρα δεσμεύει 4 δισ. ευρώ από το δημόσιο ταμείο για να χρηματοδοτήσει τις δαπάνες αυτής της απόσβεσης.

Τέλος, ένα ακόμη σημείο βαρύνουσας σημασίας: η μείωση του μισθού του προέδρου (που, κανονικά, διαμένει στα εθνικά ανάκτορα) και των συνεργατών του.

Ο υποψήφιος του ΚΔΕ κινείται σε ένα πολιτικό περιβάλλον όπου, ο καθένας σε διαφορετικό βαθμό, πολλοί λατινοαμερικανοί πρόεδροι γυρίζουν την πλάτη στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές πρακτικές: οι κύριοι Μοράλες στη Βολιβία, ο Ταμπαρέ Βάσκες στην Ουρουγουάη, ο Ρενέ Πρεβάλ στην Αϊτή, ο Οσκαρ Αριας στην Κόστα Ρίκα, ο Νέστωρ Κίρχνερ στην Αργεντινή, ο ντα Σίλβα στη Βραζιλία, ο Τσάβες στη Βενεζουέλα, η Μπασελέ στη Χιλή.

Ενα κλικ αριστερά

Για τον δημοσιογράφο Εδελμπέρτο Τόρες Ρίβας, η κατάσταση είναι ξεκάθαρη: «Υπάρχουν κυβερνήσεις της αριστεράς σε εννέα χώρες που συγκεντρώνουν το 65% του πληθυσμού της περιοχής, τα αριστερά πολιτ
ικά κόμματα στο Μεξικό, στο Σαλβαδόρ, στη Νικαράγουα και στο Περού προοδεύουν στις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η αριστερά βρίσκεται στην εξουσία σε σημαντικές πόλεις, όπως η Μπογκοτά, η Πόλη του Μεξικού, η Μανάγουα, το Σαν Σαλβαδόρ, το Ροσάριο και πολλές άλλες»(14).

Οι μεξικανικές εκλογές συνιστούν επομένως σημείο-κλειδί στη συσχέτιση των δυνάμεων της λατινοαμερικανικής επικράτειας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και με τον υπόλοιπο κόσμο.

Μία νίκη της αριστεράς δεν θα μπορούσε παρά να ενισχύσει τη δραστηριοποίηση οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων, οι οποίες ανατρέπουν πάνω από δύο δεκαετίες φιλελευθερισμού.

* Καθηγητής στο Αυτόνομο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Μεξικού.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[apostolos1986]

Γκολ από Λούλα

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Στη Βραζιλία, όπως είναι φυσικό, την επικαιρότητα αυτό το διάστημα μονοπωλεί το Μουντιάλ και τα κρίσιμα ματς που περιμένουν την εθνική της ομάδα.

Φαίνεται πως ο πρόεδρος Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το πανηγυρικό κλίμα για να ανακοινώσει επίσημα ότι θα είναι ξανά υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Οκτωβρίου.

Οσο για την επίσημη έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας, αυτή θα γίνει την επόμενη Πέμπτη 6 Ιουλίου, τρεις μέρες πριν από τη λήξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Ο Λούλα έχει κάθε λόγο να χαίρεται διπλά με κάθε γκολ της Εθνικής Βραζιλίας. Τα γκάλοπ τον φέρνουν να είναι το φαβορί των εκλογών και του δίνουν γύρω στις 30 μονάδες προβάδισμα έναντι του σημαντικότερου αντιπάλου του, του κυβερνήτη του κρατιδίου του Σάο Πάολο Ζεράλντο Αλκμίν, ο οποίος ηγείται μιας συμμαχίας ανάμεσα στο κεντρώο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Βραζιλίας και το δεξιό Φιλελεύθερο Μέτωπο.

Ακριβώς πριν από ένα χρόνο το σκηνικό ήταν πολύ διαφορετικό: Το κυβερνών Κόμμα των Εργατών ταλανιζόταν από σκάνδαλα παράνομης χρηματοδότησης και εξαγοράς ψήφων βουλευτών.

Η αξιοπιστία της κυβέρνησης δεχόταν πλήγμα και πολλά στελέχη της θυσιάστηκαν στο βωμό της κάθαρσης, ανάμεσά τους ο αντιπρόεδρος Ζοζέ Ντιρσέου, ο υπουργός Οικονομίας Αντόνιο Παλόσι και ο αρχηγός του Κόμματος των Εργατών Ζοζέ Ζενουίνο.

Κοινωνικό έργο

Η πολιτική κρίση, παραδόξως, δεν έπληξε προσωπικά τον Λούλα, ο οποίος βγήκε μπροστά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της κάθαρσης.

Κι εκεί που πολλοί πίστευαν ότι τα σκάνδαλα θα μπορούσαν να του στοιχίσουν την επανεκλογή, η δημοτικότητά του άρχισε να επανακάμπτει, έως ότου αναδείχθηκε πάλι αδιαμφισβήτητος αστέρας της πολιτικής σκηνής.

Αυτή η μεταστροφή υπέρ του προέδρου, όπως καταλήγουν οι αναλυτές, δεν οφείλεται στην έλλειψη πολιτικής ωριμότητας αλλά, στο κοινωνικό έργο της κυβέρνησης, το οποίο τελικά βαραίνει περισσότερο την πλάστιγγα. Αν και ο Λούλα έχασε την υποστήριξη από σημαντικό τμήμα της μεσαίας τάξης, παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.

Ο Λούλα δεν υιοθέτησε κάποια ακραία αριστερή πολιτική, όπως αρχικά πίστευαν πολλοί. Φρόντισε να μην αυξήσει το δημοσιονομικό έλλειμμα, και παρά τις αρχικές του διακηρύξεις διατήρησε άριστες σχέσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποπληρώνοντας μάλιστα το εξωτερικό χρέος της χώρας. Παράλληλα, όμως, εγκαινίασε σειρά κοινωνικών έργων υπέρ των φτωχών, που αποτελούν πραγματική καινοτομία.

Το πρόγραμμα «Πείνα Μηδέν», που στοχεύει στην καταπολέμηση της πείνας σε εθνικό επίπεδο, το «Οικογενειακό Πορτοφόλι», που προσφέρει επιδόματα σε φτωχές οικογένειες με παιδιά σχολικής ηλικίας, η αύξηση του βασικού μισθού κατά 10%, η παροχή υποτροφιών σε φτωχούς φοιτητές και μικροδανείων σε συνταξιούχους και χαμιλόμισθους, με ευνοϊκούς όρους, καθώς και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, δίνουν ήδη τους καρπούς τους.

Πρώτος στα γκάλοπ

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, του 2004, σε πανεθνικό επίπεδο, το ποσοστό του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας είχε πέσει από το 27,3% στο 25%, ενώ η ανεργία στα έξι μεγαλύτερα αστικά κέντρα είχε μειωθεί έστω και λίγο - στο 10,2% από το 10,4%.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η Βραζιλία έχει πάψει «διά μαγείας» να είναι μια χώρα με φτώχεια και τεράστιες ανισότητες. «Μένουν πάρα πολλά για να κάνουμε ακόμα», παραδέχτηκε ο ίδιος ο πρόεδρος Λούλα. «Βρισκόμαστε πάντως στο σωστό δρόμο».

Οι ψηφοφόροι τον εμπιστεύονται κι ετοιμάζονται να του δώσουν άλλη μια τετραετία. Αν, μάλιστα, αύριο ο Ρονάλντο βάλει πολλά και καλά γκολ, αυτό δεν μπορεί παρά να είναι θετικός οιωνός...

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

[abbis]

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ
Τα αδιέξοδα του πολιτικού συστήματος...
...και η «Αλλη Καμπάνια» του λαϊκού κινήματος

 
Συκοφαντικά λιβελογραφήματα, σκοτεινές απειλές, αιχμηρά και επιθετικά τηλεοπτικά προεκλογικά μηνύματα συνθέτουν την ιδιαιτέρως «τοξική» προεκλογική εικόνα στο Μεξικό. Το αρκούντως «τοξικό» μέτωπο στις προεδρικές εκλογές της 2ης Ιούλη έχει σχηματιστεί μεταξύ υποψηφίου του πάλαι πότε κραταιού Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος (PRI), Ρομπέρτο Μαντράσο και του υποψηφίου του κυβερνώντος Κόμματος Εθνικής δράσης ΡΑΝ Φελίπε Καλντερόν κατά του υποψηφίου του Κόμματος Δημοκρατικής Επανάστασης (PRD) και πρώην δημάρχου της πρωτεύουσας του Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ («AMLO»).

Ο μύθος της «χρήσιμης ψήφου στη δεξιά», το 2000, την οποία ακολούθησε η εκλογική πανωλεθρία του κόμματος του Εμιλιάνο Ζαπάτα, του PRI, που έφερε στην προεδρία της δημοκρατίας τον Βισέντε Φοξ (Κόμμα Εθνικής Δράσης, ΡΑΝ) έχει πλέον ξεχαστεί. Ετσι, ο πρώην δήμαρχος, ο οποίος έρχεται με φόρα, προηγείται στις δημοσκοπήσεις και διεκδικεί την εξουσία, προκαλώντας κάποιες ανησυχίες στην Ουάσιγκτον, αλλά και σε τμήμα της εγχώριας ολιγαρχίας, η οποία έχει συνδέσει απολύτως τα συμφέροντά της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οχι πως ο Λόπες Ομπραδόρ θα απειλήσει πραγματικά τα συμφέροντά τους. Εξάλλου, ο πρώην δήμαρχος της Πόλης του Μεξικού από την πρώτη στιγμή έσπευσε να καθησυχάσει την Ουάσιγκτον και τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς για την πολιτική που πρόκειται να ακολουθήσει.

«Η διαδικασία του κοινοβουλευτικού αποκλεισμού του "AMLO" υπήρξε, εκτός από τραγελαφικό δράμα, σαφές δείγμα λαϊκής δυσαρέσκειας και, κυρίως, εξαιρετικό εκλογικό εφαλτήριο... γι' αυτόν που ήταν αποκλεισμένος», θα δηλώσει ο «υποδιοικητής» Μάρκος των «Ζαπατίστας», ειρωνικά, όταν τον Απρίλη του 2005 επιχειρήθηκε ο αποκλεισμός του από την προεδρική κούρσα για να καταλήξει: «Για να μάθει κανείς τα προεδρικά σχέδια του υποψήφιου προέδρου, δεν πρέπει να ακούει αυτά που δηλώνει στους ανθρώπους από τα κάτω, αλλά αυτά που λέει στους ανθρώπους από τα πάνω - στις συνεντεύξεις που παραχώρησε στις εφημερίδες Νιου Γιορκ Τάιμς και Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, για παράδειγμα (...). Η κεντρική πρόταση του προεδρικού προγράμματος του "AMLO" (...) είναι η οικονομική σταθερότητα, η οποία σημαίνει όλο και περισσότερα κέρδη για τους πλούσιους, αυξανόμενη εξαθλίωση και στερήσεις για τους φτωχούς, οι οποίοι καλούνται να καταπνίξουν τη δυσαρέσκειά τους».

Μέρες '94

Σύμφωνα με την άποψη των «Ζαπατίστας», η ουσία για την κατανόηση αυτού που εκπροσωπεί ο Λόπες Ομπραδόρ δεν εξαρτάται από το αν ανήκει στη ριζοσπαστική αριστερά ή στη ρεφορμιστική κεντροαριστερά. Δεν πρόκειται για το άτομο και τις τάσεις του PRD, αλλά για εκατομμύρια Μεξικανούς, οι οποίοι συνεχίζουν να περιθωριοποιούνται, να εξοβελίζονται και να στροβιλίζονται από την οικονομική και κοινωνική κρίση που μαστίζει το Μεξικό.

Κρίση βαθύτατη και δομική, η οποία εντάθηκε μετά την είσοδο του Μεξικού στη Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Βορείου Αμερικής - NAFTA, την 1η Γενάρη του 1994.

Δώδεκα χρόνια μετά, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η οικονομία του Μεξικού συνεχίζει να συρρικνώνεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι το εθνικό ακαθάριστο προϊόν αυξάνεται περίπου κατά 2,9% ετησίως, ενώ το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξάνεται μόλις κατά 1,3% για τα χρόνια από το 1993 έως το 2005, εν αντιθέσει με το 4% ανάπτυξη που γνώριζε κατά μέσον όρο για την 20ετία 1960 - 80, σύμφωνα με το Ντιν Μπέικερ συν-επικεφαλής του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Επιθεώρησης (Center for Economic and Policy Review).

Είναι αυτή η κρίση που προκαλεί την κοινωνική αναταραχή, αναλόγου μεγέθους με αυτή που οδήγησε στην εξέγερση των «Ζαπατίστας» το 1994. Είναι χαρακτηριστικό ότι χιλιάδες εργαζόμενοι έδωσαν δυναμικά το «παρών» με τη συμμετοχή τους στην πρόσφατη γενική απεργία, αλλά και στις κινητοποιήσεις των ανθρακωρύχων που συνεχίζονται παρά τον «προεκλογικό πυρετό». Κινητοποιήσεις στον απόηχο της κατασταλτικής και φονικής βίας της κυβέρνησης του Βινσέντε Φοξ. Αρχικά ήταν η επίθεση ενάντια στους απεργούς ανθρακωρύχους, κατόπιν η άγρια επίθεση στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο εναντίον των μικροπωλητών που αντιδρούν στην κατασκευή εμπορικού κέντρου στη θέση της υπαίθριας αγοράς της πόλης, με δύο νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και συλληφθέντες, και τελευταία στη σειρά η απεργία των δασκάλων στην Οαξάκα. Οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Οαξάκα που, εξαιτίας του ειδικού καθεστώτος απασχόλησης εν αντιθέσει με το υπόλοιπο Μεξικό, μάχονται χρόνια, απαιτώντας: αναπροσαρμογή των μισθών σύμφωνα με το κόστος ζωής στην περιοχή, ενδυνάμωση των προγραμμάτων στήριξης στα σχολεία, κυρίως σε ό,τι αφορά στην υποδομή, δωρεάν παροχή διδακτικού υλικού και άλλης βοήθειας στους μαθητές των πιο περιθωριοποιημένων δήμων και, τέλος, να σταματήσει η καταστολή ενάντια στους εργαζόμενους στην εκπαίδευση, διαλεύκανση των υποθέσεων εξαφάνισης μελών του κινήματος και απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.

Από τις 22 Μάη είχαν εγκατασταθεί στην κεντρική πλατεία και τους γύρω δρόμους της πόλης Οαξάκα με κορύφωση τη μεγαλειώδη διαδήλωση της 7ης Ιούνη, όπου έλαβαν μέρος σύμφωνα με την εφημερίδα La Jornada 250.000 άνθρωποι. Εντούτοις, τα ξημερώματα της 14ης Ιούνη 2006 η πολιτειακή κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από 2.500 άνδρες των αστυνομικών δυνάμεων, αποφάσισε να «καθαρίσει» το χώρο. Ο βίαιος εκτοπισμός άρχισε στις 4.50 τα ξημερώματα από ειδικές μονάδες καταστολής, τις οποίες υποστήριζε ελικόπτερο της αστυνομίας που από πολύ χαμηλό ύψος έριχνε επί τέσσερις ώρες δακρυγόνα στην πλατεία και τους γύρω δρόμους. Το πρωί οι δάσκαλοι, αλλά και πλήθος κόσμου, ανακατέλαβαν την πλατεία, όπου άρχισαν εκτεταμένες συγκρούσεις. Η αστυνομία χρησιμοποίησε πραγματικά πυρά και σύμφωνα με τις πληροφορίες υπήρξαν τουλάχιστον 5 νεκροί, 92 τραυματίες, δεκάδες συλληφθέντες. Μεταξύ των νεκρών φέρονται και δύο παιδιά, τα οποία βρίσκονταν μαζί με τους γονείς τους στην πλατεία της πόλης.

Η «Αλλη Καμπάνια»

Αυτή είναι η πραγματική εικόνα του Μεξικού της καταστολής, η οποία φυσικά έχει εξοβελιστεί από τις προεκλογικές εικόνες των υποψηφίων. Μία πραγματικότητα όμως που δεν αγνοεί το λαϊκό κίνημα. Η πραγματική συζήτηση γίνεται στις μαζικές συγκεντρώσεις - συζητήσεις, που οργανώνονται από τη λεγόμενη «Αλλη Καμπάνια», στην οποία συμμετέχουν ο Εθνικοαπελευθερωτικός Στρατός των «Ζαπατίστας» (EZLN) και εκατοντάδες αριστερές, αντικαπιταλιστικές οργανώσεις ανάμεσά τους και το Κόμμα Κομμουνιστών του Μεξικού. Η «Αλλη Καμπάνια», το σχήμα που εκφράζει το πραγματικό λαϊκό κίνημα της χώρας, δεν κατεβαίνει στις εκλογές. Η παρέμβασή του είναι όμως σημαντική: Με τη λεγόμενη «6η Διακήρυξη της ζούγκλας Λακαντόνα», που έγινε τον Ιούνη του 2005, και υπογράφουν όλες αυτές οι οργανώσεις, υπογραμμίζεται: «Ο αγώνας των ιθαγενών δε θα μπορέσει να κάνει ένα νέο βήμα, αν δεν ενωθεί με τον αγώνα των εργατών, των αγροτών, των φοιτητών, των εκπαιδευτικών, των υπαλλήλων, των εργαζομένων, δηλαδή, της πόλης και της υπαίθρου». Οι 11.000 λέξεις της διακήρυξης, δέσμευσαν πρακτικά τον EZLN να «διαμορφώσει νέες σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και υποστήριξης με άτομα και οργανώσεις που αντιστέκονται και παλεύουν κατά του νεοφιλελευθερισμού και υπέρ της ανθρωπότητας». Επίσης, υπόσχονται «να οικοδομήσουν έναν άλλο τρόπο πολιτικής δράσης», στηριγμένο σε «ένα εθνικό πρόγραμμα πάλης, ένα πρόγραμμα που θα είναι καθαρά αριστερό, υπέρ της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και της ελευθερίας, για το μεξικάνικο λαό».

Και δώδεκα χρόνια μετά την εξέγερση του 1994, την 1η Γενάρη του 2006, όταν ξεκίνησε η περιοδεία σε όλες τις επαρχίες του Μεξικού, βγαίνοντας από τη ζούγκλα, για να «ακούσει τους ανθρώπους» και να διεξαγάγει την «Αλλη Καμπάνια», ο «υποδιοικητής» Μάρκος διατύπωσε με σαφήνεια, από τον πρώτο σταθμό του, στο Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, το νόημα που δίνει σ' αυτήν την κινητοποίηση: «Εχουμε χαράξει μια πολύ σαφή γραμμή: μια
γραμμή αριστερή και αντικαπιταλιστική. Δεν έχει σχέση ούτε με το κέντρο, ούτε με τη μετριοπαθή δεξιά, ούτε με την ορθολογική και θεσμική αριστερά. Αλλά με την αριστερά, εκεί όπου βρίσκεται η καρδιά, εκεί όπου βρίσκεται το μέλλον».

Η μη συμμετοχή στις εκλογές ξεκινάει από την αντίθεση στο άδικο εκλογικό σύστημα που αποκλείει τις λαϊκές δυνάμεις, αφού απαιτεί τεράστια οικονομικά ποσά για τη συμμετοχή με εθνικό ψηφοδέλτιο, αλλά και από τη διαπίστωση ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει τίποτε στον μεξικάνικο λαό και αυτό που απαιτείται είναι η ανατροπή του. Και αυτός ο αγώνας θα συνεχιστεί, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των σημερινών εκλογών.

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3443406&publDate=2/7/2006

[abbis]

Εκλογικό «θρίλερ»
Καθυστερούν τα αποτελέσματα στο Μεξικό, με τους δύο υποψηφίους να έχουν ίδια ποσοστά

«Θρίλερ» με τις προεδρικές εκλογές στο Μεξικό. Οι δύο υποψήφιοι Φελίπε Καλδερόν και Αντρες Μανουέλ Ομπραδόρ έλαβαν σχεδόν ίσα ποσοστά ψήφων και έτσι αναβλήθηκε προσωρινά η έκδοση των επίσημων αποτελεσμάτων.

Οι Μεξικάνοι ψηφοφόροι εμφανίστηκαν απολύτως διχασμένοι σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση και η εκλογική επιτροπή ανακοίνωσε πως η «κούρσα» για την προεδρία είναι τόσο οριακή, ώστε τα αποτελέσματα δεν μπορούν να ανακοινωθούν νωρίτερα από την Τετάρτη.

Ο απερχόμενος πρόεδρος Βισέντε Φοξ απηύθυνε έκκληση για ηρεμία, εν μέσω ανησυχιών ότι ένα οριακό αποτέλεσμα θα μπορούσε να πυροδοτήσει βίαια επεισόδια μεταξύ των αντίπαλων στρατοπέδων.

Χιλιάδες οπαδοί του αριστερού υποψηφίου Ομπραδόρ περίμεναν για ώρες υπό βροχή στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας και άρχισαν να φωνάζουν «Απάτη!» όταν ο πρόεδρος της κεντρικής εκλογικής επιτροπής Λουίς Κάρλος Ουγκάλντε ανακοίνωσε στην τηλεόραση την καθυστέρηση έκδοσης αποτελεσμάτων.

Αργά το βράδυ της Κυριακής, ο Λόπες Ομπραδόρ ότι θα σεβαστεί την απόφαση της εκλογικής επιτροπής όσον αφορά στην καθυστέρηση έκδοσης των αποτελεσμάτων. Τόνισε όμως: «Θέλω ο μεξικανικός λαός να ξέρει ότι τα δικά μας αποτελέσματα δείχνουν ότι νικήσαμε».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο συντηρητικός υποψήφιος Φελίπε Καλντερόν, λέγοντας ότι και αυτός θα σεβαστεί τα αποτελέσματα και προσθέτοντας ότι τα προσωρινά αποτελέσματα καθώς και τα exit polls του δίνουν τη νίκη: «Δεν έχουμε αμφιβολίες ότι κερδίσαμε...»

Τα προσωρινά αποτελέσματα δείχνουν ότι με καταμετρημένο το 44% των ψήφων, ο Καλντερόν συγκεντρώνει ποσοστό 38%, ο Λόπες Ομπραδόρ 36% και ο Ρομπέρτο Μαντράσο του Επαναστατικού Θεσμικού Κόμματος (PRI) ακολουθεί με 19%. Πάντως, τα αποτελέσματα αυτά δεν έχουν επαληθευτεί επισήμως.

Όσον αφορά στην Πόλη του Μεξικού, ο Μαρσέλο Εμπράρντ, υποψήφιος του αριστερού Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης (PRD) του Λόπες Ομπραδόρ κερδίζει τη δημαρχία με ποσοστό 52%, έναντι 28% του υποψηφίου του Κόμματος της Εθνικής Δράσης και 17% της Μπεατρίς Παρέδες του Επαναστατικού Θεσμικού Κόμματος (PRI), πρώην κυρίαρχου κόμματος στο Μεξικό για πολλές δεκαετίες.

news.in.gr, με πληροφορίες από Associated Press

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=721030&lngDtrID=245